саҳро

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

саҳ-ро

Этимологияси

араб. صحراء — чўл, дашт, биёбон;

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

1 Ўсимлиги жуда кам, сувсиз бепоён дашт, биёбон; чўл. ◆ Саҳройи Кабир. Бийдек саҳро. ◆ Тропиклардан унча узоқда бўлмаган ва ёғингарчилик жуда кам бўладиган жойларда саҳролар пайдо бўлади. "География". ◆ Кечга яқин улар яйлов тугаб, саҳро бошланадиган ерга етиб келдилар, саргиш барханлар, чиройли гуллаган саксовул буталари кўринди. А. Мухтор, „Чинор.“

2 кўчма Арктика ва Антарктидадаги қор ва муз қоплаган ерлар.

Антонимлари

САҲРО. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.

Таржималари

саҳро

• Туркча: саҳра, çöл
• Инглизча: десерт

Русча _ру

саҳро
пустыня, степь; ◆ Қозоғистон саҳролари степи Казахстана.