Przejdź do zawartości

szkodliwość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szkodliwość (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ʃkɔˈdlʲivɔɕt͡ɕ], AS[škodlʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest szkodliwe, cecha tych, którzy szkodliwi
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Morfologiczne i fizjologiczne zmiany u zwierza̜t wywołane szkodliwościami fizycznymi i chemicznymi środowiska[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) szkodliwość palenia tytoniu / picia alkoholuspołeczna szkodliwość czynuograniczać / uświadamiać szkodliwość • brak szkodliwości
synonimy:
(1.1) zgubność
antonimy:
(1.1) nieszkodliwość, pożyteczność
hiperonimy:
(1.1) niekorzystność
hiponimy:
(1.1) chorobotwórczość, mutagenność, toksyczność, rakotwórczość, teratogenność, wymiotność
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szkoda ż, szkodnictwo n, szkodnik m, szkodowość ż, szkodzenie n, zaszkodzenie n
czas. szkoda, szkodzić ndk., zaszkodzić dk.
przym. szkodliwy
przysł. szkodliwie, szkoda
wykrz. szkoda
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. tytuł rozprawy naukowej Zbigniewa Jethona
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szkodliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.