‘Staat er politie op de kade? Zijn ze al op de hoogte? Natuurlijk weten ze ervan. Nieuws raast, spat open als een vuurpijl ... Even gaan de zenuwcellen in je hersenen in overdrive, een beeld van vanochtend dringt zich op, maar iets in je beschermt je tegen de beelden ...’
Dit verhaal neemt je mee in de draaikolk van emoties die de hoofdfiguur meesleurt. Hoe overleef je als je voorspelbare leventje opeens in puin ligt? Hoe moet je verder? Hoe kan je verder? Een beklijvend verhaal dat je vanaf de eerste bladzijde niet meer loslaat.
Geen aanrader. Het is een heel dun boek, en op zich zit er een goede boodschap in en het boek roept zeker emoties op, maar ik er zou zoveel meer in kunnen zitten door het boek gewoon verder uit te werken...
Alweer een kort maar krachtig verhaal van Beatrijs Peeters. Er staat geen woord te veel en toch is het heel beklijvend. Een verhaal waar je stil van wordt.
Gelezen voor de lijst. Een dun boekje en met een tiener in de hoofdrol, dus misschien wel iets om in de klas in de kijker te zetten. Het duurt lang voor je als lezer weet hoe het verhaal in elkaar zit. Niet dat dit voor mij een bezwaar was maar mijn leerlingen zijn niet altijd zo geduldig. Minpunt voor mij was de geloofwaardigheid. Wat Tess deed nadat haar leven aan diggelen werd geslagen, leek me heel onwaarschijnlijk. De reden van het conflict met haar moeder ook. Neemt niet weg dat ik het een boek vind dat de moeite waard is om te lezen.
Een duistere kaft. Een titel die mooi past bij het verhaal. Tess keert naar het buitenverblijf terug. Zij is niet rustig in haar hoofd. Heeft ruzie met moeder, de premier. Klapt veel met haar vader en over haar vader die dood is. Keert veel terug naar het verleden. School en tochten in de stad. Er worden zeer belangrijke vragen gesteld over geloof en politiek. Beschrijft een aanslag in de metro die ze meemaakt. Het is een thriller maar van een speciale soort. De lezer moet blijven lezen om het totale verhaal te kennen.