eudajmonizm

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

eudajmonizm (język polski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. stanowisko etyczne głoszące, że szczęście jest najwyższą wartością i celem życia człowieka

odmiana:

(1.1) blm^[1],

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eudajmonizm	eudajmonizmy
dopełniacz	eudajmonizmu	eudajmonizmów
celownik	eudajmonizmowi	eudajmonizmom
biernik	eudajmonizm	eudajmonizmy
narzędnik	eudajmonizmem	eudajmonizmami
miejscownik	eudajmonizmie^[2]	eudajmonizmach
wołacz	eudajmonizmie^[2]	eudajmonizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) eudemonizm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. eudemonizm m, eudajmonia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:: gr. εὐδαίμων (eudaimōn)

uwagi:

tłumaczenia:

baskijski: (1.1) eudemonismo
bułgarski: (1.1) евдемонизъм m
chorwacki: (1.1) eudajmonizam m
czeski: (1.1) eudaimonismus m
esperanto: (1.1) eŭdemonismo
estoński: (1.1) eudaimonism
fiński: (1.1) eudaimonismi
francuski: (1.1) eudémonisme m
hiszpański: (1.1) eudemonismo m
japoński: (1.1) 幸福主義(こうふくしゅぎ)
kataloński: (1.1) eudemonisme m
koreański: (1.1) 행복주의 (haengbokchuŭi)
litewski: (1.1) eudemonizmas m
nowogrecki: (1.1) ευδαιμονισμός m
perski: (1.1) ائودایمونیا
portugalski: (1.1) eudemonismo m
słowacki: (1.1) eudaimonizmus m
ukraiński: (1.1) евдемонізм m
włoski: (1.1) eudemonismo m

źródła:

↑ Hasło „eudajmonizm” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 901.
↑ ^2,0 ^2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.

[1] Hasło „eudajmonizm” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 901.

[izm-2] 2,0 ^2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.

[1]

[2]