rein

rein (język angielski)

wymowa:

IPA: /reɪn/

wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) cugiel, lejc, wodza

czasownik

(2.1) trzymać konia na wodzy

(2.2) kierować, sprawować władzę

(2.3) trzymać w ryzach

odmiana:

(1.1) lp rein lm reins

(2.1 - 3) rein, reined, reind; he reins; be reining

przykłady:

(1.1) He grabbed the reins to stop the horse. → Chwycił lejce aby zatrzymać konia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

rein (język francuski)

wymowa:

IPA: [ʁɛ̃] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. nerka

odmiana:

(1.1) lp rein; lm reins

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Francuski - Części ciała

źródła:

rein (język niemiecki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czysty

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

rein (język norweski (bokmål))

en rein (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. renifer

przymiotnik

(2.1) czysty

odmiana:

(1.1) en rein, reinen, reiner, reinene

(2.1) rein, reint, reine

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reinsdyr

(2.1) ren

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: