Карл Густаў Руус

Карл Густаў Руус
Дата нараджэння	25 снежня 1655(1655-12-25)
Месца нараджэння	Вестэргётланд, лен Вестра-Гёталанд, Швецыя
Дата смерці	2 мая 1722(1722-05-02) (66 гадоў)
Месца смерці	Турку, Паўднёва-Заходняя Фінляндыя, Аба-Б’ёрнеборгская губерня, Швецыя
Дзеці	Axel Erik Roos[d]
Грамадзянства	Швецыя
Прыналежнасць	Швецыя
Гады службы	1674—1709 (фармальна да 1722)
Званне	генерал-маёр
Бітвы/войны	Франка-галандская вайна Вялікая Паўночная вайна - Бітва пад Нарвай - Бітва пад Клішавам - Бітва пад Фраўштатам - Бітва пад Маляцічамі - Бітва пад Палтавай

Карл Густаў Руус (шведск.: Carl Gustaf Roos, 25 жніўня 1655, хутчэй за ўсё, у маёнтку Ерпас пад Лідчэпінгам — 2 мая 1722, Обу) — шведскі генерал-маёр, барон. Да 1705 насіў прозвішча Руус аў Ельмсетэр (шведск.: Roos af Hjelmsäter).

Біяграфія

Нарадзіўся 25 жніўня 1655 года ў сям'і карнета Густава Эрыксана Рууса і Крысціны Свінгувуд.

Ваенную кар'еру пачаў добраахвотнікам у імператарскай арміі (палку генерала дэ Граноса) ў 1674. У тым жа годзе становіцца там фенрыхам (прапаршчыкам). Там, падчас франка-галандскай вайны, удзельнічаў у бітве пад Трырам (1675) і ў аблозе Філіпсбургу (1676), у якой быў паранены. Па вяртанні ў 1677 у Швецыю ўдзельнічаў у вайне з Даніяй.

У 1696 годзе Руус ужо даслужыўся да лейтэнант-палкоўніка (падпалкоўніка). Спачатку ён быў накіраваны ў Рыгу, а пасля гэтага — на абарону граніцы з Нарвегіяй.

З пачаткам Вялікай Паўночнай вайны быў накіраваны ў Эстляндыю. Там ён удзельнічаў у бітве пад Нарвай, у якой вызначыўся і атрымаў за гэта чын палкоўніка. У 1701 удзельнічаў у пераправе праз Дзвіну і быў прызначаны камандзірам Нерке-Вермлендскага палка.

Руус удзельнічаў і ў шэрагу іншых бітваў Вялікай Паўночнай вайны: пад Клішавам (1702), пад Фраўштатам (1706), пад Маляцічамі (1708) і пад Палтавай (1709). У 1705 годзе атрымаў тытул барона, а за перамогу пад Фраўштатам — чын генерал-маёра.

У Палтаўскай бітве Руус быў на чале адной з чатырох шведскіх пяхотных калон, якая панесла сур'ёзныя страты пры спробе захапіць расійскія рэдуты. Адступіўшы і заняўшы абарону ў адным з шанцаў фартэцыі, Руус і рэшты яго палка былі вымушаны здацца рускім у палон.

У Маскве Руус удзельнічаў у зневажальнам для шведаў шэсці палонных па вуліцах горада: ім не давалі ні есці, ні піць, шматтысячны натоўп народу стаяў з двух бакоў на шляху шэсця, пляваўся ў палонных і выкрыкваў розныя абразы. Пасля гэтай падзеі Руус быў накіраваны ў Казань, дзе і прабыў да сканчэння вайны.

Пасля Ніштацкага міру быў вызвалены, але па дарозе дамоў памёр у маі 1722 года ў Обу.

Сям’я

Быў двойчы жанаты: 1. З Крысцінай Марыі Спарэ. Сын: Аксель Эрык Руус (1684—1765); 2. З баранесай Магдаленай Крысцінай ван дэр Нот (з 1700).