อ็องตวน วาโต
ฌอง อองตวน วัตโตว์ (Jean-Antoine Watteau) (10 ตุลาคม ค.ศ. 1684 – 18 กรกฎาคม ค.ศ. 1721) เป็นจิตรกรชาวฝรั่งเศสของ “ชนชั้นสูง” (fêtes galantes) ฉากต่างๆ ของชนชั้นสูงฝรั่งเศสซึ่งกำลังคบหาสมาคมในที่โล่ง ผ่านความงดงามและความสง่าของรูปเขา ความงดงามของสีเขา อองตวน วัตโตว์สร้างงานที่แม้แต่วันนี้ยังถูกเห็นเป็นสัญลักษณ์ความวิเศษของโรโคโค
เขาเกิดที่วาล็องเซียงส์ (Valenciennes) ในค.ศ. 1684 ตอนอายุ 18 ปี อองตวน วัตโตว์หนีไปที่ปารีสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ค.ศ. 1704 เขาเริ่มทำงานในสตูดิโอของโคลด กิลโล (Claude Gillot) ผู้ออกแบบและสร้างสำหรับเวที กิลโลแนะนำอองตวนสู่โลกของนักมายากลและตัวตลก และกระตุ้นความสนใจของเขาในดุลยภาพทางศิลปะต่อมารยาทสง่างาม อองตวน วัตโตว์เป็นหนึ่งนักวาดภาพร่างยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของศิลปะยุโรป จิตใจของวัตโตว์ดลใจโดยโรงละครฝรั่งเศสคลาสสิกโกเมดี ฟรองเซส (Comédie Française) โมลีแอร์และลุลลี่ (Molière and Lully) แต่เขารักความสว่างของโรงละครปารีเซียงในประเพณีตลกของโรงละครสด (commedia dell’arte) มากกว่า การศึกษาการเคลื่อนไหวใช้เป็นการเตรียมตัวสำหรับฉากที่ถูกวาดในภาพวาดต่างๆ ของเขา ใช้ชอล์คดำ, แดงและขาว ศิลปินจับท่าทาง และแค่ไม่กี่ขีดเบาๆ แสดงลักษณะของรูปและสภาพแวดล้อมของพวกเขา
ภาพวาด “การเริ่มดำเนินการสำหรับไซเธอรา ” เป็นงานที่อองตวน วัตโตว์ได้รับความเป็นสมาชิกราชสถาบันศิลปะ (royal academy) เต็มตัวในค.ศ. 1717 มันสร้างสร้างชื่อให้เขาว่าเป็น “ผู้เชี่ยวชาญของชนชั้นสูง” เป็นผู้บันทึกเหตุการณ์เศร้าโศกและแปลกประหลาดในวันของเขา
เป็นไปได้ว่า “กีลเป็นเปียร์โรต์” (Gilles as Pierrot) เป็นภาพวาดที่รู้จักดีและน่าอัศจรรย์สุดโดยวัตโตว์ ซึ่งเขาวาดคนขนาดเท่าตัวจริงและตั้งเขาบนขอบนอกของภาพราวกับว่าอยู่บนหน้าเวที จากงานทั้งหมดของวัตโตว์ “กีล” พิสูจน์ว่าดลใจศิลปินท่านอื่นๆ มากสุด
พระเจ้าฟรีดริชมหาราช พระราชาแห่งปรัสเซีย ทรงประทับในพระราชวังชาร์ล็อตเทนบวร์ก (Charlottenburg Palace) สวนมีเสน่ห์ของวังอยู่บนภาพวาดต่างๆ โดยวัตโตว์ พระเจ้าฟรีดริชทรงนับถือ “ชนชั้นสูง” ของจิตรกร และทรงเก็บรวบรวมงานต่างๆ ของเขา สำเนาของ “เลส์ เพลซีร์ ดู บาล” (Les Plaisirs du Bal) ซึ่งเป็นงานที่ถูกลอกมากสุดของวัตโตว์ ถูกแขวนในพระราชวังซองส์ซูซิ แกลเลอรี่เล็กๆ ที่ซองส์ซูซิเพ่งทั้งหมดบนศิลปินผู้วาดในรูปแบบโรโคโค งานของวัตโตว์สามชิ้นแสดงที่นี่
ไม่นานก่อนความตายของเขา วัตโตว์วาด “พินัยกรรมทางศิลปะ” ของเขา ป้ายร้านของเชร์แซ็งต์(L'Enseigne de Gersaint, Gersaint’s Sign Shop) ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพวาดสุดท้ายของวัตโตว์ เชร์แซ็งต์เองบรรยายว่า
“หลังจากการกลับปารีสของเขาในค.ศ. 1721 เมื่อผมอยู่ในธุรกิจไม่กี่ปี วัตโตว์มาที่ผมเพื่อจะถามว่าผมสามารถเสนอที่พักแก่เขาได้หรือไม่และผมจะยอมให้เขาอุ่นนิ้วมือของเขาหรือไม่ เพราะเขาเองจะใช้มันผลิตภาพวาดที่ผมสามารถแขวนด้านนอก ผมกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการให้ความเห็นชอบของผมแก่เขา เนื่องจากผมจะชอบทรัพย์สินที่มากกว่า แต่เมื่อผมเห็นว่ามันจะให้ความพอใจแก่เขา ผมยินยอม ความสำเร็จของภาพวาดเป็นที่รู้กันดี ทั้งหมดวาดจากชีวิตจริง ท่าทางจริงมากและเป็นธรรมชาติมาก องค์ประกอบโดยธรรมชาติมาก กลุ่มถูกวาดดีมาก ขนาดที่พวกมันดึงดูดสายตาของคนเดินผ่าน เขาใช้หนึ่งสัปดาห์ เขาทำงานกับมันในตอนเช้า เพราะสุขภาพอ่อนแอของเขาไม่ให้มันครอบครองเวลาของเขาเป็นช่วงนานกว่านี้ ตามที่เขายอมรับอย่างเปิดเผยต่อผม มันเป็นงานเดียวที่ยกอัตตาของเขา”
พระเจ้าฟรีดริชมหาราชไม่เพียงทรงครอบครอง “ล็องแซน เดอ เชร์แซ็งต์” แต่ทรงครอบครองฉบับที่สองของภาพวาดที่ทำให้วัตโตว์มีชื่อเสียงเช่นกัน “การเดินทางไปแสวงบุญที่ไซเธอรา” ผู้เชี่ยวชาญถกเถียงเสมอว่าการเริ่มดำเนินการสำหรับการเดินทางไปหรือกลับ และฉบับไหนมืดมนมากกว่าและอีกภาพบอกความร่าเริงและความสุขของดินแดนวิเศษแห่งความรักมากกว่าหรือไม่
ภาพของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 และงานศิลปะของเขาถูกเก็บ จิตรกรไม่มีเหตุผลที่จะคาดหวังว่าชื่อของเขาจะถูกจำไปนาน