Saltar al conteníu

Monte Erebus

Coordenaes: 77°32′S 167°17′E / 77.53°S 167.28°E / -77.53; 167.28
De Wikipedia
Monte Erebus
Mount Erebus (en)
monte y volcán
Situación
Condominio (es) Traducir Rexón del Tratáu Antárticu
Cordal Montes Tresantárticos
Coordenaes 77°32′S 167°17′E / 77.53°S 167.28°E / -77.53; 167.28
Monte Erebus alcuéntrase n'Antártida
Monte Erebus
Monte Erebus
Monte Erebus (Antártida)
Datos
Altitú 3794 m
Prominencia 3794 m
Materiales basaltu
Fechos importantes
Primer ascensu1908 - Edgeworth David
Vuelo 901 de Air New Zealand (es) [[File:Noun Project label icon 1116097 cc mirror.svg28 payares 1979 -
Orixe del nome HMS Erebus (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata
Mapa topográficu d'islla Ross, col monte Erebus na parte central (1:250.000).

El monte Erebus, en L'Antártida, ye'l volcán activu más austral de la Tierra. Tien una altitú de 3.794 metros y ta alcontráu na islla de Ross, que tamién tien otros trés volcanes inactivos, ente ellos el monte Terror. Esti monte forma parte del Aniellu de Fueu del Pacíficu, qu'inclúi 160 volcanes activos.

Reparóse qu'esti volcán tuvo de cutio activu dende 1972, y na so contorna atopa'l Observatoriu del Volcán Monte Erebus, dirixíu pol Institutu de Teunoloxía y Minería de Nuevu Méxicu (New Mexico Tech). Ye unu de los trés volcanes de L'Antártida (al pie de la islla Decepción y a la islla Buckle) onde se repararon erupciones[1]

El cráter ye unu de los pocos llagos de llava permanentes nel mundu.

El monte Erebus foi afayáu'l 27 de xineru de 1841 pol esplorador polar Sir James Clark Ross, que les sos naves llamar HMS Erebus y HMS Terror, (que tamién fueron usaes por Sir John Franklin na so desastrosa espedición al Árticu). Tanto la nave como'l volcán tomen el so nome d'Érebo, el dios griegu primixeniu, personificación de la escuridá y les solombres y fíu de Caos y Ananké.

El primer ascensu completu hasta'l cantu del cráter principal foi realizáu por Edgeworth David y el so equipu, miembros de la espedición Nimrod de 1908, liderada por sir Ernest Shackleton.[2] El primer ascensu conocíu en solitariu a esti monte foi realizáu por Charles J. Blackmer ente'l 19 y el 20 de xineru de 1991. Blackmer, un ferreru que trabayó per munchos años na estación McMurdo, completó esta esguilada nun periodu de 24 hores, tomándo-y l'ascensu aproximao unes 17 hores. Esti eventu foi citáu en dos llibros sobre esperiencies en L'Antártida: Terra Incognita de Sara Wheeler y Big Dead Place (Gran Llugar Muertu), de Nicholas Johnson.

Xeoloxía y vulcanoloxía

[editar | editar la fonte]

El monte Erebus ye güei día'l volcán más activu de L'Antártida. El so cume contién un llagu persistente de llava fonolítica convectiva, unu de los pocos qu'esisten na Tierra. L'actividá eruptiva carauterística consiste n'erupciones estrombolianas dende'l mesmu llagu o dende dalgún de los varios conos secundarios que s'atopen dientro del cráter interior del volcán. Ye un volcán científicamente estraordinariu pol fechu de ser de nivel relativamente baxu y de tener una actividá eruptiva inusualmente persistente, que dexa l'estudiu vulcanolóxicu al llargu plazu d'un sistema eruptivu estromboliano nun sitiu bien cercanu a los conos activos (unos cientos de metros), esta carauterística ye compartida con unos pocos volcanes del planeta, como'l Stromboli n'Italia. Dichu estudiu científicu vese, amás, facilitáu pola proximidá (35 km) de la Base McMurdo (EE. UU.) y la Base Scott (Nueva Zelanda), dambes asitiaes na islla de Ross.

El monte Erebus clasifícase como un estratovolcán poligenético. La metá inferior del volcán ye un escudu y la cimera un estratocono, al igual que'l monte Etna. La composición de los productos eruptivos actuales del Erebus ye anortoclasa porfírica, fonolita tefrítica y fonolita, que constitúin el gruesu del fluxu espuesto de llava. Los productos eruptivos más antiguos consisten en laves basaníticas de baxa mafa relativamente indiferenciadas, que formen la plataforma inferior del escudu del edificiu del Erebus. Laves basaníticas y fonotefritas daqué más recién aprucen en Fang Ridge, un remanente erosionado d'un Erebo antiguu y n'otros allugamientos aisllaos nos lladrales del edificiu volcánicu.

Monte Erebus, 1972.

Fluxos de llava de fonotefrita, tefrifonolita y tracita más mafoses erupcionaron depués de la basanita. Les fasteres cimeres del monte Erebus tán apoderaes por fluxos de llava de fonolita tefrítica descendentes (-30°) con cantos llaterales de gran escala. Una conspicua interrupción de la fastera a 3.200 metros d'altor aproximao ye la plataforma del visu que constitúi una caldera volcánica de menos de 100.000 años d'antigüedá. La mesma caldera ta rellena de fluxos de llava de fonolita y fonolita tefrítica de poco volume. Nel centru de la caldera de la cume topa un conu empináu compuestu primariamente de bombes volcániques descompuestes y grandes depósitos de cristales de anortoclasa. Ye dientro d'esti conu del cume onde'l llagu de llava activu se desgasifica de cutio.

Desastre aereu

[editar | editar la fonte]
Restos del vuelu 901 de Air New Zealand sobre'l monte Erebus.

El vuelu 901 d'Air New Zealand yera un serviciu de tresporte aereu regular y ensin escales ente l'Aeropuertu Internacional d'Auckland en Nueva Zelanda y L'Antártida. Esti serviciu de sobrevuelu, que tenía un fin turísticu, yera operáu con un avión de pasaxeros DC-10-30 y foi empezáu en febreru de 1977. El vuelu estrellar nel monte Erebus el 28 de payares de 1979 en condiciones de blancura total, un fenómenu peligrosu consistente na perda de definición ente l'horizonte y la tierra por causa de la blancura de la nieve y de les nubes. Les 257 persones a bordu perdieron les sos vides, descontinuándose el serviciu dempués del accidente.

Mientres el branu antárticu la nieve se derrite nos lladrales del monte Erebus y trai a la superficie de la nieve restos del choque que resulten dafechu visibles dende l'aire.

La cruz d'aceru inoxidable que recuerda les víctimes del accidente aereu de 1979, alzada en xineru de 1987 nun puexu predresu a tres quilómetros del llugar del accidente aereu puramente dichu nel monte Erebus pa recordar a les 257 persones finaes al estrellase contra les llombes del monte, foi designada Sitiu y Monumentu Históricu de L'Antártida nᵘ 73 sol Tratáu Antárticu.[3]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ATS. Paquete de midíes de xestión de la islla Decepción
  2. Sitiu del Observatoriu vulcanolóxicu del monte Erebus, disponible en: http://erebus.nmt.edu/
  3. «List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)». Antarctic Treaty Secretariat. Consultáu'l 30 d'avientu de 2013.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]