Εγχειρίδιο Βιολογικών Καλλιεργειών
Εγχειρίδιο Βιολογικών Καλλιεργειών
Εγχειρίδιο Βιολογικών Καλλιεργειών
ΣΟΓΕ 1985
Εγχειρίδιο Βιολογικών
Καλλιεργειών (ΣΟΓΕ)
Αθήνα 1989
Ανέστης Πολυχρονίδης
Έκδοση - Διάθεση: Σύλλογος Οικολογικής Γεωργίας Ελλάδας, Κοτοπούλη 10, 10432 Αθήνα,
Φ 36.42.962 - 98.38.196 - 99.34.997
Περιεχόμενα
1 Πρόλογος
2 Γενικές οδηγίες
2.1 Ι. Έδαφος
2.1.1 1. Άζωτο
2.1.2 2. Φωσφόρος
2.1.3 3. Κάλιο
2.1.4 4. Ασβέστιο*
2.3.3 3. Νηματώδεις
2.4 V. Μεταφύτευση
3 Ειδικές οδηγίες
3.1 Ι. Ντομάτα
4 Επίλογος
Πρόλογος
Περιέχει εμπειρίες βιολογικών καλλιεργειών κυρίως από Αμερική, Γερμανία και Ελβετία
(χωρών δηλαδή που η βιολογική καλλιέργεια εφαρμόζεται ΙΟετίες και έχει σήμερα φτάσει
να αποτελεί ολοκληρωμένη επιστήμη) και λιγότερο από εμπειρίες ελληνικές ή προσωπικές
που περιορίζονται σε μια δετία.
Για τη συγγραφή του πολύτιμη ήταν η βοήθεια, για τα αμερικάνικα βιβλία του Γιάννη
Διαμαντόπουλου και για τα γερμανικά του Γαβριήλ Πανάγου.
Αθήνα, Μάης 85
Έχουν γίνει αρκετές διορθώσεις, χωρίς όμως ουσιαστική επέμβαση στο κυρίως κείμενο. Οι
υποσημειώσεις είναι του Θανάση Τσάκωνα.
Φλεβάρης 89
Ανέστης Πολυχρονίδης
Γενικές οδηγίες
Ι. Έδαφος
Δεν είναι του παρόντος να περιγράψουμε αναλυτικά αυτές τις προϋποθέσεις, ούτε βέβαια
-πολύ περισσότερο- να τις τεκμηριώσουμε. Μπορεί ο καθένας να ανατρέξει στη σειρά του
περιοδικού «Βιοκαλλιέργειες» που εκδίδει ο σύλλογος μας ή σε άλλα έντυπα και βιβλία
που κυκλοφορούν είτε στη χώρα μας, είτε διεθνώς γύρω από την οικολογική γεωργία και
να πληροφορηθεί εκτενώς για την αναγκαιότητα αλλά και τις μεθόδους επαναφοράς του
εδάφους στη σωστή του κατάσταση. Εμείς θα συνεχίσουμε, με την προϋπόθεση ότι
διαθέτουμε ένα λίγο-πολύ τέτοιο έδαφος, που βέβαια θα επιδιώκουμε να το κάνουμε
διαρκώς και πιο γόνιμο, διορθώνοντας το και εμπλουτίζοντας το, όπως θα αναφέρουμε πιο
κάτω και ταυτόχρονα να το κάνουμε πιο αποδοτικό.
Για τη σωστή συμπεριφορά του βιοκαλλιεργητή απέναντι στο έδαφος του απαραίτητη είναι
η γνώση της οξύτητας (pΗ) του εδάφους. Από το pΗ εξαρτάται κατά πόσο μπορούν να
αφομοιωθούν διάφορα θρεπτικά συστατικά. Το κάθε φυτό ευδοκιμεί σε ορισμένο pΗ,
πράγμα που πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας και να διορθώνουμε το έδαφος όταν
χρειάζεται. Εάν το έδαφος μας είναι όξινο, πρέπει να προσθέσουμε ασβέστιο (πιο κάτω
αναφέρουμε τρόπους εξεύρεσης ικανών ποσοτήτων ασβεστίου). Εάν όμως το έδαφος μας
είναι αλκαλικό, τότε κάνουμε χλωρή λίπανση με ψυχανθή, δηλαδή σπέρνουμε ψυχανθή και
όταν μεγαλώσουν οργώνουμε το έδαφος αφήνοντας τα ψυχανθή μέσα στο χώμα. Άλλος
Όπως προαναφέραμε, το πλούσιο έδαφος παίζει βασικό ρόλο στην οικολογική γεωργία.
Για να έχουμε πλούσιο έδαφος απαιτείται εμπλουτισμός του με 2 έως 3 τόνους κομπόοτ
ανά στρέμμα. Αν όμως δεν διαθέτουμε κομπόστ, τότε χρησιμοποιούμε 3 έως 6 τόνους
κοπριά* καλά χωνεμένη ανά στρέμμα, ανάλογα με το πόσο είναι γόνιμο ή όχι το έδαφος
μας.
Συνήθως το καλό κομπόστ λύνει αυτό το πρόβλημα (ο σύλλογος μας έχει εκδόσει
βιβλιαράκι με οδηγίες παρασκευής κομπόστ), εντούτοις, αν τα φυτά μας εξακολουθούν να
είναι καχεκτικά, να προσβάλλονται εύκολα από ασθένειες και η παραγωγή να είναι
περιορισμένη, καλό είναι να ελέγξουμε το έδαφος μας αν περιέχει σε σωστές αναλογίες τα
εξής συστατικά: άζωτο, φωσφόρο, κάλιο, ασβέστιο και να επακολουθήσει διόρθωση αν
λείπουν κάποια. Ασφαλώς το έδαφος έχει, ή πρέπει να έχει και πολλά άλλα συστατικά,
αλλά αυτά είναι τα πιο απαραίτητα.
1. Άζωτο
2. Φωσφόρος
Βρίσκεται: α) σε κοπριά (3-6 τόνους ανά στρέμμα) υπάρχει αρκετός, β) σε κόκκαλα ζώων
τριμμένα σε σκόνη. Είναι απαραίτητος για το μεταβολισμό των κυττάρων, την παραγωγή
ανθέων, καρπών, σπερμάτων και την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος.
3. Κάλιο
Βοηθά κυρίως, χωρίς να μετέχει, στο σχηματισμό οργανικών ενώσεων. Βοηθά στο
σχηματισμό και μεταφορά υδατανθράκων, συντελεί στην αντοχή των φυτών στις ασθένειες
και το κρύο, συμβάλει κατά τρόπο καταλυτικό στη σύνθεση των πρωτεϊνών και βοηθά στην
κυτταροδιαΐρεοη και ισχυροποίηση των στελεχών. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στα είδη που
καλλιεργούνται για ριζώματα, κονδύλους και σαρκώδεις βλαστούς.
* Για τα βαριά εδάφη η κοπριά να είναι τρία μέρη γίδινη ή προβατίσια και ένα μέρος
κοτίσια. Για τα ελαφρά εδάφη είναι προτιμότερη η αγελαδινή γιατί σφίγγει το έδαφος.
4. Ασβέστιο*
Βρίσκεται: α) στη στάχτη ξύλων (κωνοφόρων κ.λπ.), β) στην κοτίσια κοπριά, γ) στο
φυτόχωμα τσουκνίδας, δ) στην αγελαδινή κοπριά. (Η σειρά δείχνει και την τάξη μεγέθους
περιεκτικότητας του ασβεστίου).
Βοηθά στην πρόσληψη όλων των θρεπτικών στοιχείων. Σπάνια λείπει από το έδαφος.
Χρειάζεται επίσης για τη διόρθωση του pH. Μεγάλες ποσότητες βλάπτουν έμμεσα τα φυτά,
δυσκολεύοντας την πρόσληψη άλλων στοιχείων από το έδαφος, δηλαδή K, Μg, Fe.
II. Πρόληψη
Πρέπει:
Προσοχή: η νωπή κοπριά είναι καταστροφική διότι: α) έχει τοξικές ουσίες, β) τα βακτηρίδια
της αποσύνθεσης παίρνουν το άζωτο για να συντηρηθούν τα ίδια, γ) καίγονται τα φυτά
λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που αναπτύσσεται από την αποσύνθεση, δ) έλκουν
ασθένειες και παράσιτα.
4) Δεν πρέπει να φυτεύουμε το ίδιο λαχανικό για πολλά χρόνια στο ίδιο
δηλαδή με φυτά που αλληλοπροοτατεύονται από τις ασθένειες. Για όσα φυτά
6) Ειδικά για λαχανικά πρέπει να μεριμνούμε ώστε το όργωμα να γίνεται σε 15-20 πόντους
βάθος, αποφεύγοντας αν είναι δυνατόν τα βαρέα μηχανήματα
γιατί συμπιέζουν το χώμα και το κάνουν αδιαπέραστο από το νερό, σε μικρό βάθος. Επίσης,
δεν του επιτρέπουν να στραγγίζει καλά. Αυτό ως γνωστόν, έχει αρνητικές επιπτώσεις στα
φυτά (αρρώστιες, σάπισμα κ.λπ.).
*Το ασβέστιο βρίσκεται στη φύση σαν ορυκτό με τη μορφή μαρμαρόσκονης, δολομίτη,
κιμωλίας, ασβεστόλιθου κ.λπ.
επίσης τις οδηγίες πρόληψης ώστε τα φυτά μας να μην προσβάλλονται από ασθένειες ή
όταν προσβάλλονται, να είναι ισχυρά ώστε να τις καταπολεμήσουν μόνα τους.
Με τις προϋποθέσεις αυτές, οι πιο κάτω τρόποι καταπολέμησης των ασθενειών είναι άλλοι
περισσότερο, άλλοι λιγότερο αποτελεσματικοί. Σ' αυτό το σημείο, θα παίξει σοβαρό ρόλο
και η προσωπική εμπειρία του βιοκαλλιεργητή ο οποίος πειραματιζόμενος θα καταφέρει να
βρει τους καταλληλότερους τρόπους που αντιστοιχούν στο δικό του έδαφος, στο ιδιαίτερο
μικροκλίμα που υπάρχει στο κτήμα του, ώστε να αντιμετωπίσει τις ασθένειες
αποτελεσματικότερα.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι οι τρόποι που θα παραθέσουμε έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία
βέβαια, αλλά σε άλλα εδάφη και διαφορετικά κλίματα και όχι στη χώρα μας, όπου μόνο τα
τελευταία χρόνια άρχισε να εμφανίζεται η οικολογική γεωργία. Θα πρέπει να
προσθέσουμε, ότι τα τελευταία χρόνια οι πιο ανεπτυγμένες χώρες άρχισαν επίσημα πλέον
να διαθέτουν κονδύλια στην έρευνα βιολογικών τρόπων αντιμετώπισης των ασθενειών και
όπως μαθαίνουμε, υπάρχουν θετικές εξελίξεις.
α) Τσουκνίδα: Παίρνουμε 10 κιλά χλωρή ή 1,5 κιλά ξερή και τη ρίχνουμε σε 100 κιλά νερό.
Την ανακατεύουμε κάθε μέρα επί 2 (δύο) εβδομάδες. Το ζουμί αυτό το σουρώνουμε και το
χρησιμοποιούμε σαν θεραπευτικό. Ραντίζουμε 3 φορές την εβδομάδα: 1 μέρος ζουμί σε 1
μέρος κρύο νερό, επί 2 εβδομάδες. Προσοχή στα μπουμπούκια και στα νεαρά βλαστάρια
γιατί δεν αντέχουν. Για φυτά με νεαρά βλαστάρια ή μπουμπούκια, αραιώνουμε το 1 μέρος
ζουμί σε 3 μέρη νερό. Μπορούμε να ραντίσουμε και προληπτικά. Απωθεί τα έντομα. Για
αναζωογόνηση των απαιτητικών λαχανικών, ποτίζουμε τις ρίζες με 1 μέρος ζουμί σε 9 μέρη
νερό.
β) Ξεβοτανΐζουμε τα ζιζάνια μέσα και γύρω από τον κήπο πριν φυτέψουμε γιατί
υποθάλπουν ζωύφια που μεταπηδούν στα νεοφυτεμένα φυτά μας (ψυλο-σκάθαρα).
ε) Ροτενόνη ή δέρρις: Περιέχεται στο ζιζάνιο Tephrosia virginiana σε ποσοστό 5%. Είναι
μικρής διάρκειας και αφήνει ελάχιστα κατάλοιπα. Καλό θα είναι να χρησιμοποιείται σαν
τελευταία λύση.
Τον χαλκό καλό θα είναι να τον αποφεύγουμε, γιατί σκοτώνει τη ζωή του εδάφους, τα
χρήσιμα ζωύφια και το κυριότερο, αφήνει μόνιμα κατάλοιπα στο έδαφος.
2. Καταπολέμηση μυκήτων
β) Μπετονίτης: Σκονίζουμε με μπετονίτη προληπτικά όταν είναι υγρός ο καιρός και ιδίως
όταν έχει κουφόβραση. Όταν το φυτό είναι άρρωστο, σκονίζουμε με θειάφι και μπετονίτη
μισό-μισό, κυρίως με υγρό καιρό και ακόμα καλύτερα, όταν έχει κουφόβραση.
γ) SPS-MICROB: Είναι ζουμί από κρεμμύδια και σκόρδα, μαζί με βότανα. Υπάρχει έτοιμο,
εισαγωγής, αλλά μπορείτε να το φτιάξετε και μόνοι σας. Κόβουμε σε μικρό δοχείο κατά τα
2/3 κρεμμύδι και 1/3 σκόρδο σε μικρά κομμάτια ώστε να καταλάβουν το μισό δοχείο και το
γεμίζουμε με χλιαρό νερό. Το αφήνουμε δύο 24ωρα, το σουρώνουμε και το προσθέτουμε
σε ποσοστό 2% στο τελικό μείγμα του BIOSAN. Ραντίζουμε μαζί με το BIOSAN. Είναι
αντιβιοτικό για ιώσεις και αντιμυκητιασικό. (Αν δεν έχουμε BIOSAN το χρησιμοποιούμε
σκέτο, αλλά αραιωμένο με νερό σε ποσοστό 2%).
δ) ΒΙΟ8ΑΝ: Αποτελείται από αποξηραμένα βότανα και λίγο θείο. Είναι εισαγόμενο.
Βάζουμε 30 γραμμ. ΒΙΟδΑΝ σε 1-2 λίτρα νερό χλιαρό. Το ανακατεύουμε κατά διαστήματα
επί 3-4 μέρες, το σουρώνουμε και το αραιώνουμε έως ότου στα 30 γραμμ. ΒΙΟ5ΑΝ βάλουμε
5 λίτρα νερό συνολικά. Ραντίζουμε προληπτικά αλλά και θεραπευτικά.
3. Νηματώδεις
Εάν σπείρουμε σιτηρά ή κάνουμε καλοκαιρινά οργώματα επί 2-3 έτη, απαλλάσσουμε το
έδαφος από τους νηματώδεις. Άλλος τρόπος είναι να σπείρουμε άνθος Τ39βΙθδ (κατηφές)
στο χωράφι. Καταπολεμά με επιτυχία τους νηματώδεις. Επίσης, η καλλιέργεια του κίτρινου
σιναπιού περιορίζει τους νηματώδεις.
Τον κατηφέ μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σαν προκαλλιέργεια, αλλά και ενδιάμεσα
στα φυτά.
Επειδή βγαίνουν τη νύχτα, ενώ τη μέρα κρύβονται στη σκιά, κάτω από πέτρες ή ξύλα, τους
βάζουμε για παγίδα μισή πορτοκαλόφλουδα στο έδαφος όπου και κρύβονται. Έτσι,
μπορούμε να τους μαζέψουμε. Μπορούμε επίσης να βάλουμε στο χώμα σανίδι και από
κάτω του λίγο μαρούλι με πίτυρο ή στάχτη όπου και παγιδεύονται. Επίσης, μπορούμε να
μαζέψουμε τα σαλιγκάρια κάτω από πέτρες, στη βάση τοίχων και φρακτών ή κάτω από
σανίδες, όταν ο καιρός είναι ξηρός. Αν έχουμε μεγάλο πρόβλημα, μπορούμε να
προστατέψουμε τα φυτά μας ρίχνοντας γύρω τους στάχτη από ξύλα. Τα σαλιγκάρια δεν
μπορούν να την περάσουν. Προσοχή να μην βραχεί.5. Άλλοι τρόποι που χρησιμοποιούνται
στις Η.Π.Α.
3) Κόλλα διαλυμένη σε νερό: Ραντίζουμε κάθε 7-10 μέρες. Καταπολεμά όλα τα έντομα το
καλοκαίρι.
4) Κρεμμύδι - σκόρδο - ρεπάνι - καυτερή πιπεριά - μέντα: Κόβουμε όλα τα φυτά σε μικρά
κομμάτια και τα βάζουμε μέσα σε δοχείο με νερό σε αναλογία περίπου μισό-μισό. Αν
υποστεί ζύμωση γίνεται πιο ισχυρό. Το αφήνουμε αρκετές μέρες ανακατεύοντας το λίγο.
Προσθέτουμε λίγο πράσινο σαπούνι και αφού το αραιώσουμε (η εμπειρία μας θα δείξει
πόοο), ραντίζουμε με αρκετή ποσότητα εναντίον των εντόμων.
8) Ειδικά για τα σκαθάρια υπάρχει ιός που σκοτώνει πολλά είδη από αυτά. Ονομάζεται
MILKY SPORE και πωλείται στις Η.Π.Α. Είναι αβλαβές για τα άλλα έντομα, το χώμα, τον
άνθρωπο και τα ζώα.
10) Στις Η.Π.Α. πωλούνται στο εμπόριο παπαδίτσες, που τρώνε τις μελίγκρες.
Σημείωση: Επαναλαμβάνουμε ότι, όλα αυτά που αναφέραμε είναι κυρίως εμπειρίες άλλων
χωρών. Ο κάθε βιοκαλλιεργητής λοιπόν, πρέπει να τα λάβει μεν υπόψη του, αλλά θα
πρέπει να πειραματιστεί ο ίδιος, ώστε να βρει στο δικό του έδαφος, με τις δικές του
ιδιαίτερες συνθήκες, ποιοι τρόποι είναι κατάλληλοι και ποιες συνταγές είναι πιο
αποτελεσματικές.
IV. Φυτώριο
Φτιάχνουμε ένα τελάρο κλειστό γύρω-γύρω. Η βορεινή πλευρά πρέπει να είναι υψηλότερη
από τη νότια, ώστε το φυτώριο να έχει μεγαλύτερη ηλιοφάνεια και ζέστη. Οι διαστάσεις
του εξαρτώνται από την παραγωγή μας. Μπορεί να είναι ένα μικρό τελάρο 0,5 χ 0,5 μέτρο,
έως πολλά τετραγωνικά μέτρα. Μπορεί επίσης, να είναι ένα μεγάλο τελάρο και μέσα να
τοποθετούμε στη σειρά πολλά μικρά τελάρα.
φυτοχώματος με χώμα και κοπριά και αν χρειάζεται και λίγη άμμο. Το φυτώριο δεν πρέπει
ποτέ να είναι ξερό, αλλά ούτε και λασπωμένο. Να στραγγίζει καλά και να μην δημιουργεί
κρούστα από πάνω. Σκεπάζεται με αδιαφανές ζεστό σκέπασμα για υψηλότερη
θερμοκρασία αν χρειάζεται (εξαρτάται από το σπόρο).
'Όταν φυτρώσουν οι σπόροι ξεσκεπάζεται και σκεπάζεται με διαφανές υλικό. Την ημέρα
όταν έχει ήλιο ανασηκώνουμε το σκέπασμα για να αερίζεται και να έχει την κανονική
θερμοκρασία.
Το φυτό πρέπει να μένει στο σπορείο 6-10 εβδομάδες. Για καλύτερη απόδοση όταν γίνει
20-30 ημερών το μεταφυτεύουμε σε σακουλάκια και τα βάζουμε πάλι στο φυτώριο. Όσο
πιο νέος είναι ο σπόρος τόσο περισσότερη φυτρωτική ικανότητα έχει. Όλα όσα αναφέραμε
εξαρτώνται και από το είδος των σπόρων που σπέρνουμε.
V. Μεταφύτευση
Όταν το φυτό γίνει 15-20 εκατοστά ψηλό και η θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι
κατάλληλη, το μεταφυτεύουμε στην τελική του θέση. Δεν πρέπει να μεγαλώσουν πολύ πριν
τη μεταφύτευση γιατί μειώνεται η απόδοση τους. Προτιμάμε συννεφιασμένες μέρες ή
απόγευμα για τη μεταφύτευση και αν είναι δυνατό μετά από ελαφριά βροχή. Ανοίγουμε
λακκάκια και αφού τα φυτέψουμε, γεμίζουμε τα λακκάκια με χώμα και το πιέζουμε γύρω
από τη ρίζα. Καλό θα είναι σε κάθε λακκάκι να βάζουμε 1-2 χούφτες φυσικό λίπασμα*. Τα
νεαρά φυτά μας αν τα σκιάσουμε τις 2-3 πρώτες μέρες θα τα βοηθήσουμε αρκετά.
Ειδικές οδηγίες .
Ντομάτα
Η ντομάτα είναι γενικά δύσκολο φυτό γιατί προσβάλλεται από ασθένειες που
αντιμετωπίζονται δύσκολα. Σαν πρώτο βήμα λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχνάμε να
εφαρμόζουμε τις γενικές οδηγίες σωστά.
Όπως έχουμε αναφέρει, καλύτερα είναι να αρχίζουμε την καλλιέργεια των φυτών μας από
σπόρους.
Φυτώριο: Ο σπόρος που σπέρνουμε στο σπορείο δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερος των
πέντε (5) ετών. Η θερμοκρασία του σπορείου πρέπει να είναι 20-25 °0. 10 έως 20 μέρες
μετά τη σπορά και όταν γίνουν 6 έως 10 εκατοστά και αποκτήσουν δύο πραγματικά φύλλα
τα φυτά μας, τα μεταφυτεύουμε σε σακουλάκια και τα ξαναβάζουμε σε θερμοφυτώριο. 30
γραμμ. σπόρων δίνουν γύρω στα 9.000 φυτά. Σπέρνουμε σε σειρές που πρέπει να απέχουν
μεταξύ τους 5 έως 7 εκατοστά, ενώ οι σπόροι να απέχουν μεταξύ τους 2 έως 3 εκατοστά. Το
βάθος των σπόρων στο χώμα να είναι 1 εκατοστό περίπου. Φυτρώνει σε 8 έως 10 μέρες.
Όταν βλαστήσουν οι σπόροι, το σπορείο ποτίζεται για 2 εβδομάδες, αν είναι δυνατόν από
κάτω, δηλαδή τοποθετείται το σπορείο σε λεκάνη με νερό ώστε να το απορροφά. Τα πολύ
ψηλά, μεταξύ των νέων φυτών, τα ξεριζώνουμε. Το σπορείο το περιστρέφουμε ώστε να
μην γέρνουν τα φυτά προς μια κατεύθυνση, αυτήν του ήλιου. Αυτό βέβαια γίνεται όταν
χρειαστεί και αν είναι δυνατόν (μικρό σπορείο). Ποτίζουμε κάθε βδομάδα με κοπριά
αραιωμένη σε νερό.
π.χ. στην πόρτα του θερμοκηπίου αν τα έχουμε σε θερμοκήπιο και βαθμιαία τα βγάζουμε
έξω. Αυτό γίνεται για να σκληραγωγηθούν. Όλη η διαδικασία κρατά δύο βδομάδες και
μετά τα μεταφυτεύουμε. Αν φυτέψουμε σπόρους κατευθείαν στο έδαφος (εφόσον ο καιρός
το επιτρέπει), τα φυτά αυτά θα γίνουν πιο ανθεκτικά και βέβαια, δεν πρέπει να τα
μεταφυτεύσουμε.
Αν αγοράσουμε φυτά πρέπει να προσέξουμε να έχουν μέσο ύψος με δυνατό κοτσάνι και
χωρίς λουλούδια ή καρπούς. Τα φύλλα τους να έχουν χρώμα σκούρο πράσινο.
Κάνουμε στο έδαφος καλό εμπλουτισμό με κομπόστ 2-3 τόνους κατά μέσο όρο ανά
στρέμμα, καλά χωνεμένο. Καλό θα είναι να περιέχει υπολείμματα από φύλλα και καρπούς
ντοματιάς της προηγούμενης χρονιάς.
Αν δεν έχουμε κομπόστ, βάζουμε κοπριά περίπου 3 τόνους ανά στρέμμα και το
ανακατεύουμε με το έδαφος. Προσοχή, πρέπει να είναι καλά χωνεμένη.
Το έδαφος πρέπει να έχει ρΗ 5,5 έως 7. Στα αμμώδη εδάφη χρειάζεται περισσότερο άζωτο,
ενώ στα μαύρα χρειάζεται κάλιο. Επίσης, το έδαφος πρέπει να έχει αρκετό ασβέστιο.
Κατά τους Αμερικανούς δεν πρέπει να έχει γίνει προηγούμενα στο ίδιο μέρος καλλιέργεια
ντομάτας, πατάτας, μελιτζάνας, πιπεριάς και μπάμιας. Πρέπει το έδαφος να στραγγίζει
καλά και να έχει πολύ ήλιο. Αν είναι πηλώδες προσθέτουμε άμμο. Προκαλλιέργεια
ψυχανθών δίνει την καλύτερη τροφή. Όταν ο καιρός ζεστάνει αρκετά σκεπάζουμε το
έδαφος με ξερά φύλλα, χόρτα κ.λπ. Πετυχαίνουμε να έχουμε έτσι υγρό έδαφος και
στεγνούς καρπούς.
Φύτεμα: Όταν τα φυτά γίνουν 15-20 εκατοστά, περίπου 1,5 έως 2 μήνες μετά τη σπορά,
τότε τα μεταφυτεύουμε στο έδαφος. Πριν τα μεταφυτεύσουμε τα ποτίζουμε ώστε να
κολλήσει το χώμα στις ρίζες που τις εμβαπτίζουμε σε SPS-MICROBE 2% για απολύμανση και
δυνάμωμα. Φυτεύουμε σε σειρές που πρέπει να απέχουν 0,7 έως 1 μέτρο, ενώ τα φυτά σε
κάθε σειρά πρέπει να απέχουν 0,6-0,8 μέτρα. Αυτά ισχύουν για αναρριχώμενα φυτά. Εάν
φυτεύσουμε θαμνώδη πρέπει οι αποστάσεις να είναι μεγαλύτερες, δηλαδή 1 χ 1,5 μέτρα.
Πρέπει να φυτεύονται αραιά για να αερίζονται καλά και να αποφεύγονται οι μυκητιάσεις.
Επίσης, να αφήνουμε χώρο για προστατευτικά-συντροφικά φυτά. Οι σειρές καλό θα είναι
να έχουν κατεύθυνση Β-Ν.
Προτιμότερο είναι το φύτεμα να γίνεται με πλαγιαστό κορμό ώστε να μπαίνει στο χώμα
όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του. Έτσι έχουμε ισχυρό ρίζωμα και καλύτερη
παραγωγή. Όσο μεγαλώνει το φυτό, συνεχίζουμε να το παραχώνουμε. Κατά τη
μεταφύτευση πιέζουμε το χώμα γύρω από τη ρίζα και ποτίζουμε με ποτιστήρι. Πριν
μεταφυτεύσουμε σπάμε τη συνοχή του χώματος στο σακουλάκι, χωρίς να το
θρυμματίζουμε, για καλύτερο αερισμό της ρίζας. Το σοκ της μεταφύτευσης ξεπερνιέται αν
ποτίσουμε το λακκάκι με 2 μέρη νερό και 1 μέρος κομπόστα κοσκινισμένη, πριν και μετά το
φύτεμα.
Καλλιέργεια:
Ασθένειες:
Ο κατηφές απωθεί τις βρωμούσες αλλά και άλλα ζωύφια. Επίσης, καταπολεμά τους
νηματώδεις. Φυτεύεται λίγο πριν ή ταυτόχρονα με την ντομάτα. Στην Ευρώπη προτείνονται
σαν συντροφικά επίσης τα: πετροσέλινο, μαϊντανός, τσουκνίδα, αμπελοφάσουλα,
λαχανοειδή, κεφαλωτό μαρούλι, κολοκύθι, μελιτζάνα, πιπεριά, κουκιά, ραπανάκι, σέλινο
και σπανάκι.
Ποτίζουμε κάθε βδομάδα στη ρίζα με ποτιστήρι, με υγρό τσουκνίδας σε διάλυμα 10%.
Βοηθά την ανάπτυξη και αντίσταση του φυτού. Ο ίδιος ο χυμός της ντομάτας διώχνει πολλά
ζωύφια και έντομα.
Είναι δυνατόν να έχουμε λεύκανση στην περιφέρεια των φύλλων από έλλειψη καλίου,
κόκκινο χρωματισμό στα φύλλα νέων φυτών από έλλειψη φωσφόρου, χλωροπράσινο
χρώμα στα φύλλα από έλλειψη αζώτου (έχουμε αναφέρει ήδη πως θα αναπληρώσουμε
αυτές τις ελλείψεις). Το σάπισμα την άκρη του καρπού γίνεται από τις αλλαγές υγρασίας
του εδάφους και της ατμόσφαιρας. Θέλει τακτικά ποτίσματα.
Οι σχισμές στους καρπούς οφείλονται στην αύξηση μετά από βροχή και σε πολύ ζέστη. Να
φροντίζουμε να εξασφαλίζουμε σπόρους και φυτά ανθεκτικά στο σχίσιμο.
Να μην καπνίζουμε κοντά στα φυτά και να μην τα πιάνουμε αν πιάσουμε καπνό, επειδή
κολλά την ασθένεια μωσαϊκή.
Η αμειψισπορά είναι πολύ καλό προληπτικό μέτρο, ιδιαίτερα αν έχει αρρώστια το έδαφος.
Ξαναφυτεύουμε ντομάτα στο ίδιο μέρος μετά 4 τουλάχιστον χρόνια. 10 μέρες μετά το
φύτεμα ραντίζουμε με ΒΙΟSΑΝ σε διάλυμα 0,6%. Το συνεχίζουμε κάθε 10 μέρες για 6
συνολικά φορές. Είναι προληπτικό για μυκητιάσεις. Το ίδιο κάνουμε και με το πολυκόμπι
του αγρού.
Για ζωύφια και κυρίως για βρωμούσες, χρησιμοποιούμε το εντομοκτόνο πύρεθρο. Άλλος
τρόπος είναι να ραντίσουμε με υδρύαλο αραιωμένο σε νερό γιατί κάνει κρούστα και
προστατεύει τον καρπό.
Για σκουλήκια που προσβάλλουν το βλαστό των νέων φυτών, βάζουμε κολάρα από χαρτόνι
γύρω στον κορμό που ξεκινούν από το χώμα έως το ύψος των 10 εκατοστών. 'Όταν
μεγαλώσουν δεν έχουν ανάγκη. Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη χώρα μας.
Οι μελίγκρες αρέσκονται γενικά σε ζέστη και ξηρασία, γι' αυτό καταβρέχουμε με κρύο νερό.
Είναι προσωρινή λύση η οποία πρέπει όμως να αποφεύγεται όσο είναι δυνατόν στις
ντοματιές.
Ράντισμα με ζουμί καυτερής πιπεριάς 1 έως 2 φορές προστατεύει από ιούς και έντομα.
Επίσης, όταν βρέχει πολλές μέρες, καλό είναι να προστατεύονται τα φυτά αν είναι βέβαια
δυνατόν. Επίσης και από την έντονη ηλιοφάνεια.
Διάφορα χρήσιμα
Στην κλασική καλλιέργεια, για αύξηση του βάρους του καρπού, βάζουν άζωτο στην
επιφάνεια του εδάφους.
Πως περνούμε καλό σπόρο: Πολτοποιούμε ντομάτα καλά ωριμασμένη. Βάζουμε ίση
ποσότητα νερού 21 °0 στον πολτό και τον διατηρούμε μερικές μέρες σ' αυτή τη
θερμοκρασία. Ο καλός σπόρος κατακάθεται. Τον συλλέγουμε, τον πλένουμε και τον
στεγνώνουμε πάνω σε χαρτί και σε σκιά.
II. Μαρούλι
Φυτώριο: Οι καλύτεροι σπόροι είναι αυτοί που παράγονται σε κάθε τόπο. Μπορούν να
συντηρηθούν 2 έως 3 χρόνια. Οι σπόροι σπέρνονται στο σπορείο αραιά και σε 0,5 εκατοστά
βάθος. Αν ακουμπούν τα φύλλα τους πρέπει να τα αραιώνουμε. Κατά τους Αμερικανούς το
πιο σπουδαίο λάθος είναι να είναι πυκνός ο σπόρος. Οι ίδιοι προτείνουν το σπορείο να
περιέχει 1 μέρος άμμο, 1 μέρος κομπόοτ και 1 μέρος χώμα, ανακατεμένα και να
διατηρούνται υγρά. Θέλει ήλιο για να βλαστήσει. Πρέπει να προστατεύεται από το πολύ
κρύο. Ιδανική θερμοκρασία για να βλαστήσει είναι 10 έως 13 °Ο. Βλασταίνει βέβαια και σε
θερμοκρασίες έξω από αυτά τα όρια.
Για διατήρηση της υγρασίας και για αντιμετώπιση των ζιζανίων γύρω από τα φυτά βάζουμε
ξερά χόρτα, φύλλα, άχυρα κ.λπ. Καλλιεργείται κυρίως από φθινόπωρο έως άνοιξη. Αν
καλλιεργήσουμε μαρούλι το καλοκαίρι πρέπει να φροντίσουμε να το φυτεύσουμε σε
σχετικά σκιερό μέρος. Το ίδιο κάνουμε και αν είναι θερμή η περιοχή μας. Τα φυτά τα
φυτεύουμε σε απόσταση 25 έως 35 εκατοστά το ένα από το άλλο. Αν κατά τη μεταφύτευση
είναι μικρά, τότε δεν αναπτύσσονται κανονικά και ξεμεστώνουν.
Αν έχουμε υψηλή θερμοκρασία στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του φυτού, συντομεύεται η
καλλιεργητική περίοδος. Δεν είναι πολύ απαιτητικό σε περιποίηση. Θέλει μόνο
απομάκρυνση των ζιζανίων με σκάλισμα. Οι υψηλές θερμοκρασίες μακραίνουν το
στέλεχος και ρίχνουν την ποιότητα γιατί τα φυτά ξε-σταχυάζουν. 'Όταν βρέχει πολύ την
εποχή του σχηματισμού των κεφαλών, τότε χαλαρώνουν.
Τα κεφαλωτά μαρούλια κάνουν 80-85 μέρες να ωριμάσουν. Δεν τα κόβουμε υγρά γιατί
σχίζονται τα φύλλα τους. Αν τα κόψουμε πρωί διατηρούν την τραγανότητά τους.
Διατηρούνται περισσότερο στο ψυγείο.
Συντροφικά: Πρέπει να φυτεύουμε εναλλάξ σε σειρές σκόρδο, κρεμμύδι, και πράσσο. Άλλα
συντροφικά φυτά είναι το ραπάνι, κουνουπίδι, σπανάκι, αγγούρι, μπρόκολο, λάχανο,
φασολάκια και καρότα.
Προληπτικά για μυκητιάσεις ραντίζουμε με BIOSAN ανά 14 μέρες ή με πολυκόμπι ανά 7-10
μέρες.
Αν σαπίζουν τα φύλλα στην αρχή τα κάτω και στη συνέχεια τα πάνω, ρίχνουμε στην
επιφάνεια του εδάφους ποταμίσια άμμο.
Με την αμειψισπορά και όταν δεν έχουμε βάλει την προηγούμενη χρονιά μαρούλι, αντίδι,
ραδίκι στο ίδιο μέρος, τότε αποφεύγονται μύκητες και βακτήρια.
Οι Αμερικανοί, γενικά προτείνουν να μην γίνεται έστω και δύο χρόνια συνέχεια καλλιέργεια
του ίδιου οποιουδήποτε φυτού στο ίδιο μέρος.
Ζωύφια: Κυριότεροι εχθροί είναι τα σαλιγκάρια και γυμνοσάλιαγκοι. Βάζουμε γύρω από τα
φυτά στάχτη στεγνή ή πριονίδι στεγνό. Δεν πρέπει να βραχούν.
Κάμπιες διαφόρων χρωμάτων ίδιου είδους. Μπαίνουν στο έδαφος και τρώνε τον κορμό
νεαρών φυτών. Βάζουμε χάρτινο κολάρο που ξεκινά μέσα από το χώμα έως 10 εκατοστά
πάνω από το έδαφος. Γίνονται πεταλούδες που ετούν το βράδυ. Για να αποφύγουμε να
γεννήσουν αυγά, προσέχουμε να μην έχει ζιζάνια ο κήπος μας το φθινόπωρο. Τρώγονται
από τα βατράχια της ξηράς. Αν τελικά υπάρχουν κάμπιες μπορούμε να τις μαζεύουμε το
βράδυ με φακό γιατί τότε πάνε να φάνε. «Ψάθωμα» φύλλων δρυός, καθώς και στάχτη
γύρω από το φυτό απωθούν επίσης όλες τις κάμπιες. Επίσης απωθεί τις κάμπιες το φυτό
Αθανασία, ενώ ο ηλιόσπορος τις τραβά. Στην Ελλάδα είναι ζήτημα αν έχουμε προβλήματα
από αυτές γιατί μάλλον δεν συναντώνται.
ρίχνουμε ασβέστιο, όπως έχουμε αναφέρει. Την κοπριά τη βάζουμε 2 βδομάδες πριν
φυτέψουμε και τη φρεζάρουμε να ανακατευθεί με το χώμα. Βάζουμε επίσης 1-2 χούφτες
κοπριά στη ρίζα όταν το φυτεύουμε.
Καλλιέργεια: Μεταφυτεύεται 1 έως 1,5 μήνα μετά τη σπορά, όταν δυναμώσει το στέλεχος
και αποκτήσει 4-5 πραγματικά φύλλα. Πριν το μεταφυτεύσουμε κόβουμε τα φύλλα και το
κοτσάνι πάνω από το μάτι χωρίς να το πειράξουμε (το μάτι).
Πριν φυτεύσουμε εμβαπτίζουμε τις ρίζες σε διάλυμα 2% SPS-MICROB για 15-20 λεπτά,
ώστε να απολυμανθούν οι ρίζες και να δυναμώσουν.
Δεν πρέπει να φυτεύσουμε λάχανα στο ίδιο μέρος για 2-4 χρόνια. Για διατήρηση της
υγρασίας και για να δυσκολεύονται τα ζιζάνια, σκεπάζουμε το έδαφος μεταξύ των φυτών
με χόρτα, κομμένα φύλλα κ.λπ. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε επίσης τη δημιουργία
κρούστας στο έδαφος. Αν δεν ενεργήσουμε έτσι, τότε πρέπει να το σκαλίζουμε συχνά, γιατί
έτσι ευνοείται η ανάπτυξη. Αν σταματήσει η ανάπτυξη λόγω ξηρασίας, τότε πρέπει να
ραντίσουμε ή να ποτίσουμε στις ρίζες με τσουκνίδα τις απογευματινές ώρες.
Για να κλείσει «κεφάλι» θέλει κρύο. Τα φύλλα πρέπει να είναι κλειστά και κολλημένα για να
είναι ώριμο και καλό το «κεφάλι». Πρέπει να αποφεύγουμε να φυτεύουμε λάχανα σε μέρος
που προηγούμενα είχε σινάπι.
Ραντίζουμε προληπτικά με πολυκόμπι ανά 10-14 μέρες ή όπως το BIOSAN όταν έχουμε
ασθένεια.
Όλα αυτά πρέπει να επαληθευτούν και να διορθωθούν από τις εμπειρίες μας. Προνύμφη
των ριζών, δηλαδή σκουλήκια που προέρχονται από μύγα. Αντιμετωπίζονται με 1
κουταλάκι στάχτη γύρω από τη ρίζα που την ανακατεύουμε λίγο με το χώμα.
εκατοστά έξω από αυτό. Αντί για χαρτόνι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κονσέρβα
ανοιγμένη και από τις δύο μεριές.
Κάμπια κουνουπιού: Όταν το λάχανο προσβάλλεται από αυτήν, τότε στρίβουν τα φύλλα
και δεν κάνει κεφάλι. Προσβάλλεται τέλος Μάη αρχές Ιούνη.
Παρουσιάζεται όταν η κοπριά δεν είναι καλά χωνεμένη. Άμεση καταπολέμηση μπορεί να
γίνει με πύρεθρο.
Αν φυτεύσουμε ρίγανη ανάμεσα στα λάχανα (κυρίως στα μπρόκολα) απωθείται η μύγα του
λάχανου. Το ίδιο πετυχαίνουμε και με το κρεμμύδι.
Για τις μελίγκρες του λάχανου ψεκάζουμε με σαπούνι διαλυμένο σε νερό ή με ασβεστόνερο
ή με τσάι καπνού. Δυνατός ψεκασμός με κρύο νερό τις απομακρύνει προσωρινά. Επίσης
απωθούνται από τον άνηθο, το σκόρδο και την πετούνια.
Σε αμμώδη εδάφη προσβάλλονται οι ρίζες από ένα μύκητα. Καταπολεμάται όταν το ρΗ του
εδάφους είναι 7,5 έως 8, καθώς και με εμπλουτισμό με ασβέστιο. Αν παρουσιαστεί αυτή η
ασθένεια, δεν ξαναφυτεύουμε στο ίδιο μέρος λάχανα για 7 χρόνια.
Πρακτικά όλες αυτές οι ασθένειες, αν ακολουθήσουμε σωστά τους βασικούς κανόνες της
οικολογικής γεωργίας, ή δεν παρουσιάζονται ή είναι αρκετά σπάνιες στη χώρα μας.
Βασικός εχθρός του λάχανου στα δικά μας εδάφη και στο δικό μας κλίμα είναι η κάμπια
λευκής πεταλούδας. Ραντίζουμε με τον βάκκιλο Θουρινγκιένσις, ο οποίος είναι αβλαβής για
ζώα και άνθρωπο και είναι ταυτόχρονα πολύ αποτελεσματικός. Αν βρέξει και ξεπλυθεί τότε
είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναραντίσουμε. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται και το
σκουλήκι που διπλώνεται όταν περπατά.
Άλλα συντροφικά (Η.Π.Α.): Πατάτα, χαμομήλι, θυμάρι, μέντα, λεβάντα, παντζάρι, δυόσμος.
IV. Πατάτα
Σπόρος: Τους κονδύλους της πατάτας τους εμβαπτίζουμε σε διάλυμα 2% SPS-MICROB για
20-30 λεπτά και τους αφήνουμε 1 έως 1,5 μήνα μέσα σε ξύλινο δοχείο θερμοκρασίας 5 έως
10°0 ώσπου να αρχίσουν να φυτρώνουν. Όταν έρθει η στιγμή να τους φυτεύσουμε τους
εμβαπτίζουμε στο ίδιο διάλυμα 10 έως 20 λεπτά. Τους φυτεύουμε κατά μέσο όρο σε 8
εκατοστά βάθος ή 5 έως 15 εκατοστά βάθος, ανάλογα με το αν το έδαφος είναι σφικτό ή
μαλακό.
Πριν τους σκεπάσουμε με χώμα ρίχνουμε στο λακκάκι λίγο κομπόοτ ή καλά χωνεμένη
κοπριά. Αν ένας κόνδυλος έχει περισσότερα «μάτια», τότε μπορούμε να τον κόψουμε ώστε
κάθε κομμάτι να έχει τουλάχιστον ένα «μάτι». Καλύτερα ο κάθε κόνδυλος να είναι μικρός,
περίπου 30 έως 60 γραμμάρια βάρος και να μην τον κόβουμε. Αν τον κόψουμε πρέπει να
τον αφήσουμε να στεγνώσει για 24 ώρες.
Φύτεμα: Φυτεύεται τέλος Ιανουαρίου αρχές Φεβρουαρίου, σε σειρές που απέχουν μεταξύ
τους 60-80 εκατοστά, ενώ τα φυτά στην κάθε σειρά απέχουν 15 έως 25 εκατοστά. Για να
αναπτυχθεί το φυτό απαιτείται θερμοκρασία 21-22°0, ενώ για το σχηματισμό των
κονδύλων 16 έως 18°Ο. Στους -1 °C καταστρέφεται.
Χρειάζεται απαραίτητα νερό στα πρώτα στάδια ανάπτυξης μέχρι το σχηματισμό κονδύλων.
Ποτίζουμε μια φορά την εβδομάδα τις ρίζες με ζουμί τσουκνίδας αραιωμένο 5 φορές.
Βοηθά στην ανάπτυξη και αντίσταση της πατάτας. Όταν φυτεύουμε χειμώνα (Ιανουάριο-
Φεβρουάριο) οι ασθένειες είναι λιγότερες από ό,τι το καλοκαίρι και το φθινόπωρο.
Χρειάζεται «ψάθωμα», δηλαδή στρώμα ξερών χόρτων, για να μένει το έδαφος υγρό.
Υπάρχει και ο παρακάτω τρόπος καλλιέργειας της πατάτας. Φτιάχνουμε ένα στρώμα
φύλλων από διάφορα χόρτα ύψους 1 μέτρου. Μετά από 5 έως 6 μήνες αφού αυτό το
στρώμα πατηθεί, φυτεύουμε τις πατάτες και από πάνω βάζουμε στρώμα άχυρου 20
εκατοστά πάχος.
Το φυτό κάνει 110-120 μέρες να ωριμάσει κονδύλους. Τις πατάτες τις μαζεύουμε όταν τα
φυτά μαραίνονται, και τις διατηρούμε σε σκοτεινό και δροσερό υπόγειο, αφού
προηγούμενα τις έχουμε αφήσει να στεγνώσουν. Αν είναι εκτεθειμένες σε φως, τότε
πρασινίζουν και γίνονται ακατάλληλες για φαγητό.
Συντροφικά φυτά: είναι τα μπιζέλια και τα φασόλια. Στις Η.Π.Α. προτείνουν επίσης
καλαμπόκι, κατηφε, λάχανο. Για το δορυφόρο της πατάτας προτείνουν συγκαλλιέργεια
μελιτζάνας σαν συντροφικό φυτό.
Ασθένειες: Η αντιμετώπιση των μυκήτων γίνεται όπως και στην ντομάτα, δηλαδή BIOSAN
0,6% και ράντισμα κάθε 10 μέρες για 6 συνολικά φορές. Το πρώτο ράντισμα γίνεται μόλις
γίνει το παράχωμα.
Εάν, εντούτοις, παρουσιαστεί σάπισμα φύλλων, τότε ραντίζουμε με BIOSAN 0,8-1% και
0,3% SPS-MICROB. Τελευταία λύση* είναι το ράντισμα με χαλκό 0,1%. -
Ο δορυφόρος της πατάτας είναι ένα σκαθάρι που τρώει φύλλα και κονδύλους. Έχει
ραβδώσεις κίτρινες και καφέ. Η κάμπια του είναι κόκκινη και κίτρινη με μαύρο κεφάλι και
τρώει τα φύλλα. Προληπτικά κάνουμε επίστρωση του εδάφους με μισοσαπισμένο κομπόοτ
ανακατεμένο με ασβέστιο από άλγη. Προληπτικά επίσης, ραντίζουμε με BIOSAN. Για άμεση
καταπολέμηση του δορυφόρου της πατάτας σκονίζουμε με 400 γραμμ. ασβέστιο από άλγη
ανά επιφάνεια 100 τετραγωνικών μέτρων (τ.μ.), ή ραντίζουμε με πύρεθρο 0,3% και BIOSAN
0,6%. Φροντίζουμε να ραντίζεται και η κάτω πλευρά των φύλλων. Αποφεύγεται επίσης (ο
δορυφόρος) με «ψάθωμα» από άχυρο (Η.Π.Α.) και απωθείται από τα συντροφικά: κατηφέ,
φασολάκια, σκόρδο, λινάρι και μελιτζάνα. Τέλος, βοηθά πολύ το ράντισμα με τσάι
βασιλικού ή σκόνισμα με πίτυρο. Είναι πολύ σημαντικό να αφαιρεθεί το ζωύφιο αμέσως
μόλις το δούμε για να μην εξαπλωθεί.
Αν ο αέρας είναι πολύ υγρός και κρύος «καίγονται» τα φυτά, το ίδιο και από τον πολύ ζεστό
και ξηρό καιρό. Καλό είναι λοιπόν, οι πατατιές να φυτεύονται σε προστατευμένο μέρος και
να μεριμνούμε ώστε να έχουν κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.
V. Κρεμμύδι - Σκόρδο
Γενικά είναι πολύ ανθεκτικό φυτό και πολύ χρήσιμο σαν προστατευτικό άλλων λαχανικών.
Φυτώριο: Οι σπόροι διατηρούνται λίγο, γι' αυτό πρέπει να έχουν ηλικία το πολύ ένα έτος.
5-6 γραμμ. σπόρων ανά 1 τ.μ. δίνουν περίπου 1.000 φυτά κοκκάρι. Πριν σπείρουμε τους
σπόρους τους βάζουμε στο νερό για 24 ώρες. Το κοκκάρι που θα πάρουμε πρέπει να έχει
διάμετρο 1,2 εκατοστά. Αν είναι μεγαλύτερο, θα σποριάσει, ενώ αν είναι μικρότερο θα γίνει
μικρός ο βολβός. Τον σπόρο τον σπέρνουμε λίγο πριν το τέλος του χειμώνα και πάνω του
βάζουμε ένα στρώμα κοσκινισμένου κομπόστ 1-2 εκατοστά που το πιέζουμε από πάνω.
Ωριμάζει σε 130 μέρες περίπου (μεγάλοι βολβοί). Το κοκκάρι το φυτεύουμε νωρίς την
άνοιξη με το φύτρο προς τα πάνω σε σειρές. Απόσταση φυτών μεταξύ τους 30 χ 5 εκατοστά
ή 10 χ 15 εκατοστά. Από πάνω βάζουμε ένα στρώμα κοσκινισμένου κομπόστ πάχους μισού
εκατοστού. Μετά 5 βδομάδες μπορούμε να τα καταναλώσουμε σαν φρέσκα κρεμμυδάκια,
ενώ οι βολβοί ωριμάζουν σε 100 μέρες. Αν θέλουμε να έχουμε φρέσκα κρεμμυδάκια
νωρίτερα, μπορούμε να φυτέψουμε κοκκάρι Δεκέμβριο-Ιανουάριο.
Έδαφος: Το κρεμμύδι θέλει μέτρια γόνιμο έδαφος, ούτε πολύ αμμώδες, ούτε πολύ σφικτό
και βέβαια, πρέπει να στραγγίζει καλά. Αν είναι αμμώδες ή βαρύ, βάζουμε μια εποχή πριν
το φυτέψουμε, κοπριά αλόγου καλά χωνεμένη, φύλλα ή άλλο οργανικό υλικό και τα
ανακατεύουμε με το χώμα. Το pΗ πρέπει να είναι 6 έως 6,5 και να έχει αρκετό ασβέστιο και
φωσφόρο. Για το λόγο αυτό, εκτός από το κομπόστ βάζουμε απαραίτητα και καλά
χωνεμένη κοπριά κότας. (Υπάρχει κοπριά GUANO, που είναι ένα πουλί της Λατινικής
Αμερικής, και περιέχει πολύ φωσφόρο). Απαιτούνται περίπου 4-5 τόνοι κοπριά ανά
στρέμμα. Τη βάζουμε πριν το φύτεμα και την ανακατεύουμε ελαφρά με το χώμα.
Καλλιέργεια: Όταν το φυτό είναι μικρό θέλει απαραίτητα δροσιά και υγρασία. Ποτίζουμε
κάθε 10-15 μέρες αν δεν βρέχει. Όταν μεγαλώσει θέλει αραιά ποτίσματα, πολύ ήλιο και
ζέστη. Αν έχει 12-14 ώρες τη μέρα ήλιο κάνει γρήγορα βολβό. Αναπτύσσεται σε
θερμοκρασία 12 έως 24 °0.
Ασθένειες:
Θριψ του καπνού. Είναι μικροσκοπικό ζωύφιο που μόλις διακρίνεται. Πηγαίνει και στα
φασόλια και στο λάχανο. Απομυζά τους χυμούς και κάνει άσπρες κηλίδες. Εάν εξαπλωθεί
κάνει καταστροφές. Αναπτύσσεται κυρίως τις ζεστές και ξηρές εποχές. Αντιμετωπίζεται
αφαιρώντας τα ζιζάνια γιατί πάνω σ' αυτά ζουν. Επίσης μπορούμε να δοκιμάσουμε λάδι
μηχανής αραιωμένο σε νερό. Άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι ράντισμα με τσάι καπνού.
Στην τελευταία λύση χρησιμοποιούμε ροτενόνη. Γενικά με συγκαλλιέργεια καρότων και
παντζαριών αποφεύγουμε τα έντομα.
VI. Κολοκύθι
Φυτώριο: Οι σπόροι διατηρούνται έως 4 έτη. Φυτεύουμε 2-3 μαζί σε σακουλάκια με τύρφη
και όταν φυτρώσουν αφήνουμε μόνο ένα φυτό να μεγαλώσει, τα υπόλοιπα σε κάθε
σακουλάκι τα ξεριζώνουμε. Μπορούμε να σπείρουμε και κατευθείαν στο έδαφος.
Κατά τη μεταφύτευση μπορούμε να εμβαπτίσουμε τις ρίζες σε SPS-MICROB για 15-20 λεπτά
για απολύμανση και δυνάμωμα των ριζών.
Έδαφος: Ευδοκιμεί σε μαυρόχωμα, αμμοαργιλώδες και θέλει πολύ κοπριά, 4-5 τόνους ανά
στρέμμα. Το αφρατεύουμε με κομπόστ. Το pΗ πρέπει να είναι 5,5 έως 7,5. Θέλει υγρό
έδαφος, λίγο σκιερό, σχετικά ζεστό και προστατευμένο. Αναπτύσσεται σε θερμοκρασία 22
έως 28 °0. Ο παγετός το καταστρέφει. Είναι πολύ ευαίσθητο φυτό.
Για καλή προετοιμασία του εδάφους κάνουμε προκαλλιέργεια κάρδαμου νωρίς την άνοιξη
και όταν μεγαλώσει το κόβουμε και το αφήνουμε στο έδαφος. Τέλος, το έδαφος πρέπει να
στραγγίζει καλά.
Καλλιέργεια: Χρειάζεται συχνό πότισμα, αλλά προσοχή να μην λασπώνει το έδαφος. Κάθε
10 μέρες ποτίζουμε με POLYMARIS PLANT για αναζωογόνηση όπως και στην ντομάτα.
Καρπό έχουμε 3 μήνες μετά τη σπορά.
Ασθένειες: Υπάρχει βλαβερό σκαθάρι. Μια πρώτη αντιμετώπιση είναι να μην βάζουμε στο
ίδιο μέρος κολοκύθι παρά μόνο μετά πέντε έτη.
στάχτης, φρέσκου ασβέστη και νερού που το έχουμε φτιάξει 1 έως 2 μέρες πριν (τα
σκοτώνει).
Συντροφικά: Κρεμμύδι, σαλάτα (μαρούλι), μάραθο, καλαμπόκι (όχι όμως κρεμμύδι και
καλαμπόκι μαζί), αναρριχώμενα φασολάκια και νεροκάρδαμο.
Επίλογος
Σταματώντας εδώ, είναι ανάγκη να προσθέσουμε ότι το εγχειρίδιο αυτό, δεν τελειώνει σ'
αυτό το σημείο.
Για να φτάσει σ' αυτούς τους στόχους η οικολογική-βιολογική γεωργία, η IFOAM παίρνει
τα εξής μέτρα:
α) Αποκλείει τέτοια προϊόντα (χημικά λιπάσματα, φυτοφάρμακα και διάφορα άλλα χημικά)
και μεθόδους (εντατικοποίηση παραγωγής φυτών και ζώων, βιομηχανική κτηνοτροφία
κ.λπ.) που έρχονται σε αντίθεση με τους βασικούς σκοπούς της.
Όσον αφορά την αποθήκευση, συντήρηση και επεξεργασία των προϊόντων, δεν επιτρέπεται
η χρήση χημικών, αλλά ούτε και η ακτινοβόλησή τους.
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
1985