What do you think?
Rate this book
The Overcoat: And Other Stories
Five tragicomic tales from the visionary writer heralded by Vladimir Nabokov as “the greatest artist that Russia has yet produced”
A midlevel bureaucrat in the czar’s administration, Poprishchin is hurrying to work when he sees a woman step out of a carriage. Her beauty astounds him, and as she passes by, he hears something impossible: Her dog opens its mouth, and begins to speak. It is Poprishchin’s first step on the road to insanity, a journey that will take him into the depths of hell—and raise him up to the heights of emperors and kings.
“Memoirs of a Madman” is one of Nikolai Gogol’s definitive short works, a satire of the excesses of czarist bureaucracy told with wit, empathy, and his signature blend of the real and surreal. Other highlights in this indispensable volume include the haunting title story and “The Nose,” an absurdist masterpiece.
This ebook has been professionally proofread to ensure accuracy and readability on all devices.
A midlevel bureaucrat in the czar’s administration, Poprishchin is hurrying to work when he sees a woman step out of a carriage. Her beauty astounds him, and as she passes by, he hears something impossible: Her dog opens its mouth, and begins to speak. It is Poprishchin’s first step on the road to insanity, a journey that will take him into the depths of hell—and raise him up to the heights of emperors and kings.
“Memoirs of a Madman” is one of Nikolai Gogol’s definitive short works, a satire of the excesses of czarist bureaucracy told with wit, empathy, and his signature blend of the real and surreal. Other highlights in this indispensable volume include the haunting title story and “The Nose,” an absurdist masterpiece.
This ebook has been professionally proofread to ensure accuracy and readability on all devices.
121 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1836
About the author
Nikolai Gogol
1,735 books5,088 followersPeople consider that Russian writer Nikolai Vasilievich Gogol (Николай Васильевич Гоголь) founded realism in Russian literature. His works include
The Overcoat
(1842) and
Dead Souls
(1842).
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 475 reviews
February 13, 2022
Шинель = The Overcoat and Other Short Stories = The Cloak, Nikolai Gogol
The Overcoat is a short story by Ukrainian-born Russian author Nikolai Gogol, published in 1842. The story has been adapted into a variety of stage and film interpretations. The story and its author have had great influence on Russian literature, as expressed in a quote attributed to Fyodor Dostoyevsky: "We all come out from Gogol's Overcoat."
The main character, Akaki Akakievich Bashmachkin, is a titular Councillor government official whose story of his purchase of a new "cape" and its theft forms the skeleton of the story. The main elements of this story correspond to the way Gogol works, which is sometimes written realistically, and sometimes imaginatively. Dostoevsky considered this story to be the source of all modern Russian literature. The value of this story, such as "Inspector" and "Dead Population", lies in the in-depth analysis of its events. The short story narrates the life and death of titular Councillor Akaky Akakievich Bashmachkin, an impoverished government clerk and copyist in the Russian capital of St. Petersburg. Akaky is dedicated to his job, though little recognized in his department for his hard work. Instead, the younger clerks tease him and attempt to distract him whenever they can. His threadbare overcoat is often the butt of their jokes. Akaky decides it is necessary to have the coat repaired, so he takes it to his tailor, Petrovich, who declares the coat irreparable, telling Akaky he must buy a new overcoat. ...
تاریخ نخستین خوانش نسخه فارسی: روز هشتم ماه آوریل سال1991میلادی؛ البته پیشتر در نوجوانی در دهه چهل از سده چهارده خورشیدی در «تبریز» این داستان را خوانده بودم ولی تاریخش یادم نیست و آن نسخه ای را که خواندم در دسترس ندارم
عنوان: شنل و داستانهای دیگر؛ اثر: گوگول؛ مترجم: مهین دانشور؛ تهران، چکامه، سال1369؛ در240ص؛ موضوع داستانهای کوتاه از نویسندگان اوکراین روسیه - سده19م
عنوان: شنل؛ اثر: گوگول؛ مترجم: محمد آسیم؛ تهران، گام، سال1352؛ در27ص؛ چاپ دیگر تهران، ادیسون، 1392؛ در32ص؛
عنوان: شنل؛ اثر: گوگول؛ مترجم: صادق سرابی؛ تهران، سیمیندخت، سال1383؛ در23ص؛
فئودور داستایفسکی، گفته اند: (ما همه از شنل گوگول درآمده ایم)؛ بر پایه ی این داستان، نمایش‌نامه ها و فیلم‌های گوناگونی ساخته شده است؛ داستان «شنل»، به مقایسه ی افتادگی، و بردباری، با اخلاق خارج ار نزاکت افراد بلند پایه، می‌پردازد؛
شخصیت اصلی، «آکاکی آکاکیویچ باشماچکین»، یک کارمند دون‌پایه ی دولت است، که داستان خرید «شنل» نو، از سوی او، و دزدیده شدن آن، استخوانبندی داستان را شکل می‌دهد؛ عناصر اصلی این داستان، با شیوه ی کار «گوگول»، که گاهی واقع بینانه، و گاه خیال انگیز مینویسند، مطابقت دارد؛ «داستایفسکی» این داستان را، منشأ کل ادبیات نوین «روسیه»، می‌دانستند؛ ارزش این داستان نیز، همچون: «بازرس»، و «نفوس مرده»، در واکاوی ژرف رخدادهای آن، نهفته است؛
از آندم که قهرمان داستان، متوجه پارگی «شنل» کهنه ی خویش، میشود، و آنرا نزد خیاط می‌برد، و خیاط نیز به او میگوید، که: «پارچه، آنقدر پوسیده است، که جای سوزن زدن ندارد»، همه ی رخدادها، به شیوه ی جالب توجهی صورت می‌گیرند؛ قهرمان، برای تهیه ی پول «شنل» تازه، دردسرهای بسیاری را به جان میخرد: شبها چراغ روشن نمیکند، چند وعده غذا، و بسیاری چیزهای دیگر را، حذف میکند؛ تمام این رخدادها، کاملاً طبیعی بیان شده اند؛ واقع قضیه این است، که «شنل» نوعی «کمال مطلوب» را، مجسم میکند، که وقتی قهرمان، موفق به تحقق بخشیدن آن، میشود، به نظرش می‌آید، که هاله ای از نور، دور سرش را گرفته است
ولی افسوس، که این سعادت دیری نمی‌پاید؛ در جریان شامی، که دوستان، به مناسبت این «رخداد»، برایش ترتیب داده اند، «شنل» به سرقت میرود؛ این داستان واقع بینانه، با پایانی تخیلی، و ناراحت کننده، پایان می‌پذیرد؛ البته، خوانشگر، با توجه به بعضی قسمتهای خنده آور داستان، آماده ی پذیرش صحنه ی پایانی هست، ولی شاید این پایان، برهانی هم داشته باشد، به نویسنده ی اثر، امکان ارائه ی طرحی اخلاقی، و خلاقانه را می‌دهد؛ شاید ظاهر شدن شبح «آکاکی آکاکیویچ» نیز، موجب بهبود رفتار رئیس مورد بحث، نسبت به دیگر کارمندان بشود؛ تأثیر داستان «شنل»، در ادبیات «روسیه»، پس از «گوگول» نیز، بیشتر به جهت جنبه ی واقع بینانه، و روان‌شناختی داستان، بوده است؛ مدتها بعد بود، که معنی ژرف، و انسانی عناصر خنده آوری که نویسنده، در اغلب نوشته هایش آورده، آشکار گردید
نقل از متن: (در یکی از ادارات دولتی...؛ اما بهتر است نگوییم دقیقا کدام یک؛ چون هیچکس به اندازه ی کارمندان اداری، صاحب منصبان، افسران هنگ یا به طور کلی هر فرد اداری دیگر زودرنج و زودخشم نیست؛ امروزه افراد در گروه اهانتی را که مستقیما به شخص خودشان میشود اهانتی به کل جامعه تلقی میکنند؛ نقل میکنند که همین چندی پیش یک بازرس پلیس محلی (دقیقأ به خاطرم نیست کدام ناحیه و شهر) شکایتی مطرح میکند و در این شکایت با قاطعیت مدعی میشود که دولت و تمام قوانین به مسخره گرفته شده است و به نام مقدس شخص خودش نیز اهانت شده است؛ و برای اثبات مدعای خویش کتاب قطوری حاوی نوشته هایی بسیار خیال انگیز به عنوان مدرک ضمیمه کرده بود که در این نوشته ها، تقریبا در ده صفحه یک بار، ذکری از یک پلیس مست لایعقل به میان میآمد؛ بنابراین برای اجتناب از ایجاد هرگونه سوء تفاهم بهتر است اداره ی مذبور را «یک اداره» بنامیم.)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسان�� 19/12/1399هجری خورشیدی؛ 23/11/1400هجری خورشیدی ا. شربیانی
The Overcoat is a short story by Ukrainian-born Russian author Nikolai Gogol, published in 1842. The story has been adapted into a variety of stage and film interpretations. The story and its author have had great influence on Russian literature, as expressed in a quote attributed to Fyodor Dostoyevsky: "We all come out from Gogol's Overcoat."
The main character, Akaki Akakievich Bashmachkin, is a titular Councillor government official whose story of his purchase of a new "cape" and its theft forms the skeleton of the story. The main elements of this story correspond to the way Gogol works, which is sometimes written realistically, and sometimes imaginatively. Dostoevsky considered this story to be the source of all modern Russian literature. The value of this story, such as "Inspector" and "Dead Population", lies in the in-depth analysis of its events. The short story narrates the life and death of titular Councillor Akaky Akakievich Bashmachkin, an impoverished government clerk and copyist in the Russian capital of St. Petersburg. Akaky is dedicated to his job, though little recognized in his department for his hard work. Instead, the younger clerks tease him and attempt to distract him whenever they can. His threadbare overcoat is often the butt of their jokes. Akaky decides it is necessary to have the coat repaired, so he takes it to his tailor, Petrovich, who declares the coat irreparable, telling Akaky he must buy a new overcoat. ...
تاریخ نخستین خوانش نسخه فارسی: روز هشتم ماه آوریل سال1991میلادی؛ البته پیشتر در نوجوانی در دهه چهل از سده چهارده خورشیدی در «تبریز» این داستان را خوانده بودم ولی تاریخش یادم نیست و آن نسخه ای را که خواندم در دسترس ندارم
عنوان: شنل و داستانهای دیگر؛ اثر: گوگول؛ مترجم: مهین دانشور؛ تهران، چکامه، سال1369؛ در240ص؛ موضوع داستانهای کوتاه از نویسندگان اوکراین روسیه - سده19م
عنوان: شنل؛ اثر: گوگول؛ مترجم: محمد آسیم؛ تهران، گام، سال1352؛ در27ص؛ چاپ دیگر تهران، ادیسون، 1392؛ در32ص؛
عنوان: شنل؛ اثر: گوگول؛ مترجم: صادق سرابی؛ تهران، سیمیندخت، سال1383؛ در23ص؛
فئودور داستایفسکی، گفته اند: (ما همه از شنل گوگول درآمده ایم)؛ بر پایه ی این داستان، نمایش‌نامه ها و فیلم‌های گوناگونی ساخته شده است؛ داستان «شنل»، به مقایسه ی افتادگی، و بردباری، با اخلاق خارج ار نزاکت افراد بلند پایه، می‌پردازد؛
شخصیت اصلی، «آکاکی آکاکیویچ باشماچکین»، یک کارمند دون‌پایه ی دولت است، که داستان خرید «شنل» نو، از سوی او، و دزدیده شدن آن، استخوانبندی داستان را شکل می‌دهد؛ عناصر اصلی این داستان، با شیوه ی کار «گوگول»، که گاهی واقع بینانه، و گاه خیال انگیز مینویسند، مطابقت دارد؛ «داستایفسکی» این داستان را، منشأ کل ادبیات نوین «روسیه»، می‌دانستند؛ ارزش این داستان نیز، همچون: «بازرس»، و «نفوس مرده»، در واکاوی ژرف رخدادهای آن، نهفته است؛
از آندم که قهرمان داستان، متوجه پارگی «شنل» کهنه ی خویش، میشود، و آنرا نزد خیاط می‌برد، و خیاط نیز به او میگوید، که: «پارچه، آنقدر پوسیده است، که جای سوزن زدن ندارد»، همه ی رخدادها، به شیوه ی جالب توجهی صورت می‌گیرند؛ قهرمان، برای تهیه ی پول «شنل» تازه، دردسرهای بسیاری را به جان میخرد: شبها چراغ روشن نمیکند، چند وعده غذا، و بسیاری چیزهای دیگر را، حذف میکند؛ تمام این رخدادها، کاملاً طبیعی بیان شده اند؛ واقع قضیه این است، که «شنل» نوعی «کمال مطلوب» را، مجسم میکند، که وقتی قهرمان، موفق به تحقق بخشیدن آن، میشود، به نظرش می‌آید، که هاله ای از نور، دور سرش را گرفته است
ولی افسوس، که این سعادت دیری نمی‌پاید؛ در جریان شامی، که دوستان، به مناسبت این «رخداد»، برایش ترتیب داده اند، «شنل» به سرقت میرود؛ این داستان واقع بینانه، با پایانی تخیلی، و ناراحت کننده، پایان می‌پذیرد؛ البته، خوانشگر، با توجه به بعضی قسمتهای خنده آور داستان، آماده ی پذیرش صحنه ی پایانی هست، ولی شاید این پایان، برهانی هم داشته باشد، به نویسنده ی اثر، امکان ارائه ی طرحی اخلاقی، و خلاقانه را می‌دهد؛ شاید ظاهر شدن شبح «آکاکی آکاکیویچ» نیز، موجب بهبود رفتار رئیس مورد بحث، نسبت به دیگر کارمندان بشود؛ تأثیر داستان «شنل»، در ادبیات «روسیه»، پس از «گوگول» نیز، بیشتر به جهت جنبه ی واقع بینانه، و روان‌شناختی داستان، بوده است؛ مدتها بعد بود، که معنی ژرف، و انسانی عناصر خنده آوری که نویسنده، در اغلب نوشته هایش آورده، آشکار گردید
نقل از متن: (در یکی از ادارات دولتی...؛ اما بهتر است نگوییم دقیقا کدام یک؛ چون هیچکس به اندازه ی کارمندان اداری، صاحب منصبان، افسران هنگ یا به طور کلی هر فرد اداری دیگر زودرنج و زودخشم نیست؛ امروزه افراد در گروه اهانتی را که مستقیما به شخص خودشان میشود اهانتی به کل جامعه تلقی میکنند؛ نقل میکنند که همین چندی پیش یک بازرس پلیس محلی (دقیقأ به خاطرم نیست کدام ناحیه و شهر) شکایتی مطرح میکند و در این شکایت با قاطعیت مدعی میشود که دولت و تمام قوانین به مسخره گرفته شده است و به نام مقدس شخص خودش نیز اهانت شده است؛ و برای اثبات مدعای خویش کتاب قطوری حاوی نوشته هایی بسیار خیال انگیز به عنوان مدرک ضمیمه کرده بود که در این نوشته ها، تقریبا در ده صفحه یک بار، ذکری از یک پلیس مست لایعقل به میان میآمد؛ بنابراین برای اجتناب از ایجاد هرگونه سوء تفاهم بهتر است اداره ی مذبور را «یک اداره» بنامیم.)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسان�� 19/12/1399هجری خورشیدی؛ 23/11/1400هجری خورشیدی ا. شربیانی
May 13, 2022
Four contrasting short stories. All have satire or outright humour, but the overall mood is poignant, or even tragic.
They tend to have more detail about Russian, and “Little Russian” (Ukrainian), life, process, and society than I wanted, but that’s my problem, not any fault of Gogol’s.
1. Old-Fashioned Farmers, aka The Old World Landowners, 1835, 4*
“The beautiful rain patters luxuriously on the leaves, flows in murmuring rivulets, inclining your limbs to repose.”
A story of bucolic abundance, tinged with sadness. It has explicit echoes of Baucis and Philemon from Greek mythology.
The narrator reminisces about staying in a manor house, with a loved-up but childless elderly couple, generous in their hospitality, and kind to their staff and locals. With so much salting, preserving, and drying, the kitchen is like a chemical lab, and the stores are always full (despite “shrinkage”).
Image: Cover of an old Russian edition (Source)
“The most trifling causes produce the greatest events.”
A precursor to the butterfly effect, involving a feline, rather than an insect, takes the story down a very different path.
2. The Squabble, aka The Tale of how Ivan Ivanovitch Quarrelled with Ivan Nikiforovich, 1835, 3*
A tragic-comic story of disproportionality and the high price of sticking to one’s guns.
The two Ivans are total opposites in many ways, but live next door to each other and have long been the best of friends. They’re comfortably off, and getting old. A potentially trivial disagreement leads to one calling the other a “goose”, which is taken as a profound insult to the other’s honour. Evidently, it’s far more offensive in Russian than English.
Image: A Russian goose, by Ilya Ogarev. “Alluding to the selfish and sometimes aggressive behavior of geese, calling someone a goose would mean the person is predictably looking after himself and quite cunning.” (Source)
The feud gets worse, petitions are made to a judge, townsfolk try to engineer a reconciliation, lawyers are engaged (Chancery came to mind).
Noses are often mentioned, which might seem irrelevant if it weren’t for Gogol’s famous story, "The Nose" (below).
3. The Nose, 1836, 3*
A surreal, sometimes slapstick, comedy about the constraints of a rigid social hierarchy. It could be adapted as a children’s picture book (and has been: The Nose), or perhaps a Monty Python sketch, although in its full form, it’s a satire about rank.
A barber finds a customer’s nose in his freshly-baked morning loaf of onion bread and tries to dispose of it. Meanwhile, that customer awakes and is shocked to discover that his nose is missing, so he tries to find it. When he does, it is the size of a man, is wearing a uniform of superior rank to his own, and asserts its right to independent existence.
Image: Cover of "The Nose": A Stylistic and Critical Companion to Nikolai Gogol’s Story (which I’ve not read)
I thought of all the nasal idioms in English: toffee-nosed, turning one’s nose up, being nosey, putting someone’s nose out of joint, and apparently there are similar ones in Russian:
“‘Torn off’ (if it is too curious), ‘lifted up’ (if you have a high opinion of yourself), or ‘hung up’ (with obvious defeat and failure). By the 19th century, there has been an extensive literature in Russian prose dedicated to nose references” (from Wikipedia).
Indeed, Gogol makes lots of references to noses in "The Squabble" (above), and was apparently teased for his own nose.
4. The Overcoat, 1842, 5*
A tragic, Kafkaesque morality tale about social isolation, bureaucracy, and the danger of judging by appearances.
Akakii has a menial office job in a department where no one respects him and promotion is unlikely. But he is dutiful and never complains, “content with his fate”.
When his threadbare overcoat cannot hold yet another repair, he saves up for a year to afford a new one, excitedly planning the design with a tailor. The coat is worth the wait and sacrifices. For the first time in his life, he feels confident, visible, and respected by colleagues and strangers alike. But it seems more like mockery that he doesn’t recognise (he comes across as being on the autistic spectrum).
A twist sends him on a wild goose chase through officialdom, never able to find the right person, or to have followed the correct procedure. The ending is Dickensian, but also with echoes of Melville's Bartleby the Scrivener (see my review HERE).
Image: Cover by Igor Grabar, 1890s (Source)
More Gogol
I’ve reviewed four Gogol short stories, including this, in a GR review, HERE.
They tend to have more detail about Russian, and “Little Russian” (Ukrainian), life, process, and society than I wanted, but that’s my problem, not any fault of Gogol’s.
1. Old-Fashioned Farmers, aka The Old World Landowners, 1835, 4*
“The beautiful rain patters luxuriously on the leaves, flows in murmuring rivulets, inclining your limbs to repose.”
A story of bucolic abundance, tinged with sadness. It has explicit echoes of Baucis and Philemon from Greek mythology.
The narrator reminisces about staying in a manor house, with a loved-up but childless elderly couple, generous in their hospitality, and kind to their staff and locals. With so much salting, preserving, and drying, the kitchen is like a chemical lab, and the stores are always full (despite “shrinkage”).
Image: Cover of an old Russian edition (Source)
“The most trifling causes produce the greatest events.”
A precursor to the butterfly effect, involving a feline, rather than an insect, takes the story down a very different path.
2. The Squabble, aka The Tale of how Ivan Ivanovitch Quarrelled with Ivan Nikiforovich, 1835, 3*
A tragic-comic story of disproportionality and the high price of sticking to one’s guns.
The two Ivans are total opposites in many ways, but live next door to each other and have long been the best of friends. They’re comfortably off, and getting old. A potentially trivial disagreement leads to one calling the other a “goose”, which is taken as a profound insult to the other’s honour. Evidently, it’s far more offensive in Russian than English.
Image: A Russian goose, by Ilya Ogarev. “Alluding to the selfish and sometimes aggressive behavior of geese, calling someone a goose would mean the person is predictably looking after himself and quite cunning.” (Source)
The feud gets worse, petitions are made to a judge, townsfolk try to engineer a reconciliation, lawyers are engaged (Chancery came to mind).
Noses are often mentioned, which might seem irrelevant if it weren’t for Gogol’s famous story, "The Nose" (below).
3. The Nose, 1836, 3*
A surreal, sometimes slapstick, comedy about the constraints of a rigid social hierarchy. It could be adapted as a children’s picture book (and has been: The Nose), or perhaps a Monty Python sketch, although in its full form, it’s a satire about rank.
A barber finds a customer’s nose in his freshly-baked morning loaf of onion bread and tries to dispose of it. Meanwhile, that customer awakes and is shocked to discover that his nose is missing, so he tries to find it. When he does, it is the size of a man, is wearing a uniform of superior rank to his own, and asserts its right to independent existence.
Image: Cover of "The Nose": A Stylistic and Critical Companion to Nikolai Gogol’s Story (which I’ve not read)
I thought of all the nasal idioms in English: toffee-nosed, turning one’s nose up, being nosey, putting someone’s nose out of joint, and apparently there are similar ones in Russian:
“‘Torn off’ (if it is too curious), ‘lifted up’ (if you have a high opinion of yourself), or ‘hung up’ (with obvious defeat and failure). By the 19th century, there has been an extensive literature in Russian prose dedicated to nose references” (from Wikipedia).
Indeed, Gogol makes lots of references to noses in "The Squabble" (above), and was apparently teased for his own nose.
4. The Overcoat, 1842, 5*
A tragic, Kafkaesque morality tale about social isolation, bureaucracy, and the danger of judging by appearances.
Akakii has a menial office job in a department where no one respects him and promotion is unlikely. But he is dutiful and never complains, “content with his fate”.
When his threadbare overcoat cannot hold yet another repair, he saves up for a year to afford a new one, excitedly planning the design with a tailor. The coat is worth the wait and sacrifices. For the first time in his life, he feels confident, visible, and respected by colleagues and strangers alike. But it seems more like mockery that he doesn’t recognise (he comes across as being on the autistic spectrum).
A twist sends him on a wild goose chase through officialdom, never able to find the right person, or to have followed the correct procedure. The ending is Dickensian, but also with echoes of Melville's Bartleby the Scrivener (see my review HERE).
Image: Cover by Igor Grabar, 1890s (Source)
More Gogol
I’ve reviewed four Gogol short stories, including this, in a GR review, HERE.
January 4, 2019
قصة "المعطف" تظل أفضل قصة قصيرة قرأتها ، قصة صعب لأى قارئ أن ينهيها دون أن تترك فى نفسه أثراً يبقى طويلاً
February 4, 2019
دوستانِ گرانقدر، تجسم سازی و صحنه سازی هایِ زنده یاد «گوگول» در این داستان، بسیار زیبا و هنرمندانه است و به خوبی فضایِ روسیهٔ آن زمان را در دلِ این داستان، برایِ شما تصویرسازیِ ذهنی میکند
این داستان در موردِ کارمندی بسیار فقیر و ساده و بیچاره ای به نامِ «آکاکی آکا کیویچ» است
او قدِ کوتاه و صورتی آبله زده دارد و سرش طاس است و صورتش پرچین و زشت میباشد
همه او را مسخره میکنند و کتکش میزنند و به رویش آشغال میریزند
در سرمایِ طاقت فرسایِ پترزبورگ «آکاکی» متوجه میشود که شنل و پالتویی که دارد، از درزها و پارگی هایش سوز و سرما به بدنش وارد میشود، بنابراین این پالتوی پاره را نزدِ خیاط برده و خیاط میگوید که آنقدر خراب و پوسیده است که تعمیر نمیشود و باید پالتویِ جدیدی بخرد
خلاصه «آکاکی» ماه ها گرسنگی میکشد و در سختی زندگی میگذراند تا پالتویی جدید بدوزد
سرانجام پولش جمع شده و پالتویی خوب میدوزد و بسیار شاد و امیدوار میشود
شبی به مجلسِ مهمانیِ رئیسش دعوت شده و در راهِ برگشت به خانه، دو نفر در خیابان او را کتک زده و پالتو را از او میربایند
این پیرمرد بیچاره به هر دری میزند کسی به او کمک نمیکند و هیچ مسئولی جوابش را نمیدهد
در یکی از شبهایِ بسیار سرد، «آکاکی» بیمار میشود و از شدت سرماخوردگی میمیرد
پس از مرگش مردم باور داشتند که روحِ او شبها در خیابانها پرسه میزند و پالتو و شنلِ مردم و مسئولین را از تنشان به زور در می آورد
---------------------------------------------
عزیزانم، این تنها چکیده ای بسیار ساده از این داستان بود، بنابراین بهتر است خودتان این داستانِ زیبا و تأثیر گذار را بخوانید و از آن لذت ببرید
«پیروز باشید و ایرانی»
این داستان در موردِ کارمندی بسیار فقیر و ساده و بیچاره ای به نامِ «آکاکی آکا کیویچ» است
او قدِ کوتاه و صورتی آبله زده دارد و سرش طاس است و صورتش پرچین و زشت میباشد
همه او را مسخره میکنند و کتکش میزنند و به رویش آشغال میریزند
در سرمایِ طاقت فرسایِ پترزبورگ «آکاکی» متوجه میشود که شنل و پالتویی که دارد، از درزها و پارگی هایش سوز و سرما به بدنش وارد میشود، بنابراین این پالتوی پاره را نزدِ خیاط برده و خیاط میگوید که آنقدر خراب و پوسیده است که تعمیر نمیشود و باید پالتویِ جدیدی بخرد
خلاصه «آکاکی» ماه ها گرسنگی میکشد و در سختی زندگی میگذراند تا پالتویی جدید بدوزد
سرانجام پولش جمع شده و پالتویی خوب میدوزد و بسیار شاد و امیدوار میشود
شبی به مجلسِ مهمانیِ رئیسش دعوت شده و در راهِ برگشت به خانه، دو نفر در خیابان او را کتک زده و پالتو را از او میربایند
این پیرمرد بیچاره به هر دری میزند کسی به او کمک نمیکند و هیچ مسئولی جوابش را نمیدهد
در یکی از شبهایِ بسیار سرد، «آکاکی» بیمار میشود و از شدت سرماخوردگی میمیرد
پس از مرگش مردم باور داشتند که روحِ او شبها در خیابانها پرسه میزند و پالتو و شنلِ مردم و مسئولین را از تنشان به زور در می آورد
---------------------------------------------
عزیزانم، این تنها چکیده ای بسیار ساده از این داستان بود، بنابراین بهتر است خودتان این داستانِ زیبا و تأثیر گذار را بخوانید و از آن لذت ببرید
«پیروز باشید و ایرانی»
July 27, 2020
You might think that a book called Evenings on a Farm Near Dinanka was not a guaranteed bestseller but that’s because you aren’t from 19th century Russia. They were gagging for evenings on a farm in 1832 in Moscow so Gogol’s first book made him famous at age 22 and he was on all the chat shows and was seen throwing shapes in all the best night spots. Then he wrote "The Nose" and a bunch of other stuff, he was firing on all cylinders, and then a play The Government Inspector which made all actual government inspectors hate him unto death and he became the right wing press’s favourite hate figure so he legged it to Italy and wrote Dead Souls and "The Overcoat", two more smash hits.
But he had some funny ideas. He thought God had appointed him to improve Russian society by means of satire but then he got writer’s block and thought that God was tired of him writing funny stuff and wanted him to be meaner so his next book was Selected Passages from Correspondence with My Friends (he had such a way with titles) and it turned out that (surprise!) he had become a conservative and was now supporting all the authority types he used to slag off. But this is quite normal, young firebrands always turn into reactionaries, look at Elvis. Anyway everyone hated this new version of Gogol.
By then the God thing had started to ruin Gogol’s brain to the point where it was impossible to tell if he went mad because of religion (the kind that makes you think everything is the work of the Devil), or got his crazy version of religion because he was mad. He wrote Dead Souls 2 : Deader than Ever but then he decided it was evil or something and he burned it up and died age 42.
***
“The Nose” is really something. This is a Monty Python sketch 133 years before Monty Python. A guy wakes up one day and his nose has vanished. He looks for it all over the place, can’t find it, tries to put an advert in the paper asking for information leading to the recapture of the nose, then the nose is seen here and there in the town, all dressed up in fancy clothes. This is far out humour.
“The Overcoat” delivers a gut punch I was not expecting. The first half is forlorn and pathetic and funny too, but then it turns savage and bites the reader in the soft parts. And right at the end Gogol adds a paragraph trashing his story and pointing out all its absurdities. I wasn’t expecting that either.
Note : the very famous 1001 Books You Must Read before the Second Wave of Corona includes "The Nose" but it’s not a book, not a novel, it’s a short story. So if they’re going to list one great short story, what about all the others. 1001 Books editorial policy can drive you slightly crazy.
But he had some funny ideas. He thought God had appointed him to improve Russian society by means of satire but then he got writer’s block and thought that God was tired of him writing funny stuff and wanted him to be meaner so his next book was Selected Passages from Correspondence with My Friends (he had such a way with titles) and it turned out that (surprise!) he had become a conservative and was now supporting all the authority types he used to slag off. But this is quite normal, young firebrands always turn into reactionaries, look at Elvis. Anyway everyone hated this new version of Gogol.
By then the God thing had started to ruin Gogol’s brain to the point where it was impossible to tell if he went mad because of religion (the kind that makes you think everything is the work of the Devil), or got his crazy version of religion because he was mad. He wrote Dead Souls 2 : Deader than Ever but then he decided it was evil or something and he burned it up and died age 42.
***
“The Nose” is really something. This is a Monty Python sketch 133 years before Monty Python. A guy wakes up one day and his nose has vanished. He looks for it all over the place, can’t find it, tries to put an advert in the paper asking for information leading to the recapture of the nose, then the nose is seen here and there in the town, all dressed up in fancy clothes. This is far out humour.
“The Overcoat” delivers a gut punch I was not expecting. The first half is forlorn and pathetic and funny too, but then it turns savage and bites the reader in the soft parts. And right at the end Gogol adds a paragraph trashing his story and pointing out all its absurdities. I wasn’t expecting that either.
Note : the very famous 1001 Books You Must Read before the Second Wave of Corona includes "The Nose" but it’s not a book, not a novel, it’s a short story. So if they’re going to list one great short story, what about all the others. 1001 Books editorial policy can drive you slightly crazy.
September 23, 2017
هر چند اسم اصلى داستان در روسى "شنل"ـه، اما منظور شنلى كه امروز ما مى شناسيم نيست و بيشتر "اوركت" منظوره. شنل آستین و دکمه نداره و روی دوش انداخته میشه، به خلاف اورکت. همچنین شنل بیشتر لباس تجملاتیه، نه لباسی که یه کارمند فقیر برای زمستان بخواد بپوشه. اسم داستان هم در ترجمۀ انگلیسی "اُورکت" و در ترجمۀ فرانسه "پالتو" ترجمه شده که به نظر ترجمۀ صحیح تری باشه.
داستان به مقتضای زمانش، چندان خوب نبود. هر چند "همه ی ما از زیر شنل گوگول بیرون اومدیم"، ولی بعد از بیرون اومدن، به مدت صد و پنجاه سال مدام پیشرفت کردیم و مضامینمون بسیار پیچیده تر شده. مضمون شنل، بسیار بسیار ساده و کمابیش شعاریه.
داستان به مقتضای زمانش، چندان خوب نبود. هر چند "همه ی ما از زیر شنل گوگول بیرون اومدیم"، ولی بعد از بیرون اومدن، به مدت صد و پنجاه سال مدام پیشرفت کردیم و مضامینمون بسیار پیچیده تر شده. مضمون شنل، بسیار بسیار ساده و کمابیش شعاریه.
March 2, 2018
داستان ناراحت کننده ای بود، حتی با وجود کوتاه بودن.
بسیار غمگین شدم برای آکاکی آکاکیویچ.
بسیار غمگین شدم برای آکاکی آکاکیویچ.
April 22, 2017
جمله اي كه استاد جلسه قبل از داستايوسكي نقل كرد باعث شد اسمش تو ذهنم بمونه تا بخونمش. اين جمله معروف داستايوسكي كه: ما همگي از زير شنل گوگول بيرون آمده ايم...
خوب بود. كوتاه بود ولي پرمعنا. و راضي ام از خوندنش
خوب بود. كوتاه بود ولي پرمعنا. و راضي ام از خوندنش
August 21, 2022
البقاء للاقوى؛أو للاوقح..او للاسوأ..لم يعد هناك اي فارق في هذا الكوكب البغيض..هذا هو الإحساس المر الذي سيتبقى في حلقك بعد 23صفحة هي مجمل هذه
القصة الإنسانية القاسية عن القهر و لا شيء سواه
و نحن هنا مع جوجول..سيد الأدب الوظيفي عبر العصور.. و الذي يوضح لنا بايجاز ..الى اي مدى تختفي الفظاظة الوحشية في التهذيب الراقي!!و يحكم على بطله منذ بداية دخوله"كما لو كان ذبابة طارت عبر قاعة الاستقبال"ا🐜
جعله مثالا للضعة.. و ليس التواضع
للتضاؤل..و ليس التفاني
موظف في الخمسين من عمره..لديه اختيار اما ان يجوع او يتدفا
هو من الطراز خفيض الصوت
..جم الادب..الذي لو فكر في المطالبة بحقه؛اذن فهي النهاية لا محالة
يقع فريسة لتعالى و سخرية كل من حوله
و لكن اهم ما في القصة :العاب الضمير البغيضة التي قد ننقاد خلفها و نستسلم لها كثيرا
الغريب في تلك الاقصوصة انك سترى نفسك " الموظف المقهور "االذي لا تكتمل فرحته ابدا
و ايضا ستجد نفسك في المديرين و زملاؤه المتحرشين ..و الترزي السكير .. و لو كنت ممن يستخدمون جملة "الا تعرف مع من تتحدث "ستفكر مرارا قبل نطقها
جعلتني القصة اخجل انني امتلك معطفين لا ارتديهما ابدا. .لحرارة بلادنا الدائمة 🔥
المنحى الفانتازي الأخير يؤكد ات واقعنا لا يحتمل عودة الحقوق لأصحابها..
و هنا تاتي العبقرية الكامنة في رمزية المعطف. فمنبع سعادتنا هو دائما اصل شقاؤنا
المراجعة الأصلية بتعليقاتها الثمانون في هذه النسخة
https://www.goodreads.com/review/show...
القصة الإنسانية القاسية عن القهر و لا شيء سواه
و نحن هنا مع جوجول..سيد الأدب الوظيفي عبر العصور.. و الذي يوضح لنا بايجاز ..الى اي مدى تختفي الفظاظة الوحشية في التهذيب الراقي!!و يحكم على بطله منذ بداية دخوله"كما لو كان ذبابة طارت عبر قاعة الاستقبال"ا🐜
جعله مثالا للضعة.. و ليس التواضع
للتضاؤل..و ليس التفاني
موظف في الخمسين من عمره..لديه اختيار اما ان يجوع او يتدفا
هو من الطراز خفيض الصوت
..جم الادب..الذي لو فكر في المطالبة بحقه؛اذن فهي النهاية لا محالة
يقع فريسة لتعالى و سخرية كل من حوله
و لكن اهم ما في القصة :العاب الضمير البغيضة التي قد ننقاد خلفها و نستسلم لها كثيرا
الغريب في تلك الاقصوصة انك سترى نفسك " الموظف المقهور "االذي لا تكتمل فرحته ابدا
و ايضا ستجد نفسك في المديرين و زملاؤه المتحرشين ..و الترزي السكير .. و لو كنت ممن يستخدمون جملة "الا تعرف مع من تتحدث "ستفكر مرارا قبل نطقها
جعلتني القصة اخجل انني امتلك معطفين لا ارتديهما ابدا. .لحرارة بلادنا الدائمة 🔥
المنحى الفانتازي الأخير يؤكد ات واقعنا لا يحتمل عودة الحقوق لأصحابها..
و هنا تاتي العبقرية الكامنة في رمزية المعطف. فمنبع سعادتنا هو دائما اصل شقاؤنا
المراجعة الأصلية بتعليقاتها الثمانون في هذه النسخة
https://www.goodreads.com/review/show...
Read
October 6, 2017Downloaded 'The Overcoat' to better understand Jhumpa Lahiri's 'The Namesake', and discovered several other brilliant stories in the process.
February 9, 2018
اول فکر کردم داستانی طنز هست ولی با وجود رگه های طنز ، داستانی بسیار تلخ داشت
بیش از اندازه اعصابم خورد شد و ناراحت شدم از خوندن این داستان
بیش از اندازه اعصابم خورد شد و ناراحت شدم از خوندن این داستان
December 19, 2019
I wanted to read Nikolai Gogol. his "Dead Soul" is among my purchased books. Meanwhile, I found this collection of stories, and to have his first-time experience, read one of its story "The Mantle" and very much liked it. This is a story of a short man, bald in front, face marked with smallpox and whose forehead and cheeks were deeply lined with a furrow. His name was Akaki Akakievitch, who became a titular councilor... How and who appointed him? Nobody knows!
He knew only the work of copying documents and nothing else. Even when he walked in the streets, he never took notice of anything. He walked always in thoughts of his clean and regular lines of copies. Only when he collided suddenly with a horse's nose which blew its breath noisily in his face, he observed that he was not sitting at his writing-table but walking in the street.
And then ...this is the story of his Cloak ...whose collar was getting smaller every year, for he had taken a piece of it every time to repair some part of the cloak. One day when he found it very worn out, he went to a tailor and discussed the possibility of its repair. Taylor said, " No! That is a wretched rag! It's beyond repair! So to purchase a new Cloak he suffered his body from abstinence, for months, by leaving his supper, to save some money..... Then he bought a new cloak......enjoyed a party given by his superior and while coming back from it, got robbed of his cloak.
Feeling frozen to the marrow, he shouted with all his might ...but all in vain. He got many suggestions and ideas... finally went to the superintendent where he got a severe reprimand which became decisive for this strange man's existence. Then ....there emerges a new story from within this story and he gets back his cloak... Leaving a message for many! This story has depicted how even during those days, superior officials took things for granted and how they were misusing their authorities by not treating petitioners in a good manner, due to the arrogance of post and a kind of dizzy self-intoxication. Gogol has beautifully written many minute observations. I enjoyed some very natural conversations between a strange man and his tailor, as this diabolical tailor took a special pleasure in embarrassing his customers and watching the expression of their faces with his squinting single eye.
I am going to read more of Gogol after this first try.
"The Nose" is next for me!
He knew only the work of copying documents and nothing else. Even when he walked in the streets, he never took notice of anything. He walked always in thoughts of his clean and regular lines of copies. Only when he collided suddenly with a horse's nose which blew its breath noisily in his face, he observed that he was not sitting at his writing-table but walking in the street.
And then ...this is the story of his Cloak ...whose collar was getting smaller every year, for he had taken a piece of it every time to repair some part of the cloak. One day when he found it very worn out, he went to a tailor and discussed the possibility of its repair. Taylor said, " No! That is a wretched rag! It's beyond repair! So to purchase a new Cloak he suffered his body from abstinence, for months, by leaving his supper, to save some money..... Then he bought a new cloak......enjoyed a party given by his superior and while coming back from it, got robbed of his cloak.
Feeling frozen to the marrow, he shouted with all his might ...but all in vain. He got many suggestions and ideas... finally went to the superintendent where he got a severe reprimand which became decisive for this strange man's existence. Then ....there emerges a new story from within this story and he gets back his cloak... Leaving a message for many! This story has depicted how even during those days, superior officials took things for granted and how they were misusing their authorities by not treating petitioners in a good manner, due to the arrogance of post and a kind of dizzy self-intoxication. Gogol has beautifully written many minute observations. I enjoyed some very natural conversations between a strange man and his tailor, as this diabolical tailor took a special pleasure in embarrassing his customers and watching the expression of their faces with his squinting single eye.
I am going to read more of Gogol after this first try.
"The Nose" is next for me!
October 16, 2019
کتابی است شامل 5 داستان کوتاه که مهمترین آنها داستان شنل و دماغ میباشد.
شنل واقعا داستان فوق العاده ای است به حدی که تاثیر این داستان به وضوح در آثار نویسندگان نسل‌های بعدی روس مشهود است.
گوگول نویسنده‌ای صاحب سبک بوده وطنز خاص او به نوشته هایش لطافت و غنا بخشیده است.
شنل واقعا داستان فوق العاده ای است به حدی که تاثیر این داستان به وضوح در آثار نویسندگان نسل‌های بعدی روس مشهود است.
گوگول نویسنده‌ای صاحب سبک بوده وطنز خاص او به نوشته هایش لطافت و غنا بخشیده است.
June 7, 2016
یکی از بی نظیرترین کتابهایی بود که خواندم. گوگول رو و ادبیات روسیه رو با این کتاب شناختم
April 30, 2022
Как и многие другие великие русские писатели Гоголя волновала тема маленького человека, его незащищенности, скудной материально и духовно жизни. Этот герой одновременно нелеп, смешон, у него практически отсутствует чувство собственного достоинства и его по-человечески жаль. Этот типаж не способен обидеть и мухи, напротив, даже муха может его обидеть, любой. У него полностью отсутствует жизненная опора. Нельзя сказать, что он уж совсем несчастен, по-своему он счастлив – он при деле, имеет любимую работу, жизнь его до ужаса стабильна, пока не случится что-нибудь из ряда вон выходящее, как полный износ шинели. Почему-то находящиеся рядом люди считают уместным насмехаться над ним, а совсем уж глупые в своем самодовольстве начальники, полный собственного достоинства и самоуважения считают своим долгом еще более сильнее самоутвердиться за его счет. Такое самоутверждение способно и на тот свет отправить. Наш маленький человек обрел собственное достоинство после смерти, до смерти напугав то самое значительное лицо. По крайне мере, Гоголь вернул ему это собственное достоинство.
August 7, 2017
قبلا از گوگول "دماغ" رو خواندم، که فوق العاده بود
حالا
روی این نسخه ای که دارم یه جمله نوشته:
ما همه از شنل گوگول در آمدیم (داستایفسکی)
بعد از این هر زمان از داستایفسکی چیزی بخونم، حتما یاد این داستان می افتم
به نظرم دغدغه زمان نویسنده رو به شکلی نوشته که فکر می کنی مسخره باشه
ولی هرچی از خواندنش می گذره و بیشتر تو داستان سیر می کنی، می فهمیش
شاید چیزهایی که دور و برِ همین الان خودت دیده باشی و شاید شنیده باشی
زندگی به مسخره ترین شکل ممکن، کثیفه
حالا
روی این نسخه ای که دارم یه جمله نوشته:
ما همه از شنل گوگول در آمدیم (داستایفسکی)
بعد از این هر زمان از داستایفسکی چیزی بخونم، حتما یاد این داستان می افتم
به نظرم دغدغه زمان نویسنده رو به شکلی نوشته که فکر می کنی مسخره باشه
ولی هرچی از خواندنش می گذره و بیشتر تو داستان سیر می کنی، می فهمیش
شاید چیزهایی که دور و برِ همین الان خودت دیده باشی و شاید شنیده باشی
زندگی به مسخره ترین شکل ممکن، کثیفه
September 28, 2020
„Šinjel“, prva Gogoljeva pripovetka koju sam pročitala i, po svemu sudeći, jedina koju ću pamtiti.
Nesvakidašnje pojave i precizno crtanje putanje glavnim likovima svakako govore o autorovoj umešnosti, ali posle nekoliko dana slike koje su priče u mom umu skicirale počinju da blede ostavljajući za sobom samo uspomenu na čitanje „Šinjela“ što pak potvrđuje zaključak Dostojevskog:
„Svi smo mi izašli iz Gogoljevog Šinjela".
Nesvakidašnje pojave i precizno crtanje putanje glavnim likovima svakako govore o autorovoj umešnosti, ali posle nekoliko dana slike koje su priče u mom umu skicirale počinju da blede ostavljajući za sobom samo uspomenu na čitanje „Šinjela“ što pak potvrđuje zaključak Dostojevskog:
„Svi smo mi izašli iz Gogoljevog Šinjela".
June 30, 2010
The Overcoat is my favorite story by Gogol. He writes in the absurd genre so sometimes it seems weird, but he also draws out human emotions to make his characters seem so real and makes such great commentary on life that he makes me want to read and re-read his books. There is a paragraph that talks about how all the people in Akaky's (yep, that's his name!) office mock him that stands out as one those passages that sticks with a person for the rest of their life:
"Only when the jokes were too unbearable, when they jolted his arm and prevented him from going on with his work, he would bring out: "Leave me alone! Why do you insult me?" and there was something strange in the words and in the voice in which they were uttered. There was a note in it of something that aroused compassion, so that one young man, new to the office, who, following the example of the rest, had allowed himself to mock at him, suddenly stopped as though cut to the heart, and from that time forth, everything was, as it were, changed and appeared in a different light to him. Some unnatural force seemed to thrust him away from the companions with whom he had become acquainted, accepting them as well-bred, polished people. And long afterward, at moments of the greatest gaiety, the figure of the humble little clerk with a bald patch on his head rose before him with his heartrending words: "Leave me alone! Why do you insult me?" and in those heartrending words he heard others: "I am thy brother." And the poor young man hid his face in his hands, and many times afterwards in his life he shuddered, seeing how much inhuminity there is in man, how much savage brutality lies hidden under refined, cultured politeness, and my God! even in a man whom the world accepts as a gemtleman and a man of honor..."
"Only when the jokes were too unbearable, when they jolted his arm and prevented him from going on with his work, he would bring out: "Leave me alone! Why do you insult me?" and there was something strange in the words and in the voice in which they were uttered. There was a note in it of something that aroused compassion, so that one young man, new to the office, who, following the example of the rest, had allowed himself to mock at him, suddenly stopped as though cut to the heart, and from that time forth, everything was, as it were, changed and appeared in a different light to him. Some unnatural force seemed to thrust him away from the companions with whom he had become acquainted, accepting them as well-bred, polished people. And long afterward, at moments of the greatest gaiety, the figure of the humble little clerk with a bald patch on his head rose before him with his heartrending words: "Leave me alone! Why do you insult me?" and in those heartrending words he heard others: "I am thy brother." And the poor young man hid his face in his hands, and many times afterwards in his life he shuddered, seeing how much inhuminity there is in man, how much savage brutality lies hidden under refined, cultured politeness, and my God! even in a man whom the world accepts as a gemtleman and a man of honor..."
February 25, 2016
با این داستان در بعضی موارد خیلی احساس نزدیکی کردم... ما هم آدمهایی هستیم که گاهی یک شنل جدید رو تاب نمیاریم از بس که عادت کردیم به کهنگی... گاهی حتی تاب آزادی رو هم نداریم...به کشتنمون میده...زیبا و کوتاه بود...
August 21, 2018
.
شنل
نوشته نیکولای گوگول
.
.
"ما همه از زیر شنل گوگول آمده ایم."
فئودور داستایفسکی
.
برایم عجیب بود چگونه داستایفسکی کبیر میتواند در مورد یک داستان کوتاه چنین دید عمیقی را وارد کند.
اخر شنل سی صفحه بیشتر ندارد. و خب حرف داستایفسکی میتوان استعاره ای باشد از کل اثار گوگول.
اما جدا از اسم جالبش! او را پدر ادبیات نوین روسیه میدانند.
سبک او هزل گونه و انتقادی است. سبکی که امثال چخوف و بولگاکف و داستایفسکی از آن یاد گرفته و در متون جاودان خود به اجرا گذاشتند.
.
داستان شنل، داستان اکاکی اکاکیویچ است. کارمندی دون پایه در اداره ای که تمامی همکارانش اورا آزار میدهند. هیچگاه میل به ترقی ندارد و تمامی زندگی اش صرف پاکنویسی میشود و شغل دیگری نیز نمیخواهد. درامدش در حدی است که بتواند زنده بماند. تا روزی که متوجه میشود شنل او آنقدر کهنه شده که دیگر نمیتوان آن را وصله کرد و باید شنلی نو بخرد...
.
.
.
.
داستان کاملا نمادین و پر محتواست.
اکاکی اکاکیوویچ مردیست که همه او را غمگین میدانند. اما او از همه زنده تر به نظر میرسد. نه قمار نه مشروب نه پشت کسی صحبت کردن نه دعوا و خشم و نه تفریحات و دوستانی کاذب.
تا وقتی که حس میکند به شنلی جدید نیاز دارد! دقیقا آن زمان است که حس خوشبختی میکند(مانند دیگران!) حس داشتن هدف. جمع آوری پول و دریافتن این که برای چیزی میجنگد.
وقتی شنل را میخرد اولین کارش این است که به دیگران نمایشش دهد. و این شروع همگام شدن با زندگی مبتذل دیگران است.
همکارانش که تا دیروز اذیتش میکردند به میهمانی میبرندش و از او پذیرایی میکنند زیرا که گویی به آنها شبیه شده است. و همه چیز عالیست تا زمانی که شنل دزدیده میشود. او که طعم زندگی دنیوی دیگران به دهانش مزه کرده، نمیتواند بدون شنل زندگی کند و این آغاز مرگ اوست. کم کم به سوی مرگ میرود
.
.
شنل میتواند نماد تمام آرزو ها و دستاورد ها و داشته های ما باشد.
آری
پس از خواندن آن متوجه شدم چرا نویسنده ای به بزرگی داستایفسکی باید چنین حرفی در مورد این نویسنده و این اثر پر محتوا بر جا میگذاشته.
در پناه خرد
شنل
نوشته نیکولای گوگول
.
.
"ما همه از زیر شنل گوگول آمده ایم."
فئودور داستایفسکی
.
برایم عجیب بود چگونه داستایفسکی کبیر میتواند در مورد یک داستان کوتاه چنین دید عمیقی را وارد کند.
اخر شنل سی صفحه بیشتر ندارد. و خب حرف داستایفسکی میتوان استعاره ای باشد از کل اثار گوگول.
اما جدا از اسم جالبش! او را پدر ادبیات نوین روسیه میدانند.
سبک او هزل گونه و انتقادی است. سبکی که امثال چخوف و بولگاکف و داستایفسکی از آن یاد گرفته و در متون جاودان خود به اجرا گذاشتند.
.
داستان شنل، داستان اکاکی اکاکیویچ است. کارمندی دون پایه در اداره ای که تمامی همکارانش اورا آزار میدهند. هیچگاه میل به ترقی ندارد و تمامی زندگی اش صرف پاکنویسی میشود و شغل دیگری نیز نمیخواهد. درامدش در حدی است که بتواند زنده بماند. تا روزی که متوجه میشود شنل او آنقدر کهنه شده که دیگر نمیتوان آن را وصله کرد و باید شنلی نو بخرد...
.
.
.
.
داستان کاملا نمادین و پر محتواست.
اکاکی اکاکیوویچ مردیست که همه او را غمگین میدانند. اما او از همه زنده تر به نظر میرسد. نه قمار نه مشروب نه پشت کسی صحبت کردن نه دعوا و خشم و نه تفریحات و دوستانی کاذب.
تا وقتی که حس میکند به شنلی جدید نیاز دارد! دقیقا آن زمان است که حس خوشبختی میکند(مانند دیگران!) حس داشتن هدف. جمع آوری پول و دریافتن این که برای چیزی میجنگد.
وقتی شنل را میخرد اولین کارش این است که به دیگران نمایشش دهد. و این شروع همگام شدن با زندگی مبتذل دیگران است.
همکارانش که تا دیروز اذیتش میکردند به میهمانی میبرندش و از او پذیرایی میکنند زیرا که گویی به آنها شبیه شده است. و همه چیز عالیست تا زمانی که شنل دزدیده میشود. او که طعم زندگی دنیوی دیگران به دهانش مزه کرده، نمیتواند بدون شنل زندگی کند و این آغاز مرگ اوست. کم کم به سوی مرگ میرود
.
.
شنل میتواند نماد تمام آرزو ها و دستاورد ها و داشته های ما باشد.
آری
پس از خواندن آن متوجه شدم چرا نویسنده ای به بزرگی داستایفسکی باید چنین حرفی در مورد این نویسنده و این اثر پر محتوا بر جا میگذاشته.
در پناه خرد
December 29, 2015
داستان کوتاه شنل داستان مردی است که مانند بسیاری از انسان های عادی یک زندگی معمولی سپری کرده بدون اینکه مورد توجه خاص کسی بوده باشد، بعد سالها زندگی یکنواخت نیاز او به یک شنل تازه امید و انگیزه ای در زندگی روزمره اش بوجود می آورد اما این شادی دیری نمی پاید و مانند بسیاری از داستانهای تلخ و حقیقی او شنل را از دست می دهد و حتی در غم از دست دادن شنل و تلاش برای پیدا کردن آن جان خود را نیز از دست می دهد، بدین ترتیب انسانی از روی زمین محو می شود انسانی که کسی به فکر حمایت او نبود و کسی عزیزش نداشت. اما برخلاف همه داستان ها قصه در این نقطه به پایان نمی رسد
July 1, 2010
"The Overcoat," "The Nose," and "The Tale of How Ivan Ivanovich Quarreled with Ivan Nikiforovich" are all about the most bland and/or odd subjects: a guy gets a new coat, someone's nose runs away, two guys become enemies over a silly insult. The fact that each story managed to keep me reading and chuckling until the end speaks to Gogol's quality as an author. It isn't what he writes about; it is how he writes that is so pleasing. Everything I have read by him is relayed through a tongue-in-cheek narrator with an aptitude for characterization. I'm not sure I'm completely satisfied with the ends of these stories, but they weren't bad.
My favorite lines:
"All at once Ivan Ivanovich uttered an exclamation, and became petrified with fear: a dead man appeared to him; but he speedily recovered himself on perceiving that it was a goose , thrusting its neck out at him."
"Whichever way you look at it, this is an impossible occurrence. After all, bread is something baked, and a nose is something altogether different."
"His name was Akakii Akakievich. It may strike the reader as rather singular and far-fetched; but he may feel assured that it was by no means far-fetched, and that the circumstances were such that it would have been impossible to give him any other name; and this is how it came about."
My favorite lines:
"All at once Ivan Ivanovich uttered an exclamation, and became petrified with fear: a dead man appeared to him; but he speedily recovered himself on perceiving that it was a goose , thrusting its neck out at him."
"Whichever way you look at it, this is an impossible occurrence. After all, bread is something baked, and a nose is something altogether different."
"His name was Akakii Akakievich. It may strike the reader as rather singular and far-fetched; but he may feel assured that it was by no means far-fetched, and that the circumstances were such that it would have been impossible to give him any other name; and this is how it came about."
December 19, 2015
Suzan Nouri اسم داستان به روسیШинель هست که همون شنل تلفظ میشه اما اونا به overcoat میگن شنل نه به شنل ! :))
این رو از کامنت دوستان استفاده میکنم: روسها به لباس گرمی که تجملی نباشه میگن شنل، و فکر میکنم بهتر بود ما هم مثل ترجمه ی انگلیسی این موضوع رو مد نظر میگرفتیم و اسم کتاب رو به اورکت ترجمه میکردیم
این از این
اما کتاب، داستان ساده ای در مورد تهیه ی یک اورکت هست
مردی به نام آکاکی آکا کیویچ که حتی نامش هم اتفاق جالبی هست به دلیل قابل استفاده نبودن اورکتش تصمیم به تهیه ی یک اورکت نو میگیره
این تصمیم برای مدتی زندگی این فرد رو دچار تغیراتی میکنه و در پایان هم شاید همین تغیرات به نقطه ی پایانی و به نظر من اوج داستان ختم میشه
تلاش، بیم و امید، روح غیروسع و زندگی ساده ی این مرد داستان رو به روایت جالبی تبدیل میکنه
این رو از کامنت دوستان استفاده میکنم: روسها به لباس گرمی که تجملی نباشه میگن شنل، و فکر میکنم بهتر بود ما هم مثل ترجمه ی انگلیسی این موضوع رو مد نظر میگرفتیم و اسم کتاب رو به اورکت ترجمه میکردیم
این از این
اما کتاب، داستان ساده ای در مورد تهیه ی یک اورکت هست
مردی به نام آکاکی آکا کیویچ که حتی نامش هم اتفاق جالبی هست به دلیل قابل استفاده نبودن اورکتش تصمیم به تهیه ی یک اورکت نو میگیره
این تصمیم برای مدتی زندگی این فرد رو دچار تغیراتی میکنه و در پایان هم شاید همین تغیرات به نقطه ی پایانی و به نظر من اوج داستان ختم میشه
تلاش، بیم و امید، روح غیروسع و زندگی ساده ی این مرد داستان رو به روایت جالبی تبدیل میکنه
January 3, 2018
& واختفي كأنما لم يكن موجودا فيها ابدا , اختفي وغاب ذلك المخلوق الذي لم يكن له من يحميه , والذي لم يكن عزيزا علي احد , ولا شيقا بالنسبة لاحد ,
والذي لم يجذب اليه انتباه حتي عالم الطبيعة الذي لا يدع ذبابة عادية دون أن يغرس فيها دبوساً ويفحصها تحت المجهر
الكتاب عبارة عن 4 قصص , اجملهم هي المعطف والصورة , السرد والتفاصيل والتتابع حلو
المعطف خلعت قلبي مع كل كلمة , عشت مع صاحب المعطف بفرحته وعجزه وخوفه وألمه وكل لحظة عشت معاه وحسيت بيه , قصة الصورة رائعة وممتعة وحاولت اتخيل ازاي ممكن الفن يسيطر علي الواقع ويفرض نفسه عليه .
& اعتقد تبادل الافكار والمشاعر والانطباعات مع شخص اخر هو احدي النعم الاولي في الدنيا
& لعل ضوء القمر الذي يحمل معه هوس الحلم ويغلف كل شئ في صور اخري تخالف حقيقتها في النهار
والذي لم يجذب اليه انتباه حتي عالم الطبيعة الذي لا يدع ذبابة عادية دون أن يغرس فيها دبوساً ويفحصها تحت المجهر
الكتاب عبارة عن 4 قصص , اجملهم هي المعطف والصورة , السرد والتفاصيل والتتابع حلو
المعطف خلعت قلبي مع كل كلمة , عشت مع صاحب المعطف بفرحته وعجزه وخوفه وألمه وكل لحظة عشت معاه وحسيت بيه , قصة الصورة رائعة وممتعة وحاولت اتخيل ازاي ممكن الفن يسيطر علي الواقع ويفرض نفسه عليه .
& اعتقد تبادل الافكار والمشاعر والانطباعات مع شخص اخر هو احدي النعم الاولي في الدنيا
& لعل ضوء القمر الذي يحمل معه هوس الحلم ويغلف كل شئ في صور اخري تخالف حقيقتها في النهار
March 9, 2023
*Re-read March 2023- these stories remain entertaining in a ridiculous kind of way! I'd drop from a 5 star to a 3.5 star rating however. The stories are probably not ones I'd return to again though so it's off to the library for you Gogol lad, book cull victim!
Original review: As there are so many different versions of this book, it's hard to find the right one. The paperback version I read has the stories The Overcoat, The Nose, The Diary of a Madman, A May Night & The Viy.
A fabulous collection of short stories which are more like peasant folklore. Hilarious, silly, creepy, profound, delightful. The Overcoat and The Nose are probably the best of the bunch.
Took me around 1.5 hours to read the whole book; a good little distraction for a Monday evening!
Original review: As there are so many different versions of this book, it's hard to find the right one. The paperback version I read has the stories The Overcoat, The Nose, The Diary of a Madman, A May Night & The Viy.
A fabulous collection of short stories which are more like peasant folklore. Hilarious, silly, creepy, profound, delightful. The Overcoat and The Nose are probably the best of the bunch.
Took me around 1.5 hours to read the whole book; a good little distraction for a Monday evening!
March 6, 2016
شروع داستان نویسی به عنوان رهایی از قصه و اولین داستان کوتاه در عصر ابتدایی. داستانی که داستایوفسکی در پی نوشت آن افزود همگی ما از زیر شنل گوگول بیرون می آییم...
October 20, 2020
Relatos que me llamaron la atención por su bellísima narrativa, llegan del encanto a lo sobrenatural; del amor dulce a lo oscuro. Mi historia preferida fue la de El Capote, de como la sociedad puede empequeñecer a un hombre, hacerlo pasar como un don nadie y así en todos sus cuentos habla de una forma que llega al lector y hasta donde puede llegar la mezquindad del hombre. Desgraciadamente el autor destruyo algunas partes de sus valiosas obras, pero las que sobrevivieron, seguro tendré que leerlas, son invaluables.
March 12, 2022
Conjuntamente a Púchkin, Gógol foi um dos maiores precursores do novo movimento literário russo, modificando o estilo de literatura e dando voz a temática social da época, influenciou notáveis escritores, como Dostoiévski, que inclusive faz das obras de Gógol uma antecipação dos temas que veríamos em Crime e Castigo, Memórias do Subsolo e tantas mais obras do autor.
Buscando, portanto, retratar, sob a ótica da escola natural o cotidiano das pessoas inseridas em seu contexto social, Gógol transpõe a forte censura do tsar Nicolau I e insere aos seus personagens a consciência social; ao mesmo tempo que satiriza o regime da época, também brinca com o fantástico, aproximando o sobrenatural do povo e focando muitas vezes nas figuras mitológicas de bruxas e demônios para assim compor novelas folclóricas saudosas a si.
É nesse sentido que os contos presentes na coletânea se apresentam, desnuando o ser humano, tocando em suas ausências e perdas, Gógol compõe uma obra recheada de elementos de terror, do cômico, do fantástico e do trágico. Quanto a mim, adorei a leitura, em especial os últimos contos folclóricos, e de fato, não há como lê-lo sem lembrar das obras de Dostoiévski.
Buscando, portanto, retratar, sob a ótica da escola natural o cotidiano das pessoas inseridas em seu contexto social, Gógol transpõe a forte censura do tsar Nicolau I e insere aos seus personagens a consciência social; ao mesmo tempo que satiriza o regime da época, também brinca com o fantástico, aproximando o sobrenatural do povo e focando muitas vezes nas figuras mitológicas de bruxas e demônios para assim compor novelas folclóricas saudosas a si.
É nesse sentido que os contos presentes na coletânea se apresentam, desnuando o ser humano, tocando em suas ausências e perdas, Gógol compõe uma obra recheada de elementos de terror, do cômico, do fantástico e do trágico. Quanto a mim, adorei a leitura, em especial os últimos contos folclóricos, e de fato, não há como lê-lo sem lembrar das obras de Dostoiévski.
February 5, 2017
لقـد قال ديســتوفسـكي ذات مرة : "كلـنا خرجـنا من معطـف "غوغول" .
إنها قصـــة حزينة للغاية ... أبكـتني بكل حرقة ! و "أكاكي كاكيفيتش " |بطل القصـة| موجــود بيننا ، هو كل ذي حـلم بســيط تغتاله الأيام .
إنها قصـــة حزينة للغاية ... أبكـتني بكل حرقة ! و "أكاكي كاكيفيتش " |بطل القصـة| موجــود بيننا ، هو كل ذي حـلم بســيط تغتاله الأيام .
September 8, 2017
Gogol was one of Russia's greatest short story writers and this is an excellent introduction to his writing before you attack Dead Souls which is his masterpiece.
Displaying 1 - 30 of 475 reviews