จังหวัดเกียวโต

จังหวัดเกียวโต
จังหวัดเกียวโต; 京都府; จังหวัดเคียวโตะ
	จังหวัด
การถอดเสียงภาษาญี่ปุ่น
• ญี่ปุ่น	京都府
• โรมาจิ	Kyōto-fu
	จากซ้ายไปขวา บนลงล่าง:; อามาโนฮาชิดาเตะ, เบียวโดอิง,; บ้านฟูนายะในเมืองอิเนะ,; อาวาชิมิซุฮาจิมังงู,; คิโยมิซูเดระกับทิวทัศน์นครเกียวโต;
	; ธง ; ตรา
	เพลง: เกียวโตฟุโนะอูตะ (京都府の歌)
	แผนที่ประเทศญี่ปุ่นเน้นจังหวัดเกียวโต
	พิกัด: 35°1′18″N 135°45′20.2″E / 35.02167°N 135.755611°E
ประเทศ	ญี่ปุ่น
ภูมิภาค	คันไซ
เกาะ	ฮนชู
เมืองหลวง	นครเกียวโต
เขตการปกครองย่อย	อำเภอ: 6, เทศบาล: 26
การปกครอง
• ผู้ว่าราชการ	ทากาโตชิ นิชิวากิ
พื้นที่
• ทั้งหมด	4,612.19 ตร.กม. (1,780.78 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	ที่ 31
ประชากร (1 ตุลาคม ค.ศ. 2020)
• ทั้งหมด	2,578,087 คน
• อันดับ	ที่ 13
• ความหนาแน่น	566 คน/ตร.กม. (1,470 คน/ตร.ไมล์)
จีดีพี
• รวม	10,766 พันล้านเยน; 98.8 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019)
รหัส ISO 3166	JP-26
เว็บไซต์	www.pref.kyoto.jp/en/index.html
	สัญลักษณ์
สัตว์ปีก	นกจมูกหลอดลาย (Calonectris leucomelas)
ดอกไม้	Weeping cherry blossom (Prunus spachiana)
ต้นไม้	คิตายามะซูงิ (Cryptomeria japonica)

จังหวัดเกียวโต (ญี่ปุ่น: 京都府; โรมาจิ: Kyōto-fu; ทับศัพท์: เคียวโตะ-ฟุ) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศญี่ปุ่นตั้งอยู่ในภูมิภาคคันไซบนเกาะฮนชู^[2]^{: 477, 587} จังหวัดเกียวโตมีจำนวนประชากร 2,526,096 คน (ณ วันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 2024)^[3] และมีขนาดพื้นที่ 4,612 ตารางกิโลเมตร (1,781 ตารางไมล์) มีเมืองหลวงชื่อเดียวกันคือ นครเกียวโต ซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดด้วย เมืองที่สำคัญอื่น ๆ เช่น นครอูจิ, นครคาเมโอกะ, นครไมซูรุ^[2]^{: 565–587}

จังหวัดเกียวโตตั้งอยู่บนชายฝั่งทะเลญี่ปุ่น และทอดยาวไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ไปยังคาบสมุทรคิอิ ครอบคลุมพื้นที่ของแคว้นในอดีต ได้แก่ แคว้นยามาชิโระ แคว้นทัมบะ และแคว้นทังโงะ จังหวัดเกียวโตเป็นที่ตั้งของเมืองหลวงของจักรพรรดิในอดีตของญี่ปุ่น จังหวัดเกียวโตเป็นหนึ่งในสองจังหวัดของญี่ปุ่นที่ใช้คำว่า ฟุ (府 fu) ต่อท้ายชื่อเช่นเดียวกับจังหวัดโอซากะ ในขณะที่จังหวัดอื่น ๆ ส่วนใหญ่ใช้คำว่า เค็ง (県 ken) นครเกียวโตทำให้จังหวัดเกียวโตกลายเป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่นทั้งนักท่องเที่ยวในประเทศและต่างชาติ และพื้นที่ร้อยละ 21 ของจังหวัดได้รับการกำหนดให้เป็นอุทยานทางธรรมชาติ จังหวัดเกียวโตเป็นส่วนหนึ่งของเขตมหานครเคฮันชิง ซึ่งเป็นภูมิภาคที่มีประชากรมากเป็นอันดับสองของญี่ปุ่น รองจากเขตมหานครโตเกียว และเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่มีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศสูงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

ประวัติศาสตร์

ก่อนที่จะมีการปฏิรูปเมจิ พื้นที่จังหวัดเกียวโตเดิมเคยเป็นพื้นที่ของแคว้นโบราณ ได้แก่ แคว้นยามาชิโระ แคว้นทัมบะ และแคว้นทังโงะ^[2]^: 780

จังหวัดโทโยโอกะ (สีเหลือง) และจังหวัดเกียวโต (สีชมพู) บนแผนที่เขตการปกครองของประเทศญี่ปุ่น ค.ศ. 1872 (ปีเมจิที่ 4)

หลังการปฏิรูปเมจิ เมื่อ ค.ศ. 1868 (ปีเคโอที่ 4) ยังมีการใช้ระบบจังหวัดควบคู่กับแคว้นศักดินา หรือฟูฮังเก็งซันจิเซ (府藩県三治制) ได้มีการจัดตั้ง เคียวโตะ-ฟุ (京都府) ขึ้นเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1868 ในขณะนั้นยังมีแคว้นศักดินาหรือฮัง (藩) ในพื้นที่ที่เป็นจังหวัดเกียวโตในปัจจุบันอยู่มากกว่าสิบแคว้น ต่อมาใน ค.ศ. 1871 (ปีเมจิที่ 4) ได้มีการยกเลิกระบบแคว้นและแทนที่ด้วยระบบจังหวัด จึงได้มีการเปลี่ยนแคว้นศักดินาให้กลายเป็นเค็ง (県) การควบรวมจังหวัดครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1891 โดยควบรวม 5 เค็งในพื้นที่ที่เคยเป็นแคว้นทัมบะและแคว้นยามาชิโระ เข้ากับ เคียวโตะ-ฟุ และควบรวม 11 เค็งในพื้นที่ที่เคยเป็นแคว้นทัมบะ แคว้นทังโงะ และแคว้นทาจิมะ กลายเป็น โทโยโอกะ-เค็ง หรือจังหวัดโทโยโอกะ (豊岡県)^[4]

ต่อมาในการควบรวมจังหวัดครั้งที่สองใน ค.ศ. 1876 (ปีเมจิที่ 9) ได้มีการยุบจังหวัดโทโยโอกะ โดยโอนเฉพาะ 5 อำเภอที่เคยเป็นของแคว้นโทโงะ และอำเภออามาดะที่เคยเป็นของแคว้นทัมบะมาขึ้นกับจังหวัดเกียวโต ส่วนที่เหลือโอนไปขึ้นกับจังหวัดเฮียวโงะ ทำให้จังหวัดเกียวโตมีอาณาเขตใกล้เคียงกับในปัจจุบัน

เทศบาลนครเกียวโตได้รับการจัดตั้งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1889 (ปีเมจิที่ 22) โดยให้ผู้ว่าราชการจังหวัดเกียวโตทำหน้าเป็นนายกเทศมนตรีนครเกียวโตเป็นกรณีพิเศษจนถึง ค.ศ. 1898

ภูมิศาสตร์

จังหวัดเกียวโตตั้งอยู่เกือบกึ่งกลางของเกาะฮนชูและประเทศญี่ปุ่น ครอบคลุมพื้นที่ 4,612.19 ตารางกิโลเมตร (1,780.78 ตารางไมล์) ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 1.2 ของประเทศญี่ปุ่น ขนาดพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับ 31 ของประเทศ มีอาณาเขตทางทิศเหนือติดกับทะเลญี่ปุ่น ทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับจังหวัดฟูกูอิ ทิศตะวันออกติดกับจังหวัดชิงะ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ติดกับจังหวัดมิเอะ ทิศใต้ติดกับจังหวัดนาระและจังหวัดโอซากะ และทิศตะวันตกติดกับจังหวัดเฮียวโงะ ลักษณะภูมิประเทศของจังหวัดเกียวโตเป็นที่ราบสลับหุบเขา มีเทือกเขาทัมบะพาดผ่านตอนกลางของจังหวัด ทำให้สภาพภูมิอากาศแตกต่างกันมากระหว่างตอนเหนือและตอนใต้ของจังหวัด

ณ เดือนเมษายน ค.ศ. 2016 พื้นที่ร้อยละ 21 ของจังหวัดได้รับการกำหนดให้เป็นอุทยานทางธรรมชาติ ได้แก่ อุทยานแห่งชาติซานิงไคงัง, กึ่งอุทยานแห่งชาติบิวาโกะ, กึ่งอุทยานแห่งชาติเกียวโตทัมบะโคเง็ง, กึ่งอุทยานแห่งชาติทังโงะ-อามาโนฮาชิดาเตะ-โอเอยามะ และกึ่งอุทยานแห่งชาติวากาซะวัง และอุทยานธรรมชาติระดับจังหวัด ได้แก่ อุทยานธรรมชาติจังหวัดโฮซูเกียว, อุทยานธรรมชาติจังหวัดคาซางิยามะ และอุทยานธรรมชาติจังหวัดรูริเก^[5]

การเมืองการปกครอง

ผู้ว่าราชการจังหวัดเกียวโตคนปัจจุบันคือ ทากาโตชิ นิชิวากิ อดีตผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำสำนักงานการบูรณะ ซึ่งได้รับการเลือกตั้งเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2018^[6]

ผู้ว่าราชการจังหวัดเกียวโตคนก่อนเป็นอดีตข้าราชการกระทรวงมหาดไทย เคจิ ยามาดะ เขาได้รับการเลือกตั้งให้ดำรงตำแหน่งในสมัยที่สี่ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2014 โดยได้รับการสนับสนุนจากพรรคการเมืองหลักที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ และมีคู่แข่งเพียงคนเดียวที่ได้รับการสนับสนุนโดยพรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น^[7]^[8]^[9]

สภาจังหวัดมีสมาชิกทั้งหมด 60 คน จากเขตเลือกตั้ง 25 เขต และยังคงได้รับการเลือกตั้งในการเลือกตั้งท้องถิ่นพร้อมกันทั่วประเทศ (ครั้งล่าสุด ค.ศ. 2023) ณ เดือนเมษายน ค.ศ. 2023 ประกอบด้วยสมาชิกจากพรรคพรรคเสรีประชาธิปไตย 30 คน, พรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น 23 คน, พรรคโคเม 5 คน, พรรคประชาธิปไตยรัฐธรรมนูญ 6 คน, พรรคประชาธิปไตยเพื่อประชาชน 4 คน, กลุ่มฟื้นฟูเกียวโต 9 คน, พรรคขนาดเล็ก 1 คน และนักการเมืองอิสระ 7 คน^[10]

ผู้แทนของจังหวัดเกียวโตในรัฐสภาญี่ปุ่นประกอบด้วยสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 6 คน และสมาชิกวุฒิสภา 4 คน (2 คนต่อการเลือกตั้งหนึ่งครั้ง) หลังจากการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2016, 2017 และ 2019 จังหวัดเกียวโตมีผู้แทนในสภาล่างจากพรรคเสรีประชาธิปไตย 4 คนและพรรคประชาธิปไตย 2 คน และมีผู้แทนในสภาสูงจากพรรคเสรีประชาธิปไตย 2 คน พรรคประชาธิปไตย 1 คน และพรรคคอมมิวนิสต์ 1 คน

เทศบาล

จังหวัดเกียวโตแบ่งการปกครองออกเป็น 26 เทศบาล ประกอบด้วย 15 เทศบาลนคร, 10 เทศบาลเมือง และ 1 เทศบาลหมู่บ้าน นอกจากนี้ยังมีการแบ่งพื้นที่จังหวัดเกียวโตเป็นอำเภอ ซึ่งไม่มีหน่วยงานในการบริหาร มีจำนวน 6 อำเภอ โดยจะครอบคลุมเฉพาะพื้นที่ที่เป็นเทศบาลเมืองและเทศบาลหมู่บ้านเท่านั้น

รายชื่อเทศบาลในจังหวัดเกียวโต
ธง	ชื่อ			ประเภท	อำเภอ	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (คน)	รหัส ท้องถิ่น
ธง	ทับศัพท์ไทย	อักษรญี่ปุ่น	โรมาจิ	ประเภท	อำเภอ	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (คน)	รหัส ท้องถิ่น
	เกียวโต	京都市	Kyōto-shi	1 !นครใหญ่ที่รัฐกำหนด	z !ไม่มี	827.83	1,463,723	26100-9
	ฟูกูจิยามะ	福知山市	Fukuchiyama-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	552.54	77,306	26201-3
	ไมซูรุ	舞鶴市	Maizuru-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	342.13	80,336	26202-1
	อายาเบะ	綾部市	Ayabe-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	347.10	31,846	26203-0
	อูจิ	宇治市	Uji-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	67.54	179,630	26204-8
	มิยาซุ	宮津市	Miyazu-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	172.74	16,758	26205-6
	คาเมโอกะ	亀岡市	Kameoka-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	224.80	86,174	26206-4
	โจโย	城陽市	Jōyō-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	32.71	74,607	26207-2
	มูโก	向日市	Mukō-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	7.72	56,859	26208-1
	นางาโอกาเกียว	長岡京市	Nagaokakyō-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	19.17	80,608	26209-9
	ยาวาตะ	八幡市	Yawata-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	24.35	70,433	26210-2
	เคียวตานาเบะ	京田辺市	Kyōtanabe-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	42.92	73,753	26211-1
	เคียวตังโงะ	京丹後市	Kyōtango-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	501.44	50,860	26212-9
	นันตัง	南丹市	Nantan-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	616.40	31,629	26213-7
	คิซูงาวะ	木津川市	Kizugawa-shi	2 !นคร	z !ไม่มี	85.13	77,907	26214-5
	โอยามาซากิ	大山崎町	Ōyamazaki-chō	3 !เมือง	โอโตกูนิ	5.97	15,953	26303-6
	คูมิยามะ	久御山町	Kumiyama-chō	3 !เมือง	คูเซะ	13.86	15,250	26322-2
	อิเดะ	井手町	Ide-chō	3 !เมือง	สึซูกิ	18.04	7,406	26343-5
	อูจิตาวาระ	宇治田原町	Ujitawara-chō	3 !เมือง	สึซูกิ	58.16	8,911	26344-3
	คาซางิ	笠置町	Kasagi-chō	3 !เมือง	โซรากุ	23.52	1,144	26364-8
	วาซูกะ	和束町	Wazuka-chō	3 !เมือง	โซรากุ	64.93	3,478	26365-6
	เซกะ	精華町	Seika-chō	3 !เมือง	โซรากุ	25.68	36,198	26366-4
	มินามิยามาชิโระ	南山城村	Minamiyamashiro-mura	4 !หมู่บ้าน	โซรากุ	64.11	2,391	26367-2
	เคียวตัมบะ	京丹波町	Kyōtamba-chō	3 !เมือง	ฟูนาอิ	303.09	12,907	26407-5
	อิเนะ	伊根町	Ine-chō	3 !เมือง	โยซะ	61.95	1,928	26463-6
	โยซาโนะ	与謝野町	Yosano-chō	3 !เมือง	โยซะ	108.38	20,092	26465-2
	จังหวัดเกียวโต	京都府	Kyōto-fu	จังหวัด		4,612.19	2,578,087	26000-2

สถิติประชากร

ประวัติจำนวนประชากร

ปี	ประชากร	±%
1885	846,761	—
1890	894,928	+5.7%
1900	1,022,695	+14.3%
1910	1,197,473	+17.1%
1920	1,287,147	+7.5%
1930	1,552,832	+20.6%
1940	1,729,993	+11.4%
1950	1,832,934	+6.0%

ปี	ประชากร	±%
1960	1,993,403	+8.8%
1970	2,250,087	+12.9%
1980	2,527,330	+12.3%
1990	2,602,460	+3.0%
2000	2,644,391	+1.6%
2010	2,636,092	−0.3%
2020	2,578,087	−2.2%

ที่มา: กองสถิติ กองนโยบายและแผนงาน จังหวัดเกียวโต^[11]

ศาสนา

จากการวิจัยของสํานักงานวัฒนธรรมใน ค.ศ. 2020 พบว่ามากกว่าร้อยละ 60 ของประชากรนับถือศาสนาชินโตและศาสนาพุทธ^[12]

เศรษฐกิจ

จังหวัดเกียวโตมีชื่อเสียงด้านการท่องเที่ยว ทางตอนเหนือของจังหวัดบริเวณคาบสมุทรทังโงะประกอบอาชีพประมงและการขนส่งทางน้ำ ทางตอนกลางประกอบอาชีพเกษตรกรรมและป่าไม้

อ้างอิง

↑ "2020年度国民経済計算（2015年基準・2008SNA） : 経済社会総合研究所 - 内閣府". 内閣府ホームページ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2023-05-18.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Frédéric, Louis (31 พฤษภาคม 2002). Japan Encyclopedia (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). แปลโดย Roth, Käthe. Harvard University Press. ISBN 978-0674007703. OCLC 58053128. OL 7671330M.
↑ "京都府推計人口". www.pref.kyoto.jp (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 16 กรกฎาคม 2024.
↑ 版籍奉還から廃藩置県まで（イッシーのホームページ） (ในภาษาญี่ปุ่น)
↑ "General overview of area figures for Natural Parks by prefecture" (PDF) (ภาษาญี่ปุ่น). Ministry of the Environment. 15 April 2016. สืบค้นเมื่อ 12 June 2016.
↑ "Nishiwaki triumphs in Kyoto gubernatorial race, vows to continue policies of predecessor". The Japan Times. 8 April 2018.
↑ Asahi Shimbun, 6 April 2014: 京都知事に山田氏、４選　新顔の尾崎氏破る
↑ Yomiuri Shimbun, 6 April 2014: 京都府知事選、現職の山田啓二氏が４選
↑ The Japan Times, 7 April 2014: Kyoto re-elects Yamada to top post
↑ 京都府議選立候補者集計 (ในภาษาญี่ปุ่น)
↑ "[Kyōtofu] Kyōtofu no jinkō nenji betsu suii" 【京都府】京都府の人口年次別推移 [[Kyoto Prefecture] Changes in Kyoto Prefecture by population year] (ภาษาญี่ปุ่น). Kyoto Prefecture. Information Policy Division, Policy Planning Department. n.d. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2022.
↑ "White Papers and Annual Reports > Shukyo Nenkan" [Religious Yearbook] (ภาษาญี่ปุ่น). Agency for Cultural Affairs. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

เว็บไซต์ทางการของจังหวัดเกียวโต

บทความสถานที่ในประเทศญี่ปุ่นนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] "2020年度国民経済計算（2015年基準・2008SNA） : 経済社会総合研究所 - 内閣府". 内閣府ホームページ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2023-05-18.

[Frédéric_2002-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 Frédéric, Louis (31 พฤษภาคม 2002). Japan Encyclopedia (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). แปลโดย Roth, Käthe. Harvard University Press. ISBN 978-0674007703. OCLC 58053128. OL 7671330M.

[3] "京都府推計人口". www.pref.kyoto.jp (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 16 กรกฎาคม 2024.

[4] 版籍奉還から廃藩置県まで（イッシーのホームページ） (ในภาษาญี่ปุ่น)

[5] "General overview of area figures for Natural Parks by prefecture" (PDF) (ภาษาญี่ปุ่น). Ministry of the Environment. 15 April 2016. สืบค้นเมื่อ 12 June 2016.

[6] "Nishiwaki triumphs in Kyoto gubernatorial race, vows to continue policies of predecessor". The Japan Times. 8 April 2018.

[7] Asahi Shimbun, 6 April 2014: 京都知事に山田氏、４選　新顔の尾崎氏破る

[8] Yomiuri Shimbun, 6 April 2014: 京都府知事選、現職の山田啓二氏が４選

[9] The Japan Times, 7 April 2014: Kyoto re-elects Yamada to top post

[10] 京都府議選立候補者集計 (ในภาษาญี่ปุ่น)

[KyotoPrefecture_InformationPolicyDivision-11] "[Kyōtofu] Kyōtofu no jinkō nenji betsu suii" 【京都府】京都府の人口年次別推移 [[Kyoto Prefecture] Changes in Kyoto Prefecture by population year] (ภาษาญี่ปุ่น). Kyoto Prefecture. Information Policy Division, Policy Planning Department. n.d. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2022.

[12] "White Papers and Annual Reports > Shukyo Nenkan" [Religious Yearbook] (ภาษาญี่ปุ่น). Agency for Cultural Affairs. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	FAST ISNI VIAF เวิลด์แคต
ประจำชาติ	ฝรั่งเศส BnF data เยอรมนี อิสราเอล สหรัฐ ญี่ปุ่น
ภูมิศาสตร์	มิวสิกเบรนซ์ พื้นที่
วิชาการ	CiNii