Старасьць
Старасьць — пэрыяд жыцьця чалавека, які прыходзіць на зьмену сталасьці, вынік працэсу старэньня. Гэтаму пэрыяду ўласьціва пагаршэньне здароўя, разумовых здольнасьцяў, згасаньне функцый арганізму. Старасьць у чалавека 75-90 гадоў, больш за 90 — даўгавечнік.
Хваробы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2012 год каля 80% людзей старэчага веку ў сьвеце цярпелі ад хранічных захворваньняў[1].
Беларусь
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 1 студзеня 2013 году 13,8 % насельніцтва Беларусі склалі людзі ў веку за 65 гадоў. Пагатоў у гарадах і мястэчках яны склалі 11,4 % жыхароў. У сельскай мясцовасьці — 21,5 %[2].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыкляпэдыя: У 18 т. Т.15: Сьледавікі — Трыё / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Надзея Нікалаева. Чым больш лекаў, тым лепш // Зьвязда : газэта. — 21 красавіка 2012. — № 79 (27194). — С. 4. — ISSN 1990-763x.
- ^ Сьвятлана Бусько Стандарты сацыяльных паслуг: новае ў 2014-м // Зьвязда. — 28 верасьня 2013. — № 183 (27548). — С. 1.