İçeriğe atla

Kuzey Kore'de turizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yerliler ile fotoğraf çeken bir turist, 2010

Kuzey Kore’de turizm, Kuzey Kore hükûmeti tarafından sıkı bir şekilde kontrol edilmektedir. Her yıl yalnızca 4.000 ila 6.000 Batılı turist Kuzey Kore'yi ziyaret etmektedir. Tüm turizm, Kore Uluslararası Seyahat Şirketi (KITC), Kore Uluslararası Spor Seyahat Şirketi (KISTC), Kore Uluslararası Tekvando Turizm Şirketi (KITTC) ve Kore Uluslararası Gençlik Seyahat Şirketi (KIYTC) dahil olmak üzere devlete ait birkaç turizm bürolarından biri tarafından organize edilmektedir.[1]

Kısıtlamalar ve uyarılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yabancı turistler ve yerel halk arasındaki etkileşimler tarihsel olarak sıkı bir şekilde kontrol altına alınmıştır.[2] Ancak, internette görülen fotoğraflardan ve gezginlerin Kuzey Kore’ye gelen kanıtlarından, bu kısıtlamalar son birkaç yılda biraz gevşemiş gözüküyor.[3] Ocak 2013’ten itibaren, yabancılar uluslararası aramalara erişim sağlanması için Pyongyang havaalanında SIM kart satın alabilirler.[4]

Kuzey Kore'de bulunan İsveç büyükelçiliği, Kuzey Kore milletine, liderlerine ve sembollerine karşı saygısızlığın Kuzey Koreli otoriteler tarafından çok saldırgan olarak kabul edildiğini vurgulamaktadır. Yıkıcı davranışlar karşısında tolerans seviyesi minimumdur ve bu nedenle hapis cezasına neden olabilir.[5]

1 Eylül 2017'den bu yana, Amerika Birleşik Devletleri Dışişleri Bakanlığı, ABD vatandaşlarının tutuklandığını ve uzun süredir alıkonulduğunu savunan eylemler olduğunu iddia ederek Kuzey Kore'ye seyahat etmek isteyen vatandaşlarına ABD pasaportlarının kullanılmasını yasakladı. Aksi takdirde Amerika Birleşik Devletleri'nde veya diğer ülkelerde tutuklanma nedeni olmayacaktır. ABD Dışişleri Bakanlığı, ABD vatandaşlarını alıkoyan ve ülkeden ayrılmalarına izin vermeyen Kuzey Kore makamlarının raporlarını aldığını da belirtiyor.[6] Kuzey Kore organize turların bir parçası ABD vatandaşlarını gözaltına aldı.[7] 1 Şubat 2017'de, Amerika Birleşik Devletleri, vatandaşlarına bir seyahat uyarısı yayınladı, Kuzey Kore’de önceki karşılaşmalar ve tehlikelerin uyarıcıları olacağını söyledi.

Rehberli turlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Turistler rehberli turlara çıkmalılar. Haziran 2011’den itibaren Çin’in kuzey sınırı açıldı ve Çin vatandaşları kendi araçlarını kullanabilmekte ve fotoğraf çekmekte özgür oldukları Kuzey Kore'nin kuzeydoğu sınır bölgesi olan Luo’ya araçlarını sürmekte özgürdürler. Bu, o bölgede genişletilmiş turizm ve kalkınmaya doğru ilk adım olarak görülüyor.

Aralık 2013'ten bu yana, Kuzey Kore kış aylarında turistlere açık olmuştur. Kangwon Eyaletindeki Wonsan Şehri dışındaki Masikryong Kayak Merkezi 2014 yılının başlarında açıldı. Turistler tarihsel olarak Pyongyang ile sınırlıyken, Bazı turlar[8] son zamanlarda Rajin ve Chongjin gibi ülkenin diğer bölgelerine genişleyebildiler.

Turistler uçak yolculuğu ile Pekin, Shenyang, Şangay ve Vladivostok'tan Pyongyang'a seyahat edebilir ve Pekin, Dandong ve Moskova'dan Pyongyang'a tren seferleride bulunmaktadır.[9]

Batı ülkelerinden gelen turistler

[değiştir | kaynağı değiştir]
Munsu Su Parkı

Batılılar için, Kuzey Kore'ye erişim sağlayan az sayıda özel tur operatörü var. Koryo Turları, Uri Tours (Dennis Rodman ve Eric Schmidt'in Kuzey Kore'ye yaptığı gezilerde oynadığı rolüyle bilinir); kolej turları ve özel delegasyonlarda),[10] Juche Travel Services (İngiltere merkezli bir şirket); ve KTG (küçük ölçekli grupları ve uygun fiyatlı turları ile bilinir). FarRail Tours ayrıca faaliyet gösteren buharlı demiryollarını ve Pyongyang Metrosu'nu görmek için turlar düzenler.[11]

2016 yılında, bir Amerikan kolej öğrencisi olan Otto Warmbier, tutuklandı ve bir propaganda posterini Pyongyang otelindeki bir duvardan çıkardığı iddiasıyla 15 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Warmbier, tutuklandığı sırada, beş günlük bir Kuzey Kore turunda Çin merkezli tur operatörü Young Pioneer Tours (YPT) ile seyahat ediyordu.[12] Daha sonra serbest bırakıldı ve 19 Haziran 2017'de ölümüne yol açan bir komada ABD'ye geri döndü.[13] Sonuç olarak, YPT, risklerin "çok yüksek" olmasından dolayı ABD vatandaşlarını Kuzey Kore'ye götürmeyeceğini açıkladı. Diğer Kuzey Kore tur şirketleri de ABD vatandaşlarını kabul etme konusundaki konumlarını gözden geçireceklerini açıkladı.[14] Temmuz 2017’de, ABD hükûmeti Amerikan vatandaşlarının Kuzey Kore’yi turist olarak ziyaret etmelerine artık izin verilmeyeceğini açıkladı. Seyahat yasağı 1 Eylül 2017'de yürürlüğe girdi.[15]

Güney Kore'den Turlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Songgyungwan, Kaesong'da Koryo Müzesi'ni gezen turistler

2002 yılında, Güney Kore sınırına yakın doğal bir dağ olan Kumgang Dağı çevresindeki bölge özel bir turistik yer olarak belirlendi: Kumgang Dağı Turistik Bölgedir. Özel şirketler tarafından yürütülen turlar, Güney Koreli bir turistin çekimi nedeniyle 2008 yılının sonlarında turların askıya alınmasından önce, her yıl[16] her yıl binlerce Güney Koreli Kŭmgang Dağı'na getirirdi.[17] Turlar Mayıs 2010'a kadar devam etmediğinden beri, Kuzey Kore tek taraflı olarak bölgedeki Güney Kore'deki emlak varlıklarını ele geçireceğini açıkladı.[18]

Temmuz 2005’te, Güney Koreli şirket Hyundai Group, Baekdu Dağı ve Kaesong da dahil olmak üzere turizme daha fazla alan açmak için Kuzey Kore hükûmeti ile bir anlaşma yaptı. Kaesong, Aralık 2007'de Güney Koreli ve yabancı turistler için günlük turlara açıldı; Kuzey Kore bir günlük seyahat için 180 ABD Doları tahsil etti. Şehir, her hafta, çoğu Güney Korelilerden birkaç yüz turist aldı.[19]

Kaesong'a yapılan turlar Aralık 2008'de, propaganda balonlarıyla ilgili Kuzey ve Güney Kore arasındaki siyasi bir çatışma nedeniyle askıya alındı. Kim Jong-il ve Kuzey Kore rejimi hakkında kritik bilgiler içeren balonlar, Güney Kore'deki sınırın hemen güneyinde Kuzey Kore'ye gönderildi. Güney Kore, Kuzey Kore'nin propaganda balonlarını durdurma taleplerine cevap vermeyince, Kuzey Kore Kaesong turlarını askıya aldı. Kaesong turları Nisan 2010'da tekrar başladı, ancak ROKS Cheonan batmasının ardından Mayıs 2010'da tekrar askıya alındı.

Çin'den Turlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kumgang Dağı

Nisan 2010'da Çin, Dandong'dan ilk turist trenleri, dört günlük bir tur için Kuzey Kore'ye ziyaretçi getirdi.[20] Bundan önce Pekin'den Pyongyang'a uluslararası tren turist treni olarak kullanıldı.

2011 yılının Haziran ayında, Çin vatandaşlarının Kuzey Kore'de ilk kez kendi kendine gezintiye çıkmalarına izin verildi.[21]

Ocak 2013 itibarıyla, turistler artık kendi cep telefonlarını Kuzey Kore'ye getirebilmektedirler.[22] Kuzey Kore'den SIM kart olmadan (yabancılara açık olan) telefon arama yapamıyor veya alamıyor. Önceleri, yabancıların ülkeye girmeden önce telefonlarını sınırda (ya da havaalanında) teslim etmeleri gerekiyordu.

Kuzey Kore'yi ziyaret eden Çinli turistlerin sayısı 2010'dan 2011'e kadar yüzde 70 düştü. Bir Çinli seyahat acentesi, yabancı turistlerin ilgisizliklerin ana nedenleri olarak seyahat edebilecekleri sınırlı sayıda paketi ve kısıtlamaları gösterdi. Çin seyahat programlarında sadece başkent Pyongyang ve Kumgang Dağı görülebilir.[23]

Çin tarafında, Namyang ve Tumen, Çin'den Chilbosan'daki manastırlar gibi çeşitli yerlere erişilebilir. 2011 yılında, bir Tumen-Kore tren servisinin başlaması planlanıyordu.[24]

Kuzey Kore vatandaşları için kumar yasak olsa da,[25] Kuzey Kore'de Çin turist pazarı için iki kumarhane var: Rason'daki Imperial Hotel & Casino [33] ve Pyongyang'daki Yanggakdo Uluslararası Otelindeki Pyongyang Kumarhanesi.

Vize

[değiştir | kaynağı değiştir]
Pyongyang Sunan Uluslararası Havalimanı ile Kuzey Kore'ye giriş

Prensip olarak, herhangi bir kişinin Kuzey Kore'ye seyahat etmesine izin verilir; gazeteciler için bazı istisnalar olmasına rağmen, sadece Güney Koreliler ve gazeteciler rutin olarak reddedilmektedir. Örneğin, Hırvat gazeteciler Haziran 2012'de telefonlarına el koymalarına ve ayrıldıklarında geri dönmelerine ve özel bir tur rehberlerine sahip olmalarına rağmen özel erişime sahipti.

Seyahat acenteleri, bürokratik süreç boyunca potansiyel ziyaretçilere yardımcı olabilir. Turist vizesi tipik olarak pasaport sayfası yerine Kuzey Kore yetkilileri tarafından damgalanan mavi bir seyahat kağıdı basılı şekilde gelir. Seyahat kağıdı ülkeden çıktıktan sonra alınır. Ziyaretçilerin Kore rehberleri olmadan belirlenen tur alanlarının dışına çıkmalarına izin verilmemektedir.

2010'dan önce[26] Amerika Birleşik Devletleri pasaportuna sahip turistlere Arirang Festivali toplu oyunları dışında vize verilmemiştir.[27] ABD vatandaşlarına, gazetecilere ve diğer ülkelerden vatandaşlara Kore Dostluk Derneği ve Choson Borsası'na üye olmaları için özel izin verilmiştir.[28] Güney Kore vatandaşları, her iki hükûmetin Kuzey Kore'ye girmeleri için özel izin talep ediyorlar ve genellikle Güney Koreliler için belirlenmiş özel turizm alanları dışında normal turizm için bu tür bir izin verilmiyor.

Şubat 2017'de her iki vatandaşın muafiyetleri iptal edilmesine rağmen, yalnızca Singapur ve Malezya vatandaşlarının vizesiz normal pasaportlarla Kuzey Kore'ye girmelerine izin verilmiştir.[29][30]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Borowiec, Steven. "Despite warnings, more Western tourists are traveling to North Korea". latimes.com. 4 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  2. ^ Compare: McGeown, Kate (17 Eylül 2003). "On holiday in North Korea". BBC News. 20 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2008. [...] compulsory guides [...] accompany all foreign tourists [...]. 
  3. ^ "Travel Highlights - The Global Odyssey". The Global Odyssey. 29 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
  4. ^ "North Korea Loosens Cell Phone Restrictions For Visiting Foreigners". The Huffington Post. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
  5. ^ "Reseinformation Nordkorea (travel information North Korea". 14 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2016.  Last updated: 2016-03-15. Translated from Swedish: "Respektlöshet mot värdlandet och dess symboler, i vid bemärkelse, tas mycket illa upp. Toleransnivån för störande beteende är minimal och sådant kan leda till fängelsestraff."
  6. ^ "Country Information: North Korea (Democratic People's Republic of Korea)". U.S. Department of State - Bureau of Consular Affairs. 20 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  7. ^ "North Korea Travel Warning". The United States Department of State. 22 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2016.  Last updated: November 20, 2015
  8. ^ "Pioneering North Korea Group Tour | Book North Korea Tours". www.regent-holidays.co.uk. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2016. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  10. ^ "She sent Dennis Rodman to North Korea". 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
  11. ^ "North Korea Steam Railways and the Pyongyang metro". 23 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2017. 
  12. ^ Ramzy, Austin (22 Ocak 2016). "North Korea Says It's Holding U.S. Student for 'Hostile Act'". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 24 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2017. 
  13. ^ "Otto Warmbier has severe brain injury and is unresponsive, doctors say". The Guardian. 15 Haziran 2017. 15 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2017. 
  14. ^ Maeve Shearlaw. "Tour firm used by Otto Warmbier stops taking US citizens to North Korea". The Guardian. 10 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2017. 
  15. ^ Rosenbloom, Stephanie (31 Temmuz 2017). "That North Korea Vacation? It'll Soon Be Out of the Question for Americans". The New York Times. 31 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  16. ^ "S Korea hopes DPRK to begin dialogue over S Korean tourist shot dead". chinaview.cn. 6 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2009. 
  17. ^ "Tourism boost to North in works". Joongang Ilbo. 6 Şubat 2008. 20 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2008. 
  18. ^ "The Chosun Ilbo (English Edition): Daily News from Korea – N.Korea Seizes S.Korean Property in Mt. Kumgang". 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
  19. ^ Onishi, Norimitsu (4 Ocak 2008). "Eager South Koreans Tour a Semi-Open City in the North". The New York Times. 11 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2008. 
  20. ^ Mu, Xuequan (25 Nisan 2010). "China's first tourist train to DPRK starts 4-day tour". Xinhua. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  21. ^ Nick Rowlands, Reuters.com "Chinese motorists tour North Korea" Published 15 June 2011. https://www.reuters.com/video/2011/06/15/chinese-motorists-tour-north-korea?videoId=215962520&videoChannel=1 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  22. ^ "Foreigners Now Permitted To Carry Mobile Phones In North Korea". 29 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
  23. ^ "Chinese Tourists to N.Korea Dwindling". The Chosunilbo. 10 Ekim 2011. 10 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2011. 
  24. ^ "图们至朝鲜
    开通旅游线 - 京华时报·京华网"    . 24 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015.     
  25. ^ "North Korea Opening (Gasp!) a Casino". New York Times. 31 Temmuz 1999. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2015. 
  26. ^ Anderson, Chris (15 Ocak 2010). "Visit anytime! North Korea lifts restrictions on U.S. tourists". CNNGo. 18 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2010. 
  27. ^ "US tourists can visit DPRK for mass games". People's Daily Online. 23 Eylül 2005. 14 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2008. 
  28. ^ "Choson Exchange FAQ". 25 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  29. ^ "North Korea bans Malaysians ..." 12 Mart 2017. 14 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  30. ^ "Visa-free travel for North Koreans reduced following Malaysia attack". The Jakarta Post. 15 Mart 2017. 26 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Kuzey Kore'de turizm ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kuzey_Kore%27de_turizm&oldid=33559503" sayfasından alınmıştır