кез

Туркча (тр)

Сифат

кез (қиёсий даҳа кез, энг юқори эн кез)

марта

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

кез

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

Вақгнинг маълум қисми; пайт, давр. ◆ Баҳор кезлари. Ёшлик кезлари. Ёлғиз қолган кезлари. вт -Бултур ана шу кезда, — деди Сафар энгашинқираб, — бозорга саккизта бўз олиб тушган эдим. А. Қодирий, „Меҳробдан чаён“ . ◆ Йўлчи ҳам бошқа бир кезни мўлжал қилди-да, Шок уп ота билан хайрлашиб, эшикка чиқаркан, орқасидан чол сўзлаб қол-ди. Ойбек, „Танланган асарлар“ .

Кези келганда Фурсатдан фойдаланиб, имконият туғилганда; зарур бўлганда. ◆ Ҳар бир қизнинг айца адо бўлмайдиган қиссаси бор, кези келганда, ёрилиб олмаса, қачон ёрилади. И. Раҳим, „Чин муҳаббат“ . ◆ Кези келганда, шуни ҳам айтиб ўтиш лозимки, Тешабой.. савдо-гар тоифасидан. М. Исмоилий, „Фарғона тонг отгунча“ .

Антонимлари

КЕЗ. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.

Сифат

кез

Русча _ру

кез
время пора, момент, очередь, черёд; ◆ ёшлик ~лари времена юности; ◆ шу ~да в это время; ◆ ўша ~да в ту пору; в тот момент; ◆ ~и келганда шуни айтиш керакки... кстати сказать...; ◆ ~и билан своим чередом, в своё время.