| dbo:abstract
|
- A bracket is an architectural element: a structural or decorative member. It can be made of wood, stone, plaster, metal, or other media. It projects from a wall, usually to carry weight and sometimes to "...strengthen an angle". A corbel or console are types of brackets. In mechanical engineering a bracket is any intermediate component for fixing one part to another, usually larger, part. What makes a bracket a bracket is that it is intermediate between the two and fixes the one to the other. Brackets vary widely in shape, but a prototypical bracket is the L-shaped metal piece that attaches a shelf (the smaller component) to a wall (the larger component): its vertical arm is fixed to one (usually large) element, and its horizontal arm protrudes outwards and holds another (usually small) element. This shelf bracket is effectively the same as the architectural bracket: a vertical arm mounted on the wall, and a horizontal arm projecting outwards for another element to be attached on top of it or below it. To enable the outstretched arm to support a greater weight, a bracket will often have a third arm running diagonally between the horizontal and vertical arms, or the bracket may be a solid triangle. By extension almost any object that performs this function of attaching one part to another (usually larger) component is also called a bracket, even though it may not be obviously L-shaped. Common examples that are often not really L-shaped at all but attach a smaller component to a larger and are still called brackets are the components that attach a bicycle lamp to a bicycle, and the rings that attach pipes to walls. (en)
- Un canecillo o can, en arquitectura y en arte, es la cabeza de la viga que asoma al exterior y soporta la cornisa o alero. Como evolución de esta acepción, el término también puede ser usado para designar la pieza voladiza —de cualquier material— que soporta los aleros o extremos de una cubierta, o un dintel. Originariamente, el can es usado como un elemento constructivo que implica una economía de medios, ya que soporta la cornisa aprovechando la propia viga que sustenta el tejado. Pero su forma evolucionó para ser empleado como elemento meramente decorativo hasta el punto de perder su utilidad primitiva, pasando a ser una pieza exenta no portante. Ello derivó en numerosas formas escultóricas, sirviendo para completar el soporte o simplemente para embellecer las cubiertas exteriores e interiores, o los dinteles de los vanos. Puede considerarse un tipo de modillón y ser conocido con ese nombre. La forma más sencilla del canecillo es en caveto, sin ornamento. (es)
- Hagaburuak edo zurburuak hormatik kanpo ateratzen diren hagei egiten zaizkien apaingarri eskultorikoei esaten zaie. Gehienetan, haien gainean teilatuko erlaitza jartzen da. Hitzaren erabilaren ondorioz haren esanahia beste kontzeptuetara zabaldu da, esaterako, eraikuntzaren estalkia edo ateburua heltzen dioten piezak. Denborarekin hagaburuek haien euskarri funtzioa galdu zuten, elementu apaingarriak besterik gabe izateko.. Batzuetan ere zurburu esaten zaie, batez ere zurezkok badira. Harrizkoak badira eta erlaitza edo teilatuko hegalari eusteko erabiltzen badira harburu esaten zaie. Askotan apainduak izaten dira eta oso ohikoa ziren arte erromanikoan. (eu)
- Un tasseau est une pièce en bois, le plus souvent longue et relativement fine et rabotée. Sa section est carrée ou rectangulaire.On peut s'en servir :
* comme support, pour poser une planche par-dessus (dans un meuble par exemple) ;
* pour maintenir deux planches ensemble (en clouant ou vissant chacune des planches au tasseau) ;
* pour faire tenir des cloisons. Pour les tailleurs de pierre, le tasseau est l'établi en métal monté sur quatre roulettes et constitué d'un plateau amovible dont la hauteur est réglable. (fr)
- Il beccatello è un elemento architettonico usato per sostenere parti sporgenti di un edificio, soprattutto nei castelli e negli edifici storici. Consiste in una mensoletta in legno, pietra o terracotta che permette di dare appoggio ad una parte di edificio di pianta maggiore di quella sottostante. Usato in serie, anche in sequenze ben ravvicinate, oltre che un elemento strutturale diventa motivo di decorazione architettonica che caratterizza l'aspetto delle parti terminali delle costruzioni storiche come torri, cammini di ronda, balconate. La funzione di tali elementi costruttivi posti sui beccatelli era la possibilità di esercitare la difesa "piombante", infatti nelle fortificazioni come ad esempio i castelli, dove sono presenti gli apparati a sporgere, nello spazio fra i beccatelli si trovavano spesso le caditoie da cui lasciar cadere liquidi o pesi sufficienti a danneggiare i soldati assedianti durante un assalto. I beccatelli furono ancora molto usati tra XV e XVI secolo, nel periodo delle cosiddette "rocche di transizione". Poco dopo furono però completamente abbandonati nelle fortificazioni alla moderna, in quanto troppo esposti ai colpi dell'artiglieria. (it)
- En konsol eller konsolutkragning är en bärande byggnadsdel som skjuter ut från ett väggparti för att ge stöd åt balkonger, skulpturer, listverk eller helt enkelt för att åstadkomma en större yta i överliggande våningar. Konsolen har fått stor utbredning i modern arkitektur tack vare nya byggnadsmaterial och metoder. Ett exempel på utkragning för att ge en varierad fasad och samtidigt öka golvytan är Passagenhuset i Stockholm. Med utkragande tak menas de delar av taket (exempelvis takfoten) som sticker ut över fasaden och skyddar denna från nederbörd. Långt utkragande tak är typiska för 1800-tals villor i så kallad schweizerstil som hämtade sin inspiration från den lantliga byggnadskonsten i Schweiz, Österrike och Sydtyskland. (sv)
- Miecz (budownictwo) – ukośna belka drewniana w więźbie dachowej, usztywniająca dwa ustawione pod kątem elementy konstrukcji.
* W wiązarach płatwiowo-kleszczowych podpiera płatwie, przez co zmniejsza jej rozpiętość. Usztywnia konstrukcję ramy złożonej z płatwi i słupka (stolca).
* W konstrukcji sumikowo-łątkowej ścian drewnianych ukośna belka w narożnym polu, rodzaj zastrzału.
* Miecz stropowy – krótki skośny element łączący krokiew lub słupek z belką wiązarową. (pl)
- Кронштейн (нем. Kragstein — выступающий камень) — опорная деталь или конструкция, служащая для крепления на вертикальной плоскости (стене или колонне) выступающих или выдвинутых в горизонтальном направлении частей. Французское название: консоль. (ru)
- 叠涩是一种古代建筑的砌法，用砖、石，有时也用木材通过一层层堆叠向外挑出，或收进，向外挑出时要承担上层的重量。 叠涩法主要用于早期的叠涩拱，砖塔出檐，须弥座的束腰，墀头的拔檐。 (zh)
- Кронште́йн (нім. Kragstein — консоль), або кремпіль — консольна опорна деталь або конструкція, що служить для кріплення на вертикальній площині (стіни чи колони) виступаючих або висунутих в горизонтальному напрямку частин машин або споруд. Конструктивно кронштейн може виконуватися у вигляді самостійної деталі або багатодетальної конструкції з розкосими, а також у вигляді значного потовщення в базовій конструкції деталі. Механічний принцип дії — опір матеріалу на згинання і зсув. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Un tasseau est une pièce en bois, le plus souvent longue et relativement fine et rabotée. Sa section est carrée ou rectangulaire.On peut s'en servir :
* comme support, pour poser une planche par-dessus (dans un meuble par exemple) ;
* pour maintenir deux planches ensemble (en clouant ou vissant chacune des planches au tasseau) ;
* pour faire tenir des cloisons. Pour les tailleurs de pierre, le tasseau est l'établi en métal monté sur quatre roulettes et constitué d'un plateau amovible dont la hauteur est réglable. (fr)
- Miecz (budownictwo) – ukośna belka drewniana w więźbie dachowej, usztywniająca dwa ustawione pod kątem elementy konstrukcji.
* W wiązarach płatwiowo-kleszczowych podpiera płatwie, przez co zmniejsza jej rozpiętość. Usztywnia konstrukcję ramy złożonej z płatwi i słupka (stolca).
* W konstrukcji sumikowo-łątkowej ścian drewnianych ukośna belka w narożnym polu, rodzaj zastrzału.
* Miecz stropowy – krótki skośny element łączący krokiew lub słupek z belką wiązarową. (pl)
- Кронштейн (нем. Kragstein — выступающий камень) — опорная деталь или конструкция, служащая для крепления на вертикальной плоскости (стене или колонне) выступающих или выдвинутых в горизонтальном направлении частей. Французское название: консоль. (ru)
- 叠涩是一种古代建筑的砌法，用砖、石，有时也用木材通过一层层堆叠向外挑出，或收进，向外挑出时要承担上层的重量。 叠涩法主要用于早期的叠涩拱，砖塔出檐，须弥座的束腰，墀头的拔檐。 (zh)
- Кронште́йн (нім. Kragstein — консоль), або кремпіль — консольна опорна деталь або конструкція, що служить для кріплення на вертикальній площині (стіни чи колони) виступаючих або висунутих в горизонтальному напрямку частин машин або споруд. Конструктивно кронштейн може виконуватися у вигляді самостійної деталі або багатодетальної конструкції з розкосими, а також у вигляді значного потовщення в базовій конструкції деталі. Механічний принцип дії — опір матеріалу на згинання і зсув. (uk)
- A bracket is an architectural element: a structural or decorative member. It can be made of wood, stone, plaster, metal, or other media. It projects from a wall, usually to carry weight and sometimes to "...strengthen an angle". A corbel or console are types of brackets. (en)
- Hagaburuak edo zurburuak hormatik kanpo ateratzen diren hagei egiten zaizkien apaingarri eskultorikoei esaten zaie. Gehienetan, haien gainean teilatuko erlaitza jartzen da. Hitzaren erabilaren ondorioz haren esanahia beste kontzeptuetara zabaldu da, esaterako, eraikuntzaren estalkia edo ateburua heltzen dioten piezak. Denborarekin hagaburuek haien euskarri funtzioa galdu zuten, elementu apaingarriak besterik gabe izateko.. Batzuetan ere zurburu esaten zaie, batez ere zurezkok badira. (eu)
- Un canecillo o can, en arquitectura y en arte, es la cabeza de la viga que asoma al exterior y soporta la cornisa o alero. Como evolución de esta acepción, el término también puede ser usado para designar la pieza voladiza —de cualquier material— que soporta los aleros o extremos de una cubierta, o un dintel. Puede considerarse un tipo de modillón y ser conocido con ese nombre. La forma más sencilla del canecillo es en caveto, sin ornamento. (es)
- Il beccatello è un elemento architettonico usato per sostenere parti sporgenti di un edificio, soprattutto nei castelli e negli edifici storici. Consiste in una mensoletta in legno, pietra o terracotta che permette di dare appoggio ad una parte di edificio di pianta maggiore di quella sottostante. Usato in serie, anche in sequenze ben ravvicinate, oltre che un elemento strutturale diventa motivo di decorazione architettonica che caratterizza l'aspetto delle parti terminali delle costruzioni storiche come torri, cammini di ronda, balconate. (it)
- En konsol eller konsolutkragning är en bärande byggnadsdel som skjuter ut från ett väggparti för att ge stöd åt balkonger, skulpturer, listverk eller helt enkelt för att åstadkomma en större yta i överliggande våningar. Konsolen har fått stor utbredning i modern arkitektur tack vare nya byggnadsmaterial och metoder. Ett exempel på utkragning för att ge en varierad fasad och samtidigt öka golvytan är Passagenhuset i Stockholm. (sv)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
