| dbo:abstract
|
- التهمة الجنائية أو التُهمة الإجرامية هي اتِّهامًا رسميًّا مِن سُلطة حكوميَّة يُفيد أنَّ شخصًا ما قد ارتكب جريمة. وثيقة الاتهام، تحتوي على تهمة أو أكثر أو كميَّة، يُمكن أن تتخذ عِدَّة أشكال، مِنها:
* شكوى
* إنذار
* لائحة اتهام
* استدعاء
* مخالفة مرورية (ar)
- الاتهام مصطلح قانوني يستخدم في بعض الأقطار ويُعرض في شكل بيان مكتوب يتهم شخصا أو أكثر بارتكاب جريمة معينة. في لائحة الاتهام تشهر المحكمة المتهم بالجرم الذي اقترفه على حد سواء. ومن الممكن تعديل لائحة الاتهام أثناء نظر القضية إذا لم يتمخض عن ذلك إلحاق ظلم بأحد. والجرائم الخطيرة فقط هي التي تحاكم بإعلان لوائح الاتهام (غير أنه ووفقاً لقانون كل شخص إرتكب جرم يعتبر متهَمًا وتنظم بحقه لائحة إتهام للمحكمة المختصة بغض النظر عن جسامة التهمة المرتكبة من عدمها)، ومن ثم فإنها تسمى الجرائم التي توجه فيها لوائح الاتهام. ولا يمكن أن يدان شخص بارتكاب جريمة أخطر من تلك التي وردت في لائحة اتهامه. ويفصل القانون في شكل ولغة أية لائحة اتهام. (ar)
- Obžaloba je v trestním řízení rozhodnutím svého druhu, kterým je na základě výsledků přípravného řízení postaven obviněný před soud. Pojem obžaloba někdy bývá rovněž používán k označení státního zástupce (dříve prokurátora), který jako veřejný žalobce v postavení procesní strany před soudem obžalobu zastupuje. Při kontradiktorním pojetí trestního řízení je trestní soudní proces chápán jako druh určitého sporu strany obžaloby a strany obhajoby, k jehož rozhodnutí je povolán soud. (cs)
- Trestní oznámení je sdělení orgánům činným v trestním řízení o skutečnostech nasvědčujících tomu, že byl spáchán trestný čin. V trestněprávním procesním předpisu, kterým je trestní řád, tedy zákon č. 141/1961 Sb., o trestním řízení soudním, není trestní oznámení výslovně definováno. Zmíněno je pouze v § 59 odst. 5 („… činí-li se ústně trestní oznámení…“) a 6 („… jestliže byl protokol o trestním oznámení…“) a § 158 odst. 2 („… oznámení o skutečnostech…“). Obecně však platí, že trestní oznámení je podáním. (cs)
- Eine Strafanzeige (in der Schweiz: Verzeigung; in Österreich auch Sachverhaltsdarstellung) ist die Mitteilung eines Sachverhalts an die Strafverfolgungsbehörden oder ein Amtsgericht, der nach Auffassung des Mitteilenden einen Straftatbestand erfüllen könnte. Die Strafanzeige ist von dem Strafantrag zu unterscheiden, der eine Prozessvoraussetzung sein kann. (de)
- Anklage (auch öffentliche Klage genannt) wird in einem Strafverfahren von der Anklagebehörde (in vielen Staaten die Staatsanwaltschaft) erhoben, wenn nach dem durchgeführten Ermittlungsverfahren ein hinreichender Tatverdacht besteht, dass ein Beschuldigter eine strafbare Tat begangen hat. Die Anklage ist somit der Beginn eines Gerichtsverfahrens. Sie bezeichnet genau die Person des Angeschuldigten. Sie umschreibt im Anklagesatz genau den Sachverhalt, der dem Angeklagten vorgeworfen wird, und nennt die verletzte Strafvorschrift nach ihrem Wortlaut. Sie unterbricht auch die laufende Verjährung. Zu der Anklage kann der Angeklagte in einer Einlassung Stellung nehmen. In Deutschland und in den meisten anderen rechtsstaatlich organisierten Strafverfolgungssystemen herrscht das so genannte Akkusationsprinzip, wonach die Anklage erhebende Behörde nicht mit der urteilenden Instanz identisch sein darf. In Deutschland ist nach § 152 StPO nur die Staatsanwaltschaft zur Erhebung der öffentlichen Klage berufen. Die Erhebung einer Anklage auf einer ungesicherten tatsächlichen Grundlage widerspricht der Strafprozessordnung, ist daher amtspflichtwidrig und eröffnet möglicherweise Schadensersatzansprüche. Die schriftliche Anklage wird im Gerichtstermin (Hauptverhandlung) vom Staatsanwalt in ihren wesentlichen Teilen verlesen. Sie ist die Grundlage der mündlichen Verhandlung gegen den Angeklagten. Nur der in ihr beschriebene Sachverhalt ist Gegenstand dieser Verhandlung, das heißt, das Gericht darf weitere, in der Anklageschrift nicht beschriebene Taten nur dann in diese Verhandlung einbeziehen, wenn diese zuvor mit einer Nachtragsanklage ebenfalls angeklagt wurden (Immutabilitätsprinzip). Das Gericht ist jedoch nicht an die rechtliche Bewertung des angeklagten Lebenssachverhalts gebunden, die die Staatsanwaltschaft in ihrer Anklage vertritt. Geht es davon aus, dass die angeklagten Taten nach anderen Vorschriften zu beurteilen sind als in der Anklage angegeben, darf (und muss) das Gericht nach den Vorschriften urteilen, die seiner Meinung nach korrekt sind. Auf einen neuen rechtlichen Gesichtspunkt muss das Gericht den Angeklagten aber zuvor hingewiesen haben. Wenn das Gericht über einen Anklagevorwurf (d. h., den Lebenssachverhalt) rechtskräftig entschieden hat (evtl. auch durch Freispruch), darf dieser Vorwurf nicht noch einmal zum Inhalt einer Anklage gemacht werden (Ne bis in idem). Die Anklageschrift muss daher den tatsächlichen Vorgang, der dem Angeklagten vorgeworfen wird, unverwechselbar beschreiben. Daneben soll sie den maßgeblichen Gesetzeswortlaut wiedergeben und die anzuwendenden Vorschriften zitieren, sowie die Beweismittel angeben und – außer bei Anklage vor dem Strafrichter (Einzelrichter beim Amtsgericht) – das wesentliche Ergebnis der Ermittlungen zusammenfassen. Anders als das urteilende Gericht (In dubio pro reo) hat die Anklagebehörde in der Regel vom Grundsatz In dubio pro duriore auszugehen. So kann beispielsweise der Auditor im schweizerischen Militärstrafprozess bei hinreichenden Verdachtsgründen für ein Verbrechen oder Vergehen das Verfahren nicht selber einstellen (Art. 114 MStP). Wird nach Abschluss der Ermittlungen keine Anklage erhoben, kommt für den Verletzten auch ein sog. Klageerzwingungsverfahren gem. § 172 StPO in Betracht, das sich auf die Erhebung der Anklage richtet. In Österreich gibt es mit dem Antrag auf Fortführung (§ 195 StPO) ein ähnliches Instrument. Auch nach Schweizer Recht kann eine Einstellungsverfügung bei der Beschwerdeinstanz angefochten werden (Art. 322 Abs. 2 StPO). In einfacheren Verfahren, in denen nur eine relativ geringe Strafe zu erwarten ist, kann die Staatsanwaltschaft die förmliche Anklageschrift durch einen Strafbefehlsantrag (beziehungsweise durch ein Strafmandat) ersetzen. Dieser kürzt das Gerichtsverfahren ab. Es kommt nur dann zu einer Verhandlung, wenn der Beschuldigte Einspruch gegen den Strafbefehl einlegt. Kein Ankläger ist der Vertreter des öffentlichen Interesses im Verwaltungsrecht. (de)
- A criminal charge is a formal accusation made by a governmental authority (usually a public prosecutor or the police) asserting that somebody has committed a crime. A charging document, which contains one or more criminal charges or counts, can take several forms, including:
* complaint
* information
* indictment
* citation
* traffic ticket The charging document is what generally starts a criminal case in court. But the procedure by which somebody is charged with a crime and what happens when somebody has been charged varies from country to country and even, within a country, from state to state. Before a person is found guilty of a crime, a criminal charge must be proven beyond a reasonable doubt. (en)
- Una denuncia es una declaración formal acerca de la comisión de una conducta contraria a Derecho (generalmente la comisión de algún delito o infracciones administrativas) dirigida a la autoridad competente para su investigación. (es)
- La imputación, en derecho procesal penal, es el señalamiento provisional y precario que indica que una persona en particular es sospechosa de haber cometido un delito, sin necesidad de que existan pruebas. En España el término "imputado" ha sido sustituido del lenguaje jurídico por "investigado", considerado más respetuoso con la presunción de inocencia al no relacionarse necesariamente con la culpabilidad. Con diferencias según los países y los sistemas de investigación criminal, la imputación puede ser realizada por los particulares que denuncian un delito, la policía, los fiscales o el juez de investigación o garantía. La imputación se realiza antes que la persona imputada sea llevada a juicio, durante la etapa de investigación del delito (sumario). Por ello, desde el momento de la imputación, las autoridades deben extremar las garantías del debido proceso de la persona imputada, particularmente el derecho a no declarar contra sí misma y el derecho a la defensa. En muchas legislaciones las personas imputadas quedan relevadas de la obligación de decir la verdad y no pueden declarar como testigos. (es)
- Salaketa pertsona baten egintza prozesala da, agintari eskudunari ustez delitu- edo falta-izaera duen egitate baten berri ematekoa. Berez, salaketa eskatzeko eskubidea da, eta salatzailea ez da zigor-arloko prozeduraren parte. Salaketa jartzen den unetik, organo eskudunek ofizioz gauzatuko duten prozedura bat hasten da. Salaketak ez ditu agintariak prozesu judizial bat hastera behartzen, baina arau-hauste administratibo edo penalak egin ditzakete, baldin eta arrazoirik gabe ez badute behar bezalako arretaz ikertzen. Bestalde, salatzaileak ez du inolako frogarik aurkeztu behar. Hala ere, fidagarritasun-zantzu batzuk espero ohi dira, organo eskudunak erabaki dezan benetan badirela ikertzen jarraitzea eskatzen duten zantzuak. Aitzitik, kereila jartzen duena prozeduraren parte da, eta epaiketan alegatzen dituen egitateak frogatu behar ditu. (eu)
- Egoztea edota leporatzea, zuzenbidean, norbaiti delituren bat egozten edo leporatzen zaion kasua da. Egozpena gauzatzen den unetik, egotziak lekuko izateari uzten dio, hortaz bere defentsa eskubideak erabil ditzake;, eskubide hauek handiagoak dira aurrez jada egozpena baldin bazegoen, eta jada ez dago lekukoek dituzten ardurei lotua, adibidez, zinaustearen ondorioz egia esatera derrigortua. (eu)
- Une dénonciation désigne à la fois l'action de dénoncer et le résultat de cette action, exercée selon des règles sociales tacites et enrichie de codifications juridiques selon le contexte auquel elle appartient. Dénoncer consiste soit dans la rupture d'une convention, soit dans la publication d'une telle action. Ce terme juridique peut être extrait de son contexte initial. (fr)
- Le mot allégation est d'origine latine, il est synonyme d'affirmation, de déclaration ou de prétention.Le verbe dont ce substantif est tiré est « alléguer ». (fr)
- Une inculpation, appelée mise en examen en France depuis 1993, est l'accusation formelle par laquelle un magistrat notifie à une personne qu'elle est suspectée d'avoir commis un délit ou un crime. L'inculpation est une compétence exclusive du juge d’instruction en Belgique et en France, et du procureur de la Couronne ou de policier[réf. nécessaire] au Canada. La personne inculpée risque d'être placée en détention provisoire ou d'être soumise à un contrôle judiciaire. Elle bénéficie toutefois de certains droits, notamment celui d'accéder au dossier de la procédure et de solliciter que le magistrat procède à divers actes d'instruction. (fr)
- La denuncia o denunzia in diritto è un atto giuridico formale con il quale ogni persona porta a conoscenza di una autorità competente (ad esempio l'autorità giudiziaria) un fatto del quale abbia notizia (ad esempio un reato) per il quale è prevista perseguibilità d'ufficio. I campi in cui si riscontrano frequenti denunce sono il diritto penale (notitia criminis), il diritto tributario (denuncia di redditi) e il diritto amministrativo (come l'edilizia). (it)
- 고발(告發)은 고소권자와 범인 이외의 사람이 수사기관에 대해서 범죄사실을 신고하여 그 소추를 구하는 의사표시를 의미하는 것으로, 즉 고소와는 달리 고소권자 이외의 제3자가 행하는 것을 말한다. (ko)
- 訴追（そつい）とは、一般に日本国外の刑事手続における英語の「charge」 (criminal charge) などに対応して使用される日本語。 詳細は「en:Criminal charge」を参照 被疑者（容疑者）段階から被告人段階までを含む、特定の人物に対して犯罪の嫌疑が掛けられて進んでいる手続の全般を指し、特定の人物に対する告訴・告発などに始まり、取調、警察から検察への送致、予備審問、大陪審、公訴の提起（起訴）、勾留・留置、公判、判決など、捜査から裁判までの刑事手続き全体を一般に指す。 ただし、その途中におけるいずれかの段階を指すこともあり、注意が必要である。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 기소 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 기소(起訴, 영어: indictment)란 검사가 특정한 형사사건에 대하여 법원의 심판을 요구하는 것이다. 공소의 제기라고도 한다. 검사의 기소는 수사의 종결을 의미하고, 기소를 함으로써 법원의 재판절차가 개시된다. 대한민국에서 형사소송법에 의하여 검사가 공소를 제기하도록 되어 있어 기소 독점권을 가진 것으로 알려졌으나 경찰서장에게 부여된 즉결심판 회부 권한에 의하여 실질적으로 경찰도 기소권을 가지고 있다. (ko)
- 起訴（きそ）とは、訴えを提起すること、すなわち、裁判所に対し申立人（検察官、原告）の請求について判決をするよう法定の手続に従って求めることをいう。 刑事訴訟における検察官による「公訴の提起」を指して用いられることが多いが、歴史的経緯により民事訴訟における原告による「訴えの提起」を指す場合もある。 (ja)
- La denuncia, nell'ordinamento penale italiano, è l'atto con il quale chiunque abbia notizia di un reato perseguibile d'ufficio ne informi le autorità competenti. (it)
- De tenlastelegging of telastlegging, door juristen soms afgekort tot t.l.l., of populair 'aanklacht', is het onderdeel van de dagvaarding waarin de openbaar aanklager (in Nederland is dat in eerste instantie de officier van justitie) een exacte, juridische beschrijving van een bepaalde gedraging van de verdachte geeft. De tenlastelegging moet voldoen aan de eisen uit artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering: Welk strafbaar feit zou de verdachte op welke tijd, op welke plaats en onder welke omstandigheden hebben begaan? De tenlastelegging heeft twee functies: 1.
* de verdachte weet waarvoor hij terechtstaat 2.
* het bindt de strafrechter tot een beslissing over het tenlastegelegde. De openbaar aanklager zal moeten bewijzen dat het feit heeft plaatsgevonden. In sommige gevallen worden er 'primaire' en 'subsidiaire' feiten ten laste gelegd, bijvoorbeeld "Primair moord, subsidiair doodslag". In het geval de rechter het zware misdrijf moord niet bewezen verklaart, kan de openbaar aanklager altijd nog genoeg bewijs hebben om doodslag, een minder zwaar misdrijf, te bewijzen. Dit gebeurt bijvoorbeeld vaak bij verkeersongevallen waarbij er juridische discussie is over de precieze intentie van de verdachte. De keten loopt hier van moord > gekwalificeerde doodslag > doodslag > dood door schuld. De rechter splitst de schuldvraag in twee delen: 1.
* Is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte datgene gedaan heeft wat in de tenlastelegging staat beschreven? 2.
* De kwalificatie van het feit: Zijn de ten laste gelegde handelingen strafbaar? (nl)
- Обвинение — вменение кому-либо какой-либо вины. В праве подразумевается обвинение в нарушении закона, выдвинутое и поддерживаемое уполномоченными на то правом органами и лицами. Обычно за выдвижением обвинения следует либо его поддержка, выражающаяся в доказывании виновности лица, привлекаемого к уголовной или иной ответственности, либо снятие обвинения. (ru)
- O indiciamento, ou indiciação, é um ato policial pelo qual o presidente do inquérito conclui haver suficientes indícios de autoria, ou seja, circunstâncias relacionadas com o fato delituoso que possibilitam a construção de hipóteses sobre a autoria e demais aspectos do delito, podendo integrar o conjunto probatório em processo judicial. São sinais indicativos de autoria e do delito. O indiciamento não significa culpa ou condenação, mas indica a submissão de alguém a inquérito policial ou administrativo. Por meio do levantamento de indícios de autoria e materialidade colhidos durante o andamento do inquérito (e.g. laudos periciais, depoimentos etc.), a autoridade pode alterar o status do investigado, que pode passar a ser indiciado. Segundo o Código de Processo Penal brasileiro, em seu art. 239: Considera-se indício a circunstância conhecida e provada, que, tendo relação com o fato, autorize, por indução, concluir-se a existência de outra ou outras circunstâncias. (pt)
- A denúncia é a peça acusatória iniciadora da ação penal pública (condicionada ou incondicionada). Consiste na explanação de fatos, com a devida indicação de provas, que constituem, em tese, ilícito penal, junto à manifestação expressa da vontade de que seja aplicada a lei penal a quem é presumivelmente o autor da conduta, a quem se firma a pretensão punitiva. (pt)
- Уголовное обвинение — официальное обвинение государственными органами кого-либо, утверждающее, что кто-то совершил преступление. Документ, который содержит одно или несколько уголовных обвинений, или их количество, может принимать различные формы, в том числе:
* Обвинение (донос)
* Информация
* Обвинительное заключение Документ, в который занесены обвинения, является тем, чем обычно начинается смотр уголовных дел в судах, но процедура, в которой кто-то является обвиняющим в совершении преступления, и то, что происходит, когда что-то было предъявлено, варьируется от страны к стране. В неочевидных случаях уголовным обвинением является клеветой. (ru)
- Åtal är en talan vid domstol om ansvar för brott. Åtal väcks vanligen av åklagare, som har åtalsplikt. Detta betecknas allmänt åtal. De allra flesta brott faller under allmänt åtal. De enda undantagen är brott mot 5 kap. brottsbalken det vill säga ärekränkningsbrotten som i allmänhet inte faller under allmänt åtal utan initiativet ligger istället hos den som anser sig förolämpad eller förtalad. Om brottet riktar sig mot någon som är under arton år eller om i annat fall målsäganden anger brottet till åtal, får åklagaren väcka åtal om detta anses påkallat från allmän synpunkt och åtalet avser:
* 1. förtal och grovt förtal,
* 2. förolämpning mot någon i eller för hans eller hennes myndighetsutövning,
* 3. förolämpning mot någon med anspelning på hans eller hennes ras, hudfärg, nationella eller etniska ursprung eller trosbekännelse, eller
* 4. förolämpning mot någon med anspelning på hans eller hennes sexuella läggning. Före den 1 juli 2014 gällde att brottet av särskilda skäl skulle anses påkallat ur allmän synpunkt. Kravet på särskilda skäl har dock slopats. Åtal kan också väckas av justitiekanslern för brott mot tryckfrihetsförordningen och yttrandefrihetsgrundlagen. Konstitutionsutskottet kan även väcka riksrättsåtal. (sv)
- Обвинувачення — в кримінальному процесі діяльність уповноважених законом органів та осіб, а також потерпілого (його представника), яка полягає в доведенні винності особи, яка притягається до кримінальної відповідальності. (uk)
- 公诉（英語：Criminal charge）又稱刑事起訴、刑事檢控，指檢察官代表国家對刑事案件的被告向法院提起刑事訴訟，請求法院將其定罪的一項法律行動。相較於公訴制度是由檢察官進行刑事起訴，倘若由被害人自行起訴被告者則稱為自訴，其所適用的程序規範與公訴差別甚鉅。然而，並非每個國家都存在自訴制度，因此刑事訴訟程序大多數時候仍是以公訴制度為主。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- التهمة الجنائية أو التُهمة الإجرامية هي اتِّهامًا رسميًّا مِن سُلطة حكوميَّة يُفيد أنَّ شخصًا ما قد ارتكب جريمة. وثيقة الاتهام، تحتوي على تهمة أو أكثر أو كميَّة، يُمكن أن تتخذ عِدَّة أشكال، مِنها:
* شكوى
* إنذار
* لائحة اتهام
* استدعاء
* مخالفة مرورية (ar)
- الاتهام مصطلح قانوني يستخدم في بعض الأقطار ويُعرض في شكل بيان مكتوب يتهم شخصا أو أكثر بارتكاب جريمة معينة. في لائحة الاتهام تشهر المحكمة المتهم بالجرم الذي اقترفه على حد سواء. ومن الممكن تعديل لائحة الاتهام أثناء نظر القضية إذا لم يتمخض عن ذلك إلحاق ظلم بأحد. والجرائم الخطيرة فقط هي التي تحاكم بإعلان لوائح الاتهام (غير أنه ووفقاً لقانون كل شخص إرتكب جرم يعتبر متهَمًا وتنظم بحقه لائحة إتهام للمحكمة المختصة بغض النظر عن جسامة التهمة المرتكبة من عدمها)، ومن ثم فإنها تسمى الجرائم التي توجه فيها لوائح الاتهام. ولا يمكن أن يدان شخص بارتكاب جريمة أخطر من تلك التي وردت في لائحة اتهامه. ويفصل القانون في شكل ولغة أية لائحة اتهام. (ar)
- Obžaloba je v trestním řízení rozhodnutím svého druhu, kterým je na základě výsledků přípravného řízení postaven obviněný před soud. Pojem obžaloba někdy bývá rovněž používán k označení státního zástupce (dříve prokurátora), který jako veřejný žalobce v postavení procesní strany před soudem obžalobu zastupuje. Při kontradiktorním pojetí trestního řízení je trestní soudní proces chápán jako druh určitého sporu strany obžaloby a strany obhajoby, k jehož rozhodnutí je povolán soud. (cs)
- Trestní oznámení je sdělení orgánům činným v trestním řízení o skutečnostech nasvědčujících tomu, že byl spáchán trestný čin. V trestněprávním procesním předpisu, kterým je trestní řád, tedy zákon č. 141/1961 Sb., o trestním řízení soudním, není trestní oznámení výslovně definováno. Zmíněno je pouze v § 59 odst. 5 („… činí-li se ústně trestní oznámení…“) a 6 („… jestliže byl protokol o trestním oznámení…“) a § 158 odst. 2 („… oznámení o skutečnostech…“). Obecně však platí, že trestní oznámení je podáním. (cs)
- Eine Strafanzeige (in der Schweiz: Verzeigung; in Österreich auch Sachverhaltsdarstellung) ist die Mitteilung eines Sachverhalts an die Strafverfolgungsbehörden oder ein Amtsgericht, der nach Auffassung des Mitteilenden einen Straftatbestand erfüllen könnte. Die Strafanzeige ist von dem Strafantrag zu unterscheiden, der eine Prozessvoraussetzung sein kann. (de)
- Una denuncia es una declaración formal acerca de la comisión de una conducta contraria a Derecho (generalmente la comisión de algún delito o infracciones administrativas) dirigida a la autoridad competente para su investigación. (es)
- Egoztea edota leporatzea, zuzenbidean, norbaiti delituren bat egozten edo leporatzen zaion kasua da. Egozpena gauzatzen den unetik, egotziak lekuko izateari uzten dio, hortaz bere defentsa eskubideak erabil ditzake;, eskubide hauek handiagoak dira aurrez jada egozpena baldin bazegoen, eta jada ez dago lekukoek dituzten ardurei lotua, adibidez, zinaustearen ondorioz egia esatera derrigortua. (eu)
- Une dénonciation désigne à la fois l'action de dénoncer et le résultat de cette action, exercée selon des règles sociales tacites et enrichie de codifications juridiques selon le contexte auquel elle appartient. Dénoncer consiste soit dans la rupture d'une convention, soit dans la publication d'une telle action. Ce terme juridique peut être extrait de son contexte initial. (fr)
- Le mot allégation est d'origine latine, il est synonyme d'affirmation, de déclaration ou de prétention.Le verbe dont ce substantif est tiré est « alléguer ». (fr)
- La denuncia o denunzia in diritto è un atto giuridico formale con il quale ogni persona porta a conoscenza di una autorità competente (ad esempio l'autorità giudiziaria) un fatto del quale abbia notizia (ad esempio un reato) per il quale è prevista perseguibilità d'ufficio. I campi in cui si riscontrano frequenti denunce sono il diritto penale (notitia criminis), il diritto tributario (denuncia di redditi) e il diritto amministrativo (come l'edilizia). (it)
- 고발(告發)은 고소권자와 범인 이외의 사람이 수사기관에 대해서 범죄사실을 신고하여 그 소추를 구하는 의사표시를 의미하는 것으로, 즉 고소와는 달리 고소권자 이외의 제3자가 행하는 것을 말한다. (ko)
- 訴追（そつい）とは、一般に日本国外の刑事手続における英語の「charge」 (criminal charge) などに対応して使用される日本語。 詳細は「en:Criminal charge」を参照 被疑者（容疑者）段階から被告人段階までを含む、特定の人物に対して犯罪の嫌疑が掛けられて進んでいる手続の全般を指し、特定の人物に対する告訴・告発などに始まり、取調、警察から検察への送致、予備審問、大陪審、公訴の提起（起訴）、勾留・留置、公判、判決など、捜査から裁判までの刑事手続き全体を一般に指す。 ただし、その途中におけるいずれかの段階を指すこともあり、注意が必要である。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 기소 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 기소(起訴, 영어: indictment)란 검사가 특정한 형사사건에 대하여 법원의 심판을 요구하는 것이다. 공소의 제기라고도 한다. 검사의 기소는 수사의 종결을 의미하고, 기소를 함으로써 법원의 재판절차가 개시된다. 대한민국에서 형사소송법에 의하여 검사가 공소를 제기하도록 되어 있어 기소 독점권을 가진 것으로 알려졌으나 경찰서장에게 부여된 즉결심판 회부 권한에 의하여 실질적으로 경찰도 기소권을 가지고 있다. (ko)
- 起訴（きそ）とは、訴えを提起すること、すなわち、裁判所に対し申立人（検察官、原告）の請求について判決をするよう法定の手続に従って求めることをいう。 刑事訴訟における検察官による「公訴の提起」を指して用いられることが多いが、歴史的経緯により民事訴訟における原告による「訴えの提起」を指す場合もある。 (ja)
- La denuncia, nell'ordinamento penale italiano, è l'atto con il quale chiunque abbia notizia di un reato perseguibile d'ufficio ne informi le autorità competenti. (it)
- Обвинение — вменение кому-либо какой-либо вины. В праве подразумевается обвинение в нарушении закона, выдвинутое и поддерживаемое уполномоченными на то правом органами и лицами. Обычно за выдвижением обвинения следует либо его поддержка, выражающаяся в доказывании виновности лица, привлекаемого к уголовной или иной ответственности, либо снятие обвинения. (ru)
- A denúncia é a peça acusatória iniciadora da ação penal pública (condicionada ou incondicionada). Consiste na explanação de fatos, com a devida indicação de provas, que constituem, em tese, ilícito penal, junto à manifestação expressa da vontade de que seja aplicada a lei penal a quem é presumivelmente o autor da conduta, a quem se firma a pretensão punitiva. (pt)
- Обвинувачення — в кримінальному процесі діяльність уповноважених законом органів та осіб, а також потерпілого (його представника), яка полягає в доведенні винності особи, яка притягається до кримінальної відповідальності. (uk)
- 公诉（英語：Criminal charge）又稱刑事起訴、刑事檢控，指檢察官代表国家對刑事案件的被告向法院提起刑事訴訟，請求法院將其定罪的一項法律行動。相較於公訴制度是由檢察官進行刑事起訴，倘若由被害人自行起訴被告者則稱為自訴，其所適用的程序規範與公訴差別甚鉅。然而，並非每個國家都存在自訴制度，因此刑事訴訟程序大多數時候仍是以公訴制度為主。 (zh)
- Anklage (auch öffentliche Klage genannt) wird in einem Strafverfahren von der Anklagebehörde (in vielen Staaten die Staatsanwaltschaft) erhoben, wenn nach dem durchgeführten Ermittlungsverfahren ein hinreichender Tatverdacht besteht, dass ein Beschuldigter eine strafbare Tat begangen hat. Die Erhebung einer Anklage auf einer ungesicherten tatsächlichen Grundlage widerspricht der Strafprozessordnung, ist daher amtspflichtwidrig und eröffnet möglicherweise Schadensersatzansprüche. Kein Ankläger ist der Vertreter des öffentlichen Interesses im Verwaltungsrecht. (de)
- A criminal charge is a formal accusation made by a governmental authority (usually a public prosecutor or the police) asserting that somebody has committed a crime. A charging document, which contains one or more criminal charges or counts, can take several forms, including:
* complaint
* information
* indictment
* citation
* traffic ticket Before a person is found guilty of a crime, a criminal charge must be proven beyond a reasonable doubt. (en)
- La imputación, en derecho procesal penal, es el señalamiento provisional y precario que indica que una persona en particular es sospechosa de haber cometido un delito, sin necesidad de que existan pruebas. En España el término "imputado" ha sido sustituido del lenguaje jurídico por "investigado", considerado más respetuoso con la presunción de inocencia al no relacionarse necesariamente con la culpabilidad. (es)
- Salaketa pertsona baten egintza prozesala da, agintari eskudunari ustez delitu- edo falta-izaera duen egitate baten berri ematekoa. Berez, salaketa eskatzeko eskubidea da, eta salatzailea ez da zigor-arloko prozeduraren parte. Salaketa jartzen den unetik, organo eskudunek ofizioz gauzatuko duten prozedura bat hasten da. Salaketak ez ditu agintariak prozesu judizial bat hastera behartzen, baina arau-hauste administratibo edo penalak egin ditzakete, baldin eta arrazoirik gabe ez badute behar bezalako arretaz ikertzen. (eu)
- Une inculpation, appelée mise en examen en France depuis 1993, est l'accusation formelle par laquelle un magistrat notifie à une personne qu'elle est suspectée d'avoir commis un délit ou un crime. L'inculpation est une compétence exclusive du juge d’instruction en Belgique et en France, et du procureur de la Couronne ou de policier[réf. nécessaire] au Canada. (fr)
- De tenlastelegging of telastlegging, door juristen soms afgekort tot t.l.l., of populair 'aanklacht', is het onderdeel van de dagvaarding waarin de openbaar aanklager (in Nederland is dat in eerste instantie de officier van justitie) een exacte, juridische beschrijving van een bepaalde gedraging van de verdachte geeft. De tenlastelegging moet voldoen aan de eisen uit artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering: Welk strafbaar feit zou de verdachte op welke tijd, op welke plaats en onder welke omstandigheden hebben begaan? De tenlastelegging heeft twee functies: (nl)
- O indiciamento, ou indiciação, é um ato policial pelo qual o presidente do inquérito conclui haver suficientes indícios de autoria, ou seja, circunstâncias relacionadas com o fato delituoso que possibilitam a construção de hipóteses sobre a autoria e demais aspectos do delito, podendo integrar o conjunto probatório em processo judicial. São sinais indicativos de autoria e do delito. O indiciamento não significa culpa ou condenação, mas indica a submissão de alguém a inquérito policial ou administrativo. Por meio do levantamento de indícios de autoria e materialidade colhidos durante o andamento do inquérito (e.g. laudos periciais, depoimentos etc.), a autoridade pode alterar o status do investigado, que pode passar a ser indiciado. (pt)
- Уголовное обвинение — официальное обвинение государственными органами кого-либо, утверждающее, что кто-то совершил преступление. Документ, который содержит одно или несколько уголовных обвинений, или их количество, может принимать различные формы, в том числе:
* Обвинение (донос)
* Информация
* Обвинительное заключение Документ, в который занесены обвинения, является тем, чем обычно начинается смотр уголовных дел в судах, но процедура, в которой кто-то является обвиняющим в совершении преступления, и то, что происходит, когда что-то было предъявлено, варьируется от страны к стране. (ru)
- Åtal är en talan vid domstol om ansvar för brott. Åtal väcks vanligen av åklagare, som har åtalsplikt. Detta betecknas allmänt åtal. De allra flesta brott faller under allmänt åtal. De enda undantagen är brott mot 5 kap. brottsbalken det vill säga ärekränkningsbrotten som i allmänhet inte faller under allmänt åtal utan initiativet ligger istället hos den som anser sig förolämpad eller förtalad. Om brottet riktar sig mot någon som är under arton år eller om i annat fall målsäganden anger brottet till åtal, får åklagaren väcka åtal om detta anses påkallat från allmän synpunkt och åtalet avser: (sv)
|
