ลอดช่อง
 | |
| ชื่ออื่น | เจ็นดล (มาเลเซีย, สิงคโปร์, อินโดนีเซีย); ดาเว็ต (เกาะชวา); โหมะน์และส้อง (พม่า) |
|---|---|
| ประเภท | ขนม |
| แหล่งกำเนิด | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
| ส่วนผสมหลัก | กะทิ, แป้งใส่สีเขียว, น้ำแข็งไส, น้ำตาลมะพร้าว |
ลอดช่อง คือ ขนมพื้นบ้านที่ใช้แป้งข้าวเจ้าเป็นวัตถุดิบ เป็นที่นิยมแพร่หลายในไทยชนิดหนึ่ง มีจุดกำเนิดร่วมในทั่วทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากอินโดนีเซีย[1] โดยอินโดนีเซีย[1] มาเลเซีย[2] เรียกว่า เจ็นดล (มลายู: cendol; จีน: 珍多冰, zhēn duō bīng; เจินตัวปิง) อีกทั้งยังแพร่หลายในสิงคโปร์ เวียดนาม และพม่า (เรียกว่า โหมะน์และส้อง, မုန့်လက်ဆောင်း)
ในประเทศไทย มีการเรียกลอดช่องอีกแบบหนึ่งว่า ลอดช่องสิงคโปร์ โดยมีที่มาจากชื่อร้านสิงคโปร์โภชนาบริเวณแยกหมอมี เยาวราช กรุงเทพมหานคร[3]
รากศัพท์
[แก้]ในอินโดนีเซียเชื่อว่า เจ็นดล มีความเกี่ยวข้องกับคำ jendol ในภาษาชวา ภาษาซุนดา และภาษาอินโดนีเซีย หมายถึง "โหนก" หรือ "โป่ง" ซึ่งมีความหมายโดยนัยหมายถึงเยลลี่ที่มีรูปร่างคล้ายตัวหนอน ในเวียดนาม เรียกว่า บั๊ญหลอต (bánh lọt) ซึ่งเป็นส่วนผสมของขนมที่ชื่อเจ่หรือเจ่บาเหม่า
ส่วนผสม
[แก้]ส่วนผสมทั่วไปของลอดช่องคือกะทิ แป้งปั้นเป็นรูปแท่งใส่สีเขียว โดยปกติมาจากใบเตย น้ำแข็งปั่นและน้ำตาลมะพร้าว ส่วนผสมเพิ่มอื่น ๆ ได้แก่ ถั่วแดง ข้าวเหนียว เฉาก๊วย ในซุนดา ลอดช่องสิงคโปร์เป็นขนมทำจากแป้งหรือสาคูปั้นเป็นแท่ง กินกับกะทิและน้ำเชื่อมจากน้ำตาลของต้นหมาก ไม่ใส่น้ำแข็ง ในภาษาชวา เจ็นดล หมายถึงส่วนที่เป็นแป้งสีเขียวเท่านั้น ถ้านำ เจ็นดล มารวมกับน้ำตาลมะพร้าวและกะทิ จะเรียก ดาเว็ต ดาเว็ตที่นิยมมากที่สุดคือ เอ็ซดาเว็ต ในชวากลาง ด้วยอิทธิพลจากสิงคโปร์และอาหารตะวันตก ทำให้มีลอดช่องรูปแบบแปลก ๆ เช่น กินกับไอศกรีมวานิลลาหรือทุเรียน[4]
การจำหน่าย
[แก้]ลอดช่องเป็นขนมที่นิยมทั่วไปในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และนิยมขายทั้งในศูนย์อาหาร ข้างถนน และที่อื่น ๆ[5] ลอดช่องสิงคโปร์หรือดาเว็ตดั้งเดิมไม่กินกับน้ำแข็ง แต่เมื่อเทคโนโลยีเข้ามาทำให้มีเจ็นดลเย็นกินกับน้ำแข็ง (เอ็ซเซอรัต) เป็นไปได้ว่าในแต่ละประเทศมีสูตรเฉพาะของตนเอง โดยเฉพาะเมืองเก่าของมาเลเซีย เช่น มะละกา ปีนัง และกัวลาลัมเปอร์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-10. สืบค้นเมื่อ 2012-07-13.
- ↑ Shaving the Ice, Cutting the Heat
- ↑ aichan (2564-04-04). "สิงคโปร์โภชนา ต้นกำเนิดลอดช่องสิงคโปร์ ขนมหวานสัญชาติไทยแท้ ๆ". ทรูไอดี. กรุงเทพฯ: True Digital Group. สืบค้นเมื่อ 2564-04-11.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help)CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ YourSingapore.com - Cendol
- ↑ "My Asian Kitchen: Cendol". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-14. สืบค้นเมื่อ 2012-07-13.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]