What do you think?
Rate this book
Rinkeldekink
‘Rinkeldekink’ van Martine Bijl gaat over de hersenbloeding die zij kreeg in september 2015. Na haar langdurige herstel in een revalidatieoord, waar zij vrijwel alles opnieuw moest leren, bracht ze nog enkele maanden door in een ziekenhuis, waar ze behandeld werd voor depressie. Haar taalvermogen bleef onaangetast. Over therapeuten, over welzijnstaal, de valklas en de ergotherapie, over angsten en wanen, over hoe het voelt als iemand anders in je brein is gekropen en daar de boel dreigt over te nemen schrijft ze eerlijk, met wrange humor, zonder opsmuk en daardoor indrukwekkend.
89 pages, Kindle Edition
First published November 1, 2018
About the author
Martine Bijl
11 books4 followersMartine Catharina Maria Bijl was een Nederlands zangeres, actrice, schrijfster, presentatrice en cabaretière.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 202 reviews
November 23, 2019
Nu het de NS Publieksprijs 2019 heeft gewonnen werd het hoog tijd om dit boek te gaan lezen. Ik vond het verdrietig en indrukwekkend. Natuurlijk zit er humor in, maar zelfs die vind ik schrijnend. Mijn hart gaat uit naar Martine Bijl en anderen die dit is overkomen, het is topsport.
Ik kan me voorstellen dat het de prijs heeft gewonnen uit respect en noodzaak voor de mensen die dit is overkomen, of voor hun familie en vrienden.
Ik kan me voorstellen dat het de prijs heeft gewonnen uit respect en noodzaak voor de mensen die dit is overkomen, of voor hun familie en vrienden.
November 20, 2019
Winnaar NS Publieksprijs 2019! Een aangrijpend verhaal over wat een hersenbloeding aanricht
Ik vertrouw mijn hersenen niet. Nooit meer, vrees ik.
In korte hoofdstukken kijkt Martine Bijl terug op haar hersenbloeding en het trage herstel hierna. In het begin van Rinkeldekink verwondert ze zich nog over dat ze uit haar huis wordt getild met een hoogwerker en kan ze nog grappen met "Heel Holland Zakt".
Maar daarna volgen beklemmende hoofdstukken over het kwijt zijn van de grip op de werkelijkheid, en je daar bewust van zijn. En bijvoorbeeld honden zien in plaats van foto’s van bloemen in de ziekenhuiskamer. Dat is eng, bevreemdend, maar de grootste impact voor mij zat in de stukken waarin Bijl doorkrijgt dat ze sommige dingen niet meer kan en ook nooit meer zal kunnen.
Tussen de overwinningen zoals weer autorijden in, waren dit passages die me bij de strot grepen en waarover ze zelf treffend denkt:
Laat ik het zo zeggen: ik erken mijn afwijking, maar ik aanvaard hem niet.
De welzijn termen en hoe je leven overgenomen wordt door, hoe je afhankelijk bent van, anonieme zusters, broeders en therapeuten als je eenmaal ziek bent, zijn ook mooi weergegeven. Eén moment vlak voor haar operatie vangt de hulpeloosheid perfect:
“De anesthesist zei op geruststellende toon ‘ik blijf bij u’ en ging weg.”
Ook de belasting op haar man is iets waar ze zich bewust van is en wat tot een aangrijpende scène leidt waarbij ze zich niet langer de tuin kan herinneren, die plichtsgetrouw en zorgvuldig bij is gehouden door Berend.
Rinkeldekink mist een gevoel van chronologie en opbouw, wat past bij de sporen die haar hersenbloeding achterlieten. Daardoor mist het echter ook wat van de kracht die ik op voorhand had verwacht. Vooral de stukken over de depressie die Bijl doormaakt na haar revalidatie missen voor mij gevoel soms stukken, waardoor deze sectie wat afstandelijk en onuitgewerkt aanvoelt. Door de korte hoofdstukken mis je ook in het algemeen door het boek een beetje een rode draad, en kom ik overall op 3 sterren uit.
Als laatste een overpeinzing van Martine Bijl, die laat zien dat ze haar gevoel voor humor niet verloren had, ondanks haar hersenbloeding:
“Ik eindig met hele avonden sbs 6 en zie dan ook álles van sbs 6, voor het eerst in mijn leven. Nu weet ik zeker dat de wereld ten einde komt.”
Ik vertrouw mijn hersenen niet. Nooit meer, vrees ik.
In korte hoofdstukken kijkt Martine Bijl terug op haar hersenbloeding en het trage herstel hierna. In het begin van Rinkeldekink verwondert ze zich nog over dat ze uit haar huis wordt getild met een hoogwerker en kan ze nog grappen met "Heel Holland Zakt".
Maar daarna volgen beklemmende hoofdstukken over het kwijt zijn van de grip op de werkelijkheid, en je daar bewust van zijn. En bijvoorbeeld honden zien in plaats van foto’s van bloemen in de ziekenhuiskamer. Dat is eng, bevreemdend, maar de grootste impact voor mij zat in de stukken waarin Bijl doorkrijgt dat ze sommige dingen niet meer kan en ook nooit meer zal kunnen.
Tussen de overwinningen zoals weer autorijden in, waren dit passages die me bij de strot grepen en waarover ze zelf treffend denkt:
Laat ik het zo zeggen: ik erken mijn afwijking, maar ik aanvaard hem niet.
De welzijn termen en hoe je leven overgenomen wordt door, hoe je afhankelijk bent van, anonieme zusters, broeders en therapeuten als je eenmaal ziek bent, zijn ook mooi weergegeven. Eén moment vlak voor haar operatie vangt de hulpeloosheid perfect:
“De anesthesist zei op geruststellende toon ‘ik blijf bij u’ en ging weg.”
Ook de belasting op haar man is iets waar ze zich bewust van is en wat tot een aangrijpende scène leidt waarbij ze zich niet langer de tuin kan herinneren, die plichtsgetrouw en zorgvuldig bij is gehouden door Berend.
Rinkeldekink mist een gevoel van chronologie en opbouw, wat past bij de sporen die haar hersenbloeding achterlieten. Daardoor mist het echter ook wat van de kracht die ik op voorhand had verwacht. Vooral de stukken over de depressie die Bijl doormaakt na haar revalidatie missen voor mij gevoel soms stukken, waardoor deze sectie wat afstandelijk en onuitgewerkt aanvoelt. Door de korte hoofdstukken mis je ook in het algemeen door het boek een beetje een rode draad, en kom ik overall op 3 sterren uit.
Als laatste een overpeinzing van Martine Bijl, die laat zien dat ze haar gevoel voor humor niet verloren had, ondanks haar hersenbloeding:
“Ik eindig met hele avonden sbs 6 en zie dan ook álles van sbs 6, voor het eerst in mijn leven. Nu weet ik zeker dat de wereld ten einde komt.”
Read
November 23, 2018‘Ik heb nog nooit zo afscheid genomen van mezelf.’
Van Martine Bijl wist ik weinig meer dan dat ze Heel Holland Bakt presenteerde - waar ik nooit een volledige aflevering van uitkeek maar wel enorm moest lachen om haar snerpende commentaar - en daarmee moest stoppen toen ze een zware hersenbloeding kreeg.
Net als vele anderen zullen zijn, was ook ik bevooroordeeld: van mij hoeft het niet, al die schrijvende BN-ers. Maar omdat diverse slimme mensen uit mijn directe omgeving hier nogal weg van waren, werd ik nieuwsgierig.
Ik begon met Hindergroen. Columns schrijven is helemaal niet makkelijk, het vergt veel meer dan een verhaaltje typen in 400-600 woorden. Bijls blik blijkt scherp, genadeloos wanneer het haarzelf aangaat, en op andere momenten weer vol mededogen. En ze heeft humor. Een stukje over het weigeren van taart als je toch al slank bent, vond ik hilarisch.
Na Hindergroen volgde Rinkeldekink. Wat een dapper boek en wat een moeizame weg voor de schrijfster. Ook hier laat Bijl zien dat ze de macht over het beeld heeft: E.T. en Zwarte Deken helpen niet alleen háár, maar ook de lezer om inzicht te krijgen in haar nieuwe situatie. Zoals ze zelf al schrijft, erkent Bijl haar ziekte wel (zij het met moeite) maar aanvaardt ze hem niet. Als reumapatiënt herken ik dat gevoel enorm.
Een knap en krachtig boek, Rinkeldekink.
Van Martine Bijl wist ik weinig meer dan dat ze Heel Holland Bakt presenteerde - waar ik nooit een volledige aflevering van uitkeek maar wel enorm moest lachen om haar snerpende commentaar - en daarmee moest stoppen toen ze een zware hersenbloeding kreeg.
Net als vele anderen zullen zijn, was ook ik bevooroordeeld: van mij hoeft het niet, al die schrijvende BN-ers. Maar omdat diverse slimme mensen uit mijn directe omgeving hier nogal weg van waren, werd ik nieuwsgierig.
Ik begon met Hindergroen. Columns schrijven is helemaal niet makkelijk, het vergt veel meer dan een verhaaltje typen in 400-600 woorden. Bijls blik blijkt scherp, genadeloos wanneer het haarzelf aangaat, en op andere momenten weer vol mededogen. En ze heeft humor. Een stukje over het weigeren van taart als je toch al slank bent, vond ik hilarisch.
Na Hindergroen volgde Rinkeldekink. Wat een dapper boek en wat een moeizame weg voor de schrijfster. Ook hier laat Bijl zien dat ze de macht over het beeld heeft: E.T. en Zwarte Deken helpen niet alleen háár, maar ook de lezer om inzicht te krijgen in haar nieuwe situatie. Zoals ze zelf al schrijft, erkent Bijl haar ziekte wel (zij het met moeite) maar aanvaardt ze hem niet. Als reumapatiënt herken ik dat gevoel enorm.
Een knap en krachtig boek, Rinkeldekink.
May 25, 2019
Het boek begint bij de hersenbloeding. Martine Bijl schrijft over wat ze voelde op dat moment en hoe ze met een hoogwerker naar beneden werd gebracht en ze nog grapte “Heel Holland zakt”. Deze humor is op veel plekken terug te vinden en brengen wat luchtigheid mee tussen de aangrijpende passages.
Lees verder op mijn blog
Lees verder op mijn blog
January 1, 2019
Jeetje wat een boek. Ik begon hier vanavond aan en heb het in één ruk uitgelezen. Ik ben er een beetje sprakeloos van. Ze weet zoveel situaties en gevoelens onder woorden te brengen. Soms pijnlijk, soms geestig maar altijd zo enorm menselijk. Een boek dat je laat voelen. Mijn eerste boek van 2019 is gelezen hoor, poeh.
April 15, 2020
*Popsugar Reading Challenge 2020*
-A book with only words on the cover, no images or graphics-
Oprecht een heel mooi, ontroerend en eerlijk boekje waar ik veel van heb geleerd, bijzonder goed wordt verwoord hoe het voelt om hersenletsel mee te maken. Een heftig en zwaar onderwerp die Martine op een lichte en humoristische manier weet te beschrijven
-A book with only words on the cover, no images or graphics-
Oprecht een heel mooi, ontroerend en eerlijk boekje waar ik veel van heb geleerd, bijzonder goed wordt verwoord hoe het voelt om hersenletsel mee te maken. Een heftig en zwaar onderwerp die Martine op een lichte en humoristische manier weet te beschrijven
December 20, 2018
Lichtvoetig, eerlijk en open. Grappig soms en soms tranentrekkend pijnlijk.
Fijn om gelezen te hebben.
Fijn om gelezen te hebben.
January 30, 2019
Indrukwekkend, aangrijpend, eerlijk en met een dosis humor. Ik kon het boek niet wegleggen, wilde het in één ruk uitlezen.
January 21, 2023
? Ik was nieuwsgierig naar dit boekje toen ik hem vond bij een grote minibieb bij een verzorgingstehuis en liet hem eerst even lezen door mijn vrouw die in 2007 een tia kreeg (een lichte beroerte) en daar beter af kwam dan Martine dus...
🤔 Triest verhaal dus, maar vooral ook ontroerend en indrukwekkend..
MW 21/1/23
🤔 Triest verhaal dus, maar vooral ook ontroerend en indrukwekkend..
MW 21/1/23
February 21, 2021
Incredible. I didn't know Bijl was such a good writer and I'm pleasantly surprised. I'm also in tears.
May 7, 2020
Een zeer aangrijpende autobiografisch boek over Martine Bijl. Zeer interessant om te lezen over iemand die een hersenbloeding plus depressie gehad heeft. En hoe ze ermee om gaat. Zeker een aanrader. Spijtig dat het zo'n kort verhaal is!
April 30, 2020
Misschien net geen 4��️⭐️⭐️⭐️ maar het is wel bijzonder en dapper dat ze het zo heeft opgeschreven, ook dat zal niet makkelijk zijn geweest. Respect.
December 9, 2019
Ongelofelijk dat iemand zoveel vaardigheden kan kwijtraken, maar dat de taalvaardigheid zo intact is gebleven.
Een kijkje in de wereld van NAH dat veel duidelijk maakt én nog meer vragen oproept.
Het had dikker gemogen.. ik weet niet of ik het een echt boek vind.. maar het is een duidelijke herinnering aan de Martine van mijn jeugd met Albert Mol in ‘wie van de drie’ tot en met ‘heel Holland bakt’
Een kijkje in de wereld van NAH dat veel duidelijk maakt én nog meer vragen oproept.
Het had dikker gemogen.. ik weet niet of ik het een echt boek vind.. maar het is een duidelijke herinnering aan de Martine van mijn jeugd met Albert Mol in ‘wie van de drie’ tot en met ‘heel Holland bakt’
December 31, 2019
Een goed boek. Martine Bijl is openhartig en eerlijk over haar ziekteperiode. Ook zijn haar stukjes vaak grappig en soms ontroerend. Ik wist eigenlijk niet zoveel over hersenbloedingen. Dus ik heb ook weer wat bijgeleerd. Ik heb naar het boek geluisterd. Het wordt voorgelezen door Kim van Kooten. Zij heeft een fijne stem. Haar stem lijkt op die van iemand die ik ken.
June 12, 2020
Rinkeldekink is een aangrijpend verhaal over wat een hersenbloeding aanricht. Met veel zelfspot, maar ook zeker met de frustratie beschrijft Martine Bijl haar leven na haar hersenbloeding.
July 4, 2020
Je wordt meegenomen in Bijls ervaringen van na de hersenbloeding. Pakkend verhaal van een sterke vrouw, met trieste maar ook een paar mooie momenten.
September 23, 2019
'Ik heb nog nooit zo afscheid genomen van mij. Het afscheid is definitief, zo voelt het. Blijkbaar is dat wat ik doen moet. Blijkbaar is dat waar ik doorheen moet.'
Voor wie daar was of aan enig ander trauma een niet-aangeboren hersenletsel overhield, is dit pijnlijk herkenbaar. Voor de omgeving moge het een eye opener zijn. Want alles verandert, maar weinig of niets daarvan is zichtbaar. Waardoor je tot een vreemde, soms diepe eenzaamheid veroordeeld bent.
Die voel je onder Martine Bijls pogingen-tot-humor, de vaak scherpe zelfspot, de soms olijke toon. Het is geen opwekkende lectuur, maar een dapper en mooi verslag van een moeilijk afscheid.
Voor wie daar was of aan enig ander trauma een niet-aangeboren hersenletsel overhield, is dit pijnlijk herkenbaar. Voor de omgeving moge het een eye opener zijn. Want alles verandert, maar weinig of niets daarvan is zichtbaar. Waardoor je tot een vreemde, soms diepe eenzaamheid veroordeeld bent.
Die voel je onder Martine Bijls pogingen-tot-humor, de vaak scherpe zelfspot, de soms olijke toon. Het is geen opwekkende lectuur, maar een dapper en mooi verslag van een moeilijk afscheid.
March 6, 2022
Rinkeldekink zit vol grapjes, maar is oh zo schrijnend tegelijkertijd. De luchtige, humoristische, maar ook kwetsbare manier waarop Martine ons meeneemt in haar verhaal, deed mij stiekem lachen, maar kwam uiteindelijk dubbel zo hard binnen. Voornamelijk het constante besef dat het hoofd - haar hoofd - waarin ze de lezer een kijkje geeft eigenlijk niet meer de hare lijkt te zijn, greep me ontzettend aan. De passages 'Dat is heel vervelend, bang zijn in je kop en niet begrijpen waarom en waarvoor' en 'Ik heb nog nooit zo afscheid genomen van mij', zijn me dan ook niet in de koude kleren gaan zitten.
January 1, 2019
Met dit boek vertelt Martine Bijl hoe zij de periode van en na haar hersenbloeding in 2015.
Wat het boek zo ingrijpend maakt is dat je leest hoe haar hersenen haar in de steek laten maar waar ze eigenlijk nog ontzettend sterk is.
Wat een fijn boek om gelezen te mogen hebben!
Wat het boek zo ingrijpend maakt is dat je leest hoe haar hersenen haar in de steek laten maar waar ze eigenlijk nog ontzettend sterk is.
Wat een fijn boek om gelezen te mogen hebben!
April 15, 2020
2020 Popsugar Ultimate Reading Challenge:
25 - A book with only words on the cover, no images or graphics
25 - A book with only words on the cover, no images or graphics
October 19, 2020
Heftig, maar prachtig verwoord.
Verhaal: 5/5
Karakters: 5/5
Schrijfstijl: 5/5
Papier/audio? Papier.
Herlezen: Ga ik zeker eens doen.
Aanrader? Ja.
Verhaal: 5/5
Karakters: 5/5
Schrijfstijl: 5/5
Papier/audio? Papier.
Herlezen: Ga ik zeker eens doen.
Aanrader? Ja.
June 14, 2022
3,5 sterren
January 27, 2023
Het boek kon me niet pakken zoals ik verwacht had bij een boek van de altijd grappige Martine Bijl. Helaas voelden alle vergelijkingen en metaforen heel vergezocht en zat er niet echt een verhaal in. Dit had beter een terugkerende column of een artikel in een tijdschrift kunnen zijn dan een heel boek. Jammer!
August 26, 2022
ik kon geen boeken meenemen want ik ging op backpack-vakantie en dit stond nog op mijn ereader dus ik heb het na 2,5 jaar eindelijk uitgelezen.
het was interessant om een inkijkje te krijgen in het hoofd van iemand die een hersenbloeding heeft gehad, martine is ontzettend eerlijk over alles wat ze durft op te schrijven en dat ontroert. het maakt dit boek heel echt. het had wel echt een betere editor kunnen gebruiken. van een goede chronologische volgorde was geen sprake en verscheidene dingen werden meerdere keren herhaald. als dat de vorm was geweest, als het uit het boek duidelijk had moeten worden dat het geschreven is door iemand die in de war is, had dat een heel stuk meer aangezet moeten worden. volgens mij was dat echter niet de bedoeling en is dit boek gewoon slecht ge-edit. erg jammer
het was interessant om een inkijkje te krijgen in het hoofd van iemand die een hersenbloeding heeft gehad, martine is ontzettend eerlijk over alles wat ze durft op te schrijven en dat ontroert. het maakt dit boek heel echt. het had wel echt een betere editor kunnen gebruiken. van een goede chronologische volgorde was geen sprake en verscheidene dingen werden meerdere keren herhaald. als dat de vorm was geweest, als het uit het boek duidelijk had moeten worden dat het geschreven is door iemand die in de war is, had dat een heel stuk meer aangezet moeten worden. volgens mij was dat echter niet de bedoeling en is dit boek gewoon slecht ge-edit. erg jammer
January 16, 2020
3.5 sterren.
Een humoristische, soms bijna poëtische, beschrijving over de gevolgen van een hersenbloeding en de bijkomende psychische problemen. Je wordt meegenomen in de ervaringen in het ziekenhuis op zowel de neurologische als de psychiatrische afdelingen op een luchthartige manier.
Ik had zelf gehoopt dat Bijl openhartiger zou zijn in haar verhalen - het voelde alsof je als lezer vaak op de oppervlakte werd gehouden. Daarnaast had ik graag gezien dat ze meer over haar depressie had geschreven. Het korte hoofdstuk voelde enigzins misplaatst, naar mijn mening.
Over het algemeen, maakt Bijl in Rinkeldekink zwaarwegende onderwerpen luchtiger, wat leidt tot unieke inzichten. Het is een mooie bundel van scherpzinnige, maar vooral aangrijpende korte verhalen.
Een humoristische, soms bijna poëtische, beschrijving over de gevolgen van een hersenbloeding en de bijkomende psychische problemen. Je wordt meegenomen in de ervaringen in het ziekenhuis op zowel de neurologische als de psychiatrische afdelingen op een luchthartige manier.
Ik had zelf gehoopt dat Bijl openhartiger zou zijn in haar verhalen - het voelde alsof je als lezer vaak op de oppervlakte werd gehouden. Daarnaast had ik graag gezien dat ze meer over haar depressie had geschreven. Het korte hoofdstuk voelde enigzins misplaatst, naar mijn mening.
Over het algemeen, maakt Bijl in Rinkeldekink zwaarwegende onderwerpen luchtiger, wat leidt tot unieke inzichten. Het is een mooie bundel van scherpzinnige, maar vooral aangrijpende korte verhalen.
December 6, 2019
Als een Bekende Nederlander iets naars overkomt en daar een boek over schrijft, kan dit meestal rekenen op aandacht, sympathie en een goede verkoop. Mike Boddé (depressie), Koos Alberts (dwarslaesie), Isa Hoes (zelfmoord echtgenoot), Fernando Ricksen (ALS), Sonja Barend (vader door nazi’s vermoord)) en Javier Guzman (verslaving). In dit rijtje past Martine Bijl (hersenbloeding). Rinkeldekink is openhartig (net als alle boeken in dit genre) en goed, met een zekere humor, geschreven. Sneu is wel dat het grote succes (NS-publieksprijs) pas kwam na Bijls overlijden eerder dit jaar.
January 15, 2022
Intrigerend en ook schokkend boekje. Hoe Martine haar hersenbloeding en de daaropvolgende (jarenlange) revalidatie ervaart. Het is met veel humor geschreven, dus niet echt zwaar, maar toch ontroerend en ook wel beangstigend. De wanen, het delier, de zwarte deken van depressie, allemaal zaken waar ze geen controle over heeft. De fysieke revalidatie is moeizaam, en je proeft de wanhoop van niets kunnen, ledematen die je niet meer gehoorzamen. Ook haar relatie met Berend komt voorbij en hoe ze zich schaamt dat ze zich op hem afreageert.
January 5, 2019
Een prachtig geschreven verhaal over E.T. ( een hersenbloeding) en een zwarte deken (depressie). Martine Bijl is zo grappig en cynisch tegelijk, ze beschrijft haar strubbelingen en problemen, ze beschrijft de wanhoop die ze voelt als ze dingen niet meer voor elkaar krijgt. Een prachtig dagboek van een vrouw die nog bijzonderder is geworden voor mij.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 11, 2018
Aangrijpend en ontroerend hoe Martine Bijl met humor en milde zelfspot heel openhartig vertelt over haar ervaringen na haar hersenbloeding: haar machteloosheid en woedeuitvallen, haar schaamte daarover, haar huilbuien, haar twijfels en ontkenning, haar depressie... Bewonderenswaardig.
4½ ster.
4½ ster.
October 3, 2019
Ontzettend indrukwekkend geschreven. Voelde haar pijn overal doorheen, ondanks de humor die ze tijdens het schrijven gebruikt. In één middag uitgelezen. Ik bewonderde haar al, maar dit was eerlijk, rauw en hartverscheurend.
Displaying 1 - 30 of 202 reviews