Saltar al conteníu

Hyloctistes subulatus

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Hyloctistes subulatus
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Hyloctistes
Especie: H. subulatus
Spix, 1824
Distribución
Subespecies
Ver el testu.
Sinonimia
Sphenura subulata[1]
Automolus subulatus[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Hyloctistes subulatus, tamién denomináu trepamusgo rayáu (Costa Rica, Nicaragua), hojarasquero amazónicu (Colombia), rondamusgos llistáu (Ecuador) o limpa-folha-riscado (Brasil),[3] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Hyloctistes qu'integra la familia Furnariidae. Dende febreru de 2014, el xéneru Hyloctistes incluyóse en Automolus siguiendo la propuesta South American Classification Committee (SACC) N° 601.[2] Habita n'América Central y del Sur.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Mide 17 cm. Ye pardu olivaceu penriba, más escuru na corona, con rayes pardu amarellentaes borroses na corona, pescuezu y mantu; ales más ablondes, cola ablondu canela. Gargüelu pardu amarellentáu maciu; pembaxo pardacento apagáu col pechu daqué enllordiáu d'amarellentáu.[4]

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase en Bolivia; Brasil; Colombia; Costa Rica; Ecuador; Nicaragua; Panamá; Perú; Venezuela.[5]
Habita principalmente en banzaos, y tamién en florestas húmedes de baxa altitú y montiegues, tropicales y subtropicales.[5] Embaxo de los 1300 msnm.[4]

Comportamientu

[editar | editar la fonte]

Ye sintópico don Ancistrops strigilatus na Amazonia occidental.[6]

Alimentación

[editar | editar la fonte]

Busca alimentu solitario o en pareya, de cutiu acompañando bandada mistes. Aliméntase d'artrópodos que busca jugueteando y xurgando na vexetación enrevesosa, epífitas, tremaos de fueyes muertes, fueyes de palmeres y bromelias.[4][6]

Reproducción

[editar | editar la fonte]

Consta que nidifica en túneles en fuécares puerques.[6]

Vocalización

[editar | editar la fonte]

Emite un soníu duplu distintivu, un campanilleo “tiu, tiu”, cuando escitáu siguíu d'un matraqueo más nidiu y baxu “tr-r-r-r-r”.[4]

Sistemática

[editar | editar la fonte]

Descripción orixinal

[editar | editar la fonte]

La especie H. subulatus describióse per primer vegada pol zoólogu alemán Johann Baptist von Spix en 1824 sol nome científicu Sphenura subulata; llocalidá tipo «Ríu Amazones».[1]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Como resultáu de los estudios conducíos por Derryberry et al. (2011) y Claramunt et al. (2013)[7][8] adoptaos pol SACC na propuesta 601[2] de febreru de 2014, el xéneru Hyloctistes incluyóse nel xéneru Automolus y la especie H. subulatus camudó'l so nome científicu por Automolus subulatus.[9][10]
El Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC) entá nun reconoció estos cambeos y sigue clasificando nel xéneru y nome científicu anteriores al cambéu descritu.[11]

Subespecies

[editar | editar la fonte]

Según la clasificación Clements Checklist 6.9,[9] reconócense 6 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[1]

Grupu monotípicu subulatus:

Grupu politípico virgatus:

El IOC considera a la subespecie A. s. virgatus como la especie Hyloctistes virgatus[11] a pesar que la propuesta N° 40 al SACC encamentando la separación nun foi finalmente aprobada.[12]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 Striped Woodhaunter (Hyloctistes subulatus) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 22 d'agostu de 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Revisar la clasificación de Automolus y parientes Propuesta (601) al South American Classification Committee. N'inglés.
  3. Ticotico Llistáu (Hyloctistes subulatus) (Spix, 1824) en Avibase. Consultada'l 22 d'agostu de 2014
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Ridgely Robert, Hyloctistes subulatus, p. 306, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  5. 5,0 5,1 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes iucn
  6. 6,0 6,1 6,2 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. ISBN 978-85-60120-25-3. P. 324.
  7. Claramunt, S., Y. P. Derryberry, C. D. CADENA, A. M. CUERVU, C. SANÓN, and R. T. Brumfield. 2013. Phylogeny and classification of Automolus foliage-gleaners and allies (Furnariidae). Condor 115: 375-385.
  8. DERRYBERRY, Y., S. CLARAMUNT, G. DERRYBERRY, R. T. CHESSER, J. CRACRAFT, A. ALEIXO, J. PÉREZ-�MAN, J. V. REMSEN, JR., AND R. T. BRUMFIELD. 2011. Lineage diversification and morphological evolution in a large-scale continental radiation: the Neotropical ovenbirds and woodcreepers (Aves: Furnariidae). Evolution 65: 2973-2986.
  9. 9,0 9,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2014. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9
  10. Remsen, J. V., Jr., C. D. Cadena, A. Jaramillo, M. Nores, J. F. Pacheco, J. Prez-Emn, M. B. Robbins, F. G. Stiles, D. F. Stotz, and K. J. Zimmer. Version 10 agostu de 2014. A classification of the bird species of South America. American Ornithologists' Union. SACC Excel File
  11. 11,0 11,1 Gill, F & D Donsker (Eds). 2014. IOC World Bird List (v 4.3). doi:10.14344/IOC.ML.4.3. Disponible en IOC – World Birds names - Ovenbirds & Woodcreepeers. Consultada'l 22 d'agostu de 2014.
  12. Dixebrar Hyloctistes virgatus de H. subulatus Propuesta (#40) al South American Check-list Committee. N'inglés.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]