Przejdź do zawartości

Zorobabel

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zorobabel
Ilustracja
Portret Zorobabela w Promptuarii Iconum Insigniorum
Występowanie

Księga Ezdrasza
Ewangelia Mateusza
Ewangelia Łukasza

Rodzina
Ojciec

Salatiel

Dzieci

Abiud

Zorobabel, syn Salatiela (hebr. Zerubbabel ben Szealtielurodzony w Babilonii) − żyjący w VI w. p.n.e. Izraelita z plemienia Judaitów, syn Szealtiela, egzylarcha[potrzebny przypis], namiestnik Judy.

Stanął na czele jednej z pierwszych grup przesiedleńców powracających za pozwoleniem Cyrusa, króla perskiego, z „niewoli babilońskiej” (587/6 p.n.e. - 539 p.n.e.)[1] do Judy. Opisany w Księdze Ezdrasza (Ezd 2-5), ponadto odnosi się do niego prorok Aggeusz (Agg 1). Zajął się on, wraz z Jozuem, synem Josadaka i braćmi jego, kapłanami, budowaniem Bogu ołtarza na dawnym fundamencie, w zniszczonej podczas najazdu Nabuchodonozora, króla babilońskiego, Świątyni Jerozolimskiej. W ciągu następnych dwóch lat sprowadzili oni drzewo cedrowe z Libanu i założyli fundamenty samej Świątyni. Odbudowa Domu Pańskiego trwała od 536 p.n.e. do 515 p.n.e. Została ukończona w trzecim dniu miesiąca Adar szóstego roku panowania Dariusza Wielkiego (12 marca 515 p.n.e.)[2]. Dla porównania według Ewangelii Jana (2:20) trzecią świątynię odbudowano w 46 lat (historia powszechna 20 p.n.e. – 70 n.e. od Heroda Wielkiego do Chrystusa).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biblia Tysiąclecia, Pallotinum, Poznań, 1991
  2. Goble, Phillip E., 1943-, The Orthodox Jewish Bible, AFI International Publishers, 2002, ISBN 978-0-939341-04-7, OCLC 51829429.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]