Elminia albonotata

Elminia albonotata;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Stenostiridae
Xéneru:	Elminia
Especie:	E. albonotata; (Sharpe, 1891)
Sinonimia
	Trochocercus albonotata
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Elminia albonotata ye una especie d'ave na familia Stenostiridae. Tien una distribución discontinua nel este d'África.

Descripción

La Elminia coliblanca ye una ave pequeña que mide unos 13 cm de llongura con una llarga cola. Les sos ales y cresta son negres, el restu del so plumaxe ye gris siendo blancu'l so banduyu, grupa y zona inferior de la cola. El so picu ye negru, los güeyos son marrón escuru y les pates grises. El so llamáu ye feble y faltu d'estructura.

Distribución y hábitat

Esisten tres subespecies, E. a. albonotata na zona central de Kenia, y Uganda hasta'l suroeste de Tanzania; E. a. subvaerulea, qu'habita dende'l sur de Kenia hasta Malaui y E. a. swynnertoni en Zimbabue y Mozambique.

El so hábitat natural ye la viesca montiega siempreverde subtropical o tropical y les zones cercanes arbustives y con bambú. Habita n'elevaciones ente 600 m a 1900 m nos montes Udzungwa en Tanzania, y hasta 2700m n'otres partes.

Sinonimia

Trochocercus albonotata

Referencies

↑ BirdLife International (2012). «'Elminia albonotata'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2. Consultáu'l 26 de payares de 2013.

Gregory, P (2006) Family Monarchidae (Monarch-flycatchers); in del Hoyo J, Elliott A & Christie D eds. Handbook of the Birds of the World. Vol 11 Old World Flycatchers to Old World Warblers. Lynx Edicions, Barecelona. ISBN 978-84-96553-06-4

Enllaces esternos

White-tailed crested flycatcher - Species text in The Atlas of Southern African Birds.

[1] BirdLife International (2012). «'Elminia albonotata'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2. Consultáu'l 26 de payares de 2013.

[1]