Janek

Janek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈjãnɛk], AS: [i ̯ãnek], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) zdrobn. Jan

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(2.1) lm D. zob. Janka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Janek	Jankowie
dopełniacz	Janka	Janków
celownik	Jankowi	Jankom
biernik	Janka	Janków
narzędnik	Jankiem	Jankami
miejscownik	Janku	Jankach
wołacz	Janku	Jankowie

przykłady:

(1.1) W klasie tylko Janek nie wie, na jakie pytania odpowiada celownik.

(1.1) Intryga Janka miała opłakane skutki.

(1.1) Panie Janku, proszę naprawić faks! Znów zaciął się papier.

(1.1) Jankowi się nie przelewa; oszczędza prawie na wszystkim i za każdym razem kontroluje swoje wydatki.

(1.1) Anka z Jankiem kompromitowali się przy swoich znajomych.

(1.1) Jankowi nieźle się powodzi, ostatnio kupił nową willę z basenem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Jaś, Jasiek, Janeczek

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Jan, Jaś, Jasiek, Janko, Janeczek

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Jaś

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Jan

źródła:

Janek (język estoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) Janek, estońskie imię męskie, wariant imion Jaan i Johannes

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Estoński - Imiona

źródła: