The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

Solution Manual for Changing Earth Exploring

Geology and Evolution 7th Edition by Monroe and
Wicander ISBN 128573341X 9781285733418
Full download link at:
Solution manual: https://testbankpack.com/p/solution-manual-
for-changing-earth-exploring-geology-and-evolution-7th-
edition-by-monroe-and-wicander-isbn-128573341x-
9781285733418/
Chapter 5:
Volcanoes and Volcanism

Chapter Outline

5.1 Introduction
5.2 Volcanism and Volcanoes
5.3 What are the Types of Volcanoes?
GEO-INSIGHT 5.1: Do Volcanic Gases Cause Ozone Depletion?
5.4 Other Volcanic Landforms
5.5 Volcano Belts
5.6 North America’s Active Volcanoes
5.7 Plate Tectonics, Volcanoes, and Plutons
5.8 Volcanic Hazards, Volcano Monitoring and Forecasting Volcanic Eruptions
Key Concepts Review

Learning Objectives
Upon completion of this material, the student should understand the following.

 In addition to lava flows, erupting volcanoes eject pyroclastic materials, especially ash
and gases.
 Geologists identify the basic types of volcanoes by their eruptive style, composition, and
shape.
 Although all volcanoes are unique, most are identified as shield volcanoes, cinder cones,
or composite volcanoes.
 Volcanoes characterized as lava domes tend to erupt explosively and are therefore
dangerous.
 Active volcanoes in the United States are found in Hawaii, Alaska, and the Cascade
Range of the Pacific Northwest.
 Eruptions in Hawaii and Alaska are commonplace, but only two eruptions have occurred
in the continental United States during the 1900s and one in 2004. Canada has had no
eruptions during historic times.
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

 Some eruptions yield vast sheets of lava or pyroclastic materials rather than forming
volcanoes.
 Geologists have devised the volcanic explosivity index as a measure of an eruption’s size.
 Most volcanoes are located in belts at or near divergent and convergent plate boundaries.
 Some volcanoes are carefully monitored to help geologists anticipate eruptions.

Chapter Summary
 Volcanism encompasses those processes by which magma rises to the surface as lava
flows and pyroclastic materials, and gases are released into the atmosphere.
 Gases make up only a few percent by weight of magma. Most is water vapor, but sulfur-
gases may have far-reaching climatic effects, and carbon dioxide is dangerous.
 Aa lava flows have surfaces of jagged, angular blocks, whereas the surfaces of pahoehoe
flows are smoothly wrinkled.
 Other features of lava flows are lava tubes and columnar joints. Lava erupted under water
typically forms bulbous masses known as pillow lava.
 Volcanoes are found in various shapes and sizes, but all form where lava and pyroclastic
materials erupt from a vent.
 The summits of volcanoes have either a crater or a much larger caldera. Calderas form
following voluminous eruptions, and the volcano peak collapses into a partially drained
magma chamber.
 Shield volcanoes have low, rounded profiles and are composed mostly of mafic flows
that cool and form basalt. Small, steep-sided cinder cones form around a vent where
pyroclastic materials erupt and accumulate. Composite volcanoes are made of lava flows
and pyroclastic materials of intermediate composition and volcanic mudflows.
 Viscous, bulbous masses of lava, generally of felsic composition, form lava domes which
are dangerous because they erupt explosively.
 Fluid mafic lava from fissure eruptions spreads over large areas to form a basalt plateau.
 Pyroclastic sheet deposits result from huge eruptions of ash and other pyroclastic
materials, particularly when calderas form.
 Geologists have devised a volcanic explosivity index (VEI) to give semiquantitative
measure of the size of an eruption. Volume of material erupted and the height of the
eruption plume are criteria used to determine the VEI; fatalities and property damage are
not considered.
 Approximately 80 percent of all volcanic eruptions take place in the circum-Pacific and
the Mediterranean belts, mostly at convergent plate boundaries. Most of the rest of the
eruptions occur along mid-oceanic ridges or their extensions onto land.
 The two active volcanoes on the island of Hawaii and the one just to the south lie above a
hot spot over which the Pacific Plate moves.
 To effectively monitor volcanoes, geologists evaluate several physical and chemical
aspects of volcanic regions. Of particular importance in monitoring volcanoes and
forecasting eruptions is detecting volcanic tremor and determining the eruptive history of
a volcano.
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

Enrichment Topics
Topic 1. Undersea Eruption. Fantastic footage of an undersea eruption in the North Pacific
was captured by NOAA. The footage is from 1800 feet below sea level at the Brimstone Pit
erupting through the Philippines Plate. http://news.discovery.com/videos/earth-undersea-
eruption-now-in-stereo.html

Topic 2. Flood Basalts and Mass Extinctions. The Deccan Traps, a region of plateau basalts
that erupted about 65 million years ago, may be the cause of the extinction of the dinosaurs
and other contemporaneous Late Cretaceous fauna rather than the favored asteroid impact
hypothesis. The argument is that the climatic effects of such large scale eruptions would be
sufficient to cause extinctions. Professor Andy Saunders has linked the Siberian Traps with
the end of Permian extinctions, plus many other extinctions with flood basalt events.
http://www.geosociety.org/news/pr/07-59.htm;
http://geoweb.princeton.edu/people/keller/deccan/deccan.html
http://www.le.ac.uk/gl/ads/SiberianTraps/FBandME.html

Topic 3. Volcanism and Antarctic Ice Loss. Climate change may cause the West Antarctic
ice sheet to melt, which will raise global sea level. The recent discovery of evidence of a
volcanic eruption taking place beneath the ice is a big concern since a volcanic eruption
beneath the ice will cause melting from the bottom, as well as melting from warmer
temperatures at the top. Add to that the possibility that melting beneath the ice sheet can
cause water to lubricate the location where the ice meets the underlying rock and cause the
ice sheet to slip into the sea faster. http://news.sciencemag.org/earth/2013/11/magma-boils-
beneath-antarctic-ice

Common Misconceptions
Misconception 1: Below the surface, the inside of Earth is entirely molten. Volcanoes are
places where this material “squirts out.”
Fact: Below the surface, Earth is solid—although the asthenosphere does behave like a
plastic—to a depth of about 1,800 miles. For now, it may be enough to note the distribution
of active and recently active volcanoes. These are in belts, or occasional isolated spots, but
are by no means randomly distributed, as one might expect if there were molten material
everywhere beneath the surface. See also Lecture Suggestion 3, below.

Misconception 2: Volcanic eruptions are responsible for global warming.

Fact: Some people do not accept that human activities are causing the rise in greenhouse
gases that is causing global warming. This suggests the alternative that volcanoes emit more
greenhouse gases during eruptions and therefore are responsible for the bulk of the warming.
In truth, the amount emitted by volcanoes is relatively tiny. The annual contribution of CO2 to
the atmosphere by volcanoes is 200 million tons, less than one percent of the nearly 30 billion
tons emitted by human activities. This human enhanced greenhouse effect may cause an
average annual global warming of 3 to 5oC over the next 50 years.
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

Lecture Suggestions
1. To demonstrate the concept of viscosity, it is helpful to show students the rates at which
different fluids flow down an inclined surface. You can do this by pouring a small
amount of each of several types of fluid onto a piece of plywood or similar flat surface.
Incline the plywood toward the class so that the fluids flow downward toward them.
Vegetable oil, honey, molasses, and oatmeal provide a good range of flow rates.

2. Differential viscosity can also be illustrated in this manner. Place three small samples of
honey or molasses in separate beakers. Put one sample in a bath of ice water and another
in a bath of hot water before class and let them sit until they warm or cool significantly.
By pouring the three samples simultaneously, you can show the students how
temperature has a significant effect on the viscosity of a given substance. They may
remember this better if you remind them of the old phrase, “as slow as molasses in
January.”

3. Is the inside of Earth entirely molten? Aside from an argument based on the distribution
of active volcanoes (see Common Misconceptions, above), try this simple demonstration.
Bring two identical looking eggs to class, one of them hard boiled, the other uncooked.
During the discussion of magma sources, spin the hard cooked egg on its long axis. Then,
you may invite (or select) two students to come forward, give each of them one of the
eggs, and ask each to spin his/her egg (not too close to the table edge). One student (with
the cooked egg) should be able to do this, without much trouble. The other student will
find it impossible. Some of the students by now may have guessed at the difference
between the eggs, or you can elicit the answer. You can then point out the analogy with
Earth, which spins very well (with a little wobble) on its axis.

4. Don't forget the comparison of dissolved gases in a magma coming out of solution as the
magma rises to the surface (and pressure is released) to what happens when a bottle of
club soda is opened. You can even bring a bottle to class, shake it up, and while pointing
it at the class, ask what will happen if you open the top. Even when you don't go through
with it, they will get the point. It’s more fun when you “erupt” the bottle, though.

5. Studying volcanoes sounds like a lot of fun but it can be very dangerous. David Johnston
died in the May 18, 1980 eruption of Mount St. Helens. His last words were “Vancouver!
Vancouver! This is it…” Harry Glicken, who was supposed to be on St. Helens that
morning, was killed with two French volcanologists by a pyroclastic flow on Mount
Unzen in 1991. In 1993 six volcanologists were killed on Galeras in Columbia while
attending a conference on predicting volcanic eruptions. Students may be interested in
learning more about these fascinating people and why they are so compelled to study
volcanoes that they would put their lives in danger.

Consider This
1. Why are felsic magmas more viscous than mafic magmas?
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

2. Where are the most hotspots found? Are they found everywhere on oceanic plates? Are
they found on continental plates? How does a mantle plume penetrate the thickness of the
continental lithosphere to create an eruption?

3. Do volcanic eruptions vary in frequency on a human timescale? Are there certain years or
decades in which eruptions are more common?

4. What different kinds of hazards can people living near volcanoes expect? Why do people
live on and near known or potentially active volcanoes? What are some benefits which
volcanoes may provide?

Important Terms
aa lava tube
basalt plateau Mediterranean belt
caldera nuée ardent
Cascade Range pahoehoe
cinder cone pillow lava
circum-Pacific belt pyroclastic sheet deposit
columnar joint shield volcano
composite volcano (stratovolcano) volcanic ash
crater volcanic explosivity index (VEI)
fissure eruption volcanic tremor
lahar volcanism
lava dome volcano

Internet Sites, Videos, Software, and Demonstration Aids

Internet Sites

1. Mt. St. Helens: Back From the Dead. NOVA Online, PBS (2010)
http://www.pbs.org/wgbh/nova/earth/mt-st-helens.html
Life returns to Mt. St. Helens. Could another eruption be in the volcano’s future?

2. Kilauea: Mountain of Fire. Nature Online, PBS (2010)

http://www.pbs.org/wnet/nature/episodes/kilauea-mountain-of-fire/introduction/4718/
The world’s most active volcano has been eruption continuously since 1983; it’s Kilauea,
on Hawaii’s Big Island.

3. Space Age Volcano Monitoring Network, JPL

http://www.jpl.nasa.gov/video/index.cfm?id=858
Monitoring Mount Saint Helens from space using NASA technology.

4. Global Volcanism Program. Smithsonian Institution http://www.volcano.si.edu/

This website looks at Holocene volcanoes and eruptions. You can also use this as a
gateway to Google Earth’s volcano map.
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

5. Deadly Shadow of Vesuvius. NOVA online, PBS (1998)

http://www.pbs.org/wgbh/nova/vesuvius/
The story of the ancient Roman city of Pompeii, which was destroyed by the eruption of
Mount Vesuvius, and the risk the people of Naples face today.

6. Hawaii Born of Fire. NOVA Online, PBS. http://www.pbs.org/wgbh/nova/hawaii/

A look at the Hawaiian Islands, from molten rock to verdant landscape.

7. Violent Hawaii. Nature, PBS Video. http://www.pbs.org/wnet/nature/episodes/violent-

hawaii/video-full-episode/1422/
The Hawaiian Islands create a chain that stretches 1,500 miles across the Pacific Ocean,
where volcanoes and living creatures thrive.

8. Volcanoes, United States Geological Survey http://www.usgs.gov/themes/volcano.html

The USGS looks at volcanoes has natural hazards, which can bring risks to life, property
and infrastructure.

9. Volcano World, Oregon State http://volcano.oregonstate.edu/

Hot topics in volcanology with an archive that covers many topics.

10. Cascades Volcano Observatory http://vulcan.wr.usgs.gov/home.html

Mt. St. Helens and other volcanoes of the Pacific Northwest including current activity.

11. Volcano Video Productions http://www.volcanovideo.com/

Video clips and DVDs for sale of volcanic features and eruptions focusing on Kilauea in
Hawaii. Includes eruption updates; Kilauea: Close-up of an Active Volcano; Lava Flows
and Lava Tubes: What they are and How they Form; Eruption at Sea and others.

Videos

1. Volcanoes of the Deep Sea, IMAX (2003, 40 mins.)

Volcanoes at spreading centers 12,000 feet below the ocean’s surface with dramatic
landscapes and strange creatures.

2. Volcano! Nature’s Inferno. National Geographic DVD (1990, 60 mins.)

Learn about volcanoes as you travel around the world and join volcanologists in their
efforts to forecast eruptions.

3. Volcano under the City. NOVA, PBS DVD (2006, 60 mins.)

An active volcano in central Africa is the study site for a team of scientists.

4. In the Path of a Killer Volcano. NOVA, PBS DVD (1993, 60 mins.)

The massive evacuation that was prompted by the imminent eruption of Mount Pinatubo
in the Philippines.

5. Mystery of the Megavolcano. NOVA, PBS (2006, 56 mins.)

Evidence of the greatest volcanic eruption of the last 100,000 years is found in a remote
lake in Southeast Asia.

6. Supervolcano: It’s Under Yellowstone and its Overdue, Discovery Communications (105
mins.)
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

Yellowstone National Park with its amazing geysers and wildlife is above an enormous
mantle plume that could erupt at any time.

7. The Earth Revealed. Annenberg/CPB Collection.

 # 13: Volcanism. What volcanoes tell scientists about the Earth’s interior, the
processes that create them and the various types of volcanic features and
phenomena are explored.
 # 25: Living With Earth, Part I, Destructive Natural Phenomena.

8. Everything You Need to Know: Volcanoes. Insight Media (2007, 56 mins.).

An introduction to volcanoes and the parts of an eruption.

9. Forces that Shape the Earth. Insight Media (2000, 29 mins)

Forces that form and reform rocks and landforms on Earth.

10. Volcanism. Insight Media (1999, 15 mins.)

The formation of volcanoes and the importance of volcanic activity to the Earth.

11. Volcanoes. Insight Media (2004, 15 mins.)

Introduction to basaltic and andesitic volcanism.

12. Volcanoes of the United States. Insight Media (2004, 24 mins.)

Ancient and current volcanoes of the U.S. explored.

Slide sets
1. Geologic Hazards Slide Sets; Volcanoes, 8 sets available. National Geophysical Data
Center. http://www.ngdc.noaa.gov/mgg/image/hazardsimages.html

2. Geothermal Activity and Energy. Educational Images, Ltd.

3. Volcanism, digital images. GeoPhoto Publishing.

Answers to Figure-Related Critical Thinking Questions

Critical Thinking Question Figure 5.3
Are volcanic gases dangerous to humans?

Yes; H2S repels at first, then deadens the olfactory nerves, then kills. CO and CO2 can kill by
denying O2.

❯ ❯ Critical Thinking Question Figure 5.5

What controls whether a lava flow is aa or pahoehoe?

Both types, aa and pahoehoe, originate from the same sources and are of the same composition.
Time and temperature makes the difference: initial flows are hotter and produce more fluid
pahoehoe. In time the same flow that produced the pahoehoe may change to the aa characteristic.
Later flows from the same volcanic event may be cooler and flow as aa types. Gas content may
also have an effect, but the gases are released more rapidly with higher temperatures.
The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution, 7e Instructor’s Manual

❯ ❯ Critical Thinking Question Figure 5.6

What inferences can you make about where this pillow lava formed?

The Kenai Fjords park pillow lava appears to be similar to that found in the Mona Schist on US-
41 in the UP of Michigan. Flows like this into ocean basins are common at divergent plate
boundaries as the top of the ophiolite suite of ocean crust.

❯ ❯ Critical Thinking Question Figure 5.14

Why do you think lava domes are so dangerous?

Lava domes, just like the one that formed in Mt. St. Helens in July 1980, are indications of fluid
pressure building up beneath a thin rock crust. The condition is an indication that an explosion is
possible, maybe like that in May. (OK – it did blow, but not as bad.) Domes are messengers, and
although not all of them blow dangerously, the message should be acted on.

❯ ❯ Critical Thinking Question Figure 5.17

Why is magma at divergent plate boundaries mafic, whereas magma at convergent plate
boundaries is intermediate or felsic?

In general, these concepts are true, but when you examine volcanoes around the world, there are
exceptions to this “rule”.

At divergent boundaries source magma comes right from the mantle – mafic concentration! At
the convergent boundary where mafic magma may originate as the subducted plate makes contact
with the heat of the asthenosphere. But as that mafic diaper moves up through the overlying
lithosphere and crust, other processes such as magma mixing, assimilation, and underplating
favor the production of granitic and andesitic magma.

❯ ❯ Critical Thinking Question Figure 5.21

Why are numbers of fatalities and property damage not used in assigning a VEI value to an
eruption?

The extent of volcanic impacts can be mitigated by proper warning to populations in harm’s way.
Some volcanoes exist in areas without human population pressures. The human toll has nothing
to do with the explosivity.

Suggested Answer to Selected Short Answer Question

(Answers to question 6 and question 10 provided in the appendix to the text)

8. What criteria do geologists use to assign a volcanic explosivity index

(VEI) value to an eruption?

Suggested Answer:
The VEI (Volcanic Explosivity Index) is based on the volume of material
explosively ejected and the height of the eruption plume.
Another random document with
no related content on Scribd:
uit den weg kunnen ruimen, zonder dat iemand merkt, dat ik de hand
in het spel heb gehad.”

„Voor alles moeten wij weten, waar hij zich bevindt,” antwoordde
McIntosh.

„Dat zullen wij reeds morgen weten,” sprak Mr. Geis, „want ik heb
hem tegen elf uur morgenochtend bij mij ontboden.” [6]

„Dan hebben wij morgen immers een prachtige gelegenheid, dat

zaakje op te knappen.”

„Neen!” viel Mr. Geis uit, „ik heb je immers gezegd, dat hij niet mag
merken in mij een vijand te hebben. Wij moeten iets heel bijzonders,
iets vernuftigs bedenken om den knaap onschadelijk te maken.”

Bijna een uur lang broeiden zij samen op een plan, eindelijk wreef
McIntosh zijn groote, lompe handen vergenoegd en riep uit:

„Dit plan is prachtig! Op dat eiland woont niemand en wij zullen er

hem zeker naar toe kunnen lokken.”

Den volgenden morgen om 11 uur kondigde de oberkellner bij Mr.

Geis het bezoek aan van een bankier John Govern.

Eerst wilde Mr. Geis hem niet ontvangen, omdat hij Raffles
verwachtte. Maar omdat het een bankier was, die hem wenschte te
spreken, gaf hij den oberkellner bevel den heer binnen te laten.

Een oude heer met voornaam uiterlijk, die, door de jicht geplaagd,
zich van twee krukken bediende, kwam met moeite de kamer binnen
en keek Mr. Geis door zijn gouden bril scherp aan.

„Wil u plaats nemen?” vroeg Mr. Geis. „Wat wenscht u van mij?”

De vreemdeling ging zitten en sprak kuchend:

„Gij kent mij waarschijnlijk niet meer, Mr. Stein.”

Mr. Geis, of liever Stein, zooals hij zich nu noemde, verbleekte en

keek den onbekenden heer eenige seconden lang onderzoekend
aan. Maar hij kon zich niet herinneren, den ouden heer ooit ontmoet
te hebben.

„Het is meer dan tien jaar geleden,” sprak Mr. Geis, „dat ik Londen
heb verlaten en in het buitenland vergeet men op den langen duur
zijn vroegere bekenden. Hoe was ook weer uw naam?”

„John Govern,” kuchte de onbekende. „John Govern, makelaar en

bankier.”

Mr. Geis kon zich met den besten wil niemand van dien naam
herinneren. Maar om den ander niet onaangenaam te zijn, huichelde
hij het tegendeel.

„Zeker, zeker. Wij hebben elkaar dikwijls op de beurs ontmoet.”

„Dat nu juist niet,” lachte de vreemdeling, „daar hebben wij elkaar

nooit getroffen.”

„Laat mijn geheugen mij dan zóó in den steek?” antwoordde Mr. Geis.

„Dat schijnt zoo,” sprak de grijsaard, nog steeds glimlachend.

„Maar ik herinner mij,” sprak Mr. Geis, „dat wij dikwijls samen zaken
dreven.”

„O ja,” antwoordde de ander, „in tamelijk groote ondernemingen.

Alleen met dit verschil, dat ik in die dagen bijna geen verstand had
van zaken.”

Mr. Geis werd zenuwachtig. Hij wist niet, waar de vreemdeling heen
wilde.
Wie was deze onbekende? Wat wilde hij van hem?

Hij besloot daarom, zijn bezoeker een rechtstreeksche vraag te

stellen en sprak:

„Wilt gij mij mededeelen, wat u tot mij voert?”

„Gij schijnt zeer vergeetachtig te zijn, Mr. Stein,” antwoordde de oude

heer met een spottend lachje, „gij hebt mij zelf voor deze
samenkomst uitgenoodigd.”

Mr. Geis riep met een verbaasd gelaat uit:

„Wie noodigde u uit? Ik?”

„Ja zeker, gij zelf!” antwoordde Mr. Govern, „gisteravond in het

Garrick-theater hebt gij mij gevraagd, heden om 11 uur bij u te komen
in uw hotel.”

„Ik ben wel in het Garrick-theater geweest,” antwoordde Mr. Geis,

„maar ik herinner mij niet u te hebben gesproken.”

„Gij maakt mij een groot compliment, Mr. Geis,” sprak de onbekende,
hem bij zijn waren naam toesprekende, „mijn vermomming moet
uitstekend zijn, als een oude zakenvriend, zooals gij, mij niet
herkent.”

Mr. Geis was bij deze woorden van zijn bezoeker vol verbazing
opgestaan en keek den ouden heer aan, alsof hij een spook voor zich
had.

Eindelijk, na meerdere seconden, stamelde hij:

„Zijt gij het werkelijk, Lord Lister?”

„Ja,” lachte deze. „Lord Edward Lister, genaamd John C. Raffles, de
groote onbekende, doet u de eer aan, u een bezoek te brengen.”

„Drommels, dat is een verrassing! Uw vermomming is schitterend

gelukt. Ik zou er tien eeden op hebben gedaan, dat gij niet Lord Lister
waart, maar inderdaad degene, voor wien gij u uitgaaft. Gij zijt
werkelijk, zooals de couranten melden, een geniale meester!”

„Laat ons daarover zwijgen,” sprak Raffles, die een afkeer had van
loftuitingen, „deel mij mede, wat gij van mij wenscht!”

„Voor alles, mijn lieve vriend,” begon Mr. Geis, „moet gij mij toestaan,
dat ik een lunch voor ons beiden laat opdienen.”

„Geef u geen moeite,” antwoordde Raffles, „ik gebruik bij andere

menschen, zelfs bij zeer goede bekenden, uit principe nooit iets. Het
eenige, wat ik mijzelf gun, is een cigarette.”

„Gij zijt een merkwaardig mensch,” merkte Mr. Geis op, „een zeer
merkwaardig mensch. Meent gij soms, dat ik u iets schadelijks zou
voorzetten?” [7]

Raffles haalde de schouders op en sprak:

„Zijt gij bij de bereiding der spijzen tegenwoordig?”

„Dat niet,” antwoordde Mr. Geis, „maar neem mij niet kwalijk, Lord
Lister—”

„John Govern,” viel Raffles hem in de rede.

„Juist! Neem mij niet kwalijk, Mr. Govern, maar dat grenst aan
vervolgingswaanzin.”

„Welneen!” lachte Raffles, „dat is alleen een principe, dat bij mijn
sport behoort en ik ben juist in staat, die sport zoo veilig uit te
oefenen, omdat ik nooit den voornaamsten regel uit het oog verlies.”

„En die is?” vroeg Mr. Geis met gespannen aandacht.

„Ik wil u, als oud vriend, mijn geheim gaarne toevertrouwen”, sprak
Raffles. „Deze regel luidt:

„Voel je altijd bedreigd!”

„Een zeer vreemde stelregel!” vond Mr. Geis. „Sta mij dan tenminste
toe, Mr. Govern, dat ik u een cigarette aanbied.”

„Ook daarvoor moet ik bedanken,” wees Raffles met een fijn

glimlachje af, „ik ben gewend aan mijn eigen merk. Een zeer lichte,
uitstekende cigarette. Ik zal u het merk noemen: Gibson Girl! Gij staat
mij zeker wel toe, dat ik er een van opsteek?”

„Ik verzoek het u zelfs!” antwoordde Mr. Geis en hij zag, hoe Raffles
uit een kostbaar, gouden cigarettenétui, dat versierd was met een
prachtig wapen, samengesteld uit diamanten en robijnen, een
cigarette nam.

„Ik zie, dat gij een prachtig étui bezit,” sprak Mr. Geis, „dat moet zeer
kostbaar zijn.”

„Een souvenir aan mijn ontmoeting met een Russischen grootvorst in

Monte Carlo.”

„Een geschenk?” vroeg Mr. Geis met een spottend glimlachje.

„Neen,” klonk het uit den mond van Raffles, „dat zou in strijd zijn met
mijn beroep als sportsman. Ik koop nooit iets en laat mij ook nooit iets
ten geschenke geven. Bij mijn sport zijn dergelijke dingen overbodig;
alle mogelijke zeldzaamheden komen in mijn handen.”
„Een wonderlijk beroep, wat gij uitoefent,” antwoordde Mr. Geis en
voor het eerst kwam eenige twijfel in hem op, of het hem ooit zou
gelukken, dezen meesterdief in de val te lokken.

„Mijn tijd is beperkt,” sprak Raffles, „ik verzoek u, mij te willen

meedeelen, wat gij gisteravond hebt bedoeld.”

„Goed,” sprak Mr. Geis, terwijl hij tegenover Raffles in een fauteuil
plaats nam. Hij stak ook een sigaret aan en, nadat hij eenige
oogenblikken zwijgend had gerookt, begon hij:

„Gij kent de Lincoln-Bank”.

„Tot dusverre alleen van buiten,” schertste Raffles, „maar het zou
kunnen zijn, dat ik, nu gij er mij opmerkzaam op hebt gemaakt, de
Bank en den inhoud van haar brandkasten eens van binnen ga
bekijken. Maar ik vrees, dat mijn bezoek nauwelijks de moeite zal
loonen, nu ik weet, dat gij directeur zijt.”

„Gij vergist u” antwoordde Mr. Geis, „de Lincoln-Bank is voornamelijk

de spaarbank van kleine kooplui en arme menschen. Wij bezitten
bijna drie millioen pond baar, die in onze brandkasten bewaard
worden. Een bezoek zou dus wel de moeite waard zijn, en in deze
beteekenis van het woord, om het kortweg te zeggen, stel ik u voor
uit deze deposito’s een gedeelte van uw verloren kapitaal terug te
halen.”

Raffles keek bij deze woorden met half-gesloten oogen naar Mr.
Geis. Zijn trekken verrieden schijnbaar groote onverschilligheid, maar
Mr. Geis zou geen woord verder gesproken hebben, als hij de
gedachten van zijn tegenstander had kunnen raden.

„De duivel hale je,” dacht Raffles bij zichzelf, „die kerel schijnt zijn
schurkenstreken om kleine lui hun spaarduiten te ontstelen nog niet
te hebben afgelegd. Een gevaarlijk sujet!”
Intusschen antwoordde hij op vriendelijken toon:

„Voor den drommel! Mr. Geis, dat zou een weldaad zijn, als ik
eindelijk een deel van mijn geld terug zou krijgen, ik kan het juist zoo
goed gebruiken.”

„Ik ook,” sprak Mr. Geis lachend. „En dat is juist het doel van mijn
komst naar Londen. Ik heb bij eene speculatie zeer veel geld verloren
en hoop het daardoor terug te krijgen. Ik denk, dat wij beiden, als wij
eerlijk tegenover elkaar zijn, spelenderwijze eenige millioenen
kunnen verdienen.”

Raffles rookte en antwoordde:

„Aan mijn eerlijkheid zult ge zeker niet twijfelen. Deel mij het plan, dat
ge hebt, mede; voor mij bestaan bij de uitoefening van sport geen
hinderpalen.”

„Luister dan,” sprak Mr. Geis.

„Ik zal u over 14 dagen, nadat ik de leiding der bank heb

overgenomen, als procuratiehouder der bank aanstellen. Als
zoodanig hebt gij de sleutels der schatkamer in bewaring. Gij zult
binnen korten tijd, op een nacht, voorzien van de sleutels der bank,
de brandkasten openen, en met den gezamenlijken inhoud er
vandoor gaan, d.w.z. gij zult in mijn auto met het geld naar mijn villa
in Brighton rijden, waar ik op u wacht. [8]Dan deelen wij den buit. Ik
zal u daarop zoolang in mijn villa verbergen, totdat de politie
gekalmeerd is. Ik zelf echter blijf op mijn post en leid de zaken der
bank als haar directeur verder. Is dat niet een voortreffelijk idee?”

„Een schitterend plan!” antwoordde Raffles vol vuur, terwijl hij

opsprong, „hier hebt gij mijn hand, wij voeren het samen uit.”
„Bravo”, lachte Mr. Geis, terwijl hij Raffles vriendschappelijk de hand
drukte, „en nu willen wij het zaakje met een flesch wijn bezegelen.”

„Het spijt mij,” sprak Raffles, „daaraan doe ik niet mee.”

„Allright,” antwoordde Mr. Geis, „zooals ge wilt. Maar vóór alles moet
ge mij uw adres opgeven; ik moet u een bericht kunnen zenden,
zoodra het zoover is.”

„Dat luidt—John Govern, Regent Park 13,” was het antwoord van
Raffles, „het is mijn vaderlijk huis, maar niemand weet, dat ik daar
woon.”

Toen de bezoeker verdwenen was wreef Mr. Geis z’n handen en was
uitermate tevreden.

„Zoo, mijn waarde Lord,” sprak hij tot zichzelf, „nu heb ik je in elk
geval te pakken. Als McIntosh je om zeep brengt, des te beter, dan
zal deze man van eer als procuratiehouder de gelden voor mij stelen.
Mocht echter McIntosh bij dit zaakje zijn leven laten, dan zal ik blij
zijn, eindelijk van hem verlost te wezen, en dan zal Raffles mij de
deposito’s in handen spelen. Twee vliegen in één klap.” [9]

[Inhoud]
DERDE HOOFDSTUK.
 HET VULKAAN-EILAND.

Twee dagen na deze conferentie ontving Raffles met de ochtendpost

een brief van den volgenden inhoud:

„Hooggeachte heer!

Ik weet niemand op de wereld, die mij zou kunnen helpen dan gij. Ik ben
een wees. Mijn moeder heb ik nooit gekend, mijn vader was koopman en
reeder in Trinidad. Vandaag voor twee jaar, voordat ik meerderjarig werd,
stierf mijn vader aan een beroerte, zonder een testament te hebben
nagelaten. Daar ik bloedverwanten, noch iemand bezat, die mijn
vertrouwen genoot, regelde ik met behulp van een advocaat, die mij door
de rechtbank werd toegewezen, de nalatenschap van mijn vader en vond
daarin onder meer, behalve eenige duizenden ponden sterling, waarvan ik
tot heden leef, een landkaart, waarvan ik u een nauwkeurige schets
toezend.

Aan de keerzijde van die kaart heeft mijn vader genoteerd, dat een ontrouw
beambte, Pelugro genoemd, hem een vermogen van vier millioen had
ontstolen, waarmee hij ongeveer vier jaar geleden zou zijn gevlucht.

Mijn vader heeft het spoor van dien man gevolgd en is te weten gekomen,
dat hij op een onbekend eiland den schat verborgen heeft en met een deel
van het geld naar Parijs is getrokken.

Hij zou het geld juist daar hebben verborgen, opdat het niet, ingeval hij in
Parijs gevangen zou worden genomen, in mijn vaders handen zou vallen.
Eerst als mijn vader gestorven was, zou hij den schat gaan halen.

Pelugro is intusschen gestorven. Men wilde hem in Parijs arresteeren en bij

het gevecht, dat hij daar voerde met de hem achtervolgende detectives, is
hij door een schot gedood. Al wat men op hem vond, waren 100,000 francs
en de kaart van het onbekende eiland.

Tot dusverre is het mij nog niet gelukt, dit eiland uit te vinden. Ik ben nu
zonder geld en daar ik zoo dikwijls in de couranten over u gelezen heb en
 heb gehoord, dat gij een edelmoedig mensch zijt, wend ik mij nu tot u en
smeek u, mij te willen helpen.

Ik woon tijdelijk in een Londensch pension.

Intusschen blijf ik met de meeste hoogachting.

MELANIE HOPE.”

Raffles las den brief meerdere malen aandachtig door. Daarop lachte
hij luid en sprak tot Brand:

„Dat is een zeer merkwaardige zaak, die mij daar door de post werd
toegezonden. Men schijnt mij te verwisselen met Sherlock Holmes. Ik
moet een schat van ongeveer vier millioen op een onbekend eiland
gaan zoeken! Het is onzinnig!”

Hij las nogmaals den brief door, om het adres der afzendster te weten
te komen, maar tevergeefs. Er was geen enkele aanduiding te
vinden, betrekking hebbende op de woonplaats der afzendster.

„Echt vrouwenwerk,” sprak Raffles, „ik moet haar helpen, maar weet
niet eens waar zij woont.”

Hij nam de bijgezonden kaart en bekeek deze.

„Een eigenaardige chaos,” vervolgde hij tot Charly Brand, „het eiland
ziet er uit als een groote kreeft en ik betwijfel ten zeerste, of het ding
wel bestaat. Bovendien heb ik nooit gehoord, dat een eiland als dit,
waarop een kleine vulkaan is aangegeven, koraalriffen bezit. Kijk
eens naar die kaart!”

Charly Brand bestudeerde haar met groote opmerkzaamheid,

schudde het hoofd en sprak:
„Ik denk, dat wij aan de Lloyd misschien inlichtingen kunnen krijgen,
waar een dergelijk eiland te zoeken [10]is. Daar heeft men de beste en
nieuwste kaarten van de geheele wereld.”

„Ik dacht daar ook reeds aan. Wij kunnen het probeeren.”

Zij gingen naar het bureau van de Lloyd en de ambtenaren van deze
grootste zeevaartmaatschappij der wereld raadpleegden urenlang
kaarten. Reeds wilden zij hun pogingen opgeven, toen zij een oude
kaart vonden, die misschien uit de 16e eeuw afkomstig was. Ook
deze vergeleken zij met de kaart, welke Raffles had meegebracht.

Beide vertoonden opvallende overeenkomst met elkaar, maar de

koraalriffen, die op de kaart van Raffles voorkwamen, ontbraken op
de andere. De beambte van de Lloyd verklaarde echter als zeer
waarschijnlijk, dat het wel een onjuistheid zou zijn van de teekenaars
der kaart, welke Raffles bezat, daar de bedoelde riffen geen
koraalbanken waren, maar zand- of steenhoogten. Het eiland droeg
den naam Rocky-eiland en bevond zich dicht bij de westelijke kust
van IJsland.

„Gij kunt met een stoomboot,” zoo vertelde de beambte, „het eiland in
vier dagen bereiken. Gij zult in Southampton, voor zoover ik in de
scheepslijsten kan vinden, een boot, genaamd „Hertha” treffen, die
reeds morgen naar IJsland vaart Het is een walvischvanger, veel
geriefelijkheden zult gij aan boord niet vinden.”

Toen Raffles het gebouw der maatschappij had verlaten, ging hij met
Charly Brand naar een groot restaurant, waar hij zwijgend zijn diner
gebruikte.

Nadat de maaltijd was afgeloopen, sprak hij, onder het rooken van
een cigarette:
„Ik zal naar IJsland varen en beproeven, het eiland en den schat te
vinden.”

„Ik ontraad het je,” antwoordde Charly Brand. „Wie weet, of het
eiland, dat men ons op het bureau der Lloyd heeft aangeduid,
hetzelfde is, dat je zoekt.”

„Dat hindert niet,” antwoordde Raffles hem. „Dan beschouw ik mijn

vaart als een pleiziertochtje. Morgen gaan wij van Southampton naar
IJsland.”

Op de boot, die hen naar de plaats van bestemming bracht, bevond

zich behalve hen beiden nog een passagier, en dat was McIntosh.

Hij gaf zich uit als walvischjager en Raffles vermoedde niet, dat hij de
afzender was van den brief, met het doel om hem uit Londen naar het
eenzame eiland te lokken en hem te vermoorden.

Gedurende den overtocht deed McIntosh niet de minste moeite om

kennis te maken met Raffles.

McIntosh kende uit vroeger dagen, toen hij meerdere zeereizen had
gemaakt, het kleine eiland aan de westkust van IJsland en wist, dat
het zelden door menschen werd bezocht.

Bij aankomst in de haven van IJsland verdween hij spoorloos en

Raffles deed moeite om een visscher te vinden, die hem naar het
onbekende eilandje zou willen brengen. Eerst nadat hij twee dagen
lang gezocht had, gelukte hem dit en na een vaart, die vier-en-twintig
uur duurde, bracht de visschersboot hem naar het kleine,
onherbergzame eiland.

In de door riffen omgeven haven vonden de beide vrienden een

bootje liggen. De eigenaar van het visschersvaartuig was hierover
zeer verbaasd; hij had niet gedacht, dat er menschen op het eiland
waren.

Raffles beval hem, drie dagen lang met zijn boot te wachten in de
kleine, door rotsen ingesloten haven.

„Wees voorzichtig,” sprak de visscher tot Raffles, toen bij hem aan
land bracht. „Dit eiland is vol gevaarlijke plekken; ik bracht verleden
jaar een gezelschap, bestaande uit Duitschers en Engelschen, naar
het Noorden van het eiland, en tot op den huidigen dag is geen van
hen teruggekeerd. In de moerassen of in de heete zwavelbronnen
zullen zij den dood hebben gevonden. Wij zeggen altijd, dat dit land
de menschen verslindt en wij noemen IJsland het begin van de hel.
Weest dus voorzichtig, heeren. De bodem is vulkanisch.”

Raffles bedankte den vriendelijken ouden man en ging aan land. Hij
en Charly Brand hadden zich voorzien van wollen dekens,
houweelen, touwen en proviand, om het eenige dagen op het eiland
te kunnen uithouden.

Het was een woeste, rotsachtige streek, die zij doortrokken. Slechts
met moeite konden zij vooruitkomen. Rotsen, ijsbergen en afgronden
versperden hun den weg.

Ondanks dit alles volgde Raffles nauwkeurig de richting naar de plek,

die op zijn kaart was aangeduid als bergplaats van den schat.

In den avond maakten zij in een kleine grot hun legerstede klaar en
Raffles bereidde een stevig glas groc op een meegebracht
spiritustoestel.

„Wij bevinden ons in eigenaardige. omstandigheden,” sprak Raffles.

„Wel een beetje ongemakkelijk om te slapen, maar overigens vind ik
de lucht hier beter dan in ons mistige Londen en men behoeft niet
bang te zijn, hier een inspecteur Baxter te ontmoeten”.
„Daarin heb je gelijk,” lachte Charly Brand, „ik [11]denk, dat wij de
eenige levende wezens op het eiland zijn.”

Zij hadden verscheiden uren gerust, toen Charly, die achter in het hol
lag, en die door de ongemakkelijke houding en de buitengewone
omstandigheden den slaap niet kon vatten, een geluid hoorde, dat
hem vol oplettendheid naar den ingang van het hol deed kijken.

Duidelijk onderscheidde hij in het nachtelijk duister de gedaante van

een man, die in den ingang stond en blijkbaar luisterde.

Hoewel Charly niet vreesachtig was beefde hij nu toch van angst. De
onbekende bukte zich en kroop langzaam naar hen toe. Het bloed
stolde den jongen man in de aderen, zijn keel was als dichtgeknepen
en hij kon van ontzetting geen woord uitbrengen. Hij wilde
schreeuwen, maar het lukte hem niet.

Hij wilde een beweging maken om Raffles, die rustig slapende, naast
hem lag, te wekken, maar hij kon zich niet bewegen en geen geluid te
voorschijn brengen. Zijn tong was als verlamd, en slechts met de
oogen volgde hij elke beweging van den man, die zoo ongeroepen
was komen opdagen.

Het was Charly Brand duidelijk, dat hij niets goeds in het schild
voerde, eveneens twijfelde hij er geen oogenblik aan, dat hij en Lord
Lister tegen dezen schurk gezamenlijk moesten optreden als zij hem
onschadelijk wilden maken.

Hoe verschrikte hij echter, toen de vreemdeling plotseling vlak bij den
grooten onbekende was gekomen en zijn hand ophief, waarin hij een
dolk hield, die gericht was op de borst van den rustig slapenden man.
Het scherpe wapen blonk in het zacht maanlicht.

Daar gelukte het Charly—op het uiterste oogenblik—een luiden gil uit
te stooten en den rechterarm van Raffles heen en weer te schudden.
Dadelijk sprong Lord Lister op met een gewapende Browning-
revolver in de hand.

„Wat is er?” riep hij verbaasd uit.

Charly had eerst eenige minuten noodig om van zijn schrik te

bekomen. Daarop vertelde hij in korte, afgebroken woorden, wat hij
gezien had. Raffles lachte hem uit en meende, dat alles een
droombeeld, een hersenschim was geweest. Toen echter zijn jonge
vriend stellig verklaarde, dat hij zich niet vergist kon hebben en dat hij
den sluipmoordenaar vlak bij zich had gezien, werd Raffles ernstig en
begon hij nauwkeurig het geheele hol door te zoeken. Geen spoor
werd echter van den vreemdeling ontdekt.

Lord Lister en Charly zochten ook in den naasten omtrek van hun
legerplaats, echter zonder iets verdachts te vinden.

Nergens was een spoor van eenig levend wezen.

Rotsblokken van grilligen vorm lagen overal om hen heen verspreid

en boden veilige schuilplaatsen aan voor meerdere aanvallers.

De beide vrienden bleven het verdere gedeelte van den nacht wakker
en spraken samen over het Londensche zaakje met Mr. Geis.

Des morgens gingen zij weer op weg en Raffles zocht bij elken stap,
dien zij aflegden, of hij misschien een spoor kon ontdekken van den
onbekenden bezoeker van vorigen nacht.

Maar in den rotsachtigen bodem bleven geen voetsporen achter.

Tegen den avond waren de beide wandelaars tot op eenige uren

afstand van hun einddoel genaderd.
Maar de snel invallende duisternis maakte het hun onmogelijk om
verder te gaan. Onder een uitstekend rotsblok legden Raffles en
Charly Brand zich, in hun dekens gehuld, neer, nadat zij waren
overeengekomen om beurtelings te waken.

Het was bijna middernacht en Charly wilde juist zijn vriend wekken,
toen hij door twee sterke armen van achteren werd beetgepakt en
zijn keel zoo vast werd dicht gedrukt, dat hij geen geluid kon geven.
Alsof hij een veertje was, zoo werd hij met zijn deken opgelicht en
door iemand, dien hij niet kon zien, weggedragen.

Het was McIntosh, die zijn slachtoffers had gevonden.

Tevergeefs trachtte de jonge man zich uit de armen van zijn vijand te
bevrijden.

De man, die hem wegdroeg moest over reuzenkrachten beschikken.

Want zonder eenige moeite en zonder dat hij zijn zwaren last een
oogenblik neerzette, droeg hij hem eenige honderden meters ver.

Charly Brand gaf eindelijk de moeite op om zichzelf te bevrijden.

Allerlei gedachten vlogen door zijn brein. Het was hem
onverklaarbaar, welk belang deze sterke man in hem kon stellen. En
dat niet alleen hij onschadelijk gemaakt zou worden, zei hem een
onbepaald voorgevoel.

Maar waarom dit alles? Waarom?

Hij zag geen kans om Raffles te waarschuwen tegen het onbekende

lot, dat hem wachtte. Hij zag duidelijk in, dat zijn vriend, dien hij zoo
innig vereerde, het offer zou worden van den een of anderen
spitsboef, die eerst hemzelf van kant zou maken. [12]
Hij zag, hoe deze man, wiens armen hem als in ijzeren schroeven
vasthielden, naar de legerstede van Raffles zou sluipen en den rustig
slapenden jongen man het koude staal in de borst zou stooten.

Deze en dergelijke gedachten doorvlogen bliksemsnel zijn hersens,

zonder dat Charly een middel kon vinden, hoe hij zijn vriend nog zou
kunnen redden.

Plotseling bleef de man, die hem droeg en dien hij niet kon zien,
staan en liet zijn vracht op den bodem glijden. Charly Brand wikkelde
zich uit zijn deken en keerde zich snel om. Maar zijn onzichtbare
vriend was sterker dan hij. Op het oogenblik, dat Charly den koelen
nachtwind inademde en zijn hoofd uit de deken stak, greep een
sterke vuist zijn hals van achteren beet en drukte zijn hoofd naar
omlaag.

Daarop omvatte een arm zijn lichaam en tilde hem hoog in de hoogte.

En nu zag Charly Brand voor zijn verschrikte oogen een afgrond,

waaruit witte dampen opstegen.

Met een duivelsch lachje hield zijn onbekende vijand hem eenige
minuten in deze vreeselijke houding vast. De arme jongen beleefde
verschrikkelijke oogenblikken, terwijl hij boven den afgrond zweefde.
En er bestond geen mogelijkheid om aan de vuisten van zijn
tegenstander te ontkomen, er was geen uitweg, geen kans op
redding.

Hoewel Charly Brand wist, dat zijn laatste uur was aangebroken,
verloor hij geen oogenblik zijn tegenwoordigheid van geest. Nog
eenmaal keek hij om zich heen, als wilde hij de plek, waar hij den
dood zou vinden, nauwkeurig onthouden.

Het was een woeste, romantische streek, waar de beide mannen zich
bevonden. Rondom hen staken allerlei rotsblokken hun kale kruinen
in de hoogte, rechts onder hen, wel honderd meter diep, lagen
vulkanische meren, wier zwarte, gladde wateroppervlakken als
spookachtige geestenoogen naar den nachtelijken hemel en de maan
opkeken.

Vlak vóór Charly stegen merkwaardige witte dampen op, waarvan hij
de herkomst eerst niet begreep, totdat hem inviel, dat deze sissende
damp veroorzaakt werd door heete, onderaardsche bronnen. Nu wist
hij ook, welk vreeselijk lot hem wachtte. Dat niemand hem meer kon
helpen, als hij eenmaal daar beneden was, begreep hij zeer goed.
Want nog nimmer had men de rotsklooven, die gevormd worden door
de vulkanen van IJsland, onderzocht.

Nu liet de onbekende man zijn slachtoffer los en met een

vreeselijken, doordringenden gil, die duizendmaal weerkaatst werd
door de steile rotsmuren, stortte Charly Brand in den schier
bodemloozen afgrond.

Een hoonend lachen van den misdadiger was het eenige antwoord
op den doodskreet van den jongen man.

Daarop sloop hij als een reusachtige panter naar de legerstede terug,
om Raffles denzelfden weg te doen opgaan van zijn eerste
slachtoffer.

Maar het gebeurde anders.

De kreet van ontzetting, door Charly Brand geslaakt, had Raffles

gewekt.

Dadelijk was hij opgesprongen en had gemerkt, dat de plaats, waar

Charly Brand had gelegen, leeg was.

Terwijl hij nog nadacht, welke geheimzinnige macht zijn vriend had
doen verdwijnen, zag hij, hoe plotseling vóór hem in het nachtelijk
donker de gestalte van een man opdook.

Nog voordat Raffles zijn revolver kon opnemen, sprong de man als
een tijger naar hem toe en greep hem bij de keel.

Een vreeselijke strijd begon. Geen enkel geluid werd vernomen,

behalve het onstuimige hijgen der beide mannen, die op leven en
dood met elkaar vochten. Ieder van hen wist dat en verdubbelde zijn
inspanning om den kamp te winnen.

McIntosh had de kracht van Raffles onderschat. Al was deze ook iets
kleiner dan McIntosh en al bezat hij niet zooveel lichaamskracht,
Raffles was een uitstekend geoefend worstelaar, terwijl hij lenig was
als een aal.

Terwijl McIntosh ruw vocht, verdedigde de ander zich met alle trucs,
waarin geoefende sportslui bedreven zijn. Het lukte den Ier niet,
Raffles te overweldigen en hij probeerde daarom met een snelle
handbeweging, een dolk uit zijn broekzak te voorschijn te halen, om
dezen den grooten onbekende tusschen de ribben te stooten.

Maar deze poging werd hem noodlottig.

Nauwelijks had zijn hand Raffles vrijgelaten, of deze maakte van de

gelegenheid gebruik en bracht zijn tegenstander een geweldigen
vuistslag tegen den slaap toe.

Als een gevelde boomstam viel de schurk, zonder een kik te geven,
bewusteloos neer.

Nu was het voor Raffles het werk van een paar seconden om den
gevaarlijken kerel met behulp van de meegenomen touwen te binden.

Na korten tijd ontwaakte McIntosh tandeknarsend van woede uit zijn

verdooving; hij zag zich in Raffles’ macht. Deze had zijn electrische