Swing

Swing bezäichnet e Stiilrichdig im Dschääs, wo iiri Wurzle in dr Zit vo de 1920er bis 1930er Joor in de USA het. Dört het sich us früenere Stiil wie em Dixieland und em Chicago Dschääs e nöiji Muusigrichdig uusebildet, wo populär worde isch wäge iirem volle Doon, und wil mä guet drzue het chönne danze. In dr Swingeera si sich s Entertainment und d Kunst am nöggste choo; dr Dschääs het Kompromiss gmacht, zum populär z wärde, und het doch sini Äigehäite bhaltet.

S Count Basie Orchestra bim ene Ufdritt z Washington 1941.
Von lingg uf rächts: Count Basie, Ray Bauduc, Bob Haggart, Harry Edison, Herschel Evans, Eddie Miller, Lester Young, Matty Matlock, June Richmond und Bob Crosby
Fotografii vom William P. Gottlieb.

D Verbräitig vom Swing cha nid drennt wärde drvo ass d Big Band ufchoo si, wo vilmol wäge iirer Gröössi as Dschääsorchester bezäichnet worde si. Bis denn si Musikerformazione in dr Gröössi vo Trio bis Oktett d Reegle gsi und d Big Band isch en absoluts Novum gsi. Wäge dr Gröössi het sich au gänderet, wie musiziert worde isch, es isch aber au e bräiti Balette an nöije musikalische Mögligkäite entstande. As Imbegriff vom Swing gilt hüte d Big Band vom Pianist Count Basie.

Wichdigi Album

D Soliste vom Swing

• Benny Carter: 1940–1941 (Classics)
• Coleman Hawkins: The Complete Coleman Hawkins (Mercury, 1944)
• Billie Holiday: The Quintessential Billie Holiday, Volume 4 1937 (Columbia, 1937)
• Johnny Hodges: Everybody Knows Johnny Hodges (Impulse!, 1964)
• Teddy Wilson: 1937, 1938 (Classics)
• Lester Young: The Complete Aladdin Sessions (Blue Note, 1942–1947)

Die Big Bands

• Count Basie Orchestra: The Original American Decca Recordings (MCA GRP 1937–1939)
• Duke Ellington Orchestra: The Duke At Fargo 1940 (Storyville, 1940)
• Duke Ellington: Black, Brown and Beige (RCA, 1944–1946)
• Benny Goodman: The Famous Carnegie Hall Concert 1938 (Columbia, 1938)
• Lionel Hampton: 1937–1938, 1938–1939, 1939–1940 (Classics)

Die Small Bands

• The Basie Bunch: Too Marvelous for Words/Cool Too (Vanguard, 1954–1958)
• Benny Carter/Oscar Peterson/Ray Brown u. a.: 3, 4, 5 – The Verve Small Group Sessions
• The Duke’s Men: Small Groups Vol. I & II (Columbia, 1935–1939)
• John Kirby 1938–1939 (Classics)

Litratuur

• Gunther Schuller: The Swing Era The Development of Jazz 1930–1945. Oxford University Press, 1989.
• Will Friedwald: Swinging Voices of America – Ein Kompendium großer Stimmen. Hannibal, St. Andrä-Wördern 1992, ISBN 3-85445-075-3.
• Reinhold Westphal: Swing. In: Oesterreichisches Musiklexikon. Online-Uusgab, Wien 2002 ff., ISBN 978-3-7001-3077-2.

Fuessnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Swing_(Musikrichtung)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.