Dzidosz mglisty
Rhaphigaster nebulosa | |
(Poda, 1761) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
dzidosz mglisty |
Dzidosz mglisty[1] (Rhaphigaster nebulosa) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Pluskwiak o ciele długości od 13 do 16 mm, wydłużonym, nieowłosionym, barwy szarożółtej do kasztanowej, z wierzchu punktowany czarno i gęsto, od spodu rzadziej. Na czułkach występują szerokie obrączki czarnej barwy. Poszczególne sternity odwłoka mają kąty tylno-boczne wydłużone w postaci czarnych kolców, które widać również patrząc z góry. Odnóża ubarwione jak ciało, lecz ostatni człon stóp prawie całkiem czarny[2].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Owad ciepłolubny[2][3]. Zasiedla nasłonecznione pobrzeża lasów, zadrzewienia, parki, ogrody i sady. Bytuje na bluszczach, głogach, jarzębach, jeżynach, leszczynach, śliwach i wiązach. Jest głównie fitofagiem ssącym soki z drzew i krzewów, ale uzupełnia dietę wysysając padłe owady. Aktywny jest od wiosny do jesieni. Stadium zimującym jest postać dorosła. Zimowanie odbywać się może pod korą drzew, ale także w szczelinach płotów i murów[1].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek palearktyczny, ciepłolubny. W Polsce do niedawna był bardzo rzadki[2][3], ale w drugiej dekadzie XXI wieku uległ ekspansji i obecnie jest miejscami liczebny[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Rhaphigaster nebulosa – Dzidosz mglisty. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-19].
- ↑ a b c Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
- ↑ a b Grzegorz Hebda, Miłosz A. Mazur. Pierwsze stanowisko Rhaphigaster nebulosa (Poda, 1761) (Hemiptera: Heteroptera: Pentatomidae) na Dolnym Śląsku. „Heteroptera Poloniae – Acta Faunistica,”. 2, s. 35-36, 2010.