Сібіла Саксен-Кобург-Гоцкая

Сібіла Саксен-Кобург-Гоцкая
Нараджэнне	18 студзеня 1908(1908-01-18) Friedenstein Castle[d], Гота, Saxe-Gotha[d], Германскі рэйх
Смерць	28 лістапада 1972(1972-11-28) (64 гады) Стакгольм, Швецыя
Месца пахавання	Кунгліга беграўнінгсплатсен[d]
Род	Саксен-Кобург-Гоцкая дынастыя
Бацька	Charles Edward, Duke of Saxe-Coburg and Gotha[d]
Маці	Princess Victoria Adelaide of Schleswig-Holstein[d]
Муж	Густаў Адольф[d]
Дзеці	Карл XVI Густаў, Крысціна Магнусан, Маргарэта Эмблер[d], Біргіта Шведская і Дэзірэ Шведская[d]
Манаграма
Узнагароды
Сайт	kungahuset.se/kun… (шведск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Прынцэса Сібіла Саксен-Кобург-Гоцкая (ням.: Sibylla von Sachsen-Coburg und Gotha) (шведск.: Sibylla Calma Marie Alice Bathildis Feodora) (1908—1972) — прынцэса Швецыі, маці цяперашняга караля Швецыі Карла XVI Густава.

Біяграфія

Сібіла і брат Губертус 1917

Прынцэса Сібіла нарадзілася ў Саксоніі-Кобург-Гоце ў якасці дачкі герцага Карла Эдварда Саксоній-Кобург-Гоцкага (які быў стрыечным братам кронпрынцэсы Маргарэт Швецыі) і прынцэсы Вікторыя Адэлаіда Шлезвіг-Гальштэйн-Зондэрбург-Глюксбург. Праз маці Сібіла была нашчадкам шведскага двараніна Габрыэля Бенгтсана Оксенстыерны.

Прынцэса Сібіла атрымала першае навучанне дома, перш чым прайсці адукацыю ў Александрыненскай школе ў Кобургу, пасля чаго вучылася ў школе мастацтва ў Веймары.

Па просьбе бабулі, брытанскай каралевы Вікторыі, у 1900 годзе бацька атрымаў у спадчыну тытул прынца Саксоніі-Кобург-Готы. Ён быў зрынуты разам з іншымі нямецкімі князямі ў 1918 годзе падчас Нямецкай лістападаўскай рэвалюцыі, якая таксама паўплывала на становішча прынцэсы Сібілы. Пасля прыходу да ўлады Гітлера ў 1933 г. Карл Эдвард стаў членам НСДАП, а ў перыяд з 1934 па 1945 г. ён быў старшынёй Нямецкага Чырвонага Крыжа. Пасля Другой сусветнай вайны бацька быў прыцягнуты да адказнасці па падазрэнні ў злачынствах супраць чалавечнасці.

Прынцэса ў Швецыі

Асноўны артыкул: Вяселле паміж наследным прынцам Густавам Адольфам і Сібілай Саксен-Кобург-Гоцкай

Сібіла і Густаў Адольф на вяселлі ў Кобургу ў 1932 годзе. Жаніха і нявесту атачаюць, сярод іншага, бацька Сібілы (крайні злева) і шведская пара наследных прынцаў Густаў Адольф і Луіза

Падчас візіту ў Лондан у лістападзе 1931 г., дзе Сібіла, як і Інгрыд Шведская, была нявестай на вяселлі паміж лэдзі Мэй Кембрыдж (пляменніца каралевы Марыі) і Генры Абелем Смітам, яна сустрэла свайго жаніха, наследнага прынца Швецыі Густава Адольфа.

Яны ўступілі ў шлюб 16 чэрвеня 1932 г. у замку Каленберг каля Байерсдорфа ў Кобургу. Пара ўступіла ў грамадзянскі шлюб 19 кастрычніка, у царкоўны 20 кастрычніка 1932 г. у царкве Морыц у Кобургу. Вяселле адзначалася шматлікімі публічнымі ўрачыстасцямі, напрыклад, публічнай працэсіяй, бо сам прэзідэнт Гіндэнбург загадаў правесці ваенныя ўшанаванні, але, паколькі горад Кобург быў палітычна моцна нацыянал-сацыялістычным, грамадскія ўшанаванні азначалі, што ўрачыстасць атрымала рысу гэтай партыі, які зрабіў дрэннае ўражанне ў Швецыі. Пара адправілася ў мядовы месяц у Італію да прыбыцця ў Стакгольм 25 лістапада 1932 г. На чыгуначным вакзале іх прынялі прэм’ер-міністр Пер Альбін Хансан і каралеўская сям’я.

Прынц і прынцэса пасяліліся ў палацу Хага і на працягу 1934—1943 гадоў мелі чатырох дачок — так званых прынцэс Хага — і ў 1946 г. сына і спадчынніка трона ў будучыні Карла XVI Густава. Ужо пасля некалькіх дзён знаходжання ў Швецыі Сібіла пачала выступаць у якасці прызёра ў спаборніцтвах па фехтаванні пры дапамозе прынцэсы Інгрыд. Сібіла падзяліла зацікаўленасць Густава Адольфа скаўцкім рухам і жыццём на свежым паветры, і ў пары была каюта на Інгары і адна ў Шторліенф’ялене.

Сібіла пакутавала ад недаверу да новай радзімы. Яны з мужам часта з’яўляліся ў розных нямецкамоўных асацыяцыях Швецыі, але ў гэты час усё нямецкае было лёгка западозрыць у нацысцкім, што азначала, што пара хутка стала падазронай у вачах прэсы і шырокай грамадскасці. Нямецкая нянавісць стала скіравана і на яе. Яўная сувязь сваякоў з нацызмам таксама зрабіла яе асабістай мэтай для антынацысцкай крытыкі. Сібіла таксама мела цяжкасці са шведскай мовай, што таксама дапамагло стварыць дыстанцыю ад грамадскасці. Яна, якую раней называлі адкрытай і жывой, станавілася ўсё больш ціхай і стрыманай. Ні яна, ні яе муж прынц Густаў Адольф не мелі добрых адносін з прэсай і шырокай грамадскасцю, нягледзячы на тое, што хаця б прынцэса спрабавала пераадолець прабелы.

У студзені 1947 года прынц Густаў Адольф загінуў у авіякатастрофе ў Каструпе ў Капенгагене, і Сібіла раптам стала ўдавой з пяццю дзецьмі. Яна адразу ж стала старшынёй «Мемарыяльнага фонду прынца Густава Адольфа». Сярод іншых яе даручэнняў — старшыня Таварыства па доглядзе дзяцей (1948) і старшыня Нацыянальнай асацыяцыі інвалідаў па слыху (1935), Савет скаўтаў шведскіх дзяўчат (1939), Жаночы саюз аўтамабіляў (1939), Фонд Солстыкан (1941) і каралеўскі Фонд Вілагема Вілагема на Эландыі (1951). У 1938 годзе яна заснавала Фонд Святога Марціна прынцэсы Сібілы, які прадастаўляе гранты малазабяспечаным асобам у Сольне.

Першая лэдзі каралеўства

Пасля смерці каралевы Луізы ў 1965 г. Сібіла заняла неафіцыйную пасаду першай лэдзі каралеўства, бо яна была маці наследнага прынца, а Швецыя была без каралевы. Яна з’явілася побач з каралём і аказала яму моцную падтрымку. У многіх была магчымасць перагледзець стэрэатып стрыманай прынцэсы, і яна з’явілася жанчынай як з самаіроніяй, так і з гумарам. З 1950 года яна мела ўласны паверх ў Стакгольмскім замку, паверх прынцэсы Сібілы. Яна праводзіла лета ў Салідэне, дзе прысвяціла сябе ахове прыроды. Яна таксама працягнула так званыя абеды для дэмакратычных дам, якія праводзіла Луіза.

Апошняе яе публічнае выступленне адбылося на оперным вечары з нагоды 90-годдзя Густава VI Адольфа. Сібіла памерла амаль праз 3 тыдні ад раку кішачніка і менш чым за год да таго, як яе сын стаў каралём Швецыі.

7 снежня яна была адпета ля Замкавай царкве. Прынцэса Сібіла была крэміравана па ўласным жаданні, а потым урна з яе прахам была пахавана на каралеўскіх могілках у Хагапаркене.