Anthony Mann

Anthony Mann
Vida
Nacimientu	San Diego, 30 de xunu de 1906
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Muerte	Berlín, 29 d'abril de 1967 (60 años)
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Familia
Casáu con	Mildred Manning (1936 – 1957) Sara Montiel (1957 – 1963)
Estudios
Estudios	Central High School (en)
Llingües falaes	inglés
Oficiu	direutor de cine, guionista, productor de cine, direutor de teatru, realizador
Trabayos destacaos	The Furies Winchester '73 Side Street Devil's Doorway Bend of the River The Naked Spur The Far Country The Man from Laramie The Tin Star Men in War Man of the West God's Little Acre
Premios	ver Estrella del Paséu de la Fama de Hollywood
IMDb	nm0542649

Anthony Mann, nacíu col nome de Emil (o Anton) Bundesmann (30 de xunu de 1906, San Diego – 29 d'abril de 1967, Berlín) foi un direutor de cine, productor y actor d'Estaos Xuníos.

== Trayeutoria desconocen munchos datos iniciales, anque se supón que nació en 1907 en San Diego (o en Point Loma). Pero sábese que'l so padre, Emile Theodore Bundsmann, yera un emigrante austriacu; y que la so madre, Bertha Waxelbaum (apellíu orixinal: Weichselbaum), provenía d'una familia xudía de Macon, Georgia. Escontra 1917, la familia treslladóse a Nueva York. Mann empecipió los sos estudios, que tuvo qu'abandonar en 1923 tres la muerte del so padre,

Anthony Mann empezó la so carrera como actor en Nueva York, en pequeñes sales del Off-Broadway. Esa esperiencia sería decisiva pal so futuru quefer. Ente 1926 y 1933 foi contratáu como xefe de producción de Teatru Guild; esi últimu añu dirixó dos producciones pa dichu teatru. En 1936 dirixó Cherokee Night pal Teatru de Harlem; en 1937, otra pieza pal teatru de la Cai 46; y en 1938 otros trés pal teatru federal.

En 1938 treslladóse a Hollywood contratáu por Seznick, como descubridor de talentos y direutu de repartu. En 1942 empezó a trabayar como asistente de direición. Fixo pruebes pa filmes famosos, como Lo que'l vientu se levó, pa Intermezzo, y pa Rebecca.

Los sos primeros filmes, de 1942, fueron Dr. Brodway (pa la Paramount) y Moonlight in Havana (pa la Universal). Rodó con habilidá la comedia Two O'clock Courage (1945). Destacó llueu nel cine negru clásicu —asina con He Walked by Night (1948), Railroaded!, T-Men y Raw Deal—, lo que-y dexó faer se un buecu na capital del cine. Tamién fixo Reign of Terror, 1949, sobre la Revolución francesa.

De siguío llogró un ésitu significativu nel xéneru del western mientres la so etapa nos Estudios Universal, asina con La puerta del diañu (1950); y sobremanera destacó nun ciclu de collaboraciones con James Stewart: Winchester '73 (bien allabada), Horizontes alloñaos, The Naked Spur, The Far Country, The Man From Laramie y L'home del Oeste, con Gary Cooper, considerada por munchos críticos la so obra maestra. Nel estilu cinematográficu de Mann resalta cómo sorraya a un personaxe percima de los restantes.

Anque sea un campu menos llográu, destacó'l so Música y llárimes (The Glenn Miller Story, 1954), de xéneru musical (y tamién biográficu, sobre Glenn Miller) con guión de Valentine Davies y Oscar Brodney; tuvo como protagonistes a James Stewart y June Allyson. En 1958 rodó una violenta película en blancu y negru, La pequeña tierra de Dios, basada na novela homónima de Erskine Caldwell.

Nos años 60 concentrar en realizar dos grandes producciones épiques, dambes con Sofía Loren, producíes pol rumanu-estauxunidense Samuel Bronston. El Cid (1961), per un sitiu, tuvo gran ésitu comercial, non yá n'España; y dellos críticos valoren especialmente la so factura pictográfica. Anque con menos ésitu de crítica, pero sí de públicu, realizó La cayida del Imperiu romanu (1964), una gran película tétrica y estensa, qu'arrinca de los últimos años del emperador sabiu, Marco Aurelio (el so funeral sería la culminación del rellatu), y detiense xusto nel ocaso del so fíu Cómodu, que'l so desorde vital y píblico o la so muerte nel añu 192 preanunciarían, enantes de dos sieglos, el fin del Imperiu. El guión, diz nos creitos, taría inspiráu pola Historia de la decadencia y cayida del Imperiu romanu d'Edward Gibbon, que'l so arranque ye precisamente'l mandatu de Marco Aurelio.

Pol so trabayu, tien una estrella nel Paséu de la Fama de Hollywood nel 6229 de Hollywood Bulevard. Tuvo casáu con Mildred Mann (1936–1956); en segundes nupcies, dende 1957 con Sara Montiel, y trabayaron xuntos en Serenade, con otres estrelles como Joan Fontaine, Mario Lanza y Vincent Price. N'anulando esi matrimoniu casóse cola baillarina rusa Sadlers, cola que tuvo un fíu.

En 1964 foi presidente del xuráu nel 14º Festival International de Cine, en Berlín. Morrió dacuando d'un ataque al corazón na capital alemana, en 1967, cuando grababa una película d'espionaxe, A Dandy in Aspic, la postrera, que foi concluyida nada brillantemente pol protagonista, Laurence Harve.

Tuvo ciertu tiempu escaecíu, y nun se-y asitiaba xunto a los grandes direutores estauxunidenses. Andrew Harris, en 1968 destacar nel so llibru The American Cinema, 1929-1968, y señalaba qu'esi olvidu afectaba ente otros a Sirk, Ray, Fuller y Preminger.

Pero a finales de los setenta, en 1979, la crítica americana Jeanine Basinger escribió una monografía sobre Mann, que sería'l testu, bien ilustráu 25 años dempués, que se presentó nel Festival de San Sabastián en 2004, que se centró na so obra. Esti eventu proyeutó de nuevu a Mann nel sieglu XXI (y recuperáronse en DVD munchos de los sos filmes).

Filmografía

• Moonlight in Havana (1942)
• Dr. Broadway (1942)
• Nobody's Darling (1943)
• Estraños na nueche (Strangers in the Night, 1944)
• My Best Gal (1944)
• El gran Flamarion (The Great Flamarion, 1945)
• El códigu del amor (Sing Your Way Home, 1945)
• Dos na escuridá (Two O'clock Courage, 1945)
• Strange Impersonation (1946)
• The Bamboo Blonde (1946)
• La brigada suicida (T-Men, 1947)
• Desesperáu (Desperate, 1947)
• L'últimu disparu (Railroaded!, 1947)
• He Walked by Night (1948)
• Pasiones de fueu Executor (Raw Deal, 1948)
• El reináu del terror (Reign of Terror, 1949)
• Incidente na frontera (Border Incident, 1949)
• Follow me Quietly (1949)
• Winchester '73 (Winchester '73, 1950)
• La puerta del diañu (Devil's Doorway, 1950)
• Les roxures (The Furies, 1950)
• Side Street (1950)
• Devil's Doorway (1950)
• The Tall Target (1951)
• Horizontes alloñaos (Bend of the River, 1952)
• Música y llárimes (The Glenn Miller Story, 1953)
• Bahía negra (Thunder Bay, 1953)
• Colorado Jim (The Naked Spur, 1953)
• Música y llárimes (The Glenn Miller Story, 1954)
• Tierres alloñaes (The Far Country, 1954)
• La última frontera (The Last Frontier, 1955)
• The Man From Laramie (The Man from Laramie, 1955)
• Acorazaos del aire (Strategic Air Command, 1955)
• Dos pasiones y un amor (Serenade 1956)
• Los que saben morrer (Men in War, 1957), tamién foi'l so productor.
• The Tin Star (The Tin Star, 1957)
• La pequeña tierra de Dios (God's Little Acre, 1958)
• L'home del oeste (Man of the West, 1958)
• Cimarrón (1960)
• El Cid (1961)
• La cayida del Imperiu romanu (The Fall of the Roman Empire, 1964)
• The Heroes of Telemark (The Heroes of Telemark, 1965)
• Sentencia pa un dandy (A Dandy in Aspic, 1968), tamién foi'l so productor.

Referencies

.

Bibliografía sobre Anthony Mann

• Alonso Barahona, Fernando, Anthony Mann, Film Ideal, 1997 ISBN 978-84-922150-3-4
• J. Rancière, "Poética de Anthony Mann", en La fábula cinematográfica. Reflexones sobre la ficción nel cine, Barcelona, Paidós, 2005 ISBN 978-844-931-680-7 (or. La Fable cinématographique, París, Le Seuil, 2001).
• Comas Ponte, Àngel, Anthony Mann, T&B Editores, 2004 ISBN 978-84-95602-72-5 (y n'Archivu d'internet, 2011 ISBN 978-84-15360-03-2)
• Basinger, Jeanine, Anthony Mann, Filmoteca Española; Festival Internacional de Cine de Donostia-San Sebastián, 2004, ISBN 978-84-86877-32-3, testu billingüe.

Otres referencies

• El Cid de Anthony Mann, al traviés del cine históricu y la edá media Archiváu 2016-03-04 en Wayback Machine, Publicaciones de la Universidá d'Alicante, 1999. ISBN 84-7908-466-9
• El western de Anthony Mann

• Datos: Q269975
• Multimedia: Anthony Mann