Susinos del Páramo
Susinos del Páramo | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||||
Provincia | provincia de Burgos | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Alcalde de Susinos del Páramo (es) | Juan Carlos Vivar Vivar | ||||
Nome oficial | Susinos del Páramo (es)[1] | ||||
Códigu postal |
09133 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 42°28′16″N 3°55′30″W / 42.471111111111°N 3.925°O | ||||
Superficie | 11.454 km² | ||||
Altitú | 905 m | ||||
Llenda con | Las Hormazas, Isar y Valle de Santibáñez | ||||
Demografía | |||||
Población |
117 hab. (2023) - 64 homes (2019) - 39 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0.03% de provincia de Burgos | ||||
Densidá | 10,21 hab/km² | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
susinosdelparamo.es | |||||
Susinos del Páramo ye una llocalidá y un conceyu[2] asitiáu na provincia de Burgos, na comunidá autónoma de Castiella y Llión (España), contorna d'Odra-Pisuerga, partíu xudicial de Burgos, cabecera del conceyu del so nome.
Símbolos
[editar | editar la fonte]L'escudu heráldicu y la bandera que representen al conceyu fueron aprobaos oficialmente la 22 de xineru de 2010. L'escudu se blasona de la siguiente manera:
«Escudu cortáu. Primero, de gules (colloráu), una torre d'oru, donjonada de trés donjones, mazonada de sable (negru) y esclariada d'azur (azul). Segundu, de sinople (verde), un rodete o rueda d'agua d'oru. Al timbre corona real zarrada.»
La descripción testual de la bandera ye la siguiente:
«Bandera rectangular de proporciones 2:3, formada por trés franxes horizontales, d'anchores respeutivos 2-1-2, siendo la cimeru verde, la central mariella y l'inferior colorada. Al centru carga l'escudu con un altor d'un 60 % del anchu de la bandera.»
Datos xenerales
[editar | editar la fonte]Cuenta con 129 edificios y 232 habitantes, según el censu de 1910 llegó a tener 500 habitantes. Componer del llugar del so nome y de 2 edificios y albergues aisllaos. El censu de 1920 asígnalu 218 habitantes. Correspuende del partíu y diócesis de Burgos. Ta cerca de Mansilla, en terrén desigual y quebráu. Produz principalmente ceberes y llegumes. El "Sopena" asígnalu 250 habitantes y el "Espasa" 216. Anguaño la so población baxó enforma, nun llegando a 100 el númberu de los sos habitantes.
Ta asitiáu nel paralelu 40º28'30" latitud norte y 0º14' longitud oeste de Madrid. Tien un clima estremáu, baxando la temperatura pel hibiernu hasta 14°C baxo cero y xubiendo pel branu hasta 40°C.
El llargor máximu del términu ye de 5 km dende la raya con Tobar y Manciles (en Matarredo hasta les Quintanas) y l'anchor máximo ye de 2 km y mediu (dende'l Paramillo hasta los Pozos). Esto equival a 1200 hectárees.
El pueblu topar a 905 msnm, siendo l'altor máximu de 1001 metros nes Talayas. El so altor mediu ye de 955 metros, y atópase nes Coneyeres. Términos importantes amás de los citaos son: La Nava (961 m), Palanderas (950 m), Caballu Mayor y Berzalejo (977 m) y Paredonas (1000 m). Falta 33 km de Burgos, 11 km de Villadiego, 5 km de Avellanosa, 2 km de Manciles y 1,7 km de Tobar. El pueblu tópase asitiáu na falda del Paramillo, abellugándo-y de los vientos el citáu Paramillo, San Cristol, Palanderas y Coneyeres.
Historia
[editar | editar la fonte]Alrodiu de los sos oríxenes, éstos son los datos de dos grades historiadores burgaleses: Padre Flórez y Frai Justo Pérez de Urbel. Dichos historiadores aseguren que'l nome primitivu foi'l de "Páramo". A ésti los árabes punxéron-y el nomatu de Susinos (Susinos n'árabe significa "ente llirios"). Los árabes introducieron el cultivu del llinu y dándose y floriando ente'l llinu abondosos llirios, punxéron-y esi nome.
Otru testimoniu de la presencia de los árabes en Susinos dar el gran músicu burgalés Antonio de Cabezón, quien diz que la música de les mises cantaes en Susinos "tien un fuerte sabor árabe".
Nun principiu la torre de la ilesia yera una espadaña tresformada moderadamente en torre normal. Amás de la ilesia, esistieron dos ermites; una nel picu del monte denomináu San Cristol y otra nel picu llamáu San Caprasio. Taben dedicaes a dambos santos y dambes sumieron. Na fiesta del so titular San Vicente Mártir, entamábense grandes romeríes onde allegaben xentes de pueblos cercanos y llonxanos. Tenía 2 molinos; unu qu'entá permanez y otru nel términu llamáu Molinucu. Les agües del calce d'esti ríu regaben les güertes próximes al pueblu onde se cultivaba perbién el llinu, d'ende quedó-y a estes tierres el nome de "llinares". Llegó a tener gran puxanza y sonadía la industria de los telares. Casi cada familia tenía un telar onde tresformaben el llinu en texíos.
Foi centru de los pueblos próximos como Manciles, Tobar, Avellanosa y Villorejo, yá que esistíen delles ferreríes, zapateros y barberíes. Crucia'l so términu un ríu llamáu Regueru de Susinos.
El Padre Flórez asegura qu'esistió una comunidá de monxes clarises nel edificiu qu'entá perdura, llamáu "conventu".
Llugar que formaba parte del Valle y Cuadriella de Santibáñez nel Partíu de Castrojeriz, unu de de los catorce que formaben la Intendencia de Burgos, mientres el periodu entendíu ente 1785 y 1833, nel Censu de Floridablanca de 1787, xurisdicción de señoríu con alcalde pedáneo.
Personalidaes
[editar | editar la fonte]- Trifón Tobar Calzada (hermano Jerónimo) (1876-1936), beatu y mártir marista. Asesináu, xunto con dos sacerdotes y cuatro llaicos, el 22 de xunetu de 1936 en Redueña (Madrid). Beatificáu en 2013.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ Códigu INE 374
- ↑ 3,0 3,1 Diputación de Burgos (ed.): «ALCUERDO de 22 de xineru de 2010, pol que s'aprueba l'escudu heráldicu y bandera del Conceyu de Susinos del Páramo». Boletín Oficial de la Provincia de Burgos nᵘ37 páx. 15 (24 de febreru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-23.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]