Перайсці да зместу

Старгард

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Горад
Старгард
польск.: Stargard
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Ваяводства
Павет
Каардынаты
Прэзідэнт горада
Славамір Паёр (Sławomir Pajor)
Ранейшыя назвы
Старгард-ін-Померн
Горад з
Плошча
48,08 (2013) км²
Вышыня цэнтра
20 м
Насельніцтва
69 255[1] чалавек (2014)
Шчыльнасць
1 450[2] (2013) чал./км²
Часавы пояс
Тэлефонны код
+48 091
Паштовыя індэксы
73-100 — 73-110
Аўтамабільны код
ZST
TERC
3214011
Афіцыйны сайт
stargard.pl (польск.)
Старгард на карце Польшчы ±
Старгард (Польшча)
Старгард
Старгард (Заходне-Паморскае ваяводства)
Старгард

Ста́ргард (польск.: Stargard, ням.: Stargard in Pommern), раней Старгард Шчацінскі — горад у Польшчы, адміністрацыйны цэнтр Старгардскага павета Заходнепаморскага ваяводства. Утварае гарадскую гміну, таксама з’яўляецца сядзібай вясковай гміны Старгард.

Старгард стаіць на рацэ Іна. Адлегласць па прамой паміж гарадамі Старгард — Мінск 821 км, да Варшавы — 424 км[3]. Трэці горад ваяводства па колькасці насельніцтва. Разам з гарадамі Шчэцін, Свінауйсце, Галенеў і Грыфіна ўтварае Шчацінскую агламерацыю.

Гэта адзін з найстарэйшых гарадоў у Польшчы — першыя дамы з’явіліся ў VI стагоддзі[4], і адзін з найстарэйшых гарадоў, нароўні са Шчэцінам, на Памор’і. Горад вядомы з 1140 года, у 1243 г. нададзены магдэбургскім правам, у 1363 г. уступіў у Ганзу, пасля чаго быў значна ўмацаваны. Развіццю горада спрыяла выгоднае размяшчэнне на гандлёвых шляхах, якія вялі з Сантака ў Волін і са Шчэціна ў Калабжэг. У XV стагоддзі ў Старгардзе кіравала адна з ліній герцагаў Памеранскіх. Падчас Трыццацігадовай вайны горад быў спалены і перададзены па Вестфальскаму міру 1648 года ў рукі шведаў. У 1701 г. аддзелены ад Шведскай Памераніі і стаў уладаннем прускіх Гогенцолернаў.

Рашэннем Патсдамскай канферэнцыі (1945) разбураны на тры чвэрці бамбардзіроўкамі горад уключаны ў склад Польшчы. Нямецкае насельніцтва было пасля гэтага гвалтоўна дэпартавана. Адноўлены пасля разбурэнняў Другой сусветнай войны, вядомы шматлікімі архітэктурнымі помнікамі ў гатычным стылі. Месца нямецкага насельніцтва занялі выхадцы з Усходніх Крэсаў.

Стары горад акружаны сярэднявечнымі сценамі з вежамі і трыма варотамі; на рыначнай плошчы познагатычная ратуша, каменныя дамы ў стылі барока. Самы каштоўны помнік — кафедральны сабор Найсвяцейшай Дзевы Марыі Царыцы Нябеснай (XIII ст.), пазней перабудаваны ў стылі ганзейскага гарадскога сабора — базілікальны храм з дзвюма вежамі без хораў.

Гарады-пабрацімы

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Główny Urząd Statystyczny. Baza Demografia. Stan i struktura ludności, dane na dzień 31.03.2014 [1]
  2. Główny Urząd Statystyczny, dane za rok 2013
  3. Адлегласці паміж гарадамі
  4. M. Ober, Stargard Szczeciński, Warszawa 1988, s. 5.