Перайсці да зместу

(163) Эрыгона

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(163) ЭрыгонаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Ж. Ператэн
Месца выяўлення Тулуза
Дата выяўлення 26 красавіка 1876
Эпанім Эрыгона
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1957 OT; A892 RA
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,19039
Вялікая паўвось (a) 354,191 млн км
(2,36762 а.а.)
Перыгелій (q) 286,757 млн км
(1,91685 а.а.)
Афелій (Q) 421,625 млн км
(2,81839 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 330,658 сут (3,643 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 19,18 км/с
Схіленне (i) 4,813°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 160,208°
Аргумент перыгелія (ω) 298,275°
Сярэдняя анамалія (M) 44,520°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 72,63 км
Маса 4,01×1017 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0203 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0384 км/с
Перыяд вярчэння 16,136 гад
Спектральны клас C
Абсалютная зорная велічыня 9,47m
Альбеда 0,0546
Сярэдняя тэмпература паверхні 183 К (−90 °C)

(163) Эрыгона (стар.-грэч.: Ἠριγόνη) — вельмі цёмны астэроід галоўнага пояса, які ўзначальвае аднайменнае сямейства астэроідаў. Ён быў адкрыты 26 красавіка 1876 года Ператэнам і названы ў гонар Эрыгоны, дачкі Ікарыя, ці Эрыгоны (дачкі Эгісфа) у старажытнагрэчаскай міфалогіі[1].

Зноскі

  1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 30. — ISBN 3-540-00238-3.