| dbo:abstract
|
- الشَملَة هي قطعة من القماش لها أطراف من حبال يضعها صاحب الناقة على ضرعها مشدودة بواسطة الحبال على ظهر الناقة ليمنع حوارها من رضاعتها ويوفر بهذا لبنها لنفسة. معنى آخر: هي قطعة قماش عريضة تُلبس فوق الملابس، وتلبس من قبل الرجال والنساء. معنى آخر: الشملة أيضاً هي الحزام القديم مما كان يستعمله العرب ويلف على الخصر. (ar)
- المعطف الفضفاض هو نوع من الملابس الفضفاضة التي يتم ارتداؤها فوق الملابس التي يتم ارتداؤها داخل الأماكن المغلقة وتؤدي نفس غرض المعطف؛ وهي تحمي الشخص من البرد أو المطر أو الرياح على سبيل المثال، أو ربما تشكل جزءًا من الملابس أو الزي المطابق لذوق العصر. تعد هذه المعاطف قديمة قدم التاريخ البشري؛ وكان هناك دائمًا تقريبًا شكل من أشكال الملابس الخارجية الطويلة غير المنظمة التي تُستخدم لحماية الناس من الطقس. ومع مرور الوقت تم تغيير تصاميم المعاطف لتتماشى مع الأشكال الحالية والاحتياجات الخاصة . وعادة ما يربط المعطف في العنق أو فوق الكتف، وتختلف من حيث الطول، من الحوض إلى الكاحل والطول العادي يكون غالبًا حتى منتصف الساق. وقد تكون لديها ، وقد تغطي وتُثبت أسفل الجبهة، وفي هذه الحالة تحتوي على ثقوب أو فتحات لتسمح بمرور اليدين من خلالها. ومع ذلك، غالبًا ما تكون العباءات بلا أكمام. (ar)
- Un mantell és una peça de roba en forma de capa subjecta al cap o a les espatlles. Era molt habitual a la vestimenta de l'edat antiga i l'edat mitjana. En aquesta època el mantell era la peça més important del vestit, cobria el cap, i la cara interna de la peça, que era la zona que quedava més propera a la cara, tenia gran importància. És usual a imatges de la Mare de Déu i en l'actualitat es porta en alguns vestits tradicionals de balls i danses populars, com per exemple al ball de gitanes i a la gala. En general, un mantell que cobreix tot el cos formant ròssec sol ser insígnia del poder reial o d'un orde militar. Alguns tipus de mantells diferenciats són la mantellina, l'abrigall, el barnús, la lacerna, el pal·li, la toga o el xal de Caixmir. (ca)
- Ein Umhang ist ein einfaches Kleidungsstück, das im Wesentlichen aus einem großen Stück Stoff, Fell oder Leder besteht, das über den Körper gelegt am Hals oder den Schultern befestigt wird. Bei den Regencapes ist der Umhang rundherum geschlossen, er besitzt keine Ärmel. Zum komfortableren Anlegen wird ein verschließbarer Ausschnitt am Hals mit Druckknöpfen, mit Schnallen oder mit einem Reiß-/Klettverschluss geschlossen, geöffnet. Umhänge werden als bei Friseuren benutzt, um ihre Kunden vor Haaren zu schützen. Insbesondere Fahrradfahrer tragen Regencapes zum Schutz vor Niederschlag. Auch zum Verkleiden werden Umhänge wegen ihres universellen Größeverhaltens gern genutzt. (de)
- Ο αρχιερατικός μανδύας είναι άμφιο του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. (el)
- A cloak is a type of loose garment worn over clothing, mostly but not always as outerwear for outdoor wear, serving the same purpose as an overcoat, protecting the wearer from the weather. It may form part of a uniform. Cloaks have been and are worn in countless societies. Over time cloak designs have been changed to match fashion and available textiles. Cloaks generally fasten at the neck or over the shoulder, vary in length, from hip all the way down to the ankle, mid-calf being the normal length. They may have an attached hood and may cover and fasten down the front, in which case they have holes or slits for the hands to pass through. However, cloaks are almost always sleeveless. (en)
- Manteo clerical denomina diversos modelos de capa usados por los eclesiásticos católicos. También se llama manteo (del latín, «mantellum», manto) a la prenda tradicional vestida por letrados y estudiantes desde el siglo XVI. (es)
- Manteo (del latín, mantellum, manto) puede designar dos tipos de prendas utilizadas históricamente en España: 1.
* Un modelo de capa larga con cuello derecho y bastante estrecho, que usanban los eclesiásticos sobre la sotana y en siglos pasados los estudiantes y letrados. 2.
* Una prenda de ropa de bayeta o paño que llevaban las mujeres de la cintura abajo, ajustada y solapada por delante. (es)
- Manto se llama a un conjunto de prendas de abrigo, en el grupo del sobretodo, producidas desde la antigüedad como indumentaria masculina y femenina amplia y sin mangas. Los modelos más habituales partían de una pieza de tejido o lienzo semicircular, o rectangular como en el caso del «pallium» usado por los romanos. También se llama así a un complemento de la vestidura de ceremonia que se ata por encima de los hombros en forma de capa y cubre todo el cuerpo hasta el suelo. Similar a esta es el manteo que usaban los eclesiásticos, estudiantes y letrados. Otros términos asociados o sinónimos en la indumentaria de ambos sexos son: mantillo, mantonina, mantilla y manteo. (es)
- Gainjantzi edo kapa jantzi luzea da, mahukarik gabea, soina eta besoak estaltzen dituena eta soinekoaren gainean ipintzen dena. (eu)
- La cape est un vêtement sans manches, qui se porte posée sur les épaules, souvent fixée autour du cou par un cordon ou une broche. Les formes, la longueur et les matières sont variables. Elle peut se présenter avec ou sans capuche, avec ou sans passe-bras. Ce type de vêtement offre une protection contre les intempéries. (fr)
- Le manteau, dans l'Église orthodoxe d'Orient et les Églises catholiques orientales, est un vêtement distinctif (russe: мантия, « mantiya ») porté par les évêques, higoumènes, archimandrites et autres hiérarques de l'Église dans divers offices et cérémonies, mais pas durant la liturgie. La mantiya est aussi une cape sans manches qui s'attache au cou et aux pieds et est portée par tous les moines orthodoxes orientaux du . Elle est noire quand portée par un moine non-ordonné. Il y a aussi la mantiya épiscopale qui n'est pas portée avec les autres vêtements épiscopaux, mais quand l'évêque entre solennellement dans l'église avant la Divine Liturgie. Au lieu du noir, les évêques utilisent d'autres couleurs : rouge et pourpre pour les évêques et les archevêques et dans la tradition russe : bleu pour les métropolites, et vert pour les patriarches.
* Portail du christianisme orthodoxe (fr)
- マント（フランス語: manteau [mɑ̃to]）は、主に屋外で着用される袖なしの肩から身体を被う外套の一種。釣鐘型の袖の無い、（みごろ）のみの形状の外套である。 現代の日本では、子供服や婦人服として着用されることがある。 (ja)
- Il mantello (dal latino mantellum “velo”) è un indumento senza maniche e di varia lunghezza, in alcuni casi munito di cappuccio, che si indossa sulle spalle e agganciato al collo. È detto anche cappa. Si porta sopra gli abiti per proteggersi dal freddo, dalla pioggia o dal vento. Era un antico simbolo di prestigio, nella Bibbia caratterizza i profeti, come Elia, che lo passa al discepolo Eliseo; Gesù Cristo viene accolto a Gerusalemme da una folla che stende i mantelli al suo passaggio. Nel Medioevo il mantello, spesso riccamente decorato, distingueva visivamente i re, i sacerdoti, i nobili e le dame dalla gente semplice, che non poteva permetterselo. Sono emblematici gli episodi di San Martino e di San Francesco che donano per carità il loro mantello al povero, abbassandosi implicitamente al suo livello. Accogliere una persona sotto al proprio mantello, voleva dire darle la propria protezione. La Madonna della Misericordia è raffigurata con i fedeli sotto al mantello. Benché fosse molto usato in passato, sia dagli uomini che dalle donne, nel mondo occidentale è ormai caduto in disuso nell'uso quotidiano. Rimane come veste "storica" di cerimonia in particolari eventi es. incoronazioni, lauree o parate militari. In alcune culture, come quella Maori, il mantello di piume viene ancora oggi utilizzato come segno di rango e riconoscimento. La presenza del mantello lungo, nelle raffigurazioni dell'antichità classica, poteva essere "la rappresentazione di un danzatore armato, lacunoso dello scudo e della lancia. Il corto mantello, che avvolge il torso e le braccia, certo non funzionale al combattimento, compare indossato sia in ambito greco che etrusco da alcuni danzatori armati, in qualche caso identificabili come pirrichisti". (it)
- 클로크(영어: Cloak)는 소매가 없는 외투이다. 망토와 구별이 모호하지만, 외투보다는 몸을 감싸는 것이라는 의미가 강하다. 또한 머리를 가리는 후드가 있으면 클로크, 없으면 망토로 구별한다. (ko)
- クローク (英語: cloak) は、袖のない外套。マントとの区別はあいまいだが、マントよりは、体を包み込むものという意味合いが強い。クロークより短く、下半身をあまり覆わないものは、ケープと呼ばれる。 語源はフランス語で釣鐘という意味のクロシュ (cloche) またはクローク (cloque) で、クロークを着た外見が釣鐘のように見えることから。 (ja)
- Een mantel is een soort en heeft ook dezelfde functie: het beschermen van de drager tegen regen en wind. Mantels zijn vaak lange kleden die bij de hals vastgemaakt kunnen worden. (nl)
- Stromenmantel (Grieks: μανδύας, mandyas; Kerkslavisch: мантия, mantija) is een mantel die de bisschoppen in de Othodoxe Kerk dragen bij feestelijke ontvangsten, processies en bij bepaalde gedeelten van de heilige diensten. Het is een mantel die mouwloos is en die los omgehangen wordt om de schouders. Aan de voorzijde zijn op schouder- en voethoogte vierkante doeken opgenaaid. Soms zijn op de bovenste doeken twee kruisen of iconen geborduurd, soms ook, maar dan onderaan, de initialen van de bisschop. Of er worden de “zesvleugeligen” op afgebeeld. Deze doeken heten “tafels der wet” en verwijzen naar het Oude en Nieuwe Verbond, door welke de bisschop zich dient te laten leiden in zijn apostolisch werk en die voor hem de bronnen der wijsheid moeten zijn bij het onderricht van de hem toevertrouwde kudde. (nl)
- Peleryna (fr. pèlerine, od pèlerin - pielgrzym) – wierzchnie okrycie bez rękawów, zarzucone na ramiona i spięte na piersiach albo na ramieniu, noszone od czasów antycznych przez obie płcie. W Polsce nazwa stosowana od XVII wieku. Półkolisty, fałdzisty rzymski płaszcz powstał z obszernego okrycia wierzchniego, używanego do ochrony przed zimnem i wilgocią, które dla wygody zostało rozcięte na przedzie. Z tej starożytnej formy peleryny wywodzą się stroje liturgiczne (np. kapa) oraz świeckie okrycia paradne i ceremonialne (np. strój koronacyjny). W średniowieczu peleryna była długa, zazwyczaj krojona kloszowo, czasem z rozcięciami na ręce. Bywała podszyta futrem i z kapturem. Używali jej pielgrzymi podczas wędrówek do miejsc kultu (także w wiekach późniejszych). W XV wieku pojawiła się też peleryna krótka, która w XVI stuleciu w Hiszpanii miała stojący kołnierz, ozdobiony razem z przodami złotą pasmanterią. Jako wierzchnie okrycie stała się modna w XVII wieku, przybierając różne formy, m.in. marszczonej przy szyi ze sztywnym, stojącym kołnierzem. Od połowy XVI do XVII wieku w hiszpańskiej modzie męskiej, a później także w kobiecej, pojawiła się peleryna zwana boemio. Krojona była z pełnego koła, sięgała do połowy uda lub do kolan. Na plecach bywała poszerzana klinami, czasem zapinana na całej długości, miała z tyłu stojący kołnierz. Z przodu wzdłuż brzegów była ozdabiana haftem lub oblamowana futrem. W XVIII stuleciu zaczęto szyć peleryny z dużym, leżącym na ramionach kołnierzem-pelerynką (carrick) lub z kapturem.Carrick pojawił się początkowo w Anglii i upowszechnił na kontynencie europejskim około 1800 roku. Był obszernym płaszczem męskim z kilkoma ułożonymi piętrowo kołnierzami-pelerynkami (w roku 1850 roku liczba dochodziła do sześciu). Najdłuższy sięgał przeważnie do dłoni, każdy kolejny był krótszy. Zwykle zapinany był na guziki i patki. Noszony był przez podróżnych i stangretów. Później upowszechnił się także wśród kobiet. Nazwa tej odmiany peleryny pochodzi od otwartego powozu nazywanego carrick (od nazwiska stangreta J. Carrica). Czarna, długa peleryna pojawiła się w okresie romantyzmu. Szczególne znaczenie ta część garderoby uzyskała na przełomie XIX i XX wieku w okresie modernizmu, głównie wśród cyganerii artystycznej. Była ulubionym okryciem mężczyzn, zwłaszcza malarzy, rzeźbiarzy, poetów, aktorów, stając się niejako atrybutem prawdziwego artysty. W okresach, gdy modne były rozłożyste spódnice i obszerne rękawy, zwłaszcza w stuleciach XVIII i XIX, nosiły ją również kobiety. Do zbyt szerokiej sukni rozpiętej na stelażu (rogówka i krynolina) trudno było bowiem wówczas dopasować inne wierzchnie okrycie poza chustą, narzutą lub właśnie luźną peleryną, której odmianami były m.in. salopa czy . Noszono również osłaniające dekolt krótsze pelerynki, np. wykonane z lekkich materiałów typu muślin, tafta, tiul czy koronka canezou, których końce można było spiąć broszą lub wsunąć za pasek. Poza pelerynami wyjściowymi w użyciu były także lekkie pelerynki zwane podwłośnikami czy pudermantlami, które narzucano na odzież np. podczas czesania włosów i nakładania kosmetyków w pudrze, chroniąc ją przed zabrudzeniem. W XX i XXI wieku peleryna kobieca przybrała formę krótkiej narzutki okrywającej plecy, ramiona i piersi, zawsze bez rękawów, a w wersji uszytej z materiału wodoodpornego i z kapturem noszono ją w celu ochrony przed deszczem. (pl)
- Плащ: 1.
* Историческая одежда, представляющая собой накидку из шерстяного сукна, часто с капюшоном, предназначенную для защиты от холода и непогоды. 2.
* Лёгкая заспинная накидка, которая несёт в себе эстетическую функцию. 3.
* Предмет верхнего платья и классического гардероба, одежда с рукавами, длинная или не очень, предназначенная для носки в дождливую, прохладную и ветреную погоду. (ru)
- En mantel är ett enkelt, ärmlöst ytterplagg avsett att täcka större delen av kroppen. Under forntid och medeltid var manteln ett vanligt ytterplagg för både män och kvinnor. Manteln tillverkades av ett enda stort sömlöst stycke av skinn eller tyg. Material och storlek skilde sig åt på grund av bärarens ekonomi och samhällsposition. Rikare människor bar längre mantlar av päls eller dyrbara tyger medan mindre bemedlades mantlar var av ylle och kortare. Manteln bars förr till skydd mot väder och kyla, i synnerhet på resor. Manteln är ett så kallat draperat klädesplagg. Ett dräktspänne under halsen eller över högra axeln håller manteln på plats (det senare lämnar svärdsarmen fri). Slängkappa, kappa och kåpa är närastående termer som ursprungligen betydde en mantel med kapuschong (även huva eller hätta). Hätta används oftast om väldigt korta kappor som nästan bara består av kapuschong (bild). Under delar av medeltiden var en mycket lång hätta kallad struthätta (ty. Gugel) populär. Struthättan kunde svepas runt halsen som en halsduk; man kunde även förvara viss packning i den. Bockstensmannen var klädd i en struthätta. Ännu kortare än hättan var den så kallade chaperongen (franska chaperon). Manteln blev med tiden allt ovanligare till förmån för olika slags överrockar. En mantel, ofta fodrad med hermelinskinn, användes dock länge som tecken på kunglighet. Numera är slängkappa en slags mantel liksom cape, som är ett ärmlöst damplagg av tyg, som hängs över axlarna. Ordet "mantel" i denna bemärkelse är belagt i svenska språket sedan slutet av 1200-talet. (sv)
- Ма́нтия (греч. μανδύη — «шерстяной плащ») — часть торжественного облачения монарха, служителей церкви, некоторых категорий чиновников (в частности, у судей — судейская мантия), а также учёных и преподавателей (академическая одежда). (ru)
- 斗篷是一種披在頭、肩部的無袖服裝，有遮風、避雨、保暖等各種用途。于清代时传入中国。 斗篷的長短不一，短者僅至背部、長者可至腳踝。 (zh)
- Мантія (від грец. μανδύη — «вовняний плащ») — частина урочистого облачення монархів, служителів церкви, деяких категорій чиновників (зокрема, суддів), а також вчених і викладачів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الشَملَة هي قطعة من القماش لها أطراف من حبال يضعها صاحب الناقة على ضرعها مشدودة بواسطة الحبال على ظهر الناقة ليمنع حوارها من رضاعتها ويوفر بهذا لبنها لنفسة. معنى آخر: هي قطعة قماش عريضة تُلبس فوق الملابس، وتلبس من قبل الرجال والنساء. معنى آخر: الشملة أيضاً هي الحزام القديم مما كان يستعمله العرب ويلف على الخصر. (ar)
- Ο αρχιερατικός μανδύας είναι άμφιο του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. (el)
- Manteo clerical denomina diversos modelos de capa usados por los eclesiásticos católicos. También se llama manteo (del latín, «mantellum», manto) a la prenda tradicional vestida por letrados y estudiantes desde el siglo XVI. (es)
- Manteo (del latín, mantellum, manto) puede designar dos tipos de prendas utilizadas históricamente en España: 1.
* Un modelo de capa larga con cuello derecho y bastante estrecho, que usanban los eclesiásticos sobre la sotana y en siglos pasados los estudiantes y letrados. 2.
* Una prenda de ropa de bayeta o paño que llevaban las mujeres de la cintura abajo, ajustada y solapada por delante. (es)
- Gainjantzi edo kapa jantzi luzea da, mahukarik gabea, soina eta besoak estaltzen dituena eta soinekoaren gainean ipintzen dena. (eu)
- La cape est un vêtement sans manches, qui se porte posée sur les épaules, souvent fixée autour du cou par un cordon ou une broche. Les formes, la longueur et les matières sont variables. Elle peut se présenter avec ou sans capuche, avec ou sans passe-bras. Ce type de vêtement offre une protection contre les intempéries. (fr)
- マント（フランス語: manteau [mɑ̃to]）は、主に屋外で着用される袖なしの肩から身体を被う外套の一種。釣鐘型の袖の無い、（みごろ）のみの形状の外套である。 現代の日本では、子供服や婦人服として着用されることがある。 (ja)
- 클로크(영어: Cloak)는 소매가 없는 외투이다. 망토와 구별이 모호하지만, 외투보다는 몸을 감싸는 것이라는 의미가 강하다. 또한 머리를 가리는 후드가 있으면 클로크, 없으면 망토로 구별한다. (ko)
- クローク (英語: cloak) は、袖のない外套。マントとの区別はあいまいだが、マントよりは、体を包み込むものという意味合いが強い。クロークより短く、下半身をあまり覆わないものは、ケープと呼ばれる。 語源はフランス語で釣鐘という意味のクロシュ (cloche) またはクローク (cloque) で、クロークを着た外見が釣鐘のように見えることから。 (ja)
- Een mantel is een soort en heeft ook dezelfde functie: het beschermen van de drager tegen regen en wind. Mantels zijn vaak lange kleden die bij de hals vastgemaakt kunnen worden. (nl)
- Плащ: 1.
* Историческая одежда, представляющая собой накидку из шерстяного сукна, часто с капюшоном, предназначенную для защиты от холода и непогоды. 2.
* Лёгкая заспинная накидка, которая несёт в себе эстетическую функцию. 3.
* Предмет верхнего платья и классического гардероба, одежда с рукавами, длинная или не очень, предназначенная для носки в дождливую, прохладную и ветреную погоду. (ru)
- Ма́нтия (греч. μανδύη — «шерстяной плащ») — часть торжественного облачения монарха, служителей церкви, некоторых категорий чиновников (в частности, у судей — судейская мантия), а также учёных и преподавателей (академическая одежда). (ru)
- 斗篷是一種披在頭、肩部的無袖服裝，有遮風、避雨、保暖等各種用途。于清代时传入中国。 斗篷的長短不一，短者僅至背部、長者可至腳踝。 (zh)
- Мантія (від грец. μανδύη — «вовняний плащ») — частина урочистого облачення монархів, служителів церкви, деяких категорій чиновників (зокрема, суддів), а також вчених і викладачів. (uk)
- المعطف الفضفاض هو نوع من الملابس الفضفاضة التي يتم ارتداؤها فوق الملابس التي يتم ارتداؤها داخل الأماكن المغلقة وتؤدي نفس غرض المعطف؛ وهي تحمي الشخص من البرد أو المطر أو الرياح على سبيل المثال، أو ربما تشكل جزءًا من الملابس أو الزي المطابق لذوق العصر. تعد هذه المعاطف قديمة قدم التاريخ البشري؛ وكان هناك دائمًا تقريبًا شكل من أشكال الملابس الخارجية الطويلة غير المنظمة التي تُستخدم لحماية الناس من الطقس. ومع مرور الوقت تم تغيير تصاميم المعاطف لتتماشى مع الأشكال الحالية والاحتياجات الخاصة . (ar)
- Un mantell és una peça de roba en forma de capa subjecta al cap o a les espatlles. Era molt habitual a la vestimenta de l'edat antiga i l'edat mitjana. En aquesta època el mantell era la peça més important del vestit, cobria el cap, i la cara interna de la peça, que era la zona que quedava més propera a la cara, tenia gran importància. És usual a imatges de la Mare de Déu i en l'actualitat es porta en alguns vestits tradicionals de balls i danses populars, com per exemple al ball de gitanes i a la gala. (ca)
- Ein Umhang ist ein einfaches Kleidungsstück, das im Wesentlichen aus einem großen Stück Stoff, Fell oder Leder besteht, das über den Körper gelegt am Hals oder den Schultern befestigt wird. Bei den Regencapes ist der Umhang rundherum geschlossen, er besitzt keine Ärmel. Zum komfortableren Anlegen wird ein verschließbarer Ausschnitt am Hals mit Druckknöpfen, mit Schnallen oder mit einem Reiß-/Klettverschluss geschlossen, geöffnet. (de)
- A cloak is a type of loose garment worn over clothing, mostly but not always as outerwear for outdoor wear, serving the same purpose as an overcoat, protecting the wearer from the weather. It may form part of a uniform. Cloaks have been and are worn in countless societies. Over time cloak designs have been changed to match fashion and available textiles. (en)
- Manto se llama a un conjunto de prendas de abrigo, en el grupo del sobretodo, producidas desde la antigüedad como indumentaria masculina y femenina amplia y sin mangas. Los modelos más habituales partían de una pieza de tejido o lienzo semicircular, o rectangular como en el caso del «pallium» usado por los romanos. (es)
- Le manteau, dans l'Église orthodoxe d'Orient et les Églises catholiques orientales, est un vêtement distinctif (russe: мантия, « mantiya ») porté par les évêques, higoumènes, archimandrites et autres hiérarques de l'Église dans divers offices et cérémonies, mais pas durant la liturgie.
* Portail du christianisme orthodoxe (fr)
- Il mantello (dal latino mantellum “velo”) è un indumento senza maniche e di varia lunghezza, in alcuni casi munito di cappuccio, che si indossa sulle spalle e agganciato al collo. È detto anche cappa. Si porta sopra gli abiti per proteggersi dal freddo, dalla pioggia o dal vento. Era un antico simbolo di prestigio, nella Bibbia caratterizza i profeti, come Elia, che lo passa al discepolo Eliseo; Gesù Cristo viene accolto a Gerusalemme da una folla che stende i mantelli al suo passaggio. (it)
- Stromenmantel (Grieks: μανδύας, mandyas; Kerkslavisch: мантия, mantija) is een mantel die de bisschoppen in de Othodoxe Kerk dragen bij feestelijke ontvangsten, processies en bij bepaalde gedeelten van de heilige diensten. Het is een mantel die mouwloos is en die los omgehangen wordt om de schouders. Aan de voorzijde zijn op schouder- en voethoogte vierkante doeken opgenaaid. Soms zijn op de bovenste doeken twee kruisen of iconen geborduurd, soms ook, maar dan onderaan, de initialen van de bisschop. Of er worden de “zesvleugeligen” op afgebeeld. Deze doeken heten “tafels der wet” en verwijzen naar het Oude en Nieuwe Verbond, door welke de bisschop zich dient te laten leiden in zijn apostolisch werk en die voor hem de bronnen der wijsheid moeten zijn bij het onderricht van de hem toevertrou (nl)
- Peleryna (fr. pèlerine, od pèlerin - pielgrzym) – wierzchnie okrycie bez rękawów, zarzucone na ramiona i spięte na piersiach albo na ramieniu, noszone od czasów antycznych przez obie płcie. W Polsce nazwa stosowana od XVII wieku. Półkolisty, fałdzisty rzymski płaszcz powstał z obszernego okrycia wierzchniego, używanego do ochrony przed zimnem i wilgocią, które dla wygody zostało rozcięte na przedzie. Z tej starożytnej formy peleryny wywodzą się stroje liturgiczne (np. kapa) oraz świeckie okrycia paradne i ceremonialne (np. strój koronacyjny). (pl)
- En mantel är ett enkelt, ärmlöst ytterplagg avsett att täcka större delen av kroppen. Under forntid och medeltid var manteln ett vanligt ytterplagg för både män och kvinnor. Manteln tillverkades av ett enda stort sömlöst stycke av skinn eller tyg. Material och storlek skilde sig åt på grund av bärarens ekonomi och samhällsposition. Rikare människor bar längre mantlar av päls eller dyrbara tyger medan mindre bemedlades mantlar var av ylle och kortare. Ordet "mantel" i denna bemärkelse är belagt i svenska språket sedan slutet av 1200-talet. (sv)
|
