Przejdź do zawartości

Rezerwat przyrody Czapliniec Koźliny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czapliniec Koźliny
rezerwat faunistyczny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Mezoregion

Wysoczyzna Świecka (314.54)

Data utworzenia

14 czerwca 1996

Akt prawny

Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 czerwca 1996 r.[1]

Data likwidacji

2017

Powód likwidacji

kolonia czapli siwej zmieniła miejsce bytowania

Powierzchnia

23,21 ha

Położenie na mapie gminy Lubiewo
Mapa konturowa gminy Lubiewo, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Czapliniec Koźliny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czapliniec Koźliny”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czapliniec Koźliny”
Położenie na mapie powiatu tucholskiego
Mapa konturowa powiatu tucholskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Czapliniec Koźliny”
Ziemia53°25′49″N 18°03′20″E/53,430278 18,055556

Rezerwat przyrody Czapliniec Koźliny – zlikwidowany faunistyczny, częściowy rezerwat przyrody w województwie kujawsko-pomorskim, utworzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14.06.1996 r. w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych miejsca lęgowego kolonii czapli siwej[1]. W 2017 roku zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy zlikwidowano go[2].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat położony był w gminie Lubiewo w powiecie tucholskim, przy drodze powiatowej SzumiącaStążki. Obszar rezerwatu należał do Nadleśnictwa Zamrzenica (północna część obrębu leśnego Świekatówko w leśnictwie Bruchniewo). Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosiła 23,21 ha.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejszym przedmiotem ochrony w rezerwacie Czapliniec Koźliny była kolonia czapli siwej. Kolonia miała charakter zwarty, skupiony w kształcie elipsy i grupowała kilkadziesiąt gniazd położonych pojedynczo lub po kilka na rosnących sosnach[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]