ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อ็องตวน วาโต"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 16: | บรรทัด 16: | ||
เป็นไปได้ว่า “กีลเป็นเปียร์โรต์” (Gilles as Pierrot) เป็นภาพวาดที่รู้จักดีและน่าอัศจรรย์สุดโดยวัตโตว์ ซึ่งเขาวาดคนขนาดเท่าตัวจริงและตั้งเขาบนขอบนอกของภาพราวกับว่าอยู่บนหน้าเวที จากงานทั้งหมดของวัตโตว์ “กีล” พิสูจน์ว่าดลใจศิลปินท่านอื่นๆ มากสุด |
เป็นไปได้ว่า “กีลเป็นเปียร์โรต์” (Gilles as Pierrot) เป็นภาพวาดที่รู้จักดีและน่าอัศจรรย์สุดโดยวัตโตว์ ซึ่งเขาวาดคนขนาดเท่าตัวจริงและตั้งเขาบนขอบนอกของภาพราวกับว่าอยู่บนหน้าเวที จากงานทั้งหมดของวัตโตว์ “กีล” พิสูจน์ว่าดลใจศิลปินท่านอื่นๆ มากสุด |
||
[[Image:Gersaint.jpg|thumb|350px|ป้ายร้านของ |
[[Image:Gersaint.jpg|thumb|350px|ป้ายร้านของเชร์แซ็งต์ (L'Enseigne de Gersaint) ค.ศ. 1720]] |
||
ไม่นานก่อนความตายของเขา วัตโตว์วาด “พินัยกรรมทางศิลปะ” ของเขา ป้ายร้านของเชร์แซ็งต์(L'Enseigne de Gersaint, Gersaint’s Sign Shop) ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพวาดสุดท้ายของวัตโตว์ เชร์แซ็งต์เองบรรยายว่า |
ไม่นานก่อนความตายของเขา วัตโตว์วาด “พินัยกรรมทางศิลปะ” ของเขา ป้ายร้านของเชร์แซ็งต์(L'Enseigne de Gersaint, Gersaint’s Sign Shop) ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพวาดสุดท้ายของวัตโตว์ เชร์แซ็งต์เองบรรยายว่า |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:09, 8 กรกฎาคม 2551
ฌอง อองตวน วัตโตว์ (Jean-Antoine Watteau) (10 ตุลาคม ค.ศ. 1684 – 18 กรกฎาคม ค.ศ. 1721) เป็นจิตรกรชาวฝรั่งเศสของ “ชนชั้นสูง” (fêtes galantes) ฉากต่างๆ ของชนชั้นสูงฝรั่งเศสซึ่งกำลังคบหาสมาคมในที่โล่ง ผ่านความงดงามและความสง่าของรูปเขา ความงดงามของสีเขา อองตวน วัตโตว์สร้างงานที่แม้แต่วันนี้ยังถูกเห็นเป็นสัญลักษณ์ความวิเศษของโรโคโค
เขาเกิดที่วาล็องเซียงส์ (Valenciennes) ในค.ศ. 1684 ตอนอายุ 18 ปี อองตวน วัตโตว์หนีไปที่ปารีสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ค.ศ. 1704 เขาเริ่มทำงานในสตูดิโอของโคลด กิลโล (Claude Gillot) ผู้ออกแบบและสร้างสำหรับเวที กิลโลแนะนำอองตวนสู่โลกของนักมายากลและตัวตลก และกระตุ้นความสนใจของเขาในดุลยภาพทางศิลปะต่อมารยาทสง่างาม อองตวน วัตโตว์เป็นหนึ่งนักวาดภาพร่างยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของศิลปะยุโรป จิตใจของวัตโตว์ดลใจโดยโรงละครฝรั่งเศสคลาสสิกโกเมดี ฟรองเซส (Comédie Française) โมลีแอร์และลุลลี่ (Molière and Lully) แต่เขารักความสว่างของโรงละครปารีเซียงในประเพณีตลกของโรงละครสด (commedia dell’arte) มากกว่า
การศึกษาการเคลื่อนไหวใช้เป็นการเตรียมตัวสำหรับฉากที่ถูกวาดในภาพวาดต่างๆ ของเขา ใช้ชอล์คดำ, แดงและขาว ศิลปินจับท่าทาง และแค่ไม่กี่ขีดเบาๆ แสดงลักษณะของรูปและสภาพแวดล้อมของพวกเขา
พระเจ้าฟรีดริชมหาราช พระราชาแห่งปรัสเซีย ทรงประทับในพระราชวังชาร์ล็อตเทนบวร์ก (Charlottenburg Palace) สวนมีเสน่ห์ของวังอยู่บนภาพวาดต่างๆ โดยวัตโตว์ พระเจ้าฟรีดริชทรงนับถือ “ชนชั้นสูง” ของจิตรกร และทรงเก็บรวบรวมงานต่างๆ ของเขา สำเนาของ “เลส์ เพลซีร์ ดู บาล” (Les Plaisirs du Bal) ซึ่งเป็นงานที่ถูกลอกมากสุดของวัตโตว์ ถูกแขวนในพระราชวังซองส์ซูซิ แกลเลอรี่เล็กๆ ที่ซองส์ซูซิเพ่งทั้งหมดบนศิลปินผู้วาดในรูปแบบโรโคโค งานของวัตโตว์สามชิ้นแสดงที่นี่
ภาพวาด “การเดินทางไปแสวงบุญที่ไซเธอรา” เป็นงานที่อองตวน วัตโตว์ได้รับความเป็นสมาชิกราชสถาบันศิลปะ (royal academy) เต็มตัวในค.ศ. 1717 มันสร้างสร้างชื่อให้เขาว่าเป็น “ผู้เชี่ยวชาญของชนชั้นสูง” เป็นผู้บันทึกเหตุการณ์เศร้าโศกและแปลกประหลาดในวันของเขา
เป็นไปได้ว่า “กีลเป็นเปียร์โรต์” (Gilles as Pierrot) เป็นภาพวาดที่รู้จักดีและน่าอัศจรรย์สุดโดยวัตโตว์ ซึ่งเขาวาดคนขนาดเท่าตัวจริงและตั้งเขาบนขอบนอกของภาพราวกับว่าอยู่บนหน้าเวที จากงานทั้งหมดของวัตโตว์ “กีล” พิสูจน์ว่าดลใจศิลปินท่านอื่นๆ มากสุด
ไม่นานก่อนความตายของเขา วัตโตว์วาด “พินัยกรรมทางศิลปะ” ของเขา ป้ายร้านของเชร์แซ็งต์(L'Enseigne de Gersaint, Gersaint’s Sign Shop) ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพวาดสุดท้ายของวัตโตว์ เชร์แซ็งต์เองบรรยายว่า
“หลังจากการกลับปารีสของเขาในค.ศ. 1721 เมื่อผมอยู่ในธุรกิจไม่กี่ปี วัตโตว์มาที่ผมเพื่อจะถามว่าผมสามารถเสนอที่พักแก่เขาได้หรือไม่และผมจะยอมให้เขาอุ่นนิ้วมือของเขาหรือไม่ เพราะเขาเองจะใช้มันผลิตภาพวาดที่ผมสามารถแขวนด้านนอก ผมกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการให้ความเห็นชอบของผมแก่เขา เนื่องจากผมจะชอบทรัพย์สินที่มากกว่า แต่เมื่อผมเห็นว่ามันจะให้ความพอใจแก่เขา ผมยินยอม”
ภาพของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 และงานศิลปะของเขาถูกเก็บ จิตรกรไม่มีเหตุผลที่จะคาดหวังว่าชื่อของเขาจะถูกจำไปนาน