tragarz
Wygląd
tragarz (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, której profesją jest noszenie lub ręczne przewożenie, np. towarów, ciężkiego ekwipunku, lektyki
- (1.2) turyst. uczestnik wyprawy wysokogórskiej lub podróżniczej wynajęty do noszenia ekwipunku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tragarz tragarze dopełniacz tragarza tragarzy / rzad. tragarzów[1] celownik tragarzowi tragarzom biernik tragarza tragarzy / rzad. tragarzów narzędnik tragarzem tragarzami miejscownik tragarzu tragarzach wołacz tragarzu tragarze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tragarz tragarze dopełniacz tragarza tragarzy / rzad. tragarzów celownik tragarzowi tragarzom biernik tragarz tragarze narzędnik tragarzem tragarzami miejscownik tragarzu tragarzach wołacz tragarzu tragarze
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (2.1) belka stropowa
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) porter
- azerski: (1.1) hambal
- czeczeński: (1.1) киранхо
- hiszpański: (1.1) carguero m, mozo de cuerda m
- jidysz: (1.1) טרעגער m
- kaszubski: (1.1) nôszôcz m
- niemiecki: (1.1) Träger m; (1.2) Träger m
- nowogrecki: (1.1) χαμάλης m
- rosyjski: (1.1) носильщик m
- wilamowski: (1.1) traegier m, tröjer m
- źródła:
- ↑ Hasło „tragarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „tragarz” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 202.