What do you think?
Rate this book
Over het water
Amsterdam 1939. Een rumoerige stad die stil is geworden door een lange, warme zomer. Dwars door de stad stroomt een trage rivier en op die rivier dromen twee jongens dat er geen eind komt aan de beste zomer van hun leven, zolang ze samen blijven roeien. Een van de twee, Anton, herinnert zich die droom nog, vijf jaar later, als de stad duister is en angstig wacht op het einde van de oorlog.
144 pages, Hardcover
First published January 1, 1998
About the author
H.M. van den Brink
21 books9 followersHans Maarten van den Brink (1956) is a Dutch writer and journalist who has won many literary awards with his novel Over het water (translated as On the water).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 67 reviews
February 23, 2021
Een geweldig boek! Ik schrijf nu geen uitgebreid stukje. HM vd Brink is een onderschat auteur. Gelukkig heb ik een kleine schare fans ontdekt.
September 8, 2019
Verrassend ontroerend, dit boek; de emotie zit tussen de regels, want veel wordt er niet gezegd door de hoofdpersonen. Een mooie schets van het leven op de roeibaan, van standsverschillen, van een jeugd die wordt doorkruist door een oorlog.
December 8, 2022
Waanzinnig, die spanningsopbouw!
July 17, 2018
Prachtige novelle die gevoel en de meest kleine details met elkaar vermengt. Ook al heb ik zelden geroeid, zeker niet op het water, heb je tijdens het lezen van het boek af en toe het gevoel alsof je samen met de hoofdrolspelers in de boot zit. Als wielrenner kon ik me heel goed identificeren met de pijn die je als roeier kan lijden, de trance waarin je verzeilt kunt raken en het oppermachtige gevoel dat je kunt krijgen van een lichaam die in topvorm lijkt te komen. Dit is "De Renner" voor de roeiers. En dan nog dat prachtige extra stukje: de oorlog die amper benoemt wordt maar die langzaam een donkere schaduw over de hoofdrolspelers slaat.
June 8, 2019
Prachtig boek. Wat een taalgebruik. Alsof het één lange ademtocht is.
October 28, 2020
« … je n’ai pas de talents particuliers, ce que je sais faire, les autres le peuvent aussi, et je n’éprouve pas le besoin d’être différent. Je n’ai jamais eu d’ambition. Mais il fut un été où tout me fut donné. »
Il y a de ces lectures dont l’approche de la conclusion rend triste; de ces rares livres dont on sait à l’avance que le suivant devra être exceptionnel pour ne pas décevoir; de ces livres dont l’expérience de lecture des dernières pages est pratiquement scénarisée, tant le lecteur sait qu’il doit les savourer, les déguster, tel un moment de privilège, de grâce.
Livre dégoté en scannant l’inventaire des livres lus par un nouvel « ami » Goodreads, SUR L’EAU, du Néerlandais H.M. Van den Brink, m’a absolument jeté sur le cul. Quel beau livre. Quelle fabuleuse plume (traduction de Anita Contas).
Vers (ou à) la fin du Second conflit mondial, un jeune homme revisite son patelin et se remémore le plus bel été de sa vie, celui de 1939.
Anton n’est pas né du bon côté de la rivière. Ses parents sont de simples gens, aux aspirations modestes, contents de la petitesse de leur quotidien. Lui, l’adolescent, n’a jamais rêvé à davantage que cette simple vie, tout en jugeant sévèrement ceux qui l’y contraint.
« Si mes parents m’avaient transmis quelque chose, c’était la conscience que nous n’avions rien de particulier et que nous ne devions donc pas nous distinguer de nos voisins. »
En fait, un seul désir l’habite depuis sa jeune enfance : ramer. Flotter. Glisser sur les eaux de la rivière qui le sépare de l’autre monde, celui des bourgeois. L’aviron l’appelle.
SUR L’EAU est une livre d’aviron. Je n’aurais imaginé être si happé par un ouvrage portant sur ce sujet et accordant tant de mots, tant lignes et tant de passages aux entrainements, puis aux compétitions. L’écriture est si franche, si fluide, que le vocabulaire niché devient rapidement familier.
« Sans nous, le bateau n’était peut-être pas un être vivant, mais dès que nous en prenions possession, l’engin manifestait bel et bien une volonté propre. Le caractère rétif de l’embarcation qui nous faisait tant souffrir était la conséquence de notre impuissance. »
SUR L’EAU est également (davantage?) un livre sur l’émancipation, sur la découverte de soi ainsi que sur la projection de l’autre pour mener à l’éveil de la confiance en soi. Un coming of age book.
Cet été de 1939, tout comme les deux été que le précèdent, Anton les passera avec son entraineur et, surtout, avec David, un garçon issu du bon côté de la rivière.
« Il a le visage et le corp de qui, à sa naissance, a reçu en don, non seulement la vie, mais aussi le monde entier. »
« Je me disais que David était exactement comme David devait l’être. Je ne saurais l’exprimer autrement. Tout ce qu’il avait, j’aurais voulu l’avoir, moi aussi. »
C’est en côtoyant David, toujours avec cette omniprésente distance dictée par le complexe d’infériorité dans lequel marine Anton, que ce dernier chemine et réalise la possibilité d’un demain moins pitoyable que celui auquel ses parents le vouent. Sa fascination pour David apparait par moment charnelle, mais le lecteur comprend vite que le narrateur n’est pas là. Ce qu’il voit en David, c’est une possibilité de.
« Une fleur s’épanouit-elle parce qu’il lui manque quelque chose? Non, elle montre ses couleurs et l’intérieur de son âme parce qu’elle est si remplie d’elle-même, qu’elle risque d’éclater si elle ne s’ouvre pas. »
À propos du quartier qu’habite David (et ceci est un de mes passages préférés):
« Souvent, deux ou trois maisons étaient construites de la même manière, mais sûrement pas pour obéir au plan de la rue. On avait plutôt l’impression que, dans leur uniformité, elles se saluaient poliment, se faisaient une petite révérence. Ceux qui vivaient ici le faisaient parce que cet aspect majestueux leur allait comme une veste sur mesure. Et comme les beaux habits, la majesté de l’architecture se répercutait ensuite sur ses habitants. »
À propos de l’hiver qui s’installe :
« … la rivière est mon associée plutôt que mon ennemie car ce visage froid et farouche est aussi le mien et comme le mien il bouge encore, bien que l’instant s’approche où ce mouvement devra se figer, où les molécules deviendront des cristaux et ne pourront se rejoindre, où l’eau deviendra glace et ne coulera plus. Une rivière glacée n’est plus une rivière. »
Je recommande à tous cette belle lecture.
Il y a de ces lectures dont l’approche de la conclusion rend triste; de ces rares livres dont on sait à l’avance que le suivant devra être exceptionnel pour ne pas décevoir; de ces livres dont l’expérience de lecture des dernières pages est pratiquement scénarisée, tant le lecteur sait qu’il doit les savourer, les déguster, tel un moment de privilège, de grâce.
Livre dégoté en scannant l’inventaire des livres lus par un nouvel « ami » Goodreads, SUR L’EAU, du Néerlandais H.M. Van den Brink, m’a absolument jeté sur le cul. Quel beau livre. Quelle fabuleuse plume (traduction de Anita Contas).
Vers (ou à) la fin du Second conflit mondial, un jeune homme revisite son patelin et se remémore le plus bel été de sa vie, celui de 1939.
Anton n’est pas né du bon côté de la rivière. Ses parents sont de simples gens, aux aspirations modestes, contents de la petitesse de leur quotidien. Lui, l’adolescent, n’a jamais rêvé à davantage que cette simple vie, tout en jugeant sévèrement ceux qui l’y contraint.
« Si mes parents m’avaient transmis quelque chose, c’était la conscience que nous n’avions rien de particulier et que nous ne devions donc pas nous distinguer de nos voisins. »
En fait, un seul désir l’habite depuis sa jeune enfance : ramer. Flotter. Glisser sur les eaux de la rivière qui le sépare de l’autre monde, celui des bourgeois. L’aviron l’appelle.
SUR L’EAU est une livre d’aviron. Je n’aurais imaginé être si happé par un ouvrage portant sur ce sujet et accordant tant de mots, tant lignes et tant de passages aux entrainements, puis aux compétitions. L’écriture est si franche, si fluide, que le vocabulaire niché devient rapidement familier.
« Sans nous, le bateau n’était peut-être pas un être vivant, mais dès que nous en prenions possession, l’engin manifestait bel et bien une volonté propre. Le caractère rétif de l’embarcation qui nous faisait tant souffrir était la conséquence de notre impuissance. »
SUR L’EAU est également (davantage?) un livre sur l’émancipation, sur la découverte de soi ainsi que sur la projection de l’autre pour mener à l’éveil de la confiance en soi. Un coming of age book.
Cet été de 1939, tout comme les deux été que le précèdent, Anton les passera avec son entraineur et, surtout, avec David, un garçon issu du bon côté de la rivière.
« Il a le visage et le corp de qui, à sa naissance, a reçu en don, non seulement la vie, mais aussi le monde entier. »
« Je me disais que David était exactement comme David devait l’être. Je ne saurais l’exprimer autrement. Tout ce qu’il avait, j’aurais voulu l’avoir, moi aussi. »
C’est en côtoyant David, toujours avec cette omniprésente distance dictée par le complexe d’infériorité dans lequel marine Anton, que ce dernier chemine et réalise la possibilité d’un demain moins pitoyable que celui auquel ses parents le vouent. Sa fascination pour David apparait par moment charnelle, mais le lecteur comprend vite que le narrateur n’est pas là. Ce qu’il voit en David, c’est une possibilité de.
« Une fleur s’épanouit-elle parce qu’il lui manque quelque chose? Non, elle montre ses couleurs et l’intérieur de son âme parce qu’elle est si remplie d’elle-même, qu’elle risque d’éclater si elle ne s’ouvre pas. »
À propos du quartier qu’habite David (et ceci est un de mes passages préférés):
« Souvent, deux ou trois maisons étaient construites de la même manière, mais sûrement pas pour obéir au plan de la rue. On avait plutôt l’impression que, dans leur uniformité, elles se saluaient poliment, se faisaient une petite révérence. Ceux qui vivaient ici le faisaient parce que cet aspect majestueux leur allait comme une veste sur mesure. Et comme les beaux habits, la majesté de l’architecture se répercutait ensuite sur ses habitants. »
À propos de l’hiver qui s’installe :
« … la rivière est mon associée plutôt que mon ennemie car ce visage froid et farouche est aussi le mien et comme le mien il bouge encore, bien que l’instant s’approche où ce mouvement devra se figer, où les molécules deviendront des cristaux et ne pourront se rejoindre, où l’eau deviendra glace et ne coulera plus. Une rivière glacée n’est plus une rivière. »
Je recommande à tous cette belle lecture.
April 7, 2023
4,5 sterren. Heel mooi boekje. De wedstrijd aan het eind van het boek is echt heel spannend geschreven. Heel leuk om te lezen over iemand die zo verliefd is op roeien, en zo in te zien hoe wedstrijdroeiers over roeien nadenken. Het inspireert mij om ook weer te roeien. Ook leuk om te lezen over hoe de roeiwereld in 1939 was, en bepaalde verenigingen te herkennen. Is anton nou verliefd op David? Heel leuk dat hij aan het begin zo onzeker is over zichzelf en zijn roeitalent, maar aan het einde verliefd op zichzelf is doordat hij de wederhelft van david is op wie hij verliefd is. Eigenlijk gaat het ook over de aankomende wereld oorlog maar die wordt nauwelijks genoemd omdat Anton zich niet bezig houdt daarmee. Je weet dus als lezer meer dan de hoofdrolspeler.
September 15, 2024
A touching book, about rowing, friendship and social class in an Amsterdam entering WWII. Well written and engaging.
January 12, 2012
More like a short story, this short novel describes the coming of age of a Dutch youth and the summer in 1939 that changed his live when he took up rowing with a local crew.
I've sat beside the water cheering on rowers for many years but never rowed myself. This book gave great descriptions into the psyche of a rower and the physical toil the body endures as well as the pleasures of being out on the water, rain, snow or sunshine.
The impending German occupation of the Netherlands and the bombing of Rotterdam make this a bittersweet novel whose unspoken allusions might be lost on most Americans, unfamiliar with Rotterdam's history. The protagonist's life changes when he stepped away from his family and explored his passion for a sport but the reader understands in the end that his live will only continue to change when historical events will change the character and his country in the very near future.
I've sat beside the water cheering on rowers for many years but never rowed myself. This book gave great descriptions into the psyche of a rower and the physical toil the body endures as well as the pleasures of being out on the water, rain, snow or sunshine.
The impending German occupation of the Netherlands and the bombing of Rotterdam make this a bittersweet novel whose unspoken allusions might be lost on most Americans, unfamiliar with Rotterdam's history. The protagonist's life changes when he stepped away from his family and explored his passion for a sport but the reader understands in the end that his live will only continue to change when historical events will change the character and his country in the very near future.
April 2, 2012
While this story is subtle and provocative, I think it just wasn't my taste. I was expecting sweeping views of Amsterdam on the brink of war as told through the eyes of a young man who is blossoming as an athlete in part of an elite rowing crew. So I was disappointed to find that I didn't feel grounded in the place or time or in the characters.
I felt like I was looking at his character's world through a lens no bigger than a straw. In first person narration, I like to be very involved with the character's POV. This character held the readers at arm's length, never really letting us in. As a result I wasn't engaged with the characters (and there were only a few characters in the book) and I didn't care what happened to them.
This is a relatively short read - novella length and it is well written. If you like rowing and don't mind feeling a bit lost, you'll likely find this more enjoyable than I did.
I felt like I was looking at his character's world through a lens no bigger than a straw. In first person narration, I like to be very involved with the character's POV. This character held the readers at arm's length, never really letting us in. As a result I wasn't engaged with the characters (and there were only a few characters in the book) and I didn't care what happened to them.
This is a relatively short read - novella length and it is well written. If you like rowing and don't mind feeling a bit lost, you'll likely find this more enjoyable than I did.
February 15, 2015
Thin book about two young rowers, one from the "wrong side of the canal" and the other apparently rich and Jewish. They are coached by strange German character. As they near the 1940 Olympics, the war intervenes, and everything is torn away.
July 24, 2009
A very quiet, descriptive book made ominous because we know what is coming with WWII
April 19, 2012
A quick and tragic read about friendship, fitting in and the coming of war. I was staggered by the ending.
April 16, 2014
Een schitterend boekje: verstild, mooie beeldspraak, mooi tijdsbeeld, precies genoeg opgeschreven.
April 3, 2016
Intiem, ingetogen, ontroerend.
February 10, 2020
Amsterdam, 1939. Anton e David hanno in comune l’amore per la canoa: una passione nata spontaneamente, come la naturale esigenza di sentirsi tutt’uno con l’acqua. L’Amstel diventa lo scenario in cui si sviluppa anche la loro armonia, quell’unità perfetta non più solo con il fiume o con la barca, ma l’unità di due corpi, fatta di muscoli e sforzi necessari per affrontare regate di coppia. Sullo sfondo un mondo pieno di avvenimenti, sul quale sta per riversarsi tutto il peso di una Storia di cui i due ragazzi non si rendono ancora conto di farne parte.
Un romanzo intimo e ingenuo, che dà effettivamente l’impressione di galleggiare tra pagine in cui il ricordo di ciò che è stato lascia intuire i segni di una inevitabile frattura.
Un libro che ci insegna che la felicità, per esistere, deve essere afferrata, stretta a sé. Che sia fatta di carne, di legno, di acqua o pietra poco importa, va comunque presa con mano. Per riprendere le parole dell’autore, non va pronunciata né raccontata, perché dura giusto il tempo di un’estate. Perché la felicità è per sua stessa natura fragile, destinata a consumarsi nel giro di poco. Ecco, il senso più profondo di questo libro penso si racchiuda esattamente in questo concetto: la fugacità del tempo e dello star bene in comunione con qualcosa o qualcuno. Passato l’attimo, ciò che resta è solo il ricordo.
Una lettura per chi non va sempre di fretta; per chi quando cammina si osserva continuamente intorno, senza preoccuparsi di perdersi o di far tardi. Per chi ama la canoa, lo sforzo fisico. Per chi tiene ancora stretto qualcosa che lo rende veramente felice, o per chi invece accarezza il ricordo di una felicità toccata concretamente con mano.
July 19, 2021
In het tijdschrift "Liter" staat tegenwoordig een rubriek Literaire Canon over boeken die iedere literatuurliefhebber gelezen moet hebben (OK, daar bestaan meer lijstjes van). Els Meeuse schrijft in het laatste nummer over dit boek. Het is een kort verhaal met iets meer dan 100 pagina's dat gaat over twee jongens in Amsterdam: Anton komt uit een arbeidersmilieu en gaat al jong werken, David komt uit een rijke Joodse familie en zal gaan studeren. Het is 1939 wanneer beide jongens elkaar ontmoeten op de roeivereniging aan de Amstel. Ze worden uitgekozen door een trainer als ster-koppel voor de twee-zonder-stuurman. In de loop van het jaar winnen ze de meeste wedstrijden en kunnen ze hun gezamenlijke passie volop uitleven. Na het laatste kampioenschap, dat ze nét niet winnen, willen ze doorgaan.
De grote kracht van het boek is dat de rest ongezegd blijft. In een door het verhaal geweven draad kijkt Anton in het laatste oorlogsjaar, vanuit een duister en hongerig Amsterdam terug op die glorieuze tijd. Ondanks de trieste context is het een positief boek over hoop en verlangen, over adolescentie en geluk. Het is óók een verhaal over de strijd tegen een plotseling opduikend onafwendbaar lot, een gevecht dat niet altijd te winnen is hoe hard je er ook voor traint.
De grote kracht van het boek is dat de rest ongezegd blijft. In een door het verhaal geweven draad kijkt Anton in het laatste oorlogsjaar, vanuit een duister en hongerig Amsterdam terug op die glorieuze tijd. Ondanks de trieste context is het een positief boek over hoop en verlangen, over adolescentie en geluk. Het is óók een verhaal over de strijd tegen een plotseling opduikend onafwendbaar lot, een gevecht dat niet altijd te winnen is hoe hard je er ook voor traint.
February 21, 2022
This is a very beautiful short novel about rowing - well yes and no - it is one of those novels were sports is a metaphor for so much else - I am not a sportsman, have never rowed, have never really had a friend who was a rower - though that doesn't preclude plenty of erotic interests going back to my youthful days - but seriously if a novel can pull me into the techniques and physicality of rowing then it is a powerful bit of writing. The summary says all you need to know about the story - the summer of 1939 and how involved the main character is in rowing - of course it is also a novel of class - of an outsider penetrating into another world and how it transforms him - and then we shift focus to 1945 - and all that has happened and been lost in between (including the chance for going to the Olympics first in Tokyo and then in Helsinki - missed Olympic chances for athletes is nothing new).
It is difficult to know what to say about this book, aside from that it is excellent and a must read, because its very brevity means comment will simply detract. I can only say that this is a book that will give great pleasure and will haunt you once it is finished.
It is difficult to know what to say about this book, aside from that it is excellent and a must read, because its very brevity means comment will simply detract. I can only say that this is a book that will give great pleasure and will haunt you once it is finished.
October 5, 2020
Hoe een boek over de roeiwereld waarin het gaat over twee jonge jongens uit totaal verschillende milieus zo ongelooflijk boeiend en spannend kan zijn. Heel veel in het boek blijft ongezegd of onuitgesproken, maar je begrijpt heel goed de strekking.
De schrijver heeft prachtige fragmenten: "zo bereik je de harmonie- niet door de gelijkheid maar door een innige omhelzing van de verschillen" of "ik weet dat het geheim van succes er vaak uit bestaat om het onvermijdelijke vanzelfsprekend te laten lijken"
De schrijver heeft prachtige fragmenten: "zo bereik je de harmonie- niet door de gelijkheid maar door een innige omhelzing van de verschillen" of "ik weet dat het geheim van succes er vaak uit bestaat om het onvermijdelijke vanzelfsprekend te laten lijken"
September 24, 2021
'Over het water' van H.M. van den Brink is haast een ode aan de zintuigen: het wisselende licht boven de rivier, de geur van het water, het gespetter van de roeiriemen en de pijn in de spieren tijdens de trainingen. Twee jonge mannen die als een twee-eenheid de hele zomer van 1939 roeien alsof hun leven ervan afhangt en elkaar beloven daar altijd samen mee door te gaan. En de harde werkelijkheid als 5 jaar later slechts één van de twee aan deze prachtige tijd terugdenkt. De naam David spreekt boekdelen. Erg mooi!
January 9, 2023
This Dutch novella is only 140 pages long, yet I feel like I spent months in there - in a good way. It tells the story of Anton, a young working class boy in pre-war Amsterdam. The style is almost impressionistic - you are given almost no details, and yet you feel there, the sound of the trams and the glimmer of the river Amstel, like a Monet painting - more alive than a photograph. The book focuses on the summer of 1939, when Anton learns to row alongside his partner, the unattainable, charming and rich David and his mysterious German trainer Schneiderhahn. The two grow into a bit of a prodigy pair and Anton gets obsessed with the water and the boat. It is the best summer of his life and it is over in an instant. Nothing in this book, except for the rowing, is explicitly described - yet you are made aware of it all. “Over het water” is both a book packed with life, and a book about nothing at all.
November 29, 2020
"Er woei een harde wind over de Bosbaan, die de vlaggen gemeen deed klapperen. De duizenden dunne boompjes die op pad gestuurd waren om een bos te worden rilden ervan."
Ja, schrijven kan hij wel, H.M. van den Brink. Het was moeilijk om in het verhaal te komen (en soms te blijven) door het gebrek aan dialogen, maar uiteindelijk ga je langzaam maar zeker mee op het levenspad van hoofdpersoon Anton uit de Amsterdamse Smaragdstraat.
Ja, schrijven kan hij wel, H.M. van den Brink. Het was moeilijk om in het verhaal te komen (en soms te blijven) door het gebrek aan dialogen, maar uiteindelijk ga je langzaam maar zeker mee op het levenspad van hoofdpersoon Anton uit de Amsterdamse Smaragdstraat.
May 26, 2023
An ode to rowing, set on the rivers of Amsterdam in the Summer of 1939 and told through the eyes of a man recalling his teenage year.
The friendship between Anton and David is described mainly through the common passion for the sport they practice together. A friendship where nothing happens, made of silence and the trust they have in each other. Much is untold, there is a lot left to the imagination of the reader (and their knowledge of European history).
The friendship between Anton and David is described mainly through the common passion for the sport they practice together. A friendship where nothing happens, made of silence and the trust they have in each other. Much is untold, there is a lot left to the imagination of the reader (and their knowledge of European history).
December 17, 2018
Zo zinnelijk als H.M. van den Brink over roeien spreekt, je krijgt er ongelooflijk veel zin in.
Een mooie ode aan sport als verbinding met de ander, de kracht van de jeugd en zijn dromen...
En een tragisch beeld van de tijd en de realiteit die alles kapot slaan.
Soms wat vaag, deze suggestieve schrijfstijl, maar poëtisch, met een universele weerklank.
Een mooie ode aan sport als verbinding met de ander, de kracht van de jeugd en zijn dromen...
En een tragisch beeld van de tijd en de realiteit die alles kapot slaan.
Soms wat vaag, deze suggestieve schrijfstijl, maar poëtisch, met een universele weerklank.
April 9, 2019
Prachtige novelle. Heel mooi beeldend Nederlands. Er is een bepaalde magie in dit boek doordat veel ongezegd blijft, bv. over roeimaat David. Heb zelf niets met roeien en vind roeien op tv zo'n beetje het saaiste wat er bestaat, maar de volgende keer blijf ik toch even kijken. Of wachten op de twee zonder stuur.
April 19, 2020
After getting accustomed to the vocabulary of this sport - terms for the parts of the boat and strokes - I became engrossed in the story! The writing was beautiful. The characters were interesting. The story was very unusual. A book of only four chapters that practically reads itself. I just happened upon this book in a little free library and have to say I was very pleasantly surprised.
September 9, 2021
Sad, haunting and as the blurb says "quietly enormous" in what it captures in very sparse, special prose. Truly moving for me to read as I live in the same area the boat is set in and so brought to life the buildings, streets and lives that were lived - and lost - in my Amsterdam neighbourhood at that time.
October 7, 2021
This book didn't do it for me. Too much detail on rowing and not enough on what happened when the rowing was done and the world of the late 1930s-1940s intruded. Was David jewish? Was the coach a non-Nazi and therefore at risk? Who knows because there is so little back story. Only finished because the book is so slight. (Purchased at Reread, Santiago de Compostela, Spain.)
May 18, 2023
Just a small book but it feels like it is covering some larger topics, on top of the main theme around a young make taking up pairs rowing and discovering a talent for the sport.
Beautifully written and expressing so many different emotions and feelings often in very subtle ways.
For some reason this story has stayed with me well after finishing the book.
Beautifully written and expressing so many different emotions and feelings often in very subtle ways.
For some reason this story has stayed with me well after finishing the book.
October 26, 2023
Een prachtige gelaagde novelle. Ook als je, zoals ik, geen sporter bent, voel je hoe sport verbinding geeft.
Over volwassen worden, de warme zomer vol puur geluk, maar ook over de dreiging van het zwarte water. Als synoniem voor de duisternis van de oorlog
En het verlies tegenover de overwinning.
Over volwassen worden, de warme zomer vol puur geluk, maar ook over de dreiging van het zwarte water. Als synoniem voor de duisternis van de oorlog
En het verlies tegenover de overwinning.
Displaying 1 - 30 of 67 reviews