Toporowy Staw Wyżni
49°16′46″N 20°01′47″E/49,279444 20,029722
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
ok. 1120 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
0,03 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°16′46″N 20°01′47″E/49,279444 20,029722
| |
Toporowy Staw Wyżni – tatrzańskie jezioro polodowcowe leżące w zachodniej części Doliny Suchej Wody Gąsienicowej, na wysokości ok. 1120 m n.p.m., w pobliżu Toporowego Stawu Niżniego[1].
Jezioro ma powierzchnię ok. 0,03 ha i powoli zanika, przekształcając się w torfowisko. Wymiary stawu to ok. 30 × 15 m, a głębokość 1,1 m. Podane wartości należy traktować orientacyjnie, gdyż ulegają silnym wahaniom. W okolicy stawu znajduje się jeszcze wiele innych niewielkich stawków, które okresowo wysychają[2].
W Toporowym Stawie Wyżnim występuje ciekawa flora torfowiskowo-bagienna. Z rzadkich w Karpatach roślin w stawie i nad jego brzegami występują m.in. takie gatunki, jak: bagnica torfowa, bagno zwyczajne, gwiazdnica długolistna, siedmiopalecznik błotny, modrzewnica pospolita, turzyca bagienna, turzyca skąpokwiatowa, widlicz Isslera. W 1981 znaleziono tutaj nawet bardzo rzadką w Polsce jeżogłówkę pokrewną. Jest to relikt glacjalny występujący w polskich Karpatach tylko na tym jednym stanowisku[3]. Obydwa Toporowe Stawy charakteryzują się bujnym życiem organicznym (co związane jest z ich niską wysokością nad poziomem morza). W stawach tych rozmnaża się wiele gatunków płazów: salamandra plamista, kumak górski, żaba trawna, traszka górska, traszka karpacka[4].
Oba Toporowe Stawy znajdują się na obszarze ochrony ścisłej TPN[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.