Przejdź do zawartości

Obszar ochrony ścisłej Wielkie Torfowisko Batorowskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielkie Torfowisko Batorowskie
obszar ochrony ścisłej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Położenie

Park Narodowy Gór Stołowych

Mezoregion

Góry Stołowe

Data utworzenia

1958

Powierzchnia

39,53 ha

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wielkie Torfowisko Batorowskie”
Ziemia50°27′30″N 16°22′54″E/50,458333 16,381667

Obszar ochrony ścisłej Wielkie Torfowisko Batorowskie (niem. See Wiesen) – obszar ochrony ścisłej na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Położone na wierzchowinie środkowego piętra Gór Stołowych, przy Kręgielnym Trakcie, w dolinie Czerwonej Wody[1]. Obszar ma powierzchnię 39,53 ha, leży na wysokości 705–715 m n.p.m. i obejmuje torfowisko wysokie zarastające lasem świerkowo-sosnowym[1]. Na terenie obszaru występują: wierzba lapońska, widłaczek torfowy, wrzosiec bagienny, rosiczki i turzyce, brzoza omszona, sosna błotna. Znajduje się tutaj też stanowisko rzadkiej w Polsce sosny drzewokosej[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku część torfowiska została zmeliorowana i torfowisko zamarło, a na jego teren wkroczył las świerkowy[1]. W 1938 roku utworzono na jego części rezerwat przyrody, w 1958 roku ponownie utworzono tu rezerwat torfowiskowy „Wielkie Torfowisko Batorowskie”[1]. Teren ten znów się zabagnił. Po utworzeniu Parku Narodowego Gór Stołowych rezerwat zmieniony został w obszar ochrony ścisłej[1].
Niedaleko Wielkiego Torfowiska Batorowskiego leżało niegdyś Małe Torfowisko Batorowskie, zostało ono jednak osuszone i całkowicie zniszczone.

Gatunki chronione i rzadkie

[edytuj | edytuj kod]

Objęte ochroną ścisłą[1]:

W 2017 roku na pędach żurawiny błotnej w obrębie obszaru znaleziono bardzo rzadki w Polsce gatunek pasożytniczego grzyba – płaskosz żurawiny[3].

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Przez Wielkie Torfowisko Batorowskie nie prowadzi żaden szlak turystyczny, jedynie jego południowo-wschodnim skrajem leśną drogą przechodzi szlak turystyczny żółty pieszy szlak z Dusznik-Zdroju do Karłowa[1] i szlak rowerowy zielony rowerowy szlak z Batorówka do Karłowa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 263, 264. ISBN 83-7005-301-7.
  2. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  3. Katarzyna Patejuk, Płaskosz pędowy żurawiny Exobasidium oxycocci RostR. ex sheaR – nowy gatunek dla Sudetów, t. 20, Przyroda Sudetów, 2017, s. 109–112 [dostęp 2022-04-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]