Sigibert III.

Sigibert III.
	König vo Austrasie
	; D Daufi vom Sigibert III. (Jacobus de Voragine, Legenda aurea, illuminiert vom Richard vo Montbaston.
Regierigsziit	638 - 656
Uf d Wält cho	630
Gstorbe	1. Februar 656
Begrabe	St. Martin z Metz
Vorgänger	Dagobert dr Guet
Dronfolg	Er isch zwunge worde, dr Sohn vo siim Huusmeier, dr Childebertus, z adoptiere und as Erb iisetze
Nochfolger	Si Adoptivsohn Childebertus adoptivus
Verhürotet mit	Chimnechild

Dr Sigibert III., (au: Sigebert III.), (* 630; † 1. Februar 656), isch e fränkische König us em Gschlächt vo de Merowinger gsi, dr Sohn vom Dagobert I. vo siner Näbefrau Ragnetrudis. Er isch dr erst Merowinger, wo as roi fainéant beschriibe worden isch.

Läbe

Uf Druck vom Adel isch dr Sigibert III. scho dreijöhrig König vo Austrasie worde, und si Vormund isch dr Huusmeier Pippin dr Elteri gsi. Er het nie d Herrschaft über s ganze Frankeriich gha, sondern het sich d Macht mit siim Bruder Chlodwig II., wo z Neustrie und Burgund König gsi isch, müesse deile. Au in siim Deilriich het er nit alles guet in dr Hand gha. Dr Herzog Radulf vo Thüringe het sich ihm nit welle underwärfe und noch ere Niiderlag 641 an dr Unstrut isch Thüringe faktisch unabhängig worde. Schliessli isch dr Sigibert zwunge gsi, dr Childebert, dr Sohn vo siim Huusmeier Grimoald, wo as Huusmeier dr Nochfolger vo siim Vater Pippin dr Elteri gsi isch, z adoptiere und het so d Erbfolg us dr Hand ge.

Dr Sigibert isch dr Stifter vo de zwei Chlöster Malmedy und Stablo. Er het im Remaclus, wo denn Abt vom Chloster Solignac gsi isch, dr Ufdrag ge se z gründe.

Dr Sigibert isch 656 gstorbe. Dr Sigebert vo Gembloux het si Vita verfasst.

Familie

De Sigibert isch mit de alemannische Herzogstöchter Fridiburga verlobt gsii. Die isch aber nochere Chrangget is Chloster ggange, so as die Ehi nöd z stand cho isch. Dr Sigibert het denn noch 646 d Chimnechild ghürotet. E Sohn, dr Dagobert II., isch 652 uf d Wält cho, aber im Johr 679 sibzähjöhrig gstorbe. D Dochder Bilchilde († 675), het 662 ihre Cousin Childerich II. ghürotet und isch 675, wie ihre Ma, ermordet worde.

Rezeption

Für siini Chlostergründige, Chille- und Spittelbaute isch er vo dr katholische Chille heilig gsproche worde. Am Grab in St. Martin z Metz wird er sit em 11. Johrhundert verehrt. Sit em 13. Johrhundert git s e Sigibert-Verehrig au in de Chlöster Stablo und Malmedy. Er isch dr Stadtheilig vo Nancy

Literatur

Eugen Ewig: Die Merowinger und das Frankenreich. Verlag W. Kohlhammer Stuttgart Berlin Köln 1993
Pierre Riché: Die Karolinger. Deutscher Taschenbuch Verlag München 1995
Reinhard Schneider: Königswahl und Königserhebung im Frühmittelalter. Anton Hirsemann Stuttgart 1972
Karl Ferdinand Werner: Die Ursprünge Frankreichs bis zum Jahr 1000. Deutscher Taschenbuch Verlag München 1995