Przejdź do zawartości

Robert von Greim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Ritter von Greim
28 zwycięstw
Ilustracja
feldmarszałek feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1892
Bayreuth,
Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

24 maja 1945
Salzburg, Austria

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Luftstreitkräfte
Luftwaffe

Jednostki

FFA 3, Jasta 34, JG 9, JG 10

Stanowiska

dowódca Luftwaffe

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria)

Robert Ritter von Greim (ur. jako Robert Greim 22 czerwca 1892 w Bayreuth, zm. 24 maja 1945 w Salzburgu)[1] – niemiecki wojskowy, as myśliwski, ostatni dowódca hitlerowskiej Luftwaffe i ostatni feldmarszałek w historii Niemiec, żołnierz obu wojen światowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem bawarskiego kapitana policji. Przed I wojną światową był kadetem służącym w artylerii, przeniesionym następnie do lotnictwa (Fliegtruppe) w 1915 r. Na początku latał na samolotach dwuosobowych, wstępując do Jasta 34[2]. Dowodzony był przez słynnego niemieckiego lotnika Manfreda von Richthofena. Latał na starszych Albatrosach oraz Pfalzach. W czerwcu 1918 stoczył walkę, w wyniku której stracił osłonę górnego skrzydła, ale udało mu się wylądować. Wojnę zakończył z liczbą 28 zestrzeleń i odznaczeniami Pour le Mérite oraz Bawarskim Orderem Maksa-Józefa[3]. Ten drugi dawał mu tytuł szlachecki Ritter oraz pozwalał na używanie w nazwisku partykuły „von”[4].

W 1933 r. został zaproszony przez Hermanna Göringa do pomocy przy budowie Niemieckich Sił Powietrznych. Został wtedy mianowany dowódcą szkoły pilotów myśliwskich otworzonej potajemnie w 1933 r. w Związku Radzieckim (zgodnie z ustaleniami traktatu wersalskiego Niemcy nie mogły mieć sił powietrznych).

W 1938 r. został szefem wydziału badań nad nowymi technologiami w lotnictwie, pracującego dla Luftwaffe. Po rozpoczęciu II wojny światowej brał udział w bitwie o Anglię, za co został odznaczony przez Hitlera Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami.

Kiedy Armia Czerwona dotarła do Berlina, a III Rzesza chyliła się ku upadkowi, generał pułkownik (Generaloberst) Greim przyleciał do atakowanego Berlina wraz ze swoją przyjaciółką – kobiecym asem myśliwskim Hanną Reitsch, z misją ewakuowania Hitlera. Hitler odrzucił tę ostatnią deskę ratunku, ale promował Greima do stopnia feldmarszałka (niem. Generalfeldmarschall) i mianował go dowódcą Luftwaffe w miejsce skompromitowanego Göringa, który w ostatnich dniach popadł w niełaskę dyktatora. Greim był więc zarówno ostatnim feldmarszałkiem mianowanym przez Hitlera, jak i ostatnim dowódcą Luftwaffe[5].

Raniony podczas lądowania, Greim nadal mógł opuścić Berlin. 8 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej. Popełnił samobójstwo 24 maja 1945 w więzieniu w austriackim Salzburgu[6]. Jego ostatnie słowa przed zażyciem cyjanku potasu brzmiały: „Jestem dowódcą Luftwaffe, ale nie mam Luftwaffe”[7]. Jego grób znajduje się na cmentarzu komunalnym w Salzburgu(inne języki).

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Niektóre źródła podają datę 14 października 1918.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert Ritter von Greim. Munzinger Biographie [online], www.munzinger.de [dostęp 2020-07-09] (niem.).
  2. Braatz 2016 ↓, s. 87.
  3. Franks, Bailey i Guest 1993 ↓, s. 119–120..
  4. Braatz 2016 ↓, s. 234.
  5. Joachimstahaler 1999 ↓, s. 116–117.
  6. Wistrich 2001 ↓, s. 84.
  7. Nazis Explain Defeat. Air War College. [dostęp 2024-07-31]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kurt Braatz: Robert von Greim: Jagdflieger im Ersten Weltkrieg. T. Vol. I. Moosburg: Verlag, 2016. ISBN 978-3-9818324-0-2. (niem.).
  • Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines: The Aces and Fighter Units of the German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps, 1914–1918. Grub Street, 1993. ISBN 978-0-948817-73-1. (ang.).
  • Anton Joachimstahaler: The Last Days of Hitler: The Legends - The Evidence - The Truth. London: Brockhampton Press, 1999. ISBN 1-86019-902-X. (ang.).
  • Greim, Robert Ritter von. W: Robert S. Wistrich: Who's Who in Nazi Germany. Wyd. 3rd ed. Routledge, 2001. ISBN 978-0-415-26038-1. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]