Przejdź do zawartości

oblator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oblator (język łaciński)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. ofiarnik[1]
odmiana:
(1) oblator, ~oris
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblatum n, oblatus m
przym. oblaticius, oblatus, oblativus
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oblatus + -or
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=oblator&oldid=7119457”