Капанір
Капані́р (ад фр.: caponnière «ніша»): фартыфікацыйнае збудаванне, прызначанае весці флангавы агонь у двух процілеглых кірунках; паўкапанір — тое самае, але ў адным кірунку.[1]
Да 19 ст. капаніры будаваліся ў складзе крэпасцяў для абстрэлу крэпасных равоў. У час Першай сусветнай вайны ўжываліся ў сістэмах палявых пазіцый і умацаваных раёнаў, і размяшчаліся, звычайна, на адваротных скатах вышыняў або за мясцовымі прадметамі.
Таксама: Месца стаянкі лятальнага апарата на аэрадроме, акружанае валам (абвалава́нае) для абароны ад ударнай хвалі і асколкаў пры выбухах. Будаваліся ў час Другой сусветнай вайны з грунту, каменю, мяхоў з пяском, бетону, жалезабетону, цэглы.[1]
Зноскі
- ↑ а б Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — 863 с. (руск.). С.316.
 | |
|---|---|
| Старажытныя часы | |
| Сярэднявечча |
|
| Новы час | |
| XIX стагоддзе | |
| XX стагоддзе і сучаснасць | |