ดูต้นฉบับสำหรับ สิงโต

[[ไฟล์:Vigo male lion.jpg|thumb]]
{{กึ่งล็อก2}}
{{pp|small=yes}}
{{ความหมายอื่น2}}
{{Taxobox
| name = สิงโต
| fossil_range = สมัยไพลสโตซีน–ปัจจุบัน
| status = VU
| status_system = iucn3.1
| trend = down
| status_ref =
| image= Lion waiting in Namibia.jpg
| image_width = 250px
| image_caption = สิงโตตัวผู้
| image2 = Okonjima Lioness.jpg
| image2_width = 250px
| image2_caption = สิงโตตัวเมีย
| regnum = [[สัตว์]]
| phylum = [[สัตว์มีแกนสันหลัง]]
| classis = [[สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม]]
| ordo = [[สัตว์กินเนื้อ]]
| familia = [[วงศ์เสือและแมว]]
| genus = ''[[สกุลแพนเทอรา|แพนเทอรา]]''
| species = '''''P. leo'''''
| binomial = ''Panthera leo''
| binomial_authority = ([[Carolus Linnaeus|Linnaeus]], [[ค.ศ. 1758|1758]])
| synonyms = <center>'''''Felis leo '''''<br /><small>([[Carolus Linnaeus|Linnaeus]], [[ค.ศ. 1758|1758]])</small></center>
| subdivision = :''[[Panthera leo leo|P. l. leo]]''
:''[[Panthera leo melanochaita|P. l. melanochaita]]''
:{{dagger}}''[[สิงโตศรีลังกา|P. l. sinhaleyus]]''
| range_map = Lion distribution.png
| range_map_caption = การกระจายพันธุ์ของสิงโตในอดีตและปัจจุบันใน[[แอฟริกา]] [[เอเชีย]] และ[[ยุโรป]]
| subdivision_ranks = [[ชนิดย่อย]]
}}
[[ไฟล์:African Lion in Zoo.jpg|thumb]]
'''สิงโต''' ({{ชื่อวิทยาศาสตร์|Panthera leo}}) จัดอยู่ใน[[ไฟลัม]][[สัตว์มีกระดูกสันหลัง]] ชั้น[[สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม]] อยู่ใน[[วงศ์เสือและแมว]] (Felidae) ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับ[[แมว]] สิงโตมีขนาดลำตัวใหญ่ ขนาดไล่เลี่ยกับ[[เสือโคร่ง]]ทั่วไป (''P. tigris'') ซึ่งเป็นสัตว์ในสกุล''[[สกุลแพนเทอรา|แพนเทอรา]]'' (Panthera) เหมือนกัน จัดเป็นสัตว์ในวงศ์เสือและแมว (Felidae) ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดรองมาจาก[[เสือโคร่งไซบีเรีย]] (''P. t. altaica'') พื้นลำตัวสีน้ำตาล ไม่มีลาย ตัวผู้เมื่อโตเต็มที่จะมีขนสร้อยคอยาว ขนปลายหางเป็นพู่ ชอบอยู่เป็นฝูงตามทุ่งโล่ง มีน้ำหนักประมาณ 250 กิโลกรัม (550 ปอนด์) ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่า มักทำหน้าที่ล่าเหยื่อ มีน้ำหนักประมาณ 180 กิโลกรัม (400 ปอนด์) มีถิ่นกำเนิดใน[[ทวีปแอฟริกา]]และ[[ประเทศอินเดีย]] ในป่าธรรมชาติ สิงโตมีอายุขัยประมาณ 10-14 ปี ส่วนสิงโตที่อยู่ในกรงเลี้ยงมีอายุยืนถึง 20 ปีสิงโตฝูงหนึ่งมักประกอบด้วยตัวผู้ที่โตเต็มวัย ตัวเมียและลูกสิงโตจำนวนหนึ่ง สิงโตตัวเมียมีหน้าที่ออกล่าเหยื่อและมักออกล่าเป็นกลุ่ม โดยทั่วไปอาหารหลักของสิงโตคือสัตว์กีบเท้า สิงโตเป็นนักล่าระดับสูงสุดในห่วงโซ่อาหารและในบางครั้งอาจล่ามนุษย์เพื่อเป็นอาหาร แม้โดยปกติมนุษย์จะมิใช่อาหารหลัก

ที่อยู่อาศัยของสิงโตตามธรรมชาติ ได้แก่ [[ทุ่งหญ้า]], [[สะวันนา]] และป่าพุ่ม โดยทั่วไปสิงโตมักใช้ชีวิตกลางวัน แต่สามารถปรับตัวให้มีพฤติกรรมตื่นตัวในเวลากลางคืนเมื่อถูกคุกคามได้มากกว่าสัตว์ตระกูลแมวชนิดอื่น ในช่วง[[ยุคหินใหม่]] สิงโตขยายอาณาเขตแพร่กระจายไปทั่วทวีปแอฟริกาและ[[ทวีปยูเรเชีย|ยูเรเซีย]] ตั้งแต่ยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ไปจนถึงอินเดีย แต่ในเวลาต่อมาได้ลดจำนวนลงเหลือกระจัดกระจายในแอฟริกาตอนใต้รวมถึง[[ทะเลทรายสะฮารา|ทะเลทรายซาฮารา]] และอินเดียตะวันตก สิงโตเป็นหนึ่งในสัตว์ที่มีชื่ออยู่ในรายการของ[[บัญชีแดงไอยูซีเอ็น]]มาตั้งแต่ปี 1996 เนื่องจากประชากรในทวีปแอฟริกาได้ลดลงมากถึง 43% นับตั้งแต่ทศวรรษ 1990 ปัญหาในปัจจุบันคือ สิงโตที่อยู่นอกเขตอนุรักษ์โดยทั่วไปไม่ได้รับการคุ้มครอง และยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดของการลดจำนวนลง แต่คาดว่าสาเหตุหลักมาจากการถูกคุมคามที่อยู่อาศัยโดยมนุษย์

สิงโตเป็นหนึ่งในสัตว์ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุด และมีความผูกพันกับวัฒนธรรมของมนุษย์ โดยมักปรากฎในงานศิลปะ ประติมากรรม ธงชาติ และสื่อรวมถึงวรรณกรรมร่วมสมัยและภาพยนตร์สมัยใหม่ สิงโตถูกเลี้ยงโดยมนุษย์ตั้งแต่สมัย[[จักรวรรดิโรมัน]] และเป็นสัตว์สายพันธุ์สำคัญที่ได้รับการร้องขอให้จัดแสดงในสวนสัตว์ทั่วโลกตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 18 นอกจากนี้ ยังมีการแสดงภาพสิงโตอย่างเด่นชัดในวัฒนธรรมสมัย[[อียิปต์โบราณ]] สืบมาถึงวัฒนธรรมโบราณและยุคกลาง

== ศัพทมูลวิทยา ==
คำว่า lion คล้ายกับหลายคำใน[[กลุ่มภาษาโรมานซ์]]ซึ่งกลายมาจาก[[ภาษาละติน]] "''{{lang|la|leo}}''"<ref>{{Cite book| author=Simpson DP | title=Cassell's Latin Dictionary | publisher=Cassell Ltd. | year=1979 | edition=5th | location=London | page=342 | isbn=0-304-52257-0}}</ref> และ[[ภาษากรีก]]โบราณ "{{lang|grc|λέων}}" ({{lang|grc-Latn|leon}})<ref name="Liddell 1980">{{Cite book| author=[[Henry George Liddell|Liddell, Henry George]] [[Robert Scott (philologist)|Scott, Robert]] | year=1980 | title=[[A Greek-English Lexicon]] (Abridged Edition)|page=411 | publisher=[[Oxford University Press]] | location=United Kingdom | isbn=0-19-910207-4}}</ref> คำใน[[ภาษาฮีบรู]] "{{lang|he|לָבִיא}}" ({{lang|he-Latn|lavi}}) ก็อาจเกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน<ref>{{Cite encyclopedia| title=Lion|encyclopedia=Oxford English Dictionary|editor=Simpson, J.|editor2=Weiner, E.| year=1989 |edition= 2nd| location=Oxford |publisher=Clarendon Press|id=ISBN 0-19-861186-2}}</ref> สิงโตเป็นหนึ่งสปีชีส์ที่ถูกจัดจำแนกโดย[[คาโรลัส ลินเนียส|ลินเนียส]]ผู้ตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ให้แก่สิงโตว่า ''Felis leo'' ซึ่งปรากฏอยู่ในงานของเขาในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ''[[ซึสเตมานาตูไร|ระบบธรรมชาติ]]'' (''Systema Naturae'', ค.ศ. 1758)<ref name="Linn1758">{{Cite book|last=Linnaeus |first=Carolus |authorlink=Carl Linnaeus |title=Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. |publisher=Holmiae (Laurentii Salvii) |year=1758 |page=41 |url=http://www.biodiversitylibrary.org/page/726936 |accessdate=8 September 2008 |language=la|volume=1 |edition=10th}}</ref> องค์ประกอบในการตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ ''Panthera leo'' มักจะสันนิษฐานว่ามาจากภาษากรีก ''pan-'' ("ทั้งหมด") และ ''ther'' ("สัตว์ร้าย") แต่ก็อาจจะเป็น[[ศัพทมูลวิทยาพื้นบ้าน]] แม้ว่าคำนี้จะกลายเป็นภาษาอังกฤษจากภาษาแบบแผน แต่เนื่องจากคล้ายคำ ''pundarikam'' "เสือ" ใน[[ภาษาสันสกฤต]]อย่างมาก ซึ่งคำนี้อาจมาจากคำ ''pandarah'' "ขาว-เหลือง"<ref>{{cite web| url=http://www.etymonline.com/index.php?term=panther | title=Panther | work=Online Etymology Dictionary | publisher=Douglas Harper | accessdate=5 July 2007}}</ref>

== อนุกรมวิธานและการวิวัฒนาการ ==
สิงโตเป็นสปีชีส์ในสกุล ''[[แพนเทอรา]] (Panthera)'' และเป็นญาติใกล้ชิดกับสปีชีส์อื่นในสกุลเดียวกันคือ [[เสือโคร่ง]], [[เสือจากัวร์]] และ[[เสือดาว]] ''Panthera leo'' มีวิวัฒนาการใน[[ทวีปแอฟริกา]]ระหว่าง 1 ล้านถึง 800,000 ปีมาแล้ว ก่อนจะแพร่กระจายไปทั่วภูมิภาคซีกโลกตอนเหนือ<ref>{{Cite journal|last= Yamaguchi |first=Nobuyuki|author2=Alan Cooper|author3=Lars Werdelin|author4=David W. Macdonald|date=August 2004|title= Evolution of the mane and group-living in the lion (Panthera leo): a review|journal=Journal of Zoology |volume=263 |issue=4 |pages=329–342 |doi=10.1017/S0952836904005242 }}</ref> สิงโตปรากฏตัวในทวีปยุโรปครั้งแรกเมื่อ 700,000 ปีก่อน ซึ่งมีการค้นพบสิงโตชนิดย่อย ''[[Panthera leo fossilis]]'' ที่อีแซร์เนีย (Isernia) ใน[[ประเทศอิตาลี]] จากสิงโตชนิดนี้ก็กลายเป็นสิงโตถ้ำ (''[[Panthera leo spelaea]]'') ในภายหลัง ปรากฏตัวขึ้นเมื่อ 300,000 ปีมาแล้ว ระหว่างปลาย[[สมัยไพลสโตซีน]] สิงโตได้แพร่กระจายสู่อเมริกาเหนือและอเมริกาใต้และวิวัฒนาการเป็น[[สิงโตอเมริกา]] (''Panthera leo atrox'')<ref>{{Cite book|last=Turner |first=Allen |year=1997 |title=The big cats and their fossil relatives : an illustrated guide to their evolution and natural history |location=New York |publisher=Columbia University Press |isbn=0-231-10229-1 |pages=}}</ref> สิงโตได้สูญหายไปจากตอนเหนือของ[[ทวีปยูเรเชีย]]และทวีปอเมริกาในช่วงจุดจบของ[[ธารน้ำแข็ง|การเปลี่ยนสภาพโดยธารน้ำแข็ง]]ครั้งสุดท้ายเมื่อ 10,000 ปีมาแล้ว<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny"/> ซึ่งอาจเป็นเหตุการณ์การสูญพันธุ์ครั้งที่สองของมหพรรณสัตว์ (megafauna) ในสมัยไพลสโตซีน<ref>{{cite web | last = Harington | first = CR | title = American Lion | work = Yukon Beringia Interpretive Centre website | publisher = Yukon Beringia Interpretive Centre | year = 1996 | url = http://www.beringia.com/research/lion.html | accessdate = 8 March 2010 | archive-date = 2016-01-19 | archive-url = https://web.archive.org/web/20160119133852/http://www.beringia.com/research/lion.html | url-status = dead }}</ref>

=== ชนิดย่อย ===
สิงโตในปัจจุบัน เดิมมี 12 [[ชนิดย่อย]]ที่ได้รับการยอมรับ จำแนกความแตกต่างจาก แผงคอ ขนาด และการกระจายพันธุ์ เพราะลักษณะเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญและมีความแปรผันในแต่ละตัวสูง ทำให้รูปแบบส่วนมากอาจไม่ใช่ชนิดย่อยที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การตั้งอยู่บนพื้นฐานของสิงโตในสวนสัตว์ซึ่งไม่ทราบแหล่งที่มานั้นอาจมี "ความโดดเด่น แต่ผิดปกติ" ในลักษณะทางสัณฐานวิทยา<ref name="zoos_encyclopedia">{{cite encyclopedia |last=Grisham |first=Jack |editor=Catherine E. Bell |title=Lion |encyclopedia=Encyclopedia of the World's Zoos |volume=2: G–P |year=2001 |publisher=Fitzroy Dearborn |location=Chofago |isbn=1-57958-174-9 |pages=733–39}}</ref> ปัจจุบันเหลือเพียง 8 ชนิดย่อยที่ได้รับการยอมรับ<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny">{{Cite journal |author=Burger, Joachim|date=March 2004 |title=Molecular phylogeny of the extinct cave lion ''Panthera leo spelaea'' |journal=[[Molecular Phylogenetics and Evolution]] |pmid=15012963 |volume=30 |issue=3 |pages=841–849 |doi=10.1016/j.ympev.2003.07.020 |url=http://www.uni-mainz.de/FB/Biologie/Anthropologie/MolA/Download/Burger%202004.pdf|accessdate=20 September 2007 |archive-date=2007-09-25 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070925204424/http://www.uni-mainz.de/FB/Biologie/Anthropologie/MolA/Download/Burger%202004.pdf |url-status=dead }}</ref><ref name="Conservation-Genetics:Preserving-Genetic-Diversity" /> แม้ว่าหนึ่งในนั้น ([[สิงโตแหลมกูดโฮพ]] ปกติจำแนกเป็น ''Panthera leo melanochaita'') อาจเป็นโมฆะ<ref name="Conservation-Genetics:Preserving-Genetic-Diversity" />
แม้ว่า 7 ชนิดย่อยที่เหลืออาจดูมาก แต่ความแปรผันของ[[ไมโทคอนเดรีย]]ในสิงโตแอฟริกาปัจจุบันกลับไม่มากนักซึ่งแสดงว่าสิงโตในตอนใต้ของ[[ทะเลทรายซาฮารา]]ทั้งหมดสามารถพิจารณาเป็นชนิดย่อยเดียวกันได้ อาจเป็นเพราะการแยกตัวในสอง[[เครือบรรพบุรุษ]]หลัก หนึ่งในทางตะวันตกของ[[เกรตริฟต์แวลลีย์]] และอีกหนึ่งในทางตะวันออก สิงโตจาก[[ซาโว]] (Tsavo) ในทางตะวันออกของประเทศเคนยามีพันธุกรรมใกล้เคียงกับสิงโตใน[[สาธารณรัฐแอฟริกาใต้|ทรานซ์วาล]] (Transvaal) แอฟริกาใต้มากกว่าสิงโตในเทือกเขาอเบอร์แดร์ (Aberdare) ในทางตะวันตกของประเทศเคนยา<ref>{{Cite journal |last=Barnett |first=Ross |author2=Nobuyuki Yamaguchi, Ian Barnes and Alan Cooper |year=2006 |title=The origin, current diversity and future conservation of the modern lion (''Panthera leo'') |journal=Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences |pmid=16901830 |volume=273 |issue=1598 |pmc=1635511 |pages=2119–2125 |doi=10.1098/rspb.2006.3555 |url=http://www.adelaide.edu.au/acad/publications/papers/Barnett%20PRS%20lions.pdf |format=PDF |accessdate=4 September 2007 |archive-date=2007-08-08 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070808182526/http://www.adelaide.edu.au/acad/publications/papers/Barnett%20PRS%20lions.pdf |url-status=dead }}</ref><ref>{{Cite journal|last=Dubach |first=Jean|date=January 2005|title=Molecular genetic variation across the southern and eastern geographic ranges of the African lion, ''Panthera leo'' |journal=Conservation Genetics |volume=6 |issue=1 |pages=15–24 |doi=10.1007/s10592-004-7729-6}}</ref> ในทางกลับกัน เปอร์ คริสเตียนเซน (Per Christiansen) ทำการวิเคราะห์กะโหลกสิงโต 58 กะโหลกในสามพิพิธภัณฑ์ในยุโรป และพบว่าถ้าใช้สัณฐานวิทยาของกะโหลกสามารถแยกชนิดย่อยได้เป็น ''krugeri'' ''nubica'' ''persica'' และ ''senegalensis'' ขณะที่มีการเลื่อมล้ำกันระหว่าง ''bleyenberghi'' กับ ''senegalensis'' และ ''krugeri'' สิงโตเอเชีย ''persica'' มีความโดดเด่นอย่างเด่นชัด และสิงโตแหลมกูดโฮพมีลักษณะใกล้ชิดกับสิงโตเอเชียมากกว่าสิงโตแอฟริกา<ref name=christiansen08>{{Cite journal|last=Christiansen |first=Per |year=2008 |title=On the distinctiveness of the Cape lion (''Panthera leo melanochaita'' Smith, 1842), and a possible new specimen from the Zoological Museum, Copenhagen |journal=Mammalian Biology |volume=73 |issue=1 |pages=58–65 |doi=10.1016/j.mambio.2007.06.003}}</ref>

==== สิงโตในปัจจุบัน ====
มี 8 ชนิดย่อยในปัจจุบัน ([[สมัยโฮโลซีน]]) ที่ได้รับการยอมรับ:
* ''P. l. persica'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ สิงโตเอเชีย สิงโตเอเชียใต้ สิงโตเปอร์เซีย หรือ[[สิงโตอินเดีย]] มีการกระจายพันธุ์จาก[[ประเทศตุรกี]]ข้าม[[เอเชียตะวันตกเฉียงใต้]]สู่[[ประเทศปากีสถาน]] [[ประเทศอินเดีย]] และแม้กระทั่ง[[ประเทศบังคลาเทศ]] อย่างไรก็ดี ด้วยความที่มันเป็นสิงโตฝูงใหญ่และออกหากินในเวลากลางวันทำให้ง่ายต่อการล่ามากกว่าเสือโคร่งหรือเสือดาว ปัจจุบันเหลือเพียงราว 300 ตัวใน[[อุทยานแห่งชาติป่ากีร์]]ในประเทศอินเดีย<ref name="Asiaticweb">{{cite web | author=Wildlife Conservation Trust of India | title=Asiatic Lion—History | work=Asiatic Lion Information Centre | publisher=Wildlife Conservation Trust of India | year=2006 | url=http://www.asiaticlion.org/asiatic-lion-history.htm | accessdate=15 September 2007 | archive-date=2011-08-18 | archive-url=https://web.archive.org/web/20110818053435/http://www.asiaticlion.org/asiatic-lion-history.htm | url-status=dead }}</ref> หลักฐานทางพันธุกรรมชี้ให้เห็นบรรพบุรุษสิงโตอินเดียแยกออกจากบรรพบุรุษของสิงโตแอฟริกาในระหว่าง 74,000 และ 203,000 ปีมาแล้ว<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny"/>
* ''P. l. leo'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตบาร์บารี]] เดิมมีการกระจายพันธุ์จาก[[ประเทศโมร็อกโก]]ถึง[[ประเทศอียิปต์]] ปัจจุบันสูญพันธุ์ไปจากธรรมชาติจากการถูกล่าอย่างหนัก สิงโตบาร์บารีตัวสุดท้ายถูกฆ่าตายในประเทศโมร็อกโกในปี ค.ศ. 1922<ref name=CAP>{{Cite book|author=Nowell K, Jackson P |title= Wild Cats: Status Survey and Conservation Action Plan|url=http://carnivoractionplans1.free.fr/wildcats.pdf |format=PDF |year=1996 |publisher=IUCN/SSC Cat Specialist Group |location= Gland, Switzerland |isbn=2-8317-0045-0 |pages= 17–21|chapter= Panthera Leo}}</ref> เป็นสิงโตชนิดย่อยที่มีขนาดใหญ่มากชนิดหนึ่ง<ref name="yadav">{{cite book|last=Yadav|first=P. R.|title=Vanishing And Endangered Species|url=http://books.google.com.au/books?id=ecgil9AfV1QC&pg=PA178&dq=Barbary+lion&hl=en&ei=rigHTabHNIrKvQPqvbnNBg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7&ved=0CEQQ6AEwBg#v=onepage&q=Barbary%20lion&f=false|accessdate=14 December 2010|year=2004|publisher=Discovery Publishing House|isbn=8171417760|pages=176}}</ref> มีรายงานว่ายาว 3–3.3 เมตร (10–10.8&nbsp;ฟุต) และหนักมากกว่า 200 กก. (440 ปอนด์) ในเพศผู้ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสิงโตเอเชียมากกว่าสิงโตแอฟริกา มีสิงโตจำนวนหนึ่งในกรงเลี้ยงที่อาจจะเป็นสิงโตบาร์บารี<ref>{{Cite journal |doi=10.1007/s10344-005-0009-z |url=http://www.uni-mainz.de/FB/Biologie/Anthropologie/MolA/Download/Burger%20Hemmer%202006.pdf |title=Urgent call for further breeding of the relic zoo population of the critically endangered Barbary lion (Panthera leo leo Linnaeus 1758) |year=2006 |author=Burger, Joachim |journal=European Journal of Wildlife Research |volume=52 |page=54 |access-date=2011-01-14 |archive-date=2007-07-03 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070703152826/http://www.uni-mainz.de/FB/Biologie/Anthropologie/MolA/Download/Burger%20Hemmer%202006.pdf |url-status=dead }}</ref> โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิงโต 90 ตัวที่ได้รับสืบทอดมาจากราชวงศ์โมร็อกโกที่สวนสัตว์ราบัต (Rabat)<ref>{{Cite journal|doi=10.1007/s10344-009-0280-5 |title=Maintaining the genetic health of putative Barbary lions in captivity: an analysis of Moroccan Royal Lions |year=2010 |author=Black, Simon; Yamaguchi, Nobuyuki; Harland, Adrian; Groombridge, Jim |journal=European Journal of Wildlife Research |volume=56 |pages=21-31}}</ref>
* ''P. l. senegalensis'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตแอฟริกาตะวันตกพบใน[[แอฟริกาตะวันตก|ทางตะวันตกของแอฟริกา]]จาก[[ประเทศเซเนกัล]]ถึง[[ประเทศไนจีเรีย]]<ref name="EoM">{{cite book|last=Macdonald|first=David Wayne|title=The Encyclopedia of Mammals|year=2006|isbn=0871968711|pages=628–35}}</ref>
* ''P. l. azandica'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตคองโกตะวันออกเฉียงเหนือพบในบริเวณตะวันออกเฉียงเหนือของ[[สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก|คองโก]]
* ''P. l. nubica'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตแอฟริกาตะวันออก สิงโตมาไซ หรือ[[สิงโตซาโว]] พบทางตะวันออกของแอฟริกาจาก[[ประเทศเอธิโอเปีย]]และ[[ประเทศเคนยา]]ถึง[[ประเทศแทนซาเนีย]]และ[[ประเทศโมซัมบิก]]<ref name="EoM"/>
* ''P. l. bleyenberghi'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้ หรือสิงโตกาตองงา พบในทางตะวันตกเฉียงใต้ของแอฟริกา [[ประเทศนามิเบีย]] [[ประเทศบอตสวานา]] [[ประเทศแองโกลา]] [[กาตองงา]] ([[สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก|ซาเอียร์]]) [[ประเทศแซมเบีย]] และ[[ประเทศซิมบับเว]]<ref name="EoM"/>
* ''P. l. krugeri'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ หรือ [[สิงโตเทรนส์เวล]] พบในบริเวณทรานเวลของแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้รวมถึง[[อุทยานแห่งชาติครูเกอร์]]<ref name="EoM"/>
* ''P. l. melanochaita'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตแหลมกูดโฮพ]] สูญพันธุ์จากธรรมชาติราวปี ค.ศ. 1860 ผลจากการวิจัย[[ไมโทคอนเดรีย DNA]] พบว่าไม่ควรแยกสิงโตแหลมกูดโฮพออกมาเป็นชนิดย่อย อาจเป็นไปได้ว่าสิงโตแหลมกูดโฮพเป็นประชากรที่อยู่ใต้สุดของการกระจายพันธุ์ของสิงโตชนิดย่อย ''P. l. krugeri''<ref name="Conservation-Genetics:Preserving-Genetic-Diversity" />

==== สิงโตสมัยไพลสโตซีน ====
มีชนิดย่อยของสิงโต 2-3 ชนิดที่มีชีวิตอยู่ในช่วงสมัยก่อนประวัติศาสตร์:
* ''P. l. atrox'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตอเมริกา]]หรือสิงโตถ้ำอเมริกา กระจายพันธุ์ในทวีปอเมริกาจาก[[ประเทศแคนาดา]]ถึง[[ประเทศเปรู]]ในสมัยไพลสโตซีนจนกระทั่งราว 10,000 ปีมาแล้ว ชนิดย่อยนี้บางครั้งได้รับการพิจารณาเป็นตัวแทนที่แยกจากกันของชนิด เป็นสัตว์สปีชีส์อื่นที่ไม่ใช่สิงโต แต่การศึกษาถึงวิวัฒนาการแสดงว่าแท้จริงแล้วมันคือชนิดย่อยของสิงโต (''Panthera leo'')<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny" /><ref>Barnett, Ross ''et al.'' (2009): [http://www.clas.ufl.edu/users/mbinford/GEOXXXX_Biogeography/Literature_reports_by_students/Sixth%20Report/Townsend_2009_BarnettEtAl_Pleistocene_Lion_Phylogeography.pdf Phylogeography of lions (Panthera leo ssp.) reveals three distinct taxa and a late Pleistocene reduction in genetic diversity] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20101206110727/http://www.clas.ufl.edu/users/mbinford/GEOXXXX_Biogeography/Literature_reports_by_students/Sixth%20Report/Townsend_2009_BarnettEtAl_Pleistocene_Lion_Phylogeography.pdf|date=2010-12-06}} [[Molecular Ecology|Mol. Ecol.]] Vol.18, pp. 1668–77.</ref> เป็นสิงโตขนาดใหญ่ ลำตัวยาวประมาณ 1.6–2.5&nbsp;ม. (5–8&nbsp;ฟุต)<ref name="Quaternary extinctions">{{Cite book |last=Martin |first=Paul S. |title=Quaternary Extinctions |year=1984 |publisher=University of Arizona Press |location=Tucson, Arizona |url=http://books.google.com/?id=O8SgPwAACAAJ |isbn=0-8165-1100-4 }}{{ลิงก์เสีย|date=สิงหาคม 2021 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}</ref>
* ''P. l. fossilis'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตถ้ำไพลสโตซีนต้นตอนกลาง]] มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 500,000 ปีมาแล้ว ค้นพบซากดึกดำบรรพ์ที่[[ประเทศเยอรมนี]]และ[[ประเทศอิตาลี]] มีขนาดใหญ่กว่าสิงโตแอฟริกาในปัจจุบัน ขนาดใกล้เคียงกับสิงโตถ้ำอเมริกา<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny" /><ref>Ernst Probst: Deutschland in der Urzeit. Orbis Verlag, 1999. ISBN 3-572-01057-8</ref>

[[ไฟล์:Lascaux-diverticule-félins.jpg|thumb|ภาพ[[Panthera leo spelaea|สิงโตถ้ำ]]ในโถงแมว [[ถ้ำลาสโก]]]]
* ''[[Panthera leo spelaea|P. l. spelaea]]'' หรือที่รู้จักกันในชื่อสิงโตถ้ำยุโรป สิงโตถ้ำยูเรเชีย หรือสิงโตถ้ำยุโรปไพลสโตซีนตอนปลาย ปรากฏขึ้นเมื่อในยูเรเชีย 300,000 ถึง 10,000 ปีมาแล้ว<ref name="BurgerJ-Molecular-phylogeny" /> สิงโตชนิดนี้เป็นที่รู้จักจากภาพวาด[[ยุคหินเก่า]], งาหรือเขาสัตว์แกะสลัก และรูปปั้นจากดิน<ref name="Packer00">{{Cite journal | last=Packer | first=Craig |author2=Jean Clottes | title=When Lions Ruled France | journal=Natural History | volume= | issue= | pages=52–57 |date=November 2000 | url=http://www.lionresearch.org/current_docs/m_pdf/36.pdf | format=PDF | accessdate=27 August 2007 | archive-date=2007-09-25 | archive-url=https://web.archive.org/web/20070925204423/http://www.lionresearch.org/current_docs/m_pdf/36.pdf | url-status=dead }}</ref> มีลักษณะหูยื่น หางเป็นพู่ อาจมีลายทางจางๆคล้ายเสือโคร่ง และเพศผู้บางตัวมีขนแผงคอ<ref name="Koenigswald02"/>

==== ชนิดย่อยที่ยังไม่แน่นอน ====
* ''P. l. sinhaleyus'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตศรีลังกา]] ดูเหมือนจะสูญพันธุ์เมื่อประมาณ 39,000 ปีมาแล้ว มีการขุดค้นพบเพียงฟัน 2 ซี่เท่านั้นที่กุรุวิตา (Kuruwita) ด้วยพื้นฐานของฟัน 2 ซี่นี้ พี. ดีแรนนิรากะยา (P. Deraniyagala) ได้ตั้งชนิดย่อยขึ้นในปี ค.ศ. 1939<ref>{{Cite journal |author=Kelum Manamendra-Arachchi, Rohan Pethiyagoda, Rajith Dissanayake, Madhava Meegaskumbura |year=2005 |title=A second extinct big cat from the late Quaternary of Sri Lanka. |journal=The Raffles Bulletin of Zoology Supplement |volume=12 |pages=423–434 |id= |url=http://rmbr.nus.edu.sg/rbz/biblio/s12/s12rbz423-434.pdf |publisher=National University of Singapore |accessdate=31 July 2007 |archive-date=2007-08-07 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070807215533/http://rmbr.nus.edu.sg/rbz/biblio/s12/s12rbz423-434.pdf |url-status=dead }}</ref>
* ''P. l. europaea'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[สิงโตยุโรป]] สถานะชนิดย่อยของสิงโตชนิดนี้ยังไม่เป็นที่แน่ชัด ซึ่งมันอาจจะเป็นชนิดย่อย ''Panthera leo persica'' หรือ ''Panthera leo spelea'' ก็ได้ สิงโตชนิดนี้สูญพันธุ์เมื่อราวคริสต์ศักราชที่ 100 เพราะการล่าและหาประโยชน์มากเกินไป สิงโตมีถิ่นอาศัยใน[[บอลข่าน]], [[คาบสมุทรอิตาลี]], ตอนใต้ของ[[ประเทศฝรั่งเศส]], และ[[คาบสมุทรไอบีเรีย]] เป็นสัตว์ที่นิยมล่าใน[[โรมันโบราณ|โรมัน]]และ[[กรีซโบราณ|กรีก]]
* ''P. l. youngi'' หรือ ''[[Panthera youngi]]'' มีชีวิตอยู่เมื่อ 350,000 ปีมาแล้ว<ref name=Harington69>{{Cite journal|last=Harington |first=CR |year=1969 |title=Pleistocene remains of the lion-like cat (''Panthera atrox'') from the Yukon Territory and northern Alaska |journal=Canadian Journal Earth Sciences |volume=6 |issue=5 |pages=1277–1288 }}</ref> ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสิงโตชนิดย่อยในปัจจุบันยังคลุมเครือ มันอาจเป็นสปีชีส์ที่แยกออกไปต่างหาก
* ''P. l. maculatus'' หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[มาโรไซ]]หรือสิงโตลายจุด บางคนเชื่อว่าเป็นสิงโตชนิดย่อยแต่ก็อาจเป็นสิงโตเต็มวัยที่ยังคงเหลือลายจุดจากวัยเด็กไว้ ถ้ามันเป็นชนิดย่อยจริง สิงโตชนิดนี้จะสูญพันธุ์ไปตั้งแต่ปี ค.ศ. 1931 ยังมีความเป็นไปได้อีกกรณีหนึ่งคือมันเป็นลูกผสมตามธรรมชาติของสิงโตกับเสือดาวหรือที่รู้จักกันในชื่อเลโอปอน (leopon) แต่มีความเป็นไปได้น้อยมาก<ref name="shuker">{{Cite book| last=Shuker | first=Karl P.N. | authorlink=Karl Shuker | title=Mystery Cats of the World | publisher=Robert Hale | year=1989 | isbn=0-7090-3706-6}}</ref>

== ลักษณะ ==
[[ไฟล์:Lion and eland.jpg|thumb|left|โครงกระดูกสิงโตแอฟริกากำลังโจมตีละมั่ง ตั้งแสดงไว้ที่พิพิธภัณฑ์กระดูก [[โอคลาโฮมาซิตี]] โอคลาโฮมา]]

สิงโตเป็นสัตว์ที่สูงที่สุด (สูงจรดหัวไหล่) ในวงศ์แมวและมีน้ำหนักมากที่สุดเป็นอันดับสองรองจาก[[เสือโคร่ง]] สิงโตมีกะโหลกศีรษะคล้ายกับเสือโคร่งมาก แม้ว่าบริเวณกระดูกหน้าผากจะยุบลงและแบนราบ กับหลังเบ้าตาสั้นกว่าเล็กน้อย กะโหลกศีรษะของสิงโตมีโพรงจมูกกว้างกว่าเสือโคร่ง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความแปรผันในของกะโหลกศีรษะของสัตว์ทั้งสองชนิด ปกติแล้วจึงมีเพียงโครงสร้างของขากรรไกรล่างเท่านั้นที่เป็นตัวบ่งชี้ที่น่าเชื่อถือได้ว่าเป็นสปีชีส์ใด<ref name="USSR">{{Cite book| author = Heptner,  V.G; Sludskii, A.A. | title = Mammals of the Soviet Union, Volume II, Part 2 | year = 1992| pages = | isbn = 9004088768 | publisher = Brill | location = Leiden u.a.}}</ref> สีขนของสิงโตจะมีตั้งแต่สีน้ำตาลอมเหลืองจางๆถึงค่อนข้างเหลือง ออกแดง หรือน้ำตาลเข้ม ส่วนท้องมีสีอ่อนกว่าและพู่หางมีสีดำ ลูกสิงโตที่เกิดมาจะมีจุดลายรูปดอกกุหลาบสีน้ำตาลบนลำตัวคล้ายกับ[[เสือดาว]] แม้ว่าจุดเหล่านี้จะจางหายไปเมื่อสิงโตโตเต็มวัย แต่บ่อยครั้งกลับยังสามารถพบเห็นได้จางๆบนขาและส่วนท้องโดยเฉพาะในสิงโตเพศเมีย

สิงโตเป็นสมาชิกเพียงชนิดเดียวในวงศ์เสือและแมวที่แสดงความแตกต่างระหว่างเพศอย่างชัดเจน และแต่ละเพศก็จะบทบาทพิเศษต่างกันไปในฝูง ในกรณีสิงโตเพศเมีย เป็นนักล่าไม่มีแผงคอหนาเป็นภาระเช่นในเพศผู้ ซึ่งดูเหมือนเป็นอุปสรรคต่อสิงโตเพศผู้ที่จะอำพรางตัวเข้าใกล้เหยื่อและสร้างความร้อนเป็นอย่างมากเมื่อต้องวิ่งไล่ติดตามเหยื่อ สีของแผงคอในสิงโตเพศผู้อยู่ระหว่างสีเหลืองอ่อนถึงดำ ปกติจะเข้มขึ้นเรื่อยๆเมื่อสิงโตมีอายุมากขึ้น

[[ไฟล์:HansomeLion 002.jpg|thumb|right|ในการเผชิญหน้ากับสิงโตตัวอื่น แผงคอจะทำให้สิงโตดูมีขนาดใหญ่ขึ้น]]
น้ำหนักของสิงโตที่โตเต็มที่จะอยู่ระหว่าง 150–250&nbsp;กก. (330–550&nbsp;ปอนด์) สำหรับเพศผู้ และ 120–182&nbsp;กก. (264–400&nbsp;ปอนด์) สำหรับเพศเมีย<ref name="nowak">{{Cite book|last=Nowak |first= Ronald M. |year=1999 |title=Walker's Mammals of the World |location=Baltimore |publisher=Johns Hopkins University Press |isbn=0-8018-5789-9}}</ref> โนเวลล์ (Nowell) และแจ็คสัน (Jackson) รายงานว่าน้ำหนักตัวของสิงโตโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 181&nbsp;กก.สำหรับเพศผู้ และ 126&nbsp;กก.สำหรับเพศเมีย มีสิงโตเพศผู้ตัวหนึ่งที่ถูกยิงตายใกล้กับ[[ยอดเขาเคนยา|ภูเขาเคนยา]]มีน้ำหนัก 272&nbsp;กก. (600&nbsp;ปอนด์)<ref name="CAP"/> สิงโตมีแนวโน้มของขนาดตัวที่แปรผันขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมและบริเวณถิ่นอาศัย ผลการบันทึกน้ำหนักของสิงโตที่กระจายพันธุ์เป็นวงกว้าง ในกรณีสิงโตใน[[แอฟริกาใต้ (ภูมิภาค)|แอฟริกาใต้]]มีแนวโน้มของน้ำหนักตัวมากกว่าสิงโตใน[[แอฟริกาตะวันออก]] 5 %<ref>Scott, Jonathon; Scott, Angela. (2002) ''Big Cat Diary: Lion'', p. 80</ref>

ส่วนศีรษะและลำตัวยาว 170–250&nbsp;ซม. (5&nbsp;ฟุต 7&nbsp;นิ้ว&nbsp;– 8&nbsp;ฟุต 2&nbsp;นิ้ว) ในสิงโตเพศผู้ และ 140–175&nbsp;ซม. (4&nbsp;ฟุต 7&nbsp;นิ้ว – 5&nbsp;ฟุต 9&nbsp;นิ้ว) ในสิงโตเพศเมีย สูงจรดหัวไหล่ราว 123&nbsp;ซม. (4&nbsp;ฟุต) ในเพศผู้ และ 107&nbsp;ซม. (3&nbsp;ฟุต 6&nbsp;นิ้ว) ในเพศเมีย หางยาว 90–105&nbsp;ซม. (2&nbsp;ฟุต 11 นิ้ว - 3&nbsp;ฟุต 5 นิ้ว) ในเพศผู้ และ 70–100&nbsp;ซม. (2&nbsp;ฟุต 4&nbsp;นิ้ว – 3&nbsp;ฟุต 3&nbsp;นิ้ว) ในเพศเมีย<ref name="nowak"/> สิงโตตัวที่ยาวที่สุดเป็นสิงโตเพศผู้แผงคอสีดำที่ถูกยิงตายใกล้กับมุคส์ซู (Mucsso) ทางตอนใต้ของ[[ประเทศแองโกลา]]ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1973 สิงโตที่มีน้ำหนักมากที่สุดที่อาศัยอยู่ตามธรรมชาติคือสิงโตกินคนซึ่งถูกยิงตายในปี ค.ศ. 1936 นอกเมืองเฮกทอร์สพริต (Hectorspruit) ในทางตะวันออกของจังหวัดทรานสวาล (Transvaal) [[ประเทศแอฟริกาใต้]] มีน้ำหนัก 313&nbsp;กก. (690&nbsp;ปอนด์)<ref>Wood, The Guinness Book of Animal Facts and Feats. Sterling Pub Co Inc (1983), ISBN 978-0-85112-235-9</ref> สิงโตในที่เลี้ยงมีแนวโน้มที่จะมีขนาดใหญ่กว่าสิงโตในธรรมชาติ สิงโตที่หนักที่สุดเท่าที่มีการบันทึกไว้เป็นสิงโตเพศผู้ที่สวนสัตว์โคลเชสเตอร์ (Colchester) ในประเทศอังกฤษ มีชื่อว่าซิมบา (Simba) ในปี ค.ศ. 1970 ซึ่งมีน้ำหนักถึง 375&nbsp;กก. (826&nbsp;ปอนด์)<ref>[http://www.junglephotos.com/africa/afanimals/mammals/lionnathist.shtml Jungle Photos Africa Animals mammals—lion natural history] Wood, G. 1983. The Guinness book of animal facts and feats. Sterling Pub. Co. Inc. 3rd. edition. 256 pp.</ref>

มีลักษณะเด่นชัดมากที่ปรากฏในสิงโตเพศผู้และเพศเมียคือมีขนกระจุกที่ปลายหาง ในสิงโตบางตัว ขนกระจุกจะปกปิด"เงี่ยงกระดูก"หรือ"ปุ่มงอก"ซึ่งยาวประมาณ 5 มม.ซึ่งเกิดจากส่วนสุดท้ายของกระดูกหางรวมตัวกัน สิงโตเป็นสัตว์ตระกูลแมวเพียงชนิดเดียวที่มีขนกระจุกที่ปลายหาง หน้าที่ของขนกระจุกและเงี่ยงกระดูกยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด เมื่อแรกเกิดลูกสิงโตจะไม่มีขนกระจุกนี้ ขนกระจุกจะเริ่มเกิดขึ้นมาเมื่อมีอายุประมาณ 5½&nbsp;เดือน และสังเกตเห็นได้ชัดเจนเมื่ออายุ 7&nbsp;เดือน<ref name="Schaller28">Schaller, p. 28</ref>

=== ขนแผงคอ ===
แผงคอของสิงโตเพศผู้ที่โตเต็มวัยเป็นลักษณะเฉพาะที่โดดเด่นของสบีชีส์นี้ ซึ่งไม่พบในสัตว์ในวงศ์เดียวกันชนิดอื่น ส่งผลให้มันแลดูมีขนาดใหญ่ขึ้น ช่วยในแสดงออกของการข่มขู่ได้ดีเยี่ยมเมื่อเผชิญหน้ากับสิงโตตัวอื่นและคู่แข่งที่สำคัญในแอฟริกา [[Crocuta crocuta|ไฮยีนาลายจุด]]<ref>
{{cite web| last=Trivedi | first=Bijal P. | title=Are Maneless Tsavo Lions Prone to Male Pattern Baldness? | publisher=National Geographic | year=2005 | url=http://news.nationalgeographic.com/news/2002/04/0412_020412_TVtsavolions.html | accessdate=7 July 2007}}</ref> การที่มีหรือไม่มีแผงคอ รวมถึงสีและขนาดนั้นเกี่ยวข้องกับเงื่อนไขทางพันธุกรรม การเจริญเติบโต สภาพอากาศ และการสร้าง[[เทสโทสเตอโรน]] มีหลักทั่วไปว่าขนแผงคอสีเข้มกว่าและใหญ่กว่าคือสิงโตที่มีสุขภาพดีกว่า การเลือกคู่ของนางสิงห์นั้นมักจะเลือกสิงโตเพศผู้ที่มีแผงคอหนาแน่นและมีสีเข้มที่สุด<ref name="Trivedi02">{{cite web| last=Trivedi | first =Bijal P. | title=Female Lions Prefer Dark-Maned Males, Study Finds | work=National Geographic News | publisher=National Geographic | date=22 August 2002 | url=http://news.nationalgeographic.com/news/2002/08/0822_020822_TVlion.html| accessdate= 1 September 2007}}</ref> จากการศึกษาใน[[ประเทศแทนซาเนีย]]ยังแสดงให้เห็นว่าขนแผงคอที่ยาวเป็นสัญญาณที่บ่งบอกถึงการประสบความสำเร็จในการต่อสู้ระหว่างสิงโตเพศผู้ด้วยกันอีกด้วย แผงคอที่เข้มดำอาจบ่งบอกถึงช่วงเจริญพันธุ์ที่ยาวนานกว่าและลูกหลานที่มีโอกาสรอดชีวิตสูง แม้ว่าต้องอดอยากในเดือนที่ร้อนที่สุดของปีก็ตาม<ref name=West>{{Cite journal|last=West |first=Peyton M.|author2=Packer, Craig |date=August 2002|title=Sexual Selection, Temperature, and the Lion's Mane |journal=[[Science (journal)|Science]] |volume=297 |issue=5585 |pages= 1339–43 |doi=10.1126/science.1073257 |pmid=12193785}}</ref> ในฝูงที่ประกอบไปด้วยสิงโตเพศผู้ 2-3 ตัว มีทางเป็นไปได้ที่นางสิงห์จะจับคู่ผสมพันธุ์กับเพศผู้ที่มีขนแผงคอใหญ่ที่สุด หนักที่สุด<ref name="Trivedi02"/>
[[ไฟล์:Maneless lion from Tsavo East National Park.png|thumb|[[สิงโตซาโว]] เพศผู้มีขนแผงคอเพียงหรอมแหรม จากอุทยานแห่งชาติซาโวตะวันออก ประเทศเคนยา]]

นักวิทยาศาสตร์มีความเชื่อว่าสถานะความแตกต่างในระดับชนิดย่อยสามารถแบ่งแยกได้ทาง[[สัณฐานวิทยา (ชีววิทยา)|สัณฐานวิทยา]] ซึ่งรวมถึง ขนาดของขนแผงคอ รูปร่างทางสัณฐานของสิงโตสามารถระบุบถึงความแตกต่างของชนิดย่อยได้ เช่น [[สิงโตบาร์บารี]]และ[[สิงโตแหลมกูดโฮพ]] อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาระบุบว่าปัจจัยจากสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อสีและขนาดของขนแผงคอสิงโต เช่น [[อุณหภูมิห้อง|อุณหภูมิในสภาพแวดล้อม]]<ref name=West/> เช่น อากาศหนาวเย็นของ[[สวนสัตว์]]ในยุโรปและอเมริกาเหนืออาจมีผลทำให้ขนแผงคอหนาและหนักขึ้น ดังนั้น แผงคอจึงเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมที่จะใช้ในการระบุบถึงชนิดย่อย<ref name="Conservation-Genetics:Preserving-Genetic-Diversity">{{Cite journal|last=Barnett |first=Ross|author2=Nobuyuki Yamaguchi, Ian Barnes and Alan Cooper |date=August 2006 |title=Lost populations and preserving genetic diversity in the lion ''Panthera leo'': Implications for its ''ex situ'' conservation |journal=Conservation Genetics |volume=7 |issue=4 |pages=507–14 |doi=10.1007/s10592-005-9062-0}}</ref><ref name="yamaguchi-haddane">{{Cite journal|last=Yamaguchi |first=Nobuyuki|author2=B. Haddane |year=2002 |title=The North African Barbary lion and the Atlas Lion Project |journal=International Zoo News |volume=49 |pages=465–81}}</ref> แต่อย่างไรก็ตาม สิงโตเอเชียเพศผู้มีขนแผงคอบางกว่าสิงโตแอฟริกาโดยเฉลี่ย<ref name="Menon">{{Cite book|last=Menon |first=Vivek |year=2003 |title=A Field Guide to Indian Mammals |location=Delhi |publisher=Dorling Kindersley India |isbn=0-14-302998-3| pages=}}</ref>

มีรายงานถึงสิงโตเพศผู้ที่ไม่ปรากฏขนแผงคอใน[[ประเทศเซเนกัล]]และ[[อุทยานแห่งชาติซาโวตะวันออก]]ในประเทศเคนยา และสิงโตขาวเพศผู้ตัวแรกเริ่มจากทิมบาวัตติ (Timbavati) นั้นก็ไม่มีแผงคอด้วยเช่นกัน ฮอร์โมน	เทสโทสเตอโรนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับการเจริญของขนแผงคอ ดังนั้นสิงโตที่ได้รับการทำหมันนั้นบ่อยครั้งที่มีแผงขอเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย เนื่องจากไปการนำเอาต่อมบ่งเพศที่เป็นแหล่งสร้างเทสโทสเตอโรนออกไป<ref>{{Cite journal| first = Linda | last = Munson  | date = March 3, 2006 | title = Contraception in felids | journal = Theriogenology| pmid = 16626799 | volume = 66 | issue = 1 | pages = 126–34 | doi = 10.1016/j.theriogenology.2006.03.06 }}</ref> สิงโตที่ไม่มีขนแผงคออาจพบในประชากรสิงโตที่มีการผสมพันธุ์ในเชื้อสายที่ใกล้ชิด ซึ่งเป็นผลมาจากภาวะการเจริญพันธุ์ต่ำ<ref>{{cite web| last=Trivedi | first =Bijal P. | title=To Boost Gene Pool, Lions Artificially Inseminated | work=National Geographic News | publisher=National Geographic | date=12 June 2002 | url=http://news.nationalgeographic.com/news/2002/06/0612_020612_TVlion.html| accessdate= 20 September 2007}}</ref>

[[ภาพวาดฝาผนัง]]ของ[[สิงโตถ้ำยุโรป]]ได้แสดงถึงสัตว์ที่ไม่มีขนแผงคอหรือมีเพียงเล็กน้อยซึ่งชี้ให้เห็นว่าสิงโตชนิดนี้ไม่มีขนแผงคอ<ref name="Koenigswald02">{{Cite book|last=Koenigswald |first=Wighart von |year=2002 |title=Lebendige Eiszeit: Klima und Tierwelt im Wandel |location=Stuttgart |publisher=Theiss |isbn=3-8062-1734-3| pages=}} {{de icon}}</ref>

=== สิงโตขาว ===
[[ไฟล์:White Lion.jpg|thumb|right|[[สิงโตขาว]]เป็นสิ่งที่เกิดจากลักษณะด้อยของ[[หน่วยพันธุกรรม]] เป็นรูปแบบที่หาได้ยากของสิงโตชนิดย่อย ''Panthera leo krugeri'']]
[[สิงโตขาว]]ไม่ได้รับการจำแนกออกเป็นชนิดย่อยของสิงโต แต่เป็นลักษณะพิเศษทางภาวะพันธุกรรมที่เรียกว่าภาวะด่าง (leucism)<ref name="zoos_encyclopedia"/> ซึ่งเป็นสาเหตุให้สีซีดลง เป็นภาวะที่พบใน[[เสือโคร่งขาว]]เช่นเดียวกัน ภาวะนี้คล้ายกับภาวะการมีเม็ดสีมากเกินไป (melanism) เช่นเดียวกับ[[เสือดำ]] ลักษณะของสิงโตขาวไม่ใช่ภาวะเผือก ยังมีเม็ดสีปกติในตาและหนัง บางครั้งสามารถพบสิงโตขาวทรานเวล ''(Panthera leo krugeri)'' ได้ในบริเวณ[[อุทยานแห่งชาติครูเกอร์]]และเขตสงวนส่วนบุคคลทิมบาวาติ (Timbavati Private Game Reserve) ซึ่งอยู่ใกล้เคียงในทางตะวันออกเฉียงใต้ของแอฟริกา แต่ในสถานที่เลี้ยงกับพบเห็นได้เป็นเรื่องปกติจากการเพาะพันธุ์ด้วยการคัดเลือกอย่างจงใจ โดยทั่วไปแล้วขนของสิงโตจะมีสีครีมซึ่งเกิดจากยีนด้อย<ref>{{Cite book|last=McBride |first=Chris |title=The White Lions of Timbavati |year=1977 |publisher=E. Stanton |location=Johannesburg |isbn= 0-949997-32-3 }}</ref> มีรายงานว่า มีการเพาะพันธุ์สิงโตขาวในค่ายพักในแอฟริกาใต้เพื่อใช้เป็นเหยื่อสำหรับเกมล่า (canned hunt)<ref>{{Cite book|last=Tucker|first=Linda |title=Mystery of the White Lions—Children of the Sun God|year=2003 |publisher=Npenvu Press|location=Mapumulanga |isbn= 0-620-31409-5}}</ref>
 
เควิน ริดชาร์ดซัน (Kevin Richardson) ผู้เชี่ยวชาญพฤติกรรมสัตว์ โดยเฉพาะกับเสือและสิงโตในแอฟริกา  ปัจจุบันเขาทำงานอยู่ในสถานที่พิเศษที่ชื่อว่าอาณาจักรสิงโตขาวในเมืองบรูเดอร์สทรูม (Broederstroom)<ref name=zimbio>{{cite web|last=flashnews|title=The Lion Whisperer Kevin Richardson|  url=http://www.zimbio.com/Kevin+Richardson/articles/AxEypPnHuQL/Lion+Whisperer+Kevin+Richardson|publisher=Zimbio|accessdate=26 January 2011}}</ref> ซึ่งห่างจาก[[โจฮันเนสเบิร์ก]] 50 ไมล์<ref name=aboutmvie>{{cite web | title=About the White Lion Movie | url=http://www.whitelionthemovie.com/pages/about.html | accessdate=26 January 2011 | archive-date=2011-04-27 | archive-url=https://web.archive.org/web/20110427193939/http://www.whitelionthemovie.com/pages/about.html | url-status=dead }}</ref> สถานที่นี้สร้างขึ้นด้วยความช่วยเหลือของร็อดนีย์ ฟูห์ร (Rodney Fuhr)<ref name="pawnation">{{cite web|last=Coder|first=Maria|title=Kevin Richardson, Lion Tamer|url=http://www.pawnation.com/2009/04/29/lion-tamer/|work=I Work With Animals!|publisher=Pawnation|accessdate=26 January 2011|archive-date=2011-07-21|archive-url=https://web.archive.org/web/20110721083627/http://www.pawnation.com/2009/04/29/lion-tamer/|url-status=dead}}</ref> และสร้างสำหรับถ่ายทำภาพยนตร์เรือง White Lion: Home is a Journey<ref name=aboutmvie /> ที่แห่งนี้มีสิงโตขาวถึง 39 ตัว<ref name=zimbio />  ริดชาร์ดซันได้ทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะป้องกันและรักษาสายพันธุ์สิงโตสีขาวไว้ สถานอนุรักษ์นี้ปัจจุบันเป็นทรัพย์สินส่วนตัวแต่มีแผนที่จะยกให้เป็นสาธารณสมบัติในเร็วๆ นี้<ref name=kvnfaq>{{cite web | title=Can we see Kevin interacting with the animals? | url=http://www.lionwhisperer.co.za/content.asp?subID=5 | work=FAQ | accessdate=26 January 2011 | archive-date=2011-01-16 | archive-url=https://web.archive.org/web/20110116000043/http://www.lionwhisperer.co.za/content.asp?subID=5 | url-status=dead }}</ref>

== พฤติกรรม ==
สิงโตใช้เวลาส่วนมากไปกับการพักผ่อนประมาณ 20&nbsp;ชั่วโมงต่อวัน<ref name="Schaller122">Schaller, p. 122.</ref> แม้ว่าสิงโตจะสามารถกระตือรือร้นได้ทุกช่วงเวลา แต่โดยทั่วไปแล้วมันจะกระตือรือร้นและมีชีวิตชีวามากที่สุดตอนพลบค่ำกับช่วงเข้าสังคม แต่งขน และขับถ่าย เมื่อต้องล่าเหยื่อสิงโตจะกระตือรือร้นเป็นพักๆ ไปตลอดทั้งคืนจวบจนกระทั่งรุ่งเช้า  โดยเฉลี่ยแล้ว สิงโตจะใช้เวลาเดิน 2 ชั่วโมงและกิน 50&nbsp;นาทีต่อวัน<ref name="Schaller120">Schaller, pp. 120–21.</ref>

=== การรวมฝูง ===
สิงโตเป็นสัตว์จำพวกแมวที่อยู่เป็นสังคมมากกว่าแมวป่าชนิดอื่นๆ ที่มักอยู่อย่างโดดเดี่ยว สิงโตเป็นสัตว์นักล่าที่มีสังคมสองรูปแบบ  รูปแบบแรกเป็นการรวมตัวกันที่เรียกว่า ''"ฝูง (prides)"''<ref name="Schaller33">Schaller, p. 33.</ref> ปกติฝูงหนึ่งจะประกอบไปด้วยสิงโตตัวเมียห้าถึงหกตัว ลูกสิงโต และสิงโตตัวผู้หนึ่งถึงสองตัว ซึ่งเป็นคู่ของนางสิงห์ (แม้ว่า จะมีการพบฝูงขนาดใหญ่ที่มีจำนวนสิงโตถึง 30 ตัว)  ตัวผู้ในฝูงจะมีไม่เกินสองตัว แต่อาจเพิ่มจำนวนถึง 4 ตัวและลดจำนวนลงเมื่อเวลาผ่านไป  ลูกสิงโตตัวผู้จะถูกขับออกจากฝูงเมื่อโตเต็มที่
[[ไฟล์:pride leader.jpg|thumb|left|นางสิงห์สองตัวและสิงโตตัวผู้หนึ่งตัวในตอนเหนือของเซเรนเกติ]]

พฤติกรรมการรวมกลุ่มทางสังคมแบบที่สองเรียกว่า ''"พวกเร่ร่อน (nomads)"'' มีขอบเขตการหากินกว้างและย้ายถิ่นฐานเป็นระยะๆ อาจเป็นสิงโตโทนหรือคู่สิงโต<ref name="Schaller33"/> คู่สิงโตนั้นบ่อยครั้งเป็นสิงโตตัวผู้ที่ถูกขับไล่ออกจากฝูงที่มันเกิดฝูงเดียวกัน  สิงโตอาจเปลี่ยนวิถีชีวิตจากพวกร่อนเร่อาจจะกลายเป็นผู้อยู่อาศัยในฝูงและอาจเป็นในทางกลับกัน  สิงโตตัวผู้จะมีวิถีชีวิตแบบดังกล่าวแต่สิงโตตัวผู้บางตัวจะไม่เคยรวมฝูงเลยตลอดชีวิต  สิงโตตัวเมียที่กลายเป็นพวกเร่ร่อนจะเข้าร่วมฝูงใหม่ยากมากเพราะตัวเมียในฝูงใหม่จะพยายามกีดกันไม่ให้ตัวเมียที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเข้าร่วมฝูงของครอบครัว

พื้นที่ที่ฝูงสิงโตอาศัยอยู่เรียกว่า ''"อาณาเขตของฝูง (pride area)"'' ขณะที่พวกเร่ร่อนเรียกว่า ''"ขอบเขต (range)"''<ref name="Schaller33"/>  ตัวผู้ในฝูงมักจะอยู่ในบริเวณชายขอบอาณาเขต ลาดตระเวนไปในอาณาเขตของตน  พฤติกรรมทางสังคมที่ปรากฏขึ้นมากกว่าแมวชนิดใดที่พัฒนาขึ้นในนางสิงห์นั้นยังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันว่าเพราะเหตุใด ความประสบความสำเร็จในการล่าสัตว์ที่เพิ่มขึ้นเป็นเหตุผลที่เห็นได้ชัดจากพฤติกรรมทางสังคมดังกล่าว แต่การตรวจสอบยังน้อยเกินไปที่จะยืนยันได้ สมาชิกของฝูงมีแนวโน้มที่จะได้รับบทบาทเดียวกันคือนักล่า แต่อย่างไรก็ตาม บางตัวจะได้รับบทบาทเลี้ยงดูลูก ซึ่งอาจถูกปล่อยทิ้งไว้ตามลำพังเป็นเวลานาน สุขภาพของนักล่าเป็นสิ่งแรกที่สำคัญต่อการอยู่รอดของฝูง พวกมันมักเป็นพวกแรกที่ลงมือกินเหยื่อ ณ สถานที่ที่มันล้มเหยื่อได้ ประโยชน์อื่นๆที่ได้รับจากการรวมฝูง ประกอบด้วย การเลือกสรรเชิงเครือญาติ (Kin selection) (แบ่งปันอาหารกับสิงโตที่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดดีกว่าคนแปลกหน้า), ปกป้องลูกสิงโต, ดูแลอาณาเขต, และประกันว่าจะปลอดภัยจากการบาดเจ็บและความหิวในสิงโตรายตัว<ref name=CAP/>

[[ไฟล์:Lion.ogv|thumb|right|วีดิทัศน์ของสิงโตในป่า]]
นางสิงห์จะทำหน้าที่ล่าเหยื่อเพื่อเป็นอาหารของฝูงเสียส่วนใหญ่ เนื่องด้วยมีขนาดเล็กกว่า รวดเร็วกว่า และกระฉับกระเฉงกว่าตัวผู้ และไม่มีภาระจากขนแผงคอที่มีน้ำหนักมาก ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความร้อนสูงเกินไประหว่างกิจกรรม เหล่าตัวเมียจะประสานงานและทำงานร่วมกันเป็นทีมเพื่อย่องตามเหยื่อและล้มเหยื่อจนประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม ถ้าตัวผู้อยู่ใกล้กับสถานที่ล่า ตัวผู้มีแนวโน้มที่จะเข้าครอบครองเหยื่อที่นางสิงห์ล่าได้ ตัวผู้จะแบ่งปันเหยื่อให้กับลูกสิงโตมากกว่าแบ่งให้กับตัวเมีย แต่เกิดขึ้นน้อยมากที่ตัวผู้จะแบ่งปันเหยื่อที่มันล่าได้เอง เหยื่อขนาดเล็กจะถูกกินในจุดที่ล่าได้ โดยแบ่งปันกันในหมู่นักล่า เมื่อล้มเหยื่อขนาดใหญ่ได้ สิงโตมักจะลากเหยื่อไปกินในอาณาเขตของฝูง แม้จะมีการแบ่งปันเหยื่อขนาดใหญ่<ref name="Schaller133">Schaller, p. 133.</ref> สมาชิกฝูงมักประพฤติตัวก้าวร้าวใส่สมาชิกตัวอื่น และแต่ละตัวจะพยายามกินอาหารให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

สิงโตทั้งสองเพศจะช่วยกันปกป้องฝูงจากผู้บุกรุก โดยมีสิงโตบางตัวเป็นผู้นำในการต่อต้านผู้บุกรุก ขณะที่ตัวอื่นล้าอยู่ข้างหลัง<ref>{{Cite journal|last=Heinsohn|first= R.|author2= C. Packer|year=1995 |title=Complex cooperative strategies in group-territorial African lions |journal=Science |volume=269 |issue=5228 |pages=1260–62 |doi=10.1126/science.7652573 |pmid=7652573}}</ref> แต่สิงโตมีแนวโน้มที่จะคงบทบาทเฉพาะในฝูง ดังนั้น สิงโตตัวที่ล้าหลังอาจมีหน้าที่อื่นในกลุ่ม<ref>{{Cite journal|last=Morell|first= V. |year=1995 |title=Cowardly lions confound cooperation theory |journal=Science |volume=269 |issue=5228 |pages=1216–17|doi=10.1126/science.7652566 |pmid=7652566}}</ref> สมมติฐานคือมีรางวัลที่เกี่ยวข้องกับการกลายเป็นจ่าฝูงของผู้ที่ขจัดผู้บุกรุกไปได้ และระดับของนางสิงห์ได้จะได้รับจากความรับผิดชอบขับไล่ผู้บุกรุกนั้น<ref>{{Cite journal|last=Jahn|first= Gary C. |year=1996 |title=Lioness Leadership |journal=Science |volume=271 |issue=5253 |page=1215 |doi=10.1126/science.271.5253.1215a |pmid=17820922 }}</ref> สิงโตตัวผู้ในฝูงจะปกป้องความสัมพันธ์ของมันกับฝูงไว้จากสิงโตตัวผู้นอกฝูงที่พยายามเข้าแทนที่ความสัมพันธ์นั้น ตัวเมียถือว่าเป็นหน่วยทางสังคมที่มั่นคงในฝูง และไม่ยินยอมให้ตัวเมียนอกฝูงเข้าร่วมฝูง<ref name="Schaller37">Schaller, p. 37.</ref> การเปลี่ยนแปลงของสมาชิกจะเกิดจากการเกิดและตายของนางสิงห์เท่านั้น<ref name="Schaller39">Schaller, p. 39.</ref> แม้ว่า ตัวเมียบางตัวจะผละจากฝูงกลายเป็นพวกเร่ร่อน<ref name="Schaller44">Schaller, p. 44.</ref> ในทางกลับกัน ตัวผู้ที่ยังเด็กจะออกจากฝูงเมื่อโตเต็มที่ ประมาณอายุ 2–3 ปี<ref name="Schaller44"/>

=== การล่าและอาหาร ===
สิงโตกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร มันกินสัตว์ได้แทบทุกชนิด เช่น [[กระต่าย]] [[ไก่ป่า]] [[จระเข้]] [[ลิง]] [[เม่น]] [[งูหลามแอฟริกา]] [[ม้าลาย]] [[ควายป่า]] [[แอนทิโลป]]และ[[ช้าง]] เป็นต้น แม้แต่ซากสิงโตด้วยกันเองก็กิน ลูกสิงโตที่อ่อนแอจะถูกกินเพื่อให้ตัวที่แข็งแรงกว่าได้อยู่รอด

=== การแข่งขันกับนักล่าอื่น  ===
สิงโตมักจะมีคู่แข่งการล่าของมัน เช่น [[เสือชีตาห์|เสือชีตาร์]] [[จระเข้แม่น้ำไนล์]] และ[[ไฮยีนา|ไฮยีน่า]] ซึ่งพบบ่อยที่สุดคือ[[ไฮยีนาลายจุด|ไฮยีน่าลายจุด]] ซึ่งพวกมันมักจะคอยแย่งเหยื่อที่สิงโตล่าได้เป็นประจำ ในบางครั้งไฮยีน่าก็กลายเป็นอาหารของสิงโตเอง

=== การสืบพันธุ์และวงจรชีวิต ===
ฤดูผสมพันธุ์ไม่แน่นอนมีได้ทุกเวลาตลอดปี ระยะของการเป็นสัดนาน 4-16 วัน ตัวเมียเริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุประมาณ 3 ปี ตัวผู้ประมาณ 4-6 ปี เคยมีรายงานอายุ 2 ปี ก็ผสมพันธุ์ได้ ตั้งท้องนานราว 100 วัน
ตกลูกครั้งละ 3-5 ตัว เคยมีรายงานได้ลูกถึง 7 ตัว ลูกอดนมเมื่ออายุ 3-6 เดือน อายุยืนประมาณ 30-60 ปี ลูกตัวที่อ่อนแออาจถูกทิ้งให้ตายหรือถูกกินในหมู่สิงโตด้วยกัน

=== สถานภาพ ===
ปัจจุบันคาดว่ามีสิงโตในทวีปแอฟริกาเหลืออยู่ประมาณ 30,000 ถึง 100,000 ตัว ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในแอฟริกาตอนใต้และตะวันออก สิงโตในแอฟริกาตะวันตกเหลืออยู่น้อยและลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว ทั่วทั้งทวีป สิงโตที่อยู่นอกเขตคุ้มครองลดจำนวนลงเรื่อย ๆ

ประเทศที่ยังมีสิงโตอยู่ทั่วไปได้แก่ บอตสวานา สาธารณรัฐแอฟริกากลาง เอธิโอเปีย เคนยา แทนซาเนีย ซาอีร์ และแซมเบีย สถานภาพในแองโกลา โมซับบิก ซูดาน และโซมาเลียยังไม่ทราบแน่ชัดเนื่องจากความไม่สงบในประเทศ คาดว่าในแองโกลายังมีสิงโตอยู่ทั่วไปแต่จำนวนน้อย ส่วนในโซมาเลียมีเป็นบางส่วนโดยเฉพาะทางตอนใต้ของประเทศ

ในนามิเบีย ประชากรสิงโตในอุทยานแห่งชาติอีโตชามีประมาณ 300 ตัว บริเวณตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ 130-200 คาปรีวี 40-60 ตัว บริเวณตะวันตกเฉียงเหนือ 35-40 ตัว

ในซิมบับเว อุทยานแห่งชาติฮวางเก 500 ตัว อุทยานแห่งชาติโกนารีเซา 200 ตัว หุบเขาแซมบีซีและเซบังเวคอมเพล็กซ์ 300 ตัว

ในประเทศเบนิน บูร์กินาฟาโซ แคเมอรูนตอนเหนือ ประเทศชาดตอนใต้ คองโกตอนใต้ ไอวอรีโคสต์ตอนเหนือ กานาตอนเหนือ กีนีตอนเหนือ กีนีบิสเชาตะวันออก มาลีตอนใต้ ไนจีเรียตอนเหนือ และอูกันดา คาดว่ามีสิงโตอยู่กระจัดกระจายและจำนวนน้อย ในประเทศบุรุนดี มลาวี ไนเจอร์ รวันดา เซเนกัล และแอฟริกาใต้ ประชากรส่วนใหญ่จำกัดอยู่ในป่าอนุรักษ์

ประเทศที่คาดว่าสิงโตสูญพันธุ์ไปแล้วหรือถือได้ว่าสูญพันธุ์ไปแล้วได้แก่ ประเทศจิบูตี กาบอง เลโซโท มอริเตเนีย สวาซิแลนด์ และโตโก

ความหนาแน่นของประชากรสิงโต (นับเฉพาะสิงโตตัวเต็มวัยและวัยรุ่นต่อ 100 ตารางกิโลเมตร) ต่างกันในแต่ละพื้นที่ ในพื้นที่ซาวูตี ในอุทยานแห่งชาติโชเบ ของบอตสวานามีความหนาแน่นต่ำประมาณ 0.17 ส่วนในอุทยานแห่งชาติคาราฮารีเกมสบ็อก อุทยานแห่งชาติอีโตชา มีประมาณ 1.5-2 ตัวต่อ 100 ตารางกิโลเมตร ในพื้นที่คุ้มครองของทางแอฟริกาตะวันออกและตอนใต้มีประมาณ 3-18 ตัว พื้นที่ ๆ ความหนาแน่นสูงที่สุดคือในป่าสงวนแห่งชาติมาไซมาราของเคนยา มีประชากร 30 ตัวต่อ 100 ตารางกิโลเมตร ความหนาแน่นของสิงโตมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจำนวนของเหยื่อ พื้นที่หากินเฉลี่ย 26 ถึง 226 ตารางกิโลเมตรต่อฝูง เคยพบฝูงหนึ่งในอุทยานแห่งชาติอิโตชาที่มีพื้นที่หากินกว้างถึง 2,075 ตารางกิโลเมตร

สถานภาพของสิงโตเอเชียทุกพันธุ์อยู่ในระดับอันตราย ไซเตสจัดเอาไว้ในบัญชีที่ 1 ส่วนสิงโตแอฟริกาอยู่ในบัญชีหมายเลข 2 ส่วนสิงโตพันธุ์บาร์บารีและสิงโตเคปได้สูญพันธุ์ไปแล้ว

=== การสื่อสาร ===
[[ไฟล์:Lion cub with mother.jpg|thumb|right|การถูศีรษะและการเลียเป็นพฤติกรรมทางสังคมตามปกติในฝูงสิงโต]]
เมื่อพักผ่อน การขัดเกลาทางสังคมของสิงโตจะเกิดขึ้นผ่านพฤติกรรมต่างๆ และการเคลื่อนไหวของสัตว์ที่แสดงออกมีการพัฒนาเป็นอย่างมาก กริยาท่าทางการสัมผัสที่เป็นปกติสุขและพบได้มากที่สุดคือการถูศีรษะและการเลียเชิงสังคม<ref name="Schaller85">Schaller, p. 85.</ref> ซึ่งเปรียบได้กับการดูแลขนให้เรียบร้อยในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม<ref>{{Cite book|editor=Desmond Morris|last=Sparks |first=J |title=Primate Ethology |chapter=Allogrooming in primates:a review |year=1967 |publisher=Aldine |location=Chicago |isbn=0-297-74828-9}} (2007 edition: 0-202-30826-X)</ref> การถูศีรษะ ดุนด้วยจมูกเบาๆ ที่หน้าผาก หน้า และลำคอของสิงโตตัวอื่นดูเหมือนจะเป็นรูปแบบของการทักทาย<ref>{{Cite book|last=Leyhausen |first=Paul |title=Verhaltensstudien an Katzen|edition= 2nd |year=1960 |publisher=Paul Parey |location=Berlin |isbn=3-489-71836-4 }} {{de icon}}</ref> มักพบเห็นได้บ่อยครั้งหลังจากสิงโตแยกจากตัวอื่น หรือหลังการต่อสู้หรือหลังการเผชิญหน้า ตัวผู้มักถูกับตัวผู้ด้วยกันเอง ขณะที่ลูกสิงโตและสิงโตตัวเมียจะถูกับตัวเมีย<ref name="Schaller858">Schaller, pp. 85–88.</ref> การเลียเชิงสังคมมักจะเกิดขึ้นหลังการถูศีรษะ โดยทั่วไปแล้วจะเกิดขึ้นควบคู่กัน และตัวที่ได้รับมักแสดงความพอใจออกมาอย่างชัดเจน ศีรษะและลำคอจะเป็นส่วนที่ได้รับการเลียมากที่สุด อาจเป็นผลมาจากการบริการสาธารณะ เพราะสิงโตไม่สามารถเลียพื้นที่เหล่านี้เองได้<ref name="Schaller8891">Schaller, pp. 88–91.</ref>
<!--
{{sound|filename=Lion raring-sound1TamilNadu178.ogg|title=Lion roar|description=A lion in captivity roaring}}
Lions have an array of facial expressions and body postures that serve as visual gestures.<ref name="Schaller92102">Schaller, pp. 92–102.</ref> Their repertoire of vocalizations is also large; variations in intensity and pitch, rather than discrete signals, appear central to communication. Lion sounds include snarling, hissing, coughing, miaowing, woofing and roaring. Lions tend to [[roar (animal)|roar]] in a very characteristic manner, starting with a few deep, long roars that trail off into a series of shorter ones.
<ref>[http://roberteklund.info/pdf/Ananthakrishnan_et_al_2011_LionRoars.pdf Ananthakrishnan, Eklund, Peters & Mabiza (2011)]</ref>
<ref>[http://roberteklund.info/pdf/Eklund_et_al_2011_LionRoars.pdf Eklund, Peters,  Ananthakrishnan & Mabiza (2011)]</ref>
They most often roar at night; the sound, which can be heard from a distance of {{convert|8|km}}, is used to advertise the animal's presence.<ref name="Schaller10313">Schaller, pp. 103–113.</ref> Lions have the loudest roar of any big cat.-->

==การกระจายพันธุ์และถิ่นอาศัย==
[[ไฟล์:India Animals.jpg|thumb|[[สิงโตอินเดีย]]ตัวผู้สองตัวในอุทธยานแห่งชาติสัญชัย คานธี (Sanjay Gandhi National Park) มุมไบ ประเทศอินเดีย]]
ในทวีปแอฟริกา สิงโตสามารถพบได้ในทุ่งหญ้าซาวันนา ที่มีต้น[[อาเคเชีย]]ซึ่งคอยให้ร่มเงาขึ้นกระจัดกระจาย<ref>{{Cite book|last=Rudnai|first= Judith A. |title=The social life of the lion |year=1973 |publisher=s.n. |location=Wallingford |isbn=0-85200-053-7 }}</ref> สำหรับถิ่นอาศัยในอินเดียคือพื้นที่ป่าหญ้าแล้งและป่าละเมาะแล้งผลัดใบ<ref>{{cite web | title=The Gir—Floristic | work=Asiatic Lion Information Centre | publisher=Wildlife Conservation Trust of India | year=2006 | url=http://www.asiaticlion.org/gir-floristic.htm | accessdate=14 September 2007 | archive-date=2011-09-16 | archive-url=https://web.archive.org/web/20110916182401/http://www.asiaticlion.org/gir-floristic.htm | url-status=dead }}</ref> ในอดีต การกระจายพันธุ์ของสิงโตอยู่ในส่วนใต้ของ[[ทวีปยูเรเชีย]] ช่วงจาก[[ประเทศกรีซ]]ถึง[[ประเทศอินเดีย]] และพื้นที่ทั้งหมดของ[[ทวีปแอฟริกา]] ยกเว้น บริเวณ[[ป่าดิบชื้น]]กลางทวีปและ[[ทะเลทรายสะฮารา]] [[เฮอรอโดทัส]]รายงานว่าพบสิงโตได้ทั่วไปในกรีซในช่วงเวลาราว 480 ก่อนคริสต์ศักราช มันโจมตีอูฐบรรทุกหีบห่อของกษัตริย์เปอร์เซีย [[จักรพรรดิเซอร์ซีสมหาราช]] ในขบวนตลอดทั้งประเทศ [[อาริสโตเติล]]กล่าวว่าพบเห็นสิงโตได้ยากในช่วง 300 ก่อนคริสต์ศักราช ในช่วงคริสต์ศักราชที่ 100 มันถูกกำจัดจนหมดสิ้น<ref name="Schaller5">Schaller, p. 5.</ref> ประชากร[[สิงโตอินเดีย]]เหลือรอดจนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 10 ใน[[คอเคซัส]] เป็นที่มั่นสุดท้ายใน[[ทวีปยุโรป]]<ref>{{Cite book| last=Heptner| first= V.G.|author2=A. A. Sludskii| year=1989| title=Mammals of the Soviet Union: Volume 1, Part 2: Carnivora (Hyaenas and Cats)|publisher=Amerind| location=New York| isbn=90-04-08876-8}}</ref>

สิงโตถูกกำจัดหมดสิ้นไปจาก[[ปาเลสไตน์]]ใน[[สมัยกลาง]] และจากส่วนที่เหลือของทวีปเอเชียหลังจากการมาถึงของอาวุธปืนที่พร้อมใช้งานในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 สิงโตได้สูญพันธุ์ไปจากธรรมชาติใน[[แอฟริกาเหนือ]]และ[[เอเชียตะวันตกเฉียงใต้]] ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 สิงโตหายไปจาก[[ประเทศตุรกี]]และพื้นที่ทางตอนเหนือส่วนใหญ่ของประเทศอินเดีย<ref name=zoos_encyclopedia /><ref>{{cite web |title=Past and present distribution of the lion in North Africa and Southwest Asia. |year=2001 |publisher=Asiatic Lion Information Centre |url=http://www.asiatic-lion.org/distrib.html |accessdate=1 June 2006 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080510060942/http://www.asiatic-lion.org/distrib.html |archivedate=2008-05-10 |url-status=dead }}</ref> ขณะที่ มีการพบเห็นสิงโตอินเดียที่ยังมีชีวิตครั้งสุดท้ายใน[[ประเทศอิหร่าน]]ในปี ค.ศ. 1941 (ระหว่าง[[ชีราซ]]และจาห์รอม (Jahrom) [[จังหวัดฟาร์ส]]) แม้ว่ามีการพบศพสิงโตตัวเมียบนฝั่งแม่น้ำการูน (Karun river) จังหวัดคูเซสตาน (Khūzestān) ในปี ค.ศ. 1944 ต่อมาไม่มีรายงานที่เชื่อถือได้จากประเทศอิหร่านอีก<ref name="simba">{{Cite book |last=Guggisberg |first=C. A. W. |title=Simba: the life of the lion. |year=1961 |publisher=Howard Timmins |location=Cape Town}}</ref> สิงโตอินเดียหลงเหลือแค่เพียงในและรอบ[[อุทยานแห่งชาติป่ากีร์|ป่ากีร์]]ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศอินเดียเท่านั้น<ref name="Asiaticweb"/> มีสิงโตราว 300 ตัวอาศัยในพื้นที่เขตสงวนพันธุ์สัตว์ป่า {{convert|1412|km2|sqmi|abbr=on}} ใน[[รัฐคุชราต]] ซึ่งครอบคลุมพื้นที่เกือบทั้งหมดของป่า  การเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากรเป็นไปอย่างช้าๆ<ref>{{cite web | author=Wildlife Conservation Trust of India | title=Asiatic Lion—Population | work=Asiatic Lion Information Centre | publisher=Wildlife Conservation Trust of India | year=2006 | url=http://www.asiaticlion.org/population-gir-forests.htm | accessdate=15 September 2007 | archive-date=2011-08-13 | archive-url=https://web.archive.org/web/20110813104658/http://www.asiaticlion.org/population-gir-forests.htm | url-status=dead }}</ref>

== สิงโตกับมนุษย์ ==
''ดูบทความหลักที่ [[สิงโตในมุทราศาสตร์]]''

[[ไฟล์:FA crest.png|thumb|100px|สัญลักษณ์ Three Lions]]
สิงโตถูกใช้เป็น[[สัญลักษณ์]]ของพลังอำนาจและความแข็งแกร่งมาตั้งแต่โบราณ [[มนุษย์]]ในทุก[[ภาษา]] ทุก[[วัฒนธรรม]]ล้วนแต่ใช้สิงโตเป็นสัญลักษณ์ในเชิงนี้ทั้งนั้น เช่น ใน[[นิทาน|ปรัมปรา]]ของ[[ศาสนาฮินดู]] [[พระนารายณ์]]เคย[[อวตาร]]ลงมาเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งสิงโต ชื่อว่า "นรสิงห์" เพื่อปราบ[[ปีศาจ|มาร]] ในวัฒนธรรมไทย เมื่อ[[พระมหากษัตริย์]]เสด็จออกยังมุขหรือบัญชร จะเรียกว่า "[[สีหบัญชร]]" (หมายถึง [[หน้าต่าง]]สิงโต) และเรียกพระบรมราโชวาทในครั้งนี้ว่า "สีหนาท" (หมายถึง [[เสียง]]คำรามของสิงโต) เป็นต้น

ใน[[ภาษาบาลี]]และ[[สันสกฤต]]มีคำศัพท์เรียกสิงโตในเชิงยกย่องซึ่งเป็นคนที่[[คนไทย]]รู้จักกันดี คือ "[[ราชสีห์]]" หมายถึงพญาสิงโต หรือราชาแห่งสิงโต ซึ่งเป็นสัตว์ในตำนานถือว่าดุร้ายและมีพละกำลังมาก

ใน[[ประเทศจีน]] ซึ่งไม่มีสิงโตเป็นสัตว์พื้นเมือง แต่ก็รับเอาสิงโตมาจาก[[เปอร์เซีย]] ก็มีการ[[เชิดสิงโต]] เป็นการละเล่นประกอบในพิธีมงคลหรือรื่นเริงต่าง ๆ เพราะมี[[ความเชื่อ]]ว่า สิงโตเป็นสัตว์ใหญ่ที่สัตว์ต่าง ๆ เกรงขาม จึงมีพลังอำนาจในการขับไล่สิ่งอัปมงคลได้

ใน[[ประเทศอังกฤษ]] ซึ่งอยู่ในภาคพื้น[[ยุโรป]] ที่ก็ไม่มีสิงโตเป็นสัตว์พื้นเมืองเช่นกัน แต่ก็ใช้สิงโตเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ และสมาคมฟุตบอลอังกฤษก็ใช้สิงโต 3 ตัวเป็นสัญลักษณ์และใช้เป็นสัญลักษณ์ของ[[ฟุตบอลทีมชาติอังกฤษ|ทีมชาติ]]ด้วยเรียกว่า "Three Lions" และกษัตริย์อังกฤษหลายพระองค์ก็ถูกขนานพระราชสมัญญานามเปรียบเทียบกับสิงโตด้วยเช่นกัน เช่น [[พระเจ้าริชาร์ดที่ 1]] มีพระราชสมัญญานามว่า "พระเจ้าริชาร์ด ใจสิงห์"  (Richard the Lionheart) เป็นต้น

สำหรับในประเทศไทย สิงโตถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของหน่วยงาน[[กระทรวงมหาดไทย (ประเทศไทย)|กระทรวงมหาดไทย]]และใช้เป็นสัญลักษณ์ของ[[คณะรัฐศาสตร์]]ของแต่ละ[[มหาวิทยาลัย]]อีกด้วย โดยมีชื่อเรียกกันไปต่าง ๆ ตาม[[สี]]ของสิงโต เช่น "สิงห์ดำ" หมายถึง [[คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]], "สิงห์แดง" หมายถึง [[คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]], "สิงห์ทอง" หมายถึง [[คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง]] เป็นต้น

== สิงโตที่มีชื่อเสียง ==
* [[คริสเตียน เดอะ ไลออน]]

== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}

== บรรณานุกรม ==
* {{Cite book|last=Baratay |first=Eric |author2=Elisabeth Hardouin-Fugier |title=Zoo : a history of zoological gardens in the West |year=2002 |publisher=Reaktion Books |location=London |isbn=1861891113}}
* {{Cite book|last=Blunt |first=Wilfred |title=The Ark in the Park: The Zoo in the Nineteenth Century |year=1975 |publisher=Hamish Hamilton |location=London |isbn=0241893313}}
* {{Cite book|last=de Courcy |first=Catherine |title=The Zoo Story |year=1995 |publisher=Penguin Books |location=Ringwood, Victoria |isbn=0140239197}}
* {{Cite book|last=Schaller |first=George B. |authorlink=George Schaller|year=1972 |title= The Serengeti lion: A study of predator-prey relations|publisher= University of Chicago Press|location=Chicago |isbn=0226736393}}

== แหล่งข้อมูลอื่น ==
{{สถานีย่อย2|โลกของสัตว์}}
{{คอมมอนส์|Lion}}
{{Wiktionary}}
{{wikispecies-inline|Panthera leo}}
* [http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Panthera_leo.html Animal Diversity Web: ''Panthera leo'' (lion)]
* [http://www.awf.org/content/wildlife/detail/lion African Wildlife Foundation: Lion]
* [http://www.youtube.com/watch?v=LU8DDYz68kM Battle at Kruger]: video of a pack of lions fighting against a crocodile and buffalos over a kill
* [http://www.biodiversitylibrary.org/name/Felis_leo Biodiversity Heritage Library bibliography] for ''Felis leo''
* [http://www.biodiversitylibrary.org/name/Panthera_leo Biodiversity Heritage Library bibliography] for ''Panthera leo''
* [http://www.bbc.co.uk/nature/species/Lion BBC Nature:] Lion news, and video clips from BBC programmes past and present.
* [http://www.lionconservationfund.org/ Lion Conservation Fund] example of a fund and its projects about the research and conservation of the lion
* [http://www.lionresearch.org/main.html Lion Research Center] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100107212836/http://www.lionresearch.org/main.html |date=2010-01-07 }} website of the research group at the University of Minnesota that has conducted field research on lions and published peer-reviewed scientific articles
* [http://www.360cities.net/image/protea-hotel-the-ranch-conservancy-walking-with-lions-south-africa Walk with Lions] Example of a walk with lions educational experience at The Ranch Conservancy in South Africa

{{วงศ์แมว}}

[[หมวดหมู่:สิงโต]]
[[หมวดหมู่:สกุลแพนเทอรา]]
[[หมวดหมู่:สัตว์กินเนื้อ]]
[[หมวดหมู่:สัตว์กินซาก]]
[[หมวดหมู่:สัตว์ที่พบในทวีปแอฟริกา]]
[[หมวดหมู่:สัญลักษณ์ของประเทศแกมเบีย]]
[[หมวดหมู่:สัญลักษณ์ของประเทศโตโก]]