Το τέρας και ούτε μία όμορφη

Από Olga Kryuchkova

Elena Kryuchkova

Το τέρας και ούτε μία όμορφη

Κεφάλαιο 1    2

Κεφάλαιο 2    12

Κεφάλαιο 3   27

Κεφάλαιο 4   40

Κεφάλαιο 5   49

Κεφάλαιο 6   59

Κεφάλαιο 7   70

Κεφάλαιο 8   79

Κεφάλαιο 9  88

Κεφάλαιο 10  101

Κεφάλαιο 11  114

Λεξικό  129

Κεφάλαιο 1

Ήταν ένα ωραίο καλοκαιρινό πρωινό. Άσφαλτος δεν πρόλαβε ακόμα να θερμανθεί. Ο αέρας ήταν

γεμάτος με άρωμα των λουλουδιών που ερχόταν από πολλά παρτέρια, τα οποία ήταν ξαπλωμένα σε

όλη την πόλη. Φυσούσε απαλό, ζεστό αεράκι που το προστάτευε η καλοκαιρινή ζέστη η οποία ήδη

ανάλαβε τα δικαιώματα της.

Στο δρόμο περπατούσαν δυο αδελφές, φορώντας τζιν και καλοκαιρινές φανέλες με έντονο χρώμα, τα

ξανθά μαλλιά τους ταλαντεύονταν από απαλό αεράκι. Και οι δυο ήταν σχεδόν το ίδιο ύψος, σωματική

διάπλαση και με παρόμοια χαρακτηριστικά. Δεν μπόρεσε να φανταστεί κανένας ότι έχουν διαφορά

στην ηλικία ολόκληρα επτά χρόνια.

Η Λίζα Σολοβγιοβα, η μεγαλύτερη, το Φεβρουάριο έγινε είκοσι ενός χρονών. Όμως, αφού είχε

μικροκαμωμένο κορμί, πολύ συχνά την έπαιρναν για μαθήτρια του σχολείου.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο εξ αποστάσεως και δούλευε μερική απασχόληση ως υπεύθυνη σε

πρακτορείο γάμου «Ακαδημία γάμου και της οικογένειάς». Παρα το γεγονός ότι είχε μεγάλο όνομα, η

επιχείρηση δεν πήγαινε και τόσο καλά και η Ελίζαμπεθ πολύ συχνά έκανε παράπονο για μέτριο μισθό.

Αντίθετα, το δεύτερο κορίτσι, η πιο μικρή αδερφή της με πολύ μυαλό για δεκατεσσάρων χρονών, η

Αρίνα, φαινόταν πιο μεγάλη. Μόλις τέλειωσε τη δεύτερη τάξη του γυμνασίου και πήγε τρίτη, πολύ

συχνά την έπαιρναν για τελειοφοιτη λυκείου...

Η Αρίνα είχε καλή διάθεση και με χαρά τραγουδούσε:

- Γατάκια, γατάκια... Τριχωτές κοιλίτσες...

- Σταμάτα να φέρεσαι σαν παιδάκι! Σταμάτα να τρελαίνεσαι! - Κάθε λίγο την παρακαλούσε η

Λίζα.

- Εγώ απλά χαίρομαι! – Χωρίς παρεξήγηση έλεγε το κορίτσι, συνεχίζοντας να τραγουδά το

αρκετά ενοχλητικό μονοτονικό τραγουδάκι αποτελούμενο από λίγες λέξεις. Η Ελίζαμπεθ

αναστέναξε, έριξε τα μάτια της με απελπιστικό ύφος και συνέχιζε να περπατάει μαζί με την

αδελφή της.

Η Αρίνα όμως πραγματικά είχε τους λόγους να χαίρεται: μαζί με την αδελφή της πήγαιναν στην έκθεση

γάτων, η οποία ήταν σε μία νέα αίθουσα που άνοιξε πριν λίγες μέρες.

Η Αρίνα πολύ καιρό ονειρευόταν να έχει ένα κατοικίδιο. Όμως δεν ήθελε το οτιδήποτε, ήθελε ένα

καθαρόαιμο γατάκι. Και επιτέλους στην διπλανή γειτονιά έχτισαν μία αίθουσα εκθέσεων. Και το πρώτο

έργο στους καινούργιους τοίχους του γίνηκε έκθεση καθαρόαιμων γάτων. Η Αρίνα δεν μπόρεσε να

χάσει αυτή την ευκαιρία και πίεσε την αδελφή της να της κάνει παρέα. Η Ελίζαμπεθ σκέφτηκε καλά και

δέχτηκε υπό έναν όρο, η Αρίνα σε καμία περίπτωση δεν θα της ζητήσει λεφτά για απόκτηση του

κατοικίδιου. Γιατί η μικρότερη αδερφή δεν ήθελε απλά ένα γατάκι, ήθελε καθαρόαιμο γατάκι με

γενεαλογικό βιβλίο. Συν της άλλης η ίδια η Ελίζαμπεθ είχε αδυναμία σε «τριχωτά μπουλουκακια».

Βεβαίως θα προτιμούσε να πάει στην έκθεση μαζί με τις φίλες της. Ωστόσο πρόσφατα ξεκίνησαν

καλοκαιρινές διακοπές και οι συμμαθήτριες της χωριστήκαν.

Τα καθαρόαιμα γατάκια κόστιζαν αρκετά ακριβά. Η Αρίνα όμως αφού ήταν υπεύθυνο κορίτσι, το

φρόντισε αυτό το θέμα εκ των προτέρων. Σχεδόν έξι μήνες πριν ξεκίνησε δουλειά με μερική

απασχόληση στο ανθοπωλείο που ήταν κοντά από το σπίτι της, και δύο βραδινά την εβδομάδα έκανε

ανθοδέσμες εκεί.

Και μάλιστα, αυτή η δουλειά άρεσε στην Αρίνα και τα κατάφερε όλα με επιτυχία. Επίσης, το κορίτσι

πρόθυμα βοηθούσε την εργοδότη της, όταν έπρεπε να γίνει καθαρισμός στο μαγαζί ή σωστά να

τακτοποιήσει τα εμπορεύματά στα ράφια.

Η ιδιοκτήτης του μαγαζιού, ευχάριστη γυναίκα μέσης ηλικίας πλήρωνε τακτικά στην έξυπνη βοηθό της

και με κάθε τρόπο την αντάμειβε.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς η Αρίνα επιτέλους μάζεψε το επιθυμητό ποσό. Και εδώ ακριβώς, πολύ

βολικό μέσα στην πόλη άνοιξε νέα εκθεσιακή αίθουσα. Τότε ξεκίνησε έκθεση γάτων...

...Σύντομα οι αδελφές έφτασαν στην πολύτιμη αίθουσα που ήταν η έκθεση. Το καινούργιο κτίριο με

περηφάνια ανέβηκε μεταξύ των εμπορικών κέντρων και μικρών μαγαζιών. Οι σκούρο μοβ τοίχοι του με

ματ γυαλί ελκυστικά έλαμπαν στον ήλιο.

Παρόλο που ήταν νωρίς το πρωί, κοντά στην αίθουσα σιγά σιγά έρχονταν θαυμαστές των τετράποδων

κατοικίδιων.

Οι αδελφές αγόρασαν εισιτήρια και μπήκαν μέσα στο κτίριο. Αφού πέρασαν το διάδρομο, έφτασαν

στην ευρύχωρη αίθουσα όπου έγινε η έκθεση. Της Αρινας της έφυγε μια σιωπηρή κραυγή θαυμασμού.

Ακόμα και η Λίζα κρατήθηκε για να μην χοροπηδάει σαν ενθουσιώδες παιδάκι.

Τεράστιος χώρος ήταν γεμάτος με κλουβιά και δοχεία με γάτους. Και τι και πόσες ράτσες ήταν εδώ!

Γάτα Περσίας, Βρετανική, Σκωτσέζικη, γάτα του Σιαμ και Αβυσσινικη! Υπάρχει ακόμα και Φαλακρή γάτα

Σφίγγα!

Οι εκθεσιακοί χώροι αποτελούσαν μεγάλες ευθείες, σειρές κοντά στις οποίες βρισκόντουσαν

κτηνοτρόφοι. Ο κάθε κτηνοτρόφος την ώρα που κάποιος πελάτης πλησίαζε κοντά του διαφήμιζε την

ράτσα του και έδινε την επαγγελματική κάρτα του.

Πολλοί επισκέπτες ήρθαν απλά από περιέργεια, οι άλλοι με σίγουρη απόφαση να αποκτήσουν

τετράποδο φίλο, και όποιος δεν ήξερε ακόμη τι ράτσα θέλει έπιανε όλες τις κάρτες. Η Αρίνα άρπαξε

κάρτες των κτηνοτρόφων και τις έβαλε προσεκτικά στον μικρό πράσινο σακίδιο που ήταν πίσω από την

πλάτη της.

Ακριβώς στο σακίδιο, στο πορτοφόλι με την εικόνα με τις μαργαρίτες, εσωτερικά βαθιά κρυμμένο είχε

το ποσό για απόκτηση του κατοικίδιου. Σε λίγο η μικρότερη Σολοβγιοβα περνώντας από τους

κτηνοτρόφους κατάλαβε ότι η τιμή των γάτων ήταν κάπως μεγαλύτερη από το αναμενόμενο. Και

δυστυχώς δεν της έφταναν τα λεφτά...

... Εν το μεταξύ, η Λίζα χαλαρά περπατούσε μεταξύ των εκθεσιακων χώρων θαυμάζοντας ποικιλία απο

προτεινόμενες ρατσες.

Συνέχεια έκανε παρατηρήσεις στην αδερφή της:

- Που πιάνεις τόσες κάρτες?

- Θέλω κατοικίδιο! Το ξέρεις, πήγαινα δουλειά για να μαζέψω το ποσό μόνη μου! Αλλά πάλι δεν

με κάνουν τα λεφτά... - Η Αρινα απαντούσε με απογοήτευση. Ακόμη μία φορά κοίταξε με

λαχτάρα σε εκείνο το γατάκι που της άρεσε πολύ και με θλιβερό πρόσωπο είπε στην αδελφή

της: - Λίζα, σε παρακαλώ, δάνεισε μου λίγα λεφτά...

- Αυτά τα γατάκια είναι πανάκριβα, είπε απότομα η μεγαλύτερη αδελφή, συνεχίζοντας με

διδακτικό τόνο: - Δεν έχει νόημα να ξοδέψεις τόσο τεράστιο ποσό! Μπράβο σου ότι πήγαινες

δουλειά. Όμως εάν θέλεις κατοικίδιο, η γάτα της γειτόνισσας μας γέννησε πρόσφατα. Αυτά τα

λεφτά καλύτερα να τα ξοδέψεις για αγορά υπολογιστή – θα το χρειαστείς για τις σπουδές σου!

Ακόμα και οι γονείς να σου θα σου πούνε το ίδιο.

- Δεν καταλαβαίνεις τίποτα! Λυπημένη αναστέναξε η Αρινα κοιτάζοντας με λαχτάρα τα τριχωτά

γατάκια Περσίας.

***

Μετα από λίγο η Αρινα πήγε στο αποχωρητήριο. Η Λίζα αυτή την ώρα θαύμαζε την Αβυσσινικη γάτα

και δεν μπόρεσε να σταματήσει να κοιτάει τα χαριτωμένα ζωάκια.

... Η Αρίνα έπλυνε τα χέρια της και πρόσεξε μία παράξενη λάμψη η οποία κάλυψε όλο τον διπλανό

νεροχύτη.

- Ωχ... Τι είναι αυτό? – Εκπληκτικά κοίταξε τριγύρω της, στο αποχωρητήριο αυτή την στιγμή δεν

υπήρχε κανένας άλλος.

Ωστόσο έτσι ήταν πάντα. Η Αρίνα από μικρή ήταν πολύ περίεργη...

Νιώθοντας ταυτόχρονα εσωτερικό φόβο και καύση ενδιαφέροντος, η Αρίνα με προσοχή πλησίαζε την

σταδιακά αυξανόμενη λάμψη.

- Είναι δυνατόν να είναι εξάτμιση αποχετευτικού? Όχι, δεν φαίνεται... Μήπως νέο οπτικό εφέ?

Τότε γιατί εδώ και όχι στην αίθουσα για επισκέπτες?.. χάθηκε σε σκέψεις.

Ξαφνικά η μυστηριώδης λάμψη αναβοσβηστηκε και πλημμύρισε όλο το δωμάτιο. Δεν πρόλαβε η

μαθήτρια να συνέλθει, ήταν ήδη περιτυλιγμένη από τη μυστηριώδη λάμψη και έπεσε κάπου σαν μέσα

στο χωνί. Η Αρίνα φοβισμένη έκλεισε τα μάτια της και μόνο πρόλαβε να πει:

- Γιατί πάντα να μπλέκομαι εκεί που δεν πρέπει?..

***

Όταν η μυστηριώδης λάμψη επιτέλους εξαφανίστηκε, το κορίτσι με ταραχή άνοιξε τα μάτια της. Όμως

από την εικόνα που ήταν μπροστά της τα έκλεισε ξανά με βιασύνη.

- Κοιμάμαι, κοιμάμαι... Είναι απλά έναν όνειρο... Ψιθύριζε..

Οι λόγοι ήταν οι εξής: το αποχωρητήριο του εκθεσιακού χώρου εξαφανίστηκε σαν να μην υπήρξε

ποτέ! Η Αρίνα βρισκόταν σε μια αίθουσα η οποία πιο πολύ έμοιαζε με το δωμάτιο της πριγκίπισσας ή

μάγισσας από τα κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϊ!

- Έβλεπα πάρα πολύ τηλεόραση και τώρα βλέπω όνειρο... - συνέχισε να μουρμουρίζει. – Στην

πραγματικότητα δεν ξύπνησα ακόμα και δεν πήγαμε με την αδελφή μου στην έκθεση! Ναι, έτσι

είναι! Όλα αυτά δεν είναι αλήθεια... Απλά κοιμάμαι... Είναι, πως το λένε...Ε-ε-ε...

Ψευδαισθήσεις... Μου έλεγε η μαμά μου, να πέφτω στην ώρα να κοιμηθώ...

Τελικά, η Αρίνα άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της. Σιγουρεύτηκε ότι το δωμάτιο ήταν σαν το

σπίτι της πριγκίπισσας ή μάγισσας. Οι τοίχοι του δωματίου ήταν διακοσμημένοι από μπεζ ταπετσαρίες

στολισμένες με χρυσά λουλούδια, στο πάτωμα είχε ένα μαλακό και τριχωτό χαλί. Κατά μήκος των

τοίχων υπήρχαν ακριβά ξύλινα έπιπλα διακοσμημένα με ωραία σκαλίσματα. Από το ταβάνι κρεμόταν

ένα κρυστάλλινο φωτιστικό με πολλά κρεμαστά κοσμήματα από χρωματιστό γυαλί.

«Από τόση κομψότητα μπορείς να τρελαθείς...- είπε στον εαυτό της η μαθήτρια. – Όμως δεν

καταλαβαίνω που βρίσκομαι? Μήπως εδώ γυρίζουν ταινία?»

Ξαφνικά το κορίτσι άκουσε σιγανό βήξιμο πίσω από την πλάτη της...

Απότομα γύρισε και ανακάλυψε μπροστά της μία νεαρή ξανθιά γυναίκα, που ήταν ντυμένη πολύ

παράξενα. Φορούσε πολυτελές φόρεμα με ανοιχτό μοβ χρώμα και μανδύα με σκούρο μοβ χρώμα...

«Σίγουρα βρίσκομαι στο υπόστεγο που γυρίζουν έργα» - ησύχασε λίγο το κορίτσι.

- Καλημέρα, με λένε Μιράντα, και είμαι νονά νεράιδα, - Φωτίστηκε με γοητευτικό χαμόγελο

εισήγαγε τον εαυτό της η μυστηριώδης ξένη. – Μην ανησυχείς, βρίσκεσαι στο σπίτι μου.

Υπολογίζω, είσαι - η Ελίζαμπεθ Σολοβγιοβα?

Από αυτά τα λόγια η Αρίνα εκπλαγηκε.

- Όχι, αυτή είναι η μεγαλύτερη αδελφή μου,- απάντησε, - με λένε Αρίνα.

- Πως? – η ξένη εκπληχτηκε. – Είναι δυνατόν να έκανα λάθος? Ήμουνα τόσο σίγουρη!

Η μαθήτρια την έβλεπε με μάτια ανοιχτά, χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται.

- Αλήθεια μοιάζουμε πολύ με την αδελφή μου...- σημείωσε.

Η Μιράντα με ανησυχία έβλεπε την Αρίνα και δυστυχισμένα έκατσε στην σκαλιστή πολυθρόνα

επικαλυμμένη με χρυσό βελούδο.

- Τι να κάνω αφού μοιάζετε, εγώ χρειάζομαι μόνο την Λίζα...- αναστέναξε. – Αλλά το ξόρκι

για μεταφορά στο διάστημα είναι πολύ δύσκολο και θα μπορέσω να το χρησιμοποιήσω

ξανά μόνο μετά από τρεις μήνες... Και νωρίτερα από αυτή την προθεσμία δεν θα μπορώ να

σε πάρω πίσω... Και κανένας άλλος δεν θα σε βοηθήσει, ούτε μάγος, ούτε νεράιδα. Αυτό

είναι το χαρακτηριστικό του ξορκιού, αυτός που σε έφερε, αυτός να σε πάρει πίσω.

Τα λόγια της κατοίκου του κινηματογραφικού κόσμου ενθουσίασαν πολύ την μαθήτρια.

- Να με ψάξουν! Τι λέτε τώρα? – αναστατώθηκε το κορίτσι. – Οι γονείς μου και η Λίζα θα

ανησυχούν? Είναι απαγωγή? Τότε να ξέρετε, οι γονείς μου δεν είναι καθόλου πλούσιοι και δεν

θα έχετε αμοιβή!

Αλλά η νεράιδα μόνο κυμάτιζε το χέρι της.

- Αυτό είναι το πιο μικρό προβληματάκι...- ψιθύριζε αυτή. – Όταν εδώ θα περάσουν τρεις μήνες,

θα σε πάρω στον κόσμο σου, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα. Κάνεις δεν θα προσέξει ότι έλειπες...

Εγώ όμως έχω πραγματικά σοβαρά προβλήματα!

Η Αρίνα ύποπτα παρακολουθούσε την παράξενη συνομιλητή της. «Αυτή η λαμπερή κυρία καθόλου

δεν είναι καλά... Είναι τρελή! – σκέφτηκε το κορίτσι. – Πρέπει να μιλώ προσεχτικά μαζί της... Ποιος

ξέρει τι έχει στο μυαλό της...»

Για λίγη ώρα στο δωμάτιο βασίλεψε η σιωπή. Τελικά το κορίτσι βαρέθηκε και την ρώτησε με

ειρωνεία:

- Εάν είσαστε νεράιδα και συν της άλλης από το άλλο κόσμο, τότε από που ξέρετε ρωσικά? Είτε

αυτό, – κοίταξε το δωμάτιο τριγύρω της, - απλά είναι απάτη?! Είτε τελικά απαγωγή?

Ο, αγαπημένη μου! Εγώ δεν ξέρω την ρωσική γλώσσα σου! Απλά όταν έρχεσαι στον κόσμο μας, έβαλα

ξόρκι, για να καταλαβαίνεις την γλώσσα μας και εάν χρειαστεί ακόμα να ξέρεις να διαβάζεις κείμενα!

Και δεν είχα σκοπό να σε απαγάγω... Και ακόμα περισσότερο να ζητήσω αμοιβή από τους γονείς σου!

Αυτό είναι εξαιρετικά ανήθικο! Όπως σου είπα, να σε πάρω πίσω σπίτι σου την ίδια μέρα και ώρα...

Η Αρίνα κούνησε το κεφάλι της και σκέφτηκε: «Είναι ανοησίες... Νεράιδα... Μαγικός κόσμος... Είμαι

σίγουρη ότι είναι παραισθήσεις. Πιθανόν, οι φωτεινές ουσίες που ήταν στο αποχωρητήριο είναι

δηλητηριώδες... Τις ανάπνευσα και ήρθε η νεράιδα... Είτε εγώ πήγα κοντά της...»

- Για πιο λόγο θέλετε την Λίζα αν επιτρέπεται? – προσεχτικά ρώτησε το κορίτσι, αποφασισμένη

να μάθει τι ακριβώς γίνεται, παρόλο που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά γύρω της

είναι ψευδαισθήσεις.

- Μπορείς να μιλάς στον ενικό και απλά με το όνομα μου... Είμαι μόλις εκατό είκοσι χρονών και

στα μέτρα των νεράιδων είμαι νεαρή κοπέλα, - σημείωσε η Μιράντα.- Επομένως,

ενδιαφέρεσαι να μάθεις γιατί θέλω την αδελφή σου?

Το κορίτσι ήταν έτοιμο να σπάσει από το γέλιο, αλλά συγκρατήθηκε και απλά κούνησε το κεφάλι της. Η

νεράιδα με την σειρά της συνέχιζε να λέει:

- Πρώτα, άφησε με σε παρακαλώ να σου τα πω όλα από την αρχή. Όπως σου είχα πει, είμαι

νεράιδα και με λένε Μιράντα. Είμαι η νονά του πρίγκιπα Χένρι από το βασίλειο που λέγεται Η

Χώρα Των Λουλουδιών. Μία φορά και ένα καιρό η κακιά μάγισσα μάγεψε τον αγαπημένο μου

βαπτιστικό και τον μετατράπηκε σε τέρας...

Λέγοντας αυτά τα λόγια η Μιράντα είχε θλίψη στο πρόσωπο της.

- Ξέχασαν να την καλέσουν στη βάπτιση? – διευκρίνισε η Αρίνα, θυμίζοντας το παραμύθι « Η

όμορφη και το τέρας», το οποίο λάτρευε όταν ήταν