Пінскі павет (Расійская імперыя)

Пінскі павет
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Мінская губерня
Адміністрацыйны цэнтр	Пінск
Дата ўтварэння	1795
Дата скасавання	1920
Насельніцтва	230,8 тыс. (1 897)
Плошча	11,9 тыс. км²

Пі́нскі павет (руск.: Пинский уезд) — адміністрацыйная адзінка ў складзе Мінскай губерні, якая існавала ў 1793—1920 гадах. Цэнтр — горад Пінск. У 1797 годзе плошча павета каля 10 тыс. км².

Гісторыя

У 1793 годзе ў выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай большая частка Пінскага павета адышла да Расійскай імперыі. У 1795 годзе павет утвораны паўторна: на поўначы да яго далучана частка Навагрудскага павета, усходняя частка вылучана ў Давыд-Гарадоцкі павет, паўднёвая частка перададзена ў Ровенскі павет. 3 1796 года ў Мінскай губерні.

3 18 сакавіка 1921 года павет у складзе Палескага ваяводства Польшчы.

Насельніцтва

Паводле дадзеных перапісу 1897 года ў павеце пражывала 230,8 тыс. чал., у тым ліку беларусаў — 74,3 %; яўрэяў — 19,5 %; рускіх — 2,6 %; палякаў — 2,6 %.

У павятовым горадзе Пінску пражывала 28 368 чал.. Мелася 11 мястэчак, 75 сёл, 292 вёскі, 191 фальварак.

Адміністрацыйны падзел

Пасля 1861 года ўключаў 23 воласці:

• Дабраслаўская — Дабраслаўка,
• Дубайская — Бродніца,
• Жабчыцкая — Жабчыцы,
• Кажан-Гарадоцкая — Кажан-Гарадок,
• Кухацкавольская — Кухоцкая Воля,
• Лагішынская — в. Мокра-Дуброва,
• Лемяшэвіцкая — Лемяшэвічы,
• Лунінская — Лунін,
• Любяшоўская — Любяшоў,
• Марачнянская — Марочна,
• Пагост-Загародская — Пагост Загародскі,
• Парэцкая — Парэчча,
• Пінкавіцкая — Пінкавічы,
• Плотніцкая — Плотніца,
• Радчыцкая — Радчыцк,
• Святавольская — Святая Воля,
• Ставоцкая — мяст. Чэнчыцы,
• Столінская — Столін,
• Угрыніцкая — Угрынічы,
• Хатыніцкая — Хатынічы,
• Хойнаўская — Хойна,
• Целяханская — Целяханы,
• Церабяжоўская — Церабяжоў.

Ураднікі павета

• Пінскія павятовыя маршалкі

Літаратура

• Пінскі павет // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
• Селиванов А. Ф. Пинск // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Раюк, А.Р. Мясцовая эліта Пінскага павета ў 1820—30-я гг. / А.Р. Раюк // Европа: актуальные проблемы этнокультуры : материалы Междунар. науч.-теорет. конф., Минск, 27 апр. 2007 г. / Бел. гос. пед. ун-т им. М. Танка ; редкол. В.В. Тугай (отв. ред.) [и др.]. — Минск : БГПУ, 2007. — С. 253—256.
• Раюк, А.Р. Нефармальныя сувязі паміж дваранствам Гродзенскай губерні ў 1801—1863 гг. / А.Р. Раюк // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі / Цэнтр даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі ; навук. рэд. А.І. Лакотка. — Мінск : Права і эканоміка, 2016. — Вып. 21. — С. 240—246.
• Раюк А.Р. Нефармальныя сувязі паміж дваранствам Мінскай губерні ў 1795—1863 гг. / А.Р. Раюк // Гісторыя і грамадазнаўства. — 2020. — №1. — С. 58—63.
• Раюк А.Р. Нефармальныя сувязі паміж губернскім дваранствам у Беларусі ў 1795–1863 гг. / А.Р. Раюк // Пытанні мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фалькларыстыкі / Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы Нац. акад. навук Беларусі ; навук. рэд. А.І. Лакотка. — Мінск : Права і эканоміка, 2008. — Вып. 4. — С. 406—412.
• Федорук А. Т. Старинные усадьбы Берестейщины (руск.) / А. Т. Федорук; ред. Т. Г. Мартыненко. — 2-е изд. — Мн.: БелЭн, 2006. — 576 с: ил. — 1 500 экз. — ISBN 985-11-0383-7.