Robert Plant
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Robert Plant | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | West Bromwich[1], 20 d'agostu de 1948[2] (76 años) |
| Nacionalidá |
 Reinu Xuníu |
| Llingua materna | inglés |
| Estudios | |
| Estudios |
King Edward VI College Stourbridge (en)  |
| Llingües falaes | inglés |
| Oficiu | cantante, compositor, compositor de cantares, guitarrista |
| Premios | |
| Miembru de |
Led Zeppelin The Honeydrippers Page and Plant Strange Sensation Band of Joy |
| Xéneru artísticu |
hard rock heavy metal blues rock Folk rock rock psicodélico (es) |
| Mena de voz | tenor |
| Instrumentu musical |
Harmónica voz |
| Discográfica | Atlantic Records |
| IMDb | nm0686619 |
| robertplant.com y robertplanthomepage.com | |
 | |
_rib.PNG){kind=small}
Robert Anthony Plant (20 d'agostu de 1948, West Bromwich) ye un cantante, compositor y músicu británicu, conocíu por haber sío'l vocalista de la banda de rock Led Zeppelin.
Ye consideráu unu de los más grandes cantantes de la historia del rock and roll ya influyó a músicos como Freddie Mercury, Axl Rose y Chris Cornell.[4]
La revista Hit Parader asitiar nel primer puestu na so llista de los 100 ameyores vocalistas del metal de tolos tiempos,[5] ente que la revista d'Estaos Xuníos Rolling Stone allugar nel puestu 15.
Amás, dende agostu de 2009, ye vicepresidente[6] del club de fútbol inglés Wolverhampton Wanderers, del Football League Championship.
Biografía
[editar | editar la fonte]Niñez y mocedá
[editar | editar la fonte]Plant nació'l 20 d'agostu de 1948 en West Bromwich, Staffordshire, llocalidá del llamáu Black Country inglés, a 8 km de Birmingham, fíu de Robert Plant, un inxenieru civil, y Annie Cain, d'orixe xitanu. Interesar pol cantar y dende los 13 años xunir a diversos grupos, con un especial interés pola música blues. Inclusive esiste la lleenda de que s'inspiró en cantar dempués d'escuchar la versión de Bobby Parker del blues "Get Off My Shoulder". A los 16 años, dexó la so casa y cantó pa grupos como The Crawling King Snake Blues Band, Black Snake Moan y The Delta Blues Band. La primera tenía a John Bonham como batería.
Empiezos
[editar | editar la fonte]En 1966 formó un grupu llamáu Listen, que llogró un contratu cola CBS pa grabar trés senciellos de corte soul y rhythm & blues, anque nengún llogró gran ésitu. El so siguiente proyeutu foi The Band of Joy, onde tamién tocaba Bonham. El grupu tuvo ésitu en clubes, pero los sos constantes cambeos y la incapacidá de llograr un contratu seguro provocaron que la banda dixebrar a mediaos de 1968.
Led Zeppelin
[editar | editar la fonte]
Plant depués trabayó col veteranu de la escena blues inglesa Alexis Korner, y participó en Hobbstweedle, col primu de John, Bill Bonham. Jimmy Page conocer nun conciertu realizáu con esta banda y ye entós cuando se xune a Led Zeppelin, nesi entós entá conocíu como The New Yardbirds. Ye Plant quien encamienta a John Bonham como batería. Nel primer discu de Led Zeppelin, Plant nun recibe nengún creitu como compositor pos el so contratu cola CBS entá taba vixente.
Robert Plant cásase con Maureen Wilson el 9 de payares de 1968, tres conocela dos años enantes, esi mesmu añu nació la so primer fía Carmen Jane.
El so primer discu cola banda foi publicáu'l 12 de xineru de 1969, sol nome de Led Zeppelin. Foi grabáu n'apenes una selmana (grabáu, entemecíu y editáu) nos estudios Olympic de Londres n'ochobre de 1968, emplegando apenes 30 hores d'estudiu y ensin casi hores d'ensayu.
De primeres, el públicu británicu nun respondió bien efusivamente al llanzamientu del álbum, producíu por Page, lo que se convertiría nuna constante a lo llargo de la historia del grupu, un fechu que provocó que la banda nun publicar senciellos nel Reinu Xuníu. En embarcándose na so primer xira norteamericana y gracies a les esplosives actuaciones de la banda, l'álbum llogró un ésitu inmensu de crítica y públicu, sobremanera n'Estaos Xuníos. La prensa calificó al álbum como heavy metal, daqué colo que la banda nun taba d'alcuerdu. Robert Plant declaró que «ye inxustu calificar a la banda como heavy metal, una y bones un terciu de la nuesa música ye acústica». Poco dempués de la edición d'esti álbum debú, el grupu decidió nun publicar nengún single n'Inglaterra, deteriorando la promoción del discu y de los trabayos posteriores.
Como interés cabo destacar que, mientres la xira de sofitu al discu Led Zeppelin en Dinamarca, el grupu actuó sol nome de The Nobs, por prohibición de la baronesa Eva von Zeppelin (familiar del inventor del dirixible) a utilizar el so nome real, quien acotó que yeren unos "monos gritonos", amás de criticar la portada del discu, semeya cortesía del exbajista de la banda, Chris Dreja. Amás, les autoridaes de Singapur torgaron a la banda entrar nel país pa dar un conciertu por cuenta de que teníen el pelo demasiáu llargu.
Mientres 1969, la banda iguar pa terminar les xires europeo y americano, y grabar mientres les mesmes el so segundu trabayu, que foi publicáu'l 22 d'ochobre de dichu añu sol nome de Led Zeppelin II. Esti álbum consagrar definitivamente, llegando al númberu 1 nes llistes británico y estauxunidense (destronando al Abbey Road de The Beatles) y permaneciendo ellí mientres siete selmanes, probablemente gracies al ésitu de temes como "Whole Lotta Love" y "Heartbreaker".
Como sofitu al discu, la banda dio un par de xires más per Estaos Xuníos, cada vegada ante audiencies más grandes, debíu al aumentu de popularidá que supunxo la publicación del segundu álbum del grupu, allargando los conciertos mientres más de tres hores.
Pa la composición del tercer discu de Led Zeppelin, los miembros de la formación retirar a Bron-Yr-Aur, una remota casa rural de Gales, en 1970, onde tamién grabaron el material ellí escurríu.
El 5 d'ochobre de 1970 publicar el so tercer discu, Led Zeppelin III, tres el cual dalgunos acusaron al grupu de ser un montaxe comercial, debíu al calter íntimo y acústico de los cantares conteníos en dichu álbum, qu'a pesar de nun ser perbién recibíu, tantu pola crítica como polos sos almiradores, contenía composiciones que col tiempu convertir en clásicos, como "Immigrant Song", el primer single de la carrera del grupu, a pesar de les sos negatives a que fora publicáu, o'l blues rock "Since I've Been Loving You".
La banda nel so conxuntu, y sobremanera Jimmy Page tomáronse personalmente estes crítiques, lo que provocó que'l so cuartu trabayu, na so edición orixinal, nun tuviera títulu nin nada que dexara identificalo, sacante cuatro estraños símbolos, o runes, unu pa cada miembru de la banda.
Esti álbum, conocíu comúnmente como Untitled Four Symbols o Led Zeppelin IV, publicáu'l 8 de payares de 1971, foi'l LP más vendíu de la banda (anguaño ta nel allugamientu nᵘ4 de los álbumes más vendíos de la historia según la RIAA), nel que destaca'l so mayor ésitu, "Stairway to Heaven", amás de clásicos de la banda como "Black Dog", "Rock and Roll", "Going to California" y "When The Levee Breaks", na cual sobresal el pimpanu soníu atronador y pesáu de la batería de John Bonham. El solu de guitarra de "Stairway to Heaven" foi escoyíu polos llectores de la revista Guitar World como "el meyor solu de tolos tiempos".
El discu vieno acompañáu d'un llixeru cambéu d'imaxe de los integrantes del grupu, quien empezaron a vistir vistoses ropes y estravagantes collares y xoyes, ente qu'en 1972 naz el primer fíu varón de Plant, Karac Pendragon. Ye tamién mientres esti tiempu cuando se popularicen los escesos de Led Zeppelin, yá que empezaron a viaxar nun jet priváu (llamáu "The Starship"), y arrendando plantes enteres de los hoteles nes sos estancies mientres les xires.
Ye conocíu'l cambéu de voz que sufrió Robert Plant en 1973, anque naide conoz la verdadera causa, hai munches especulaciones:
- Plant tenía bien malu dentame, al faé-yla correxir, la so voz pudo habese modificáu.
- El consumu de cocaína puede xenerar cierta deformación na víes respiratories; la correición d'esti mal produz una voz más nasal.
- Plant acostumaba a forzar la so voz enforma y bien siguíu, llegando a mancar les sos cuerdes vocales, lo que provocó l'apaición d'unos nódulos nel so gargüelu y n'efeutu se los extirpa, polo que tamién este podría influyi-y el cambéu de voz.
El 4 d'agostu de 1975, na islla griega de Rodes, Plant tuvo un accidente automovilísticu viaxando cola so esposa. Esta pasó delles selmanes nel hospital, ente que Plant rompióse'l todíu, la pierna y el coldu derechu, y nun se recuperó dafechu hasta pasaos dos años. La grabación del discu Presence (1976) realizar con Plant nuna siella de ruedes, y la llarga ausencia del grupu sobre los escenarios causó rumores d'una separación.
El so primer fíu varón, Karac Pendragon, morrió en xunetu de 1977 con seis años d'edá d'una infeición estomacal, ente que'l so segundu fíu varón, Logan Romero, nació'l 21 de xineru de 1979. Plant tamién tien otru fíu, Jesse Lee, cola hermana de la so exmujer, Shirley Wilson; este nació en setiembre de 1991.
En 1979, dos años dempués de la muerte de Karac Plant, editóse la última publicación de Led Zeppelin n'estudiu, In Through the Out Door, álbum nel que Plant robla la mayoría de les temes xunto col baxista y teclista John Paul Jones. A fines del branu de 1980, el fallecimientu de John Bonham el 25 de setiembre, tres una xira europea, marcó'l final de Led Zeppelin y l'empiezu de la carrera solista de Robert Plant.
Carrera solista
[editar | editar la fonte]Dempués de la desintegración de Led Zeppelin, por causa de la muerte de John Bonham en 1980, Robert Plant realizó dellos proyeutos. En 1981 xunir a un grupu de rhythm & blues conocíu como The Honeydrippers, col so amigu Robbie Blunt. La banda tuvo a artistes convidaos como Phil Collins na batería.
Entós Plant decidió grabar el so primer álbum solista, Pictures At Eleven. Este salió en xunu de 1982 pol sellu de Led Zeppelin Swan Song, y tuvo abondo ésitu. A fines d'esi mesmu añu, Plant dixebrar de la so esposa Maureen y más tarde divorciáronse.
A empiezos de 1983, Plant graba'l so segundu discu como solista, The Principle of Moments; Phil Collins acompañar de nuevu na batería, al igual que'l fíu de John Bonham y tamién batería, Jason Bonham.
En 1984 Plant grabó xunto a The Honeydrippers un discu de 5 cantares llamáu Volume One, con Jimmy Page, Jeff Beck y Nile Rodgers, anque la serie enllancar nesti primer discu, nunca se grabó un segundu.
En 1985 Plant esperimentó con soníos pop bailladeros nel so discu Shaken 'n' Stirred, que nun tuvo enforma ésitu, salvu pol corte "Little by Little", pal cual se filmó un videoclip. Dempués d'un tour a fines d'esi añu, la banda dixebróse, por un desalcuerdu ente Plant y Blunt alrodiu de la direición que la so música taba tomando. A mediaos del mesmu añu (1985) Plant participó, xunto a Jimmy Page y John Paul Jones d'una xunta de Led Zeppelin pa interpretar tres canciones nel famosu conciertu Live Aid, nel J.F. Kennedy Stadium de Filadelfia (EE.XX.), con dos bateríes sustituyendo a John Bonham: Phil Collins y Tony Thompson.
Ente 1986 y 1987, Plant dedicar a formar una nueva banda. Tenía a Doug Boyle na guitarra, Chris Blackwell na batería, Phil Johnstone nos teclaos y como mayor compositor, y a Charlie Jones nel baxu. Charlie Jones cásase cola so fía, Carmen. El primer discu de la banda salió en febreru de 1988 y llamóse Now and Zen, cuntando cola participación de Jimmy Page en dos tarrezas. El mesmu añu Plant participa cantando la tema "The Only One", nel primer álbum en solitariu de Jimmy Page, Outrider, y ye parte de la xunta especial de Led Zeppelin pol aniversariu de Atlantic Records, xunto a Jason Bonham a la batería.
En marzu de 1990 ye llanzáu Manic Nirvana, segundu discu de Plant cola mesma banda de sofitu que grabó Now and Zen.
En 1992, Plant cantó nel Conciertu en Tributu a Freddie Mercury, pa rindi-y homenaxe al so amigu de tola vida, interpretando dos canciones, «Crazy Little Thing Called Love» y «Innuendo».
El discu Fate of Nations salió en xunu de 1993, tres dos años d'esporádiques grabaciones. Esti discu presenta diverses influencies, ritmos, y un gran rangu d'artistes invitaos. Los cantares "29 Palms" y "If I Were a Carpenter", algamaron ésitu. En 1994 Plant xunir a Jimmy Page, lo cual nun foi entamáu como una xunta de Led Zeppelin, sinón que se llevó a cabu como Page & Plant, y ensin el baxista John Paul Jones, pa grabar unu de los "Unplugged" de la cadena MTV, dando como resultáu un álbum: Non Quarter, llanzáu en payares de 1994. Page y Plant volveríen xuntase pa grabar otru discu unos años más tarde: Walking into Clarksdale, de 1998.
En 2002, tres nueve años de paréntesis na so carrera solista, Plant publica l'álbum tituláu Dreamland, cola so nueva banda de sofitu: The Strange Sensation, compuestu por temes de base blues y rock. El discu foi nomáu a dos premios Grammys nes categoríes Meyor Álbum de Rock y Meyor Interpretación Vocal Masculina respeutivamente. Nel 2003, sale a la venta una escoyeta parcial doble con material nuevo llamada Sixty Six to Timbutku; nesti discu inclúyense amás grabaciones realizaes por un mozu Robert Plant en 1966 pa la compañía CBS Records.
El 25 d'abril de 2005, publica un nuevu álbum, Mighty Rearranger cola so banda, The Strange Sensation, consideráu pola crítica como'l meyor discu en solitariu de la so carrera. L'álbum axunta temes de rock progresivu, daqué de música electrónica y hard rock arrodiaos de misticismu, ya inclusive influencies de la música del norte d'África. El primer single editáu foi "Shine It All Around" siguíu d'una xira per distintos países incluyendo España. Esti discu foi nuevamente nomáu a dos premios Grammys.
El 29 d'ochobre de 2007 apaeció'l so álbum Raising Sand, grabáu conxuntamente con Alison Krauss, intérprete de fiddle y cantante de bluegrass norteamericana. El 3 d'avientu de 2008 dar a conocer les candidatures pa la cincuentena primer edición de los premios Grammy, na cual el dúu figuraba en cinco categoríes; ente elles Grabación del Añu y Álbum del Añu.
Nel añu 2009 Plant ye condecoráu cola Orde del Imperiu Británicu, y en 2010 reorganiza Band of Joy, cola qu'empecipia una xira mientres el branu, y en que'l so repertoriu incluyir delles vieyes temes de Led Zeppelin.
La xunta de Led Zeppelin
[editar | editar la fonte].jpg)
El 10 d'avientu de 2007 la banda axúntase dando un conciertu nel estadiu O2 de Londres. Más de 20 millones de persones intentaron consiguir entraes, sicasí namái se vendieron 20 mil. Plant negar a participar nun tour, anque Jimmy Page y John Paul Jones taben dispuestos a dalo.
Robert Plant comunicó de manera oficial que, enagora, y mientres los siguientes dos años, nun s'axuntaría con Led Zeppelin, calteniendo la so decisión de siguir la so aventura musical al llau de Alison Krauss, la cantante de bluegrass.
La xunta de Led Zeppelin quedó como una posibilidá práuticamente imposible depués de que Robert Plant refugara US$800 millones pa participar na xira que se víen dispuestos a ufiertar los sos ex compañeros de banda Jimmy Page y John Paul Jones, según col fíu del fináu batería John Bonham, Jason.
Según el diariu británicu “The Daily Mirror”, el magnate Richard Branson axuntar cola banda y ufiertó l'astronómica cifra por que realizaren una xira de 35 conciertos alredor del mundu.
"Jimmy, John y Jason roblaron de momentu. Robert pidió 48 hores más pa pensalo. Cuando dixo que non y anulóse tol papeléu que se taba preparando, los demás quedaron en shock”, reveló una fonte al periódicu, y añadió que magar que toos trataron de convencelo, Plant nun camudó d'opinión.
Discografía
[editar | editar la fonte]Pa la discografía de Led Zeppelin ver equí
- Singles pa CBS
- You'd Better Run / Everybody's Gonna Say (1966)
- Our Song / Laughing, Crying, Laughing (1967)
- Long Time Coming / I've Got a Secret (1967)
- Álbumes
- Pictures at Eleven (1982)
- The Principle of Moments (1983)
- Shaken 'n' Stirred (1985)
- Now and Zen (1988)
- Manic Nirvana (1990)
- Fate of Nations (1993)
- Dreamland, col so grupu The Strange Sensation (2002)
- Sixty Six to Timbuktu, compilado con temes inédites (2003)
- Mighty ReArranger, col so grupu The Strange Sensation (2005)
- Con The Honeydrippers
- Con Page & Plant
- Con Alison Krauss
- Raising Sand (2007)
- Con Band of Joy
- Band of Joy (2010)
- Con The Sensational Space Shifters
- Lullaby and... The Ceaseless Roar (2014)
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Discogs. Identificador Discogs d'artista: 180586. Apaez como: Robert Plant. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ URL de la referencia: https://americanamusic.org/awards. Data de consulta: 17 xunu 2020.
- ↑ 100 Greatest Singers Of All Time: Robert Plant Rolling Stone. Consultáu'l 27 de febreru de 2011
- ↑ Hit Parader's Top 100 Metal Vocalists Of All Time Archiváu 2011-02-17 en Wayback Machine Theinsider.com. Consultáu'l 27 de febreru de 2011
- ↑ «Rock Legend To Become Vice-President». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-09-02.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Robert Plant.- Sitiu oficial de Plant
- Sitiu oficial de Led Zeppelin
- Biografía en Rolling Stone.com
- Robert Plant en Discogs
- Discografía
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q428223
Multimedia: Robert Plant
Cites famoses: Robert Plant