อาอิชะฮ์

อาอิชะฮ์ มารดาแห่งศรัทธาชน
عائشة
เกิด	ป. ค.ศ. 613/614 มักกะฮ์ ฮิญาซ อาระเบีย (ปัจจุบันคือประเทศซาอุดีอาระเบีย)
เสียชีวิต	ป. กรกฎาคม ค.ศ. 678 (63–65 ปี) มะดีนะฮ์ ฮิญาซ รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ (ปัจจุบันคือประเทศซาอุดีอาระเบีย)
สุสาน	ญันนะตุลบะกีอ์ มะดีนะฮ์
คู่สมรส	มุฮัมมัด (m. ค.ศ. 620; เสียชีวิต ค.ศ. 632)
บิดามารดา	อะบูบักร์ (พ่อ) อุมมุรูมาน (แม่)
ครอบครัว	บนูตัยม์ (ตั้งแต่เกิด) อะฮ์ลุลบัยต์ (ผ่านการแต่งงาน)

อาอิชะฮ์ บินต์ อะบีบักร์ (อาหรับ: عائشة بنت أبي بكر; ป. ค.ศ. 613/614 – กรกฎาคม ค.ศ. 678) เป็นภรรยาคนที่ 3 และภรรยาที่เด็กที่สุดของศาสดามุฮัมมัด

ข้อมูลเกี่ยวกับวัยเด้กของเธอมีน้อย แหล่งข้อมูลสมัยคลาสสิกส่วนใหญ่กล่าวครอบคลุมที่อาอิชะฮ์แต่งงานตอนอายุ 6 หรือ 7 ขวบ และทำให้สมบูรณ์ตอนอายุ 9 ขวบ อายุของเธอเป็นที่มาของความขัดแย้งทางอุดมการณ์ อาอิชะฮ์มีบทบาทสำคัญต่อประวัติศาสตร์อิสลามช่วงต้น ทั้งในตอนที่มุฮัมมัดยังมีชีวิตอยู่และเสียชีวิตแล้ว ในธรรมเนียมซุนนี อาอิชะฮ์ดูมีความเป็นนักวิชาการ ฉลาด และอยากรู้อยากเห็น เธอมีส่วนร่วมในการเผยแผ่หลักคำสอนของมุฮัมมัดและบริการสังคมมุสลิมหลังท่านศาสดาเสียชีวิตเป็นเวลา 44 ปี เธอยังเป็นผู้รายงานฮะดีษ 2,210 สายรายงาน ไม่เพียงแต่ชีวิตส่วนตัวกับมุฮัมมัดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหัวข้อต่าง ๆ เช่น มรดก, ฮัจญ์ และอวสานวิทยา สติปัญญาและความรู้ของเธอในสาขาวิชาต่าง ๆ รวมถึงบทกวีและการแพทย์ ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากนักวิชาการและผู้ทรงคุณวุฒิในยุคแรก ๆ เช่น อัซซุฮรี และอุรวะฮ์ อิบน์ อัซซุบัยร์ ลูกศิษย์ของเธอ

อะบูบักร์ (ค. 632 – 634) พ่อของเธอ กลายเป็นเคาะลีฟะฮ์คนแรกต่อจากมุฮัมมัด สองปีต่อมา อุมัร (ค. 634 – 644) สืบทอดหน้าที่ต่อ อาอิชะฮ์มีบทบาทสำคัญในฐานะฝ่ายค้านต่อเคาะลีฟะฮ์ อุษมาน (ค. 644 – 656) แม้ว่าเธอก็ต่อต้านผู้ที่รับผิดชอบต่อการลอบสังหารตัวเขาด้วย เธอไม่ยอมรับอะลี (ค. 656 – 661) เป็นผู้สืบทอดของอุษมาน และเข้าร่วมกับอัซซุบัยร์ อิบน์ อัลเอาวามกับฏ็อลฮะฮ์ อิบน์ อุบัยดุลลอฮ์ เธอพ่ายแพ้ในสงครามอูฐ และหลังจากนั้นจึงเกษียณตนเองในมะดีนะฮ์ คืนดีกับอะลี และไม่ต่อต้านเคาะลีฟะฮ์ มุอาวิยะฮ์ (ค. 661 – 680) เธอเข้าร่วมสงครมด้วยการกล่าวสุนทรพจน์และนำทัพบนหลังอูฐของเธอ ท้ายที่สุดเธอก็พ่ายแพ้ในการต่อสู้ แต่การมีส่วนร่วมและความมุ่งมั่นของเธอทำให้เกิดความประทับใจไม่รู้ลืม เนื่องจากการมีส่วนร่วมในสงคราม ทำให้มุสลิมนิกายชีอะฮ์โดยทั่วไปมองอาอิชะฮ์ในแง่ลบ ส่วนในซุนนี อาอิชะฮ์ถูกมองเป็นนักวิชาการอิสลามชั้นนำและครูของผู้ติดตามและตาบิอีนหลายคน

ชีวิตช่วงต้น

อาอิชะฮ์เกิดที่มักกะฮ์เมื่อ ป. ค.ศ. 613–614 โดยเป็นลูกสาวของอะบูบักร์กับอะบูบักร์ ผู้ติดตาม 2 คนจากผู้ติดตามที่มุฮัมมัดเชื่อมั่นที่สุด ไม่มีข้อมูลใดกล่าวถึงชีวิตวัยเด็กของเธอไว้มาก

แต่งงานกับมุฮัมมัด

แนวคิดการจับคู่อาอิชะฮ์กับมุฮัมมัดได้รับการแนะนำจากเคาละฮ์ บินต์ ฮะกีม หลังเคาะดีญะฮ์ บินต์ คุวัยลิด ภรรยาคนแรกของมุฮัมมัด เสียชีวิต หลังจากนี้ ข้อตกลงก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างอาอิชะฮ์กับญุบัยร์ อิบน์ มุฏอิมจึงยุติชั่วครู่ด้วยความยินยอมร่วมกัน ในตอนแรก อะบูบักร์ไม่แน่ใจ "เนื่องจากเกี่ยวกับความเหมาะสมหรือแม้แต่ถูกต้องตามกฎหมายในการแต่งงานระหว่างลูกสาวของเขากับ 'พี่ชาย' " มุฮัมมัดจึงตอบว่า พวกเขาเป็นพี่น้องกันในทางศาสนาเท่านั้น ดับเบิลยู. มอนต์โกเมอรี วัตต์ นักบูรพาคดีศึกษา เสนอแนะว่า มุฮัมมัดหวังที่จะกระชับความสัมพันธ์ของเขากับอะบูบักร์ การกระชับความสัมพันธ์โดยทั่วไปถือเป็นพื้นฐานในการแต่งงานตามวัฒนธรรมอาหรับ

ฮะดีษที่มีอยู่ทั้งหมดยอมรับว่าอาอิชะฮ์แต่งงานกับมุฮัมมัดที่มักกะฮ์ แต่การแต่งงานทำให้สมบูรณ์ในเดือนเชาวาลหลังการฮิจเราะห์ไปยังมะดีนะฮ์ (เมษายน ค.ศ. 623) ข้อมูลสมัยคลาสสิกบางส่วนระบุให้อาอิชะฮ์พูดถึงการแต่งงานว่าให้จัดขึ้นในมะดีนะฮ์โดยไม่กล่าวถึงความล่าช้าใด ๆ

อายุตอนแต่งงาน

ข้อมูลอิสลามสมัยคลาสสิกระบุอายุอาอิชะฮ์ตอนแต่งงานไว้ที่ 6 หรือ 7 ขวบ และทำให้สมบูรณ์ตอน 9 หรือ 10 ขวบ ในฮะดีษจากเศาะฮีฮ อัลบุคอรีระบุว่าอาอิชะฮ์เล่าถึงการแต่งงานเมื่ออายุได้หกขวบ ชีวประวัติของอิบน์ ซะอด์ถือว่าอายุของเธอตอนแต่งงานอยู่ระหว่าง 6 ถึง 7 ขวบ และระบุช่วงที่การแต่งงานมบูรณ์ที่อายุ 9 ขวบ ส่วนหนังสือชีวประวัติมุฮัมมัดของอิบน์ ฮิชามเสนอแนะว่าตอนที่การแต่งงานสมบูรณ์ เธออาจมีอายุสิบขวบ อัฏเฏาะบะรีระบุว่า หลังแต่งงาน อาอิชะฮ์ยังคงอยู่กับพ่อแม่ และบรรลุความสัมพันธ์เมื่ออายุเก้าขวบ ตั้งแต่เธอยังเยาว์วัยและยังไม่บรรลุนิติภาวะในเวลาแต่งงาน อย่างไรก็ตาม ในบริเวณอื่น อัฏเฏาะบะรีดูเหมือนเสนอแนะว่าเธอเกิดในช่วงญาฮิลียะฮ์ (ก่อน ค.ศ. 610) ซึ่งจะแปลงอายุของเธอตอนแต่งงานไว้ที่ประมาณ 12 ขวบหรือมากกว่านั้น

ในวรรณกรรมอิสลาม การแต่งงานของเธอช่วงอายุน้อยไม่ได้ดึงดูดความสำคัญทางวาทกรรมใด ๆ ถึงกระนั้น Spellberg และ Ali พบถึงการระบุอายุของเธอนั้นผิดไปจากนักเขียนชีวประวัติมุสลิมยุคแรก และตั้งสมมติฐานถึงความหมายโดยนัยของความเป็นพรหมจารี และยิ่งกว่านั้นคือความบริสุทธิ์ทางศาสนาของเธอ นักวิชาการมุสลิมรุ่นหลังไม่สนใจอายุของเธอเช่นกัน และไม่มีใครสนใจแม้แต่นักโต้เถียงชาวคริสต์ในสมัยกลางถึงสมัยใหม่ตอนต้น

ตั้งแต่ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่อโลกตะวันออกกับการผิดศีลธรรมถูกกล่าวหาว่าเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจมากขึ้น เจ้าอำนาจอาณานิคมพยายามที่จะควบคุมอายุที่รับรู้ยินยอม เนื่องจากความพยายามดังกล่าวทำให้เกิดความขัดแย้งกับรูปแบบท้องถิ่นของชะรีอะฮ์ ทำให้อายุของอาอิชะฮ์ตอนแต่งงาน — และแบบอย่างที่เกี่ยวข้องของศาสดา — กลายเป็นคำอธิบายที่โดดเด่นถึงความล้าหลังของสังคมมุสลิมและการไม่ปฏิรูปของพวกเขา เพื่อตอบสนองต่อสิ่งนี้ มุสลิมบางคนเลือกที่จะปรับตัวเองให้สอดคล้องกับโครงการในการทำให้ถูกต้องตามสมัย และคำนวณอายุของเธอใหม่ โดยใช้กลยุทธ์ในการละเลยและมอบหมายหน้าที่อันชาญฉลาด เพื่อแก้ไขไปที่ช่วงวัยรุ่นตอนต้น แต่ฝ่ายอนุรักษ์นิยมไม่ยอมรับการตีความเช่นนี้ เนื่องจากคัดค้านกับอิลมุลฮะดีษ

ตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ท่ามกลางความกังวลเกี่ยวกับลัทธิอิสลามหัวรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น ในขณะที่สังคมมุสลิมและศาสนาอิสลามเองก็ถูกตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน การวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับวัยแต่งงานของอาอิชะฮ์เมื่ออายุยังน้อยจึงเริ่มมีมากมาย สิ่งนี้กระตุ้นให้นักวิชาการมุสลิมหลายคนปรับบริบทอายุของอาอิชะฮ์ที่ยอมรับกันตามประเพณี โดยเน้นไปที่ความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรม ยุคสมัย มิติทางการเมืองของการแต่งงาน ร่างกายที่ไม่ธรรมดาของอาอิชะฮ์ เป็นต้น นับตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 นักโต้เถียงใช้อายุของอาอิชะฮ์ในการกล่าวหามุฮัมมัดถึงการเป็นพวกใคร่เด็กและอธิบายการแต่งงานกับเด็กในสังคมมุสลิมที่มีรายงานพบในความถี่ที่สูงขึ้น

ชีวิตส่วนตัว

ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด

มุฮัมมัดกับอาอิชะฮ์ปลดปล่อยลูกสาวของหัวหน้าเผ่า

ในธรรมเนียมมุสลิมส่วนใหญ่ เคาะดีญะฮ์ บินต์ คุวัยลิดถูกจัดให้เป็นภรรยาที่เป็นที่รักมากที่สุดและเป็นคนโปรดของมุฮัมมัด ธรรมเนียมซุนนีจัดให้อาอิชะฮ์เป็นคนโปรดรองลงมาจากเคาะดีญะฮ์ มีฮะดีษบางส่วนที่สนับสนุนความเชื่อนี้ โดยมีเรื่องหนึ่งระบุว่า เมื่อผู้ติดตามคนหนึ่งถามมุฮัมมัดว่า "ใครคือบุคคลที่ท่านรักมากที่สุดในโลก?" ท่านตอบว่า "อาอิชะฮ์" ส่วนอีกเรื่องหนึ่งระบุว่า มุฮัมมัดสร้างบ้านอาอิชะฮ์ให้ประตูบ้านของเธอหน้าหน้าไปยังมัสยิดโดยตรง และเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่มุฮัมมัดได้รับโองการด้วย ทั้งคู่อาบน้ำในที่เดียวกันและท่านดุอาอ์ขณะที่เธอนอนเหยียดยาวอยู่ตรงหน้า

ธรรมเนียมต่าง ๆ เปิดเผยความรักซึ่งกันและกันระหว่างมุฮัมมัดกับอาอิชะฮ์ ท่านมักจะนั่งดูเธอกับเพื่อน ๆ เล่นตุ๊กตา และในบางครั้ง ท่านอาจร่วมเล่นกับพวกเธอด้วย นอกจากนี้ มุฮัมมัดกับอาอิชะฮ์มีความสัมพันธ์ทางปัญญาที่แข็งแกร่ง มุฮัมมัดเห็นคุณค่าด้านความทรงจำและความเฉลียวฉลาดของเธอ ท่านจึงแนะนำให้ผู้ติดตามนำเอาแนวทางปฏิบัติทางศาสนาบางส่วนจากเธอ

เสียชีวิต

อาอิชะฮ์เสียชีวิตในบ้านของเธอที่มะดีนะฮ์ในวันที่ 17 เราะมะฎอน ฮ.ศ. 58 (16 กรกฎาคม ค.ศ. 678) ด้วยอายุ 67 ปี อะบูฮุร็อยเราะฮ์เป็นผู้นำละหมาดศพหลังละหมาดตะฮัจญุด (กลางคืน และฝังศพเธอที่ญันนะตุลบะเกียะอ์

อ้างอิง

ข้อมูล

• Abbott, Nabia (1942). Aishah The Beloved of Muhammad. University of Chicago Press. ISBN 978-0405053184. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 March 2014. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
• Afsaruddin, Asma (2014). "ʿĀʾisha bt. Abī Bakr". ใน Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Rowson, Everett (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam (3 ed.). Brill Online. สืบค้นเมื่อ 11 January 2015.
• Leaman, Oliver (2005-10-28). The Qur'an: An Encyclopedia (ภาษาอังกฤษ). Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-17644-3.
• Samadi, Mona (2021-05-25). Advancing the Legal Status of Women in Islamic Law (ภาษาอังกฤษ). BRILL. ISBN 978-90-04-44695-3.
• Neil, Bronwen (2021-01-14). Dreams and Divination from Byzantium to Baghdad, 400-1000 CE (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-887114-9.
• Turner, Bryan S. (2003). Islam: Islam, gender and family (ภาษาอังกฤษ). Taylor & Francis US. ISBN 978-0-415-12350-1.
• Forward, Martin (1997-04-24). Muhammad: A Short Biography (ภาษาอังกฤษ). Oneworld Publications. ISBN 978-1-85168-131-0.
• Nagel, Tilman (6 July 2020). Muhammad's Mission: Religion, Politics, and Power at the Birth of Islam (ภาษาอังกฤษ). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-3-11-067498-9.
• Kloppenborg, Ria; Hanegraaff, Wouter J. (2018-09-24). Female Stereotypes in Religious Traditions (ภาษาอังกฤษ). BRILL. ISBN 978-90-04-37888-9.
• Peterson, Daniel (2007). Muhammad, Prophet of God. Wm. B. Eerdmans Publishing Company. ISBN 978-0-8028-0754-0.
• Brown, Jonathan A.C. (2011). Muhammad: A Very Short Introduction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-955928-2.
• Phipps, William E. (6 October 2016). Muhammad and Jesus: A Comparison of the Prophets and Their Teachings (ภาษาอังกฤษ). Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4742-8935-1.
• El-Azhari, Taef Kamal (2019). "Two Wives at the Same Time: Sawda and 'Aisha". Queens, Eunuchs and Concubines in Islamic History, 661-1257 (ภาษาอังกฤษ). Edinburgh University Press. pp. 24–5. ISBN 978-1-4744-2318-2.
• Anthony, Sean W. (2020-04-21). Muhammad and the Empires of Faith: The Making of the Prophet of Islam (ภาษาอังกฤษ). Univ of California Press. ISBN 978-0-520-97452-4.
• al-Shati, Bint (2006). The Wives of the Prophet (ภาษาอังกฤษ). Gorgias Press. ISBN 978-1-59333-398-0.
• Glubb, Sir John Bagot (2001). The Life and Times of Muhammad (ภาษาอังกฤษ). Cooper Square Press. ISBN 978-0-8154-1176-5.
• Rodinson, Maxime (2 March 2021). Muhammad (ภาษาอังกฤษ). New York Review of Books. ISBN 978-1-68137-493-2.
• al-Bukhari, Muhammed Ibn Ismaiel (1 June 1997). The Translation of the Meanings of Sahih Al-Bukhari: Arabic-English. แปลโดย Khan, Muhammad M. Dar-us-Salam Publications. ISBN 978-9960-717-31-9.
• Rodgers, Russ (2012). The Generalship of Muhammad: Battles and Campaigns of the Prophet of Allah (ภาษาอังกฤษ). University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-3766-0.
• Aghaie, Kamran Scot (Winter 2005). "The Origins of the Sunnite-Shiite Divide and the Emergence of the Ta'ziyeh Tradition". TDR: The Drama Review. 49 (4 (T188)): 42–47. doi:10.1162/105420405774763032. S2CID 57564760.
• Ahmed, Leila (1992). Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate. Yale University Press. ISBN 978-0300055832.
• al-Athir, Ali ibn (1231). The Complete History. Vol. 2.
• al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa al-Muluk [History of the Prophets and Kings].
  • al-Tabari (1987). The Foundation of The Community (PDF) (ภาษาอาหรับ). Vol. 7. แปลโดย William Montgomery Watt; M. V. McDonald. State University of New York Press. ISBN 978-0887063442. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 19 May 2017. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
  • al-Tabari (1990). The Last Years of the Prophet (PDF) (ภาษาอาหรับ). Vol. 9. แปลโดย Ismail Poonawala. State University of New York Press. ISBN 978-0887066917.
  • al-Tabari (1998). Biographies of the Prophet's Companions and Successors (ภาษาอาหรับ). Vol. 39. แปลโดย Ella Landau Tasseron. State University of New York Press. ISBN 0791428192.
• Aleem, Shamim (2007). Prophet Muhammad(s) and His Family: A Sociological Perspective. AuthorHouse. ISBN 9781434323576.
• Ali, Kecia (2014). "Mother of the Faithful". The lives of Muhammad (ภาษาอังกฤษ). Harvard: Harvard University Press. pp. 133, 155–199. ISBN 9780674050600.
• Ali, Muhammad (1997). Muhammad the Prophet. Ahamadiyya Anjuman Ishaat Islam. ISBN 978-0913321072.
• Anwar, Jawed (4 April 2005). "History Shows the Importance of Women in Muslim Life". Muslims Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 December 2013. สืบค้นเมื่อ 19 June 2012 – โดยทาง New America Media.
• Armstrong, Karen (1992). Muhammad: A Biography of the Prophet. HarperCollins. ISBN 978-0062500144.
• Aslan, Reza (2005). No god but God: The Origins, Evolution, and Future of Islam. New York: Random House. ISBN 978-0385739757.
• Bahramian, Ali (2015). "ʿĀʾisha". ใน Madelung, Wilferd (บ.ก.). Encyclopaedia Islamica. Brill. doi:10.1163/1875-9831_isla_COM_0235.
• Barlas, Asma (2002). Believing Women in Islam: Unreading Patriarchal Interpretations of the Qur'an. University of Texas Press. ISBN 978-0292709041. Read pages 125, 126, 127, and 128 online.
• Black, Edwin (1994). Banking on Baghdad: Inside Iraq's 7,000-year History of War, Profit, and Conflict. John Wiley & Sons. ISBN 978-0914153122. สืบค้นเมื่อ 31 December 2013.
• Brockelmann, Carl (1947). Geschichte der Islamischen Volker und Staaten [History of the Islamic Peoples, with a Review of Events, 1939–1947] (ภาษาเยอรมัน). แปลโดย Joel Carmichael and Moshe Perlmann. G. P. Putnam's Sons.
• Brown, Jonathan A.C. (2014). Misquoting Muhammad: The Challenge and Choices of Interpreting the Prophet's Legacy. Oneworld Publications. pp. 142–148. ISBN 978-1780744209.
• Elsadda, Hoda (Spring 2001). "Discourses on Women's Biographies and Cultural Identity: Twentieth-Century Representations of the Life of 'A'isha Bint Abi Bakr". Feminist Studies. 27 (1): 37–64. doi:10.2307/3178448. JSTOR 3178448.
• Esposito, John L. (2004a). "A'ishah in the Islamic World: Past and Present". Oxford Islamic Studies Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 September 2018. สืบค้นเมื่อ 12 November 2012.
• Esposito, John L. (2004b). The Oxford Dictionary of Islam. Oxford University Press. p. 101. ISBN 978-0-19-975726-8.
• Geissinger, Aisha (January 2011). "'A'isha bint Abi Bakr and her Contributions to the Formation of the Islamic Tradition". Religion Compass. 5 (1): 37–49. doi:10.1111/j.1749-8171.2010.00260.x.
• Glubb, John Bagot (1963). The Great Arab Conquests. Hodder & Stoughton. ISBN 978-0340009383.
• Goodwin, Jan (1994). Price of Honor: Muslim Women Lift the Veil of Silence on the Islamic World. Little, Brown and Company. ISBN 978-0452283770.
• Hallaq, Wael B. (1999). "The Authenticity of Prophetic Ḥadîth: A Pseudo-Problem". Studia Islamica (89): 75–90. doi:10.2307/1596086. ISSN 0585-5292. JSTOR 1596086.
• Haykal, Muhammad Husayn (1976). The Life of Muhammad (ภาษาอาหรับ). แปลโดย Isma'il Ragi Al-Faruqi. North American Trust Publications. ISBN 978-0892591374.
• Haylamaz, Resit (1 March 2013). Aisha: The Wife, The Companion, The Scholar. Tughra Books. ISBN 9781597846554.
• Holt, Peter Malcolm (1977). "The Nilotic Sudan". ใน Holt, Peter Malcolm; Lambton, Ann K. S.; Lewis, Bernard (บ.ก.). The Cambridge History of Islam. Vol. 2A. Cambridge University Press. pp. 327–344. ISBN 978-0-521-29137-8.
• Ibn Ishaq (1955). Sirat Rasul Allah [The Life of Muhammad] (ภาษาอาหรับ). แปลโดย Alfred Guillaume. Oxford University. ISBN 978-0196360348.
• Ishaq, Mohammad (1955). "Hakim bin Jabala — An heroic personality of early islam". Journal of the Pakistan Historical Society. 3 (1): 138–150.
• Ibn Kathir. "book 4, chapter 7". Al-Bidaya wa'l-Nihaya [The Beginning and the End] (ภาษาอาหรับ).
• Ibn Sa'd (1995). Women of Madina (ภาษาอาหรับ). Vol. 8. แปลโดย Aisha Bewley. Ta-Ha Publishers. ISBN 978-1897940242.
• Joseph, Suad, บ.ก. (2007). Encyclopedia of Women and Islamic Cultures: Volume 5 – Practices, Interpretations and Representations. Brill. ISBN 978-9004132474.
• Lapidus, Ira M. (2002). A History of Islamic Societies (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 978-0521779333.
• Lewis, Bernard (1950). Arabs in history.
• Lings, Martin (1983). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Inner Traditions International. ISBN 978-1594771538.
• Madelung, Wilferd (1997). The Succession to Muhammad. Cambridge University Press. ISBN 978-0521646963.
• McAuliffe, Jane Dammen (2001). Encyclopaedia of the Qur'ān. Vol. 1. Brill Publishers. ISBN 978-9004147430.
• Mernissi, Fatema (1988). Le Harem Politique [The Veil and the Male Elite: A Feminist Interpretation Of Women's Rights In Islam] (ภาษาฝรั่งเศส). แปลโดย Mary Jo Lakeland. Perseus Books Publishing. ISBN 978-0201632217.
• Muir, William (1892). The Caliphate: Its Rise, Decline And Fall from Original Sources. The Religious Tract Society.
• Nasa'i, Imam Abu Abd-ur-Rahman Ahmad, บ.ก. (1994). Sunan Nasa'i: English translation with Arabic Text. Vol. 1. แปลโดย Siddiqui, Muhammad Iqbal. Lahore: Kazi Publication.
• Nigosian, Solomon A. (29 January 2004). Islam: Its History, Teaching, and Practices. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-11074-9.
• Ramadan, Tariq (2007). In The Footsteps of The Prophet. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-530880-8.
• Razwy, Ali Ashgar (2001). "The Battle of Basra (the battle of Camel)". A Restatement of the History of Islam and Muslims. World Federation of Khoja Shia Ithna-Asheri Muslim Communities. ISBN 978-0950987910.
• Roded, Ruth (1994). Women in Islamic Biographical Collections: From Ibn Sa'd to Who's Who. Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1555874421.
• Roded, Ruth (2008). Women in Islam and the Middle East: A Reader. I.B. Tauris. ISBN 978-1845113858.
• Saeed, Abdullah (2008-01-15). The Qur'an: An Introduction. Routledge. ISBN 978-1-134-10294-5.
• Shaikh, Sa‘diyya (2003). Encyclopedia of Islam & the Muslim World. Macmillan Reference. ISBN 978-0028656038.
• Sonbol, Amira (2003). "Rise of Islam: 6th to 9th century". ใน Joseph, Suad (บ.ก.). Encyclopedia of Women & Islamic Cultures. Vol. 1. Brill Publishers. ISBN 978-9004113800.
• Wherry, E. M. (2013-07-04). A Comprehensive Commentary on the Quran: Comprising Sale's Translation and Preliminary Discourse: Volume IV (ภาษาอังกฤษ). Routledge. ISBN 978-1-136-39281-8.
• Bagley, F. R. C. (2013-02-01). Twenty-three Years: A Study of the Prophetic Career of Mohammad (ภาษาอังกฤษ). Routledge. ISBN 978-1-135-03041-4.
• Hekmat, Anwar (1997). Women and the Koran: The Status of Women in Islam (ภาษาอังกฤษ). Prometheus Books. ISBN 978-1-57392-162-6.
• Morgan, Diane (12 November 2009). Essential Islam: A Comprehensive Guide to Belief and Practice (ภาษาอังกฤษ). Bloomsbury Publishing USA. ISBN 978-0-313-36026-8.
• Irving, Washington (2007). Mohammed (ภาษาอังกฤษ). Wordsworth Editions. ISBN 978-1-84022-573-0.
• Hassan, Riaz (2013). Islam and Society: Sociological Explorations (ภาษาอังกฤษ). Melbourne University Publishing. ISBN 978-0-522-86256-0.
• Bosworth, C. E.; Donzel, E. van; Lewis, B.; Pellat, Ch., บ.ก. (1991). Encyclopaedia of Islam, Volume VI (Mahk-Mid): [Fasc. 99-114a] (ภาษาอังกฤษ). Brill. ISBN 978-90-04-08112-3. สืบค้นเมื่อ 20 Dec 2023.
• Spellberg, Denise (1994). Politics, Gender, and the Islamic Past: the Legacy of A'isha bint Abi Bakr. Columbia University Press. ISBN 978-0231079990 – โดยทาง archive.org.
• Spellberg, Denise A. (1996). Politics, Gender, and the Islamic Past: The Legacy of 'A'isha Bint Abi Bakr. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-07999-0.
• Sayeed, Asma (6 August 2013). Women and the Transmission of Religious Knowledge in Islam. Cambridge University Press. ISBN 9781107031586.
• Tabatabaei, Muhammad Husayn (1979). Shi'ite Islam (ภาษาอาหรับ). แปลโดย Hossein Nasr. State University of New York Press. ISBN 978-0873952729.
• Vaglieri, Laura Veccia (1977). "4". ใน Holt, Peter M.; Lambton, Ann; Lewis, Bernard (บ.ก.). The Cambridge History of Islam. Vol. 1. Cambridge University Press. doi:10.1017/CHOL9780521219464. ISBN 978-1139055024.
• Watt, William Montgomery (1960). ʿĀʾis̲h̲a Bint Abī Bakr (2nd ed.). Encyclopaedia of Islam Online. ISBN 978-9004161214.
• Watt, William Montgomery (1961). Muhammad: Prophet and Statesman. Oxford University Press. ISBN 978-0198810780.

อ่านเพิ่ม

• Afshare, Haleh (2006). Democracy and Islam. Hansard Society.
• 'Askari, Murtada Sharif. Role of Ayesha in the History of Islam. Iran: Ansarian.
• Bowker, John (2000). The Concise Oxford Dictionary of World Religions. Oxford University Press. doi:10.1093/acref/9780192800947.001.0001. ISBN 978-0192800947.
• Chavel, Geneviève (2007). Aïcha : La bien-aimée du prophète (ภาษาฝรั่งเศส). Editions SW Télémaque. ISBN 978-2753300552.
• Rivzi, Sa'id Akhtar (1971). The Life of Muhammad The Prophet. Darul Tabligh North America.แม่แบบ:ISBN?
• Rodinson, Maxime (2002). Muhammad (ภาษาอังกฤษ). New Press. ISBN 978-1565847521. (translated from the French by Anne Carter)
• "Biography of Aisha". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 February 2008. สืบค้นเมื่อ 22 November 2004.