Энрыкі (кароль Партугаліі)

Энрыкі
манарх Партугаліі 4 жніўня 1578 — 31 студзеня 1580
Папярэднік	Себасцьян I
Пераемнік	Антоніа з Крату
Кардынал-святар (Sanctorum Quattuor Coronatorum[d]) з 16 снежня 1545
Roman Catholic Archbishop of Braga[d] з 30 красавіка 1533
Дыяцэзія	Бражская архідыяцэзія[d]
Папярэднік	Diogo de Sousa[d]
Пераемнік	Diogo da Silva[d]
Roman Catholic Archbishop of Evora[d] 24 верасня 1540 — 4 ліпеня 1578
Дыяцэзія	Roman Catholic Archdiocese of Evora[d]
Папярэднік	Альфонс Партугальскі[d]
Пераемнік	Teotónio de Bragança[d]
Roman Catholic Archbishop of Lisbon[d] 21 чэрвеня 1564 — 14 лістапада 1569
Дыяцэзія	Roman Catholic Archdiocese of Lisbon[d]
Папярэднік	Fernando de Meneses Coutinho e Vasconcelos[d]
Пераемнік	Jorge de Almeida[d]
Roman Catholic Archbishop of Evora[d] 15 снежня 1574 — 4 ліпеня 1578
Дыяцэзія	Roman Catholic Archdiocese of Evora[d]
Пераемнік	Teotónio de Bragança[d]
рэгент 1562 — 1568
Папярэднік	Кацярына Аўстрыйская
Пераемнік	Себасцьян I
Нараджэнне	31 студзеня 1512 ці 1512 Лісабон, Партугалія
Смерць	31 студзеня 1580, 29 студзеня 1580 ці 1580 Алмейрын[d], акруга Сантарэн[d], Партугалія
Месца пахавання	Жэронімуш
Род	Авіская дынастыя
Бацька	Мануэл I
Маці	Марыя Арагонская
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Энрыкі Партугальскі (парт.: Henrique I de Portugal; 31 студзеня 1512, Лісабон — 31 студзеня 1580, Алмейрын) — кардынал-кароль, сямнаццаты кароль Партугаліі з 1578 года. Апошні прадстаўнік Авіскай дынастыі. Пяты сын Мануэля I і яго другой жонкі Марыі Арагонскай.

Біяграфія

Энрыкі быў адным з самых малодшых братоў караля Жуана III і таму лічылася, што яго шанцы на прастол нікчэмныя. Таму Энрыкі абраў духоўную кар’еру, у тым ліку для таго, каб адстойваць інтарэсы Партугаліі ў Каталіцкай Царкве, дзе дамінавала Іспанія. Ён хутка стаў архібіскупам Брагі (1538 год), архібіскупам Эвары (1545 год) і Вялікім Інквізітарам (1539 год) перад атрыманнем кардынальскага капелюша ў 1545 годзе. У 1564 годзе Энрыкі стаў архібіскупам Лісабона і прымасам Партугаліі. Энрыкі паспрабаваў прыцягнуць езуітаў у Партугалію і актыўна выкарыстоўваў іх у каланіяльнай палітыцы.

Пасля смерці брата, пачынаючы з 1557 года, быў рэгентам пры сваім траюрадным пляменніку Себасцьяне I. Калі Себасцьян I загінуў падчас ваеннай авантуры ў Марока, Энрыкі як апошні прадстаўнік дынастыі атрымаў прастол Партугаліі. Ён вырашыў адмовіцца ад духоўных тытулаў і жаніцца для працягу дынастыі, аднак Папа Рымскі Рыгор XIII, які падтрымліваў Габсбургаў, не вызваліў яго ад святарскіх клятваў.

Энрыкі памёр, не прызначыўшы Рэгенцкі Савет, які мог бы абраць пераемніка на трон. Гэтай сітуацыяй скарыстаўся кароль Іспаніі Філіп II, які з’яўляўся адным з найбольш пераважных прэтэндэнтаў на партугальскі прастол. У лістападзе 1580 года Філіп накіраваў у Партугалію герцага Альба для захопу ўлады сілай. У выніку Лісабон неўзабаве быў захоплены, і Філіп быў абраны каралём Партугаліі пры ўмове, што Каралеўства Партугалія і яго замежныя тэрыторыі не стануць іспанскімі абласцямі. Філіп II кіраваў Партугаліяй пад імем Філіп I.