Trap (musiek)

Trap van toonleer Romeinse syfers.

Naam van trap van toonleer (C-majeur toonleer) ).

In musiekteorie, verwys trap van die toonleer na die posisie van 'n bepaalde noot in 'n toonleer met betrekking tot die tonika, die eerste en belangrikste noot van die toonleer waarvandaan elke oktaaf begin. Trappe is nuttig om die grootte van intervalle en akkoorde aan te dui, en of hulle majeur of mineur is.

In die algemeenste sin is dit trap van die toonleer bloot die nommer wat aan elke trap van die toonleer gegee word, wat gewoonlik begin met 1=tonika. Om dit so te definieer, impliseer dat 'n tonika gespesifiseer is. Byvoorbeeld, die 7-toon diatoniese toonleer kan die majeurtoonleer word sodra die korrekte trap as tonika gekies is (bv. die C-majeur toonleer C–D–E–F–G–A–B, waar C die tonika is). As die toonleer geen tonika het nie, moet die begintrap arbitrêr gekies word. In stelteorie, byvoorbeeld, word die 12 trappe van die chromatiese toonleer gewoonlik genommer vanaf C=0, en die twaalf toonhoogteklasse word van 0 tot 11 genommer.

In meer spesifieke sin, word trappe van die toonleer name gegee wat dui op hulle spesifieke funksie in die toonleer. Hierdie definisie impliseer dat 'n funksionele toonleer, soos die geval is in tonale musiek.

Die uitdrukking trap van die toonleer is kan ook verwys na die afstand tussen twee opeenvolgende en aangrensende trappe van die toonleer (sien Trappe en spronge). Die terme "heeltoon" en "halftoon" word algemeen gebruik word as intervalname . Die getal trappe van die toonleer en die afstand tussen hulle saam definieer die toonleer waarin hulle voorkom.

Majeur- en mineurtoonlere

Die trappe van die tradisionele majeur- en mineurtoonleer kan op verskillende maniere geïdentifiseer word:

• die eerste, tweede, (majeur of mineur) derde, vierde, vyfde, majeur- of mineursesde en majeur- of mineursewende trap van die toonleer;
• deur Arabiese syfers (1, 2, 3, 4 ...), soms met kappies (${\displaystyle }$);
• deur Romeinse syfers (I, II, III, IV ...);
• die diatoniese modus wat op die trap begin en al die notas in die toonsoort bevat
• deur die name en funksie: tonika, supertonika, mediant, subdominant, dominant, submediant, leitoon en dan weer die tonika.

Hierdie name word afgelei van 'n stelsel waar die tonika die "middelpunt". Supertonika en subtonika is, onderskeidelik, een trap bo en een trap onder die tonika; die mediant en die submediant is onderskeidelik 'n derde bo en onder die tonika, en die dominant en subdominant is 'n vyfde bo en onder die tonika.

Subtonika word gebruik wanneer die interval tussen dit en die tonika in die boonste oktaaf is 'n heeltoon is; leitoon word gebruik wanneer die interval 'n halftoon is.

• in Engels, deur die "swewende Do" solfègestelsel, wat toelaat dat elke trap van die toonleer deur 'n enkele lettergreep geïdentifiseer word terwyl daar gesing word.

Trap	Naam (Diatoniese funksie)	Ooreenstemmende modus (majeurtoonaard)	Ooreenstemmende modus (mineurtoonaard)	Betekenis	Nota (in C-majeur)	Nota (in C-mineur)
1ste	Tonika	Ionies	Eolies	Tonale sentrum, noot waar finaal opgelos word	C	C
2de	Supertonika	Dories	Lokries	Een heeltoon bo die tonika	D	D
3de	Mediant	Frigies	Ionies	Halfpad tussen tonika en dominant, (in mineurtoonaard) wortel van verwante majeurtoonaard	E	E♭
4de	Subdominant	Lidies	Dories	Laer dominant, dieselfde interval onder die tonika as wat dominant bo tonika is	F	F
5	Dominant	Miksolidies	Frigies	Belangrikste noot ná tonika	G	G
6	Submediant	Eolies	Lidies	Laer mediant, halfpad tussen tonika en subdominant, (in majeurtoonaard) wortel van die verwante mineurtoonaard	'n	'n♭
7	Leitoon (in die majeurtoonleer) / Subtonika (in natuurlike mineurtoonleer)	Lokries	Miksolidies	Melodiese sterk affiniteit vir en lei na tonika/Halfoon onder tonika in die majeurtoonaard en halftoon in die natuurlike mineur.	B	B♭
1ste (8ste)	Tonika (oktaaf)	Ionies	Eolies	Tonale sentrum, noot waar finaal opgelos word	C'	C'