SM UB-61
 Jednostka bliźniacza UB-61 – SM UB-125 (w służbie japońskiej jako Maru-6) | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
20 maja 1916 |
| Wodowanie |
28 kwietnia 1917 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
23 lipca 1917 |
| Wycofanie ze służby |
29 listopada 1917 |
| Los okrętu |
zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
56,3 metra |
| Szerokość |
5,8 metra |
| Zanurzenie |
3,68 metra |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM) 2 wały napędowe, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
9040 Mm przy 6 węzłach (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30 | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
34 osoby |
SM UB-61 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w roku 1917. Zwodowany 28 kwietnia 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 23 czerwca 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-61 odbył 3 patrole, w czasie których zatopił 2 statki o łącznej pojemności 12 920 BRT.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]SM UB-61[a] był czternastym z typu UB III, który był następcą typu UB II[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert do 780 KM[3].
Służba
[edytuj | edytuj kod]23 czerwca 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki (niem. Oberleutnant zur See) Theodor Schultz, który wcześniej był dowódcą okrętów, SM UB-34, SM UC-28 i SM UC-55[4]. Jednostka 10 września 1917 roku została przydzielona do służby we V Flotylli[5].
W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył trzy patrole, w czasie których zatopił dwie jednostki o łącznej pojemności 12 920 BRT[6].
Pierwszą zatopioną przez UB-61 jednostką był brytyjski statek o napędzie parowym SS[b] „Sycamore” o pojemności 6550 BRT[7][8]. Statek został zbudowany w 1917 roku w stoczni R. Duncan & Co., Ltd. dla armatora Johnston Line, Ltd. (Furness, Withy & Co., Ltd.) z Liverpoolu. W dniu 25 sierpnia 1917 roku, w czasie podróży z ładunkiem drobnicowym z Baltimore do Liverpoolu, został zatopiony 125 mil na północny zachód od wyspy Tory. Następnego dnia UB-61 zatopił jeszcze jeden brytyjski statek handlowy. Był to zbudowany w 1900 roku parowiec „Assyria” o pojemności 6370 BRT[9]. Statek należący do T. & J. Brocklebank, Ltd. z Glasgow płynął z ładunkiem drobnicowym. Został zatopiony na pozycji 55°40′N 9°00′E/55,666667 9,000000.
29 listopada 1917 roku na pozycji 53°25′N 4°58′E/53,416667 4,966667 okręt wszedł na minę postawioną przez brytyjski okręt podwodny typu E HMS E51. Nikt z załogi nie przeżył[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).
- ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
- ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- ↑ Theodor Schultz, Oberleutnant zur See (Crew 4/08). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 61. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 61. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Sycamore. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ SS Sycamore (+1917). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Assyria. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.).
- Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.).
