| dbo:abstract
|
- Mezinárodní telegrafní abeceda číslo 2 (MTA-2, anglicky International Telegraph Alphabet No. 2, ITA-2) je pětibitová abeceda, používaná zejména v dálnopisném provozu. Byla přijata jako standard doporučením CCITT S.1. Vzhledem k tomu, že pětibitový kód není schopen pokrýt veškerou množinu znaků, používají se řídicí znaky přepínání registru. Abeceda má nulovou redundanci a využívá plně celý prostor kódu. MTA-2 bývá často nesprávně zaměňován se starším (také pětibitovým) dálnopisným , pojmenovaným podle svého vynálezce Émila Baudota. (cs)
- El codi de Baudot , anomenat així pel seu inventor Émile Baudot, és un joc de caràcters predecessor del EBCDIC i del ASCII i va ser originalment utilitzat sobretot en teletips. (ca)
- The Baudot code [boˈdo] is an early character encoding for telegraphy invented by Émile Baudot in the 1870s. It was the predecessor to the International Telegraph Alphabet No. 2 (ITA2), the most common teleprinter code in use until the advent of ASCII. Each character in the alphabet is represented by a series of five bits, sent over a communication channel such as a telegraph wire or a radio signal by asynchronous serial communication. The symbol rate measurement is known as baud, and is derived from the same name. (en)
- Baudot-kodo aŭ kodo de Baudot [bodO], tiel nomita laŭ Émile Baudot, ankaŭ konata kiel internacia telekomunika alfabeto n-ro 2, ĉefe destinita al nesinkronaj (neritmaj) teletajpiloj, estas duuma kodo uzanta 5 bitojn. Konsekvence la nombro de malsamaj kombinoj estas 25, t.e. 32. Specialaj koderoj "cifer-ŝalto" kaj "liter-ŝalto" ebligas pligrandigi la nombron de haveblaj signoj. Kelkaj signoj en la cifera kolumno, ĉi-sube metitaj inter krampoj, havas malsamajn laŭlandajn signifojn. La stir-kombinoj estas la samaj en la litera kaj cifera kolumnoj. (eo)
- Der Baudot-Code (auch Fernschreibcode oder Telexcode), benannt nach Jean-Maurice-Émile Baudot (1845–1903) ist ein digitaler, ursprünglich synchroner 5-Bit-Zeichencode und wurde später als CCITT-1 genormt.Heute bezeichnet man als Baudot-Code gemeinhin die von Donald Murray (1865–1945) an die Verwendung mit einer alphanumerischen Tastatur angepasste Variante (CCITT-2). Diese fand im Telegrafen- und Telex-Betrieb weltweite Verwendung und wird auch als Baudot-Murray-Code oder Murray-Code bezeichnet. (de)
- Le code Baudot est dans l'histoire un des premiers codages des caractères binaires. Il est plus ancien que le code ASCII par exemple. Il est aussi appelé code télégraphique Alphabet International (AI) no 1 ou Alphabet International (AI) no 2 ou code CCITT no 2. C'est un code binaire : chaque caractère est codé par une série de 5 bits (0 ou 1), ce qui permet 25 = 32 combinaisons. Ces 32 caractères ne suffisent pas pour coder les lettres (26), les chiffres (10), les signes opératoires (+-/x=), la ponctuation , et les autres symboles (&, #..) ; le code Baudot utilise donc deux jeux de caractères appelés Lettres (Lower Case) et Chiffres (Upper Case). Le jeu de caractères Chiffre comprend les signes opératoires et de ponctuation et les autres symboles. Deux caractères, Inversion Lettres et Inversion Chiffres (code 31 et 27), permettent le passage d'un jeu de caractères à l'autre. Il s'agit donc du premier codage des caractères mécanisé. Évidemment, l’inconvénient réside dans des commutations fréquentes. D’autre part, ce code, bien qu’il soit plus riche que le code Morse international, ne traite pas les minuscules et certains symboles. (fr)
- El código de Baudot, denominado así por su inventor Émile Baudot, es un juego de caracteres predecesor del EBCDIC y del ASCII y fue originalmente utilizado sobre todo en teletipos. (es)
- Cód chun teachtaireachtaí béil a tharchur i gcórais theileagrafacha, a cheap J. M. E. Baudot i 1874. Tugadh Cód Idirnáisiúnta Teileagraif 1 air. Ní hionann is cód Morse a úsáideann poncanna gearra is fleiscíní fada, úsáideann cód Baudot bíoga den fhad céanna agus iad ar líne nó as líne. Seasann teaglam ar leith de 5 ghiotánbhíog do gach uimhir, litir is marc poncaíochta. Ceapadh dhá shraith de 32 teaglam an ceann, sraith do na litreacha agus sraith eile do na huimhreacha is na marcanna poncaíochta. Tá an cód seo, leasaithe is leathnaithe, in úsáid fós i gcomhair cumarsáid idirnáisiúnta sreinge agus i gcórais meitéareolaíochta is nuachtán. I gcórais a tháinig chun cinn níos déanaí, baineadh feidhm as ilphléascadh chun cuid mhaith comharthaí comhuaineacha a tharchur ar shreang amháin. I gcóras mar seo, ní bhíonn úsáideoir ar leith ceangailte leis an tsreang ach le linn do litir amháin dá chuid a bheith á tarchur. Ach deimhin a dhéanamh de na comharthaí go léir atá le tarchur a shionchrónú, is féidir iad a scaradh is na litreacha cuí a sheoladh do na glacadóirí cuí, agus mar sin na teachtaireachtaí éagsúla a sheachadadh do na seoltaí cearta. Le teacht chun cinn na ríomhairí digiteacha sna 1960idí ceapadh ASCII, an Cód Caighdeánach Meiriceánach um Idirmhalartú Faisnéise, a úsáidtear go forleathan anois. (ga)
- Il codice Baudot, così chiamato in onore del suo ideatore Émile Baudot, è un sistema di codifica per un set di caratteri utilizzato nelle telescriventi prima dei sistemi EBCDIC e ASCII. (it)
- Baudot code（ボーコードあるいはボドーコード）は国際テレックス網の標準文字コードである。が1905年2月にジャーナル・オブ・インスティテューション・オブ・エレクトリカル・エンジニアーズ (Journal of the Institution of Electrical Engineers) 誌上で発表し、1931年5月にスイスのベルンで開催された第3回CCIT (Création du Comité consultatif international télégraphique) において国際電信アルファベット No.2 (International Telegraph Alphabet No.2: ITA2) として承認された。フランス電信公社の技術者エミール・ボドーが1876年3月に特許を取得（フランス特許第111719号）した文字コードとアイデアは似ているが、全く異なるものである。 (ja)
- O código Baudot, inventado por Émile Baudot é um conjunto de caracteres anteriores ao EBCDIC e ASCII. Foi o predecessor do International Telegraph Alphabet nº 2 (ITA2), o código telex em uso até o advento da ASCII. Cada caractere do alfabeto é representado por uma série de bits assíncronos, enviados por um canal de comunicação como um fio telegráfico ou um sinal de rádio. A medida da taxa de símbolos é conhecida como baud, e o código é derivado do mesmo nome. (pt)
- De baudotcode is een door Émile Baudot ontworpen codering, die wordt gebruikt om informatie op een automatische wijze via een lijnverbinding over te dragen, aanvankelijk met de hand op een toetsenbord met vijf toetsen en naderhand door middel van een op de typemachine gebaseerd toetsenbord op telexmachines. Het systeem was een opvolger van de morsecode en maakte het mogelijk om tot vier berichten gelijktijdig over één lijn te verzenden. De allereerste apparatuur waarmee berichten volgens het systeem van Baudot konden worden verzonden werkte als volgt: vier operators stonden rond een tafel waaroverheen een arm mechanisch ronddraaide over een aantal contacten. Alle vier de operators hadden een toetsenbord waarop met de vingers van de linkerhand twee en met de vingers van de rechterhand drie toetsen konden worden bediend. Deze toetsen waren verbonden met de contacten op de tafel waarover de arm bewoog. Iedere operator kon de toetsencombinatie voor één letter instellen zolang de arm niet over zijn kant van de tafel bewoog. Op deze manier werd een tijdwinst geboekt, waardoor de berichten sneller konden worden verzonden dan met de gangbare morsecode. De baudotcode was geoptimaliseerd naar het gebruik van het toetsenbord, zodat de meest voorkomende letters konden worden ingesteld met zo eenvoudig mogelijke bewegingen van de vingers. Later gingen de ontwikkelingen verder. Voor het overbrengen van morseberichten waren getrainde marconisten nodig en de snelheid was beperkt. In eerste instantie werden ingezet, waarmee men de ontvangen code op een smalle papierstrook liet schrijven. Toch was nog steeds een persoon nodig om de punten en strepen om te zetten naar leesbare tekst. Men ging op zoek naar mogelijkheden om dit proces te automatiseren. Tegelijk met de ontwikkeling van de typemachine werd een systeem bedacht om automatisch de toetsaanslagen in een code om te zetten, die vervolgens via de bestaande telegrafie-bedrading naar een ander telegrafie-station overgebracht kon worden. De aangepaste typemachines werden telex genoemd, of in het Engels teletype, om aan te geven dat op afstand werd getypt. Op dit moment was de grond voor de indeling van de originele baudotcode niet meer relevant. De code werd aangepast om een zo goed mogelijk gebruik te kunnen maken van de bandbreedte van de lijnverbinding. De nieuwe code werd murraycode genoemd. Cruciaal was het gebruik van de telegrafie-bekabeling, omdat dit netwerk reeds zeer uitgebreid voorhanden was. Om de letters van het alfabet om te zetten, maakte men gebruik van een vijfbits code. Elke letter kreeg een eigen vijfbits code, zodat met de 26 letters ook 26 codes in gebruik waren, waarbij er dus zes codes overbleven (25=32). Om ook cijfers over te kunnen sturen, moest men een truc bedenken: twee extra codes werden toegewezen om van letters naar cijfers om te schakelen en terug. Bovendien kon men zo meer lettertekens overbrengen. Er bestaan verschillende varianten van de baudotcode, onder andere voor cyrillisch schrift. Door het grotere aantal letters in het cyrillisch alfabet moesten meerdere shifts worden gebruikt dan de twee die in de baudot- of murraycode bestaan. (nl)
- Kod Baudot (od nazwiska jego wynalazcy Émile'a Baudota) − zestaw znaków używanych w dalekopisach, pierwowzór kodów EBCDIC oraz ASCII. Oryginalny kod Baudot powstał około roku 1874 i znany jest jako International Telegraph Alphabet No 1 (ITA1) − nie jest już on używany. Około roku 1901 kod Baudot został zmodyfikowany przez (kod Baudot-Murray). Kolejne modyfikacje wykonał Western Union i od tego czasu kod Baudot został zatwierdzony jako International Telegraph Alphabet No 2 (ITA2). ITA2 jest wciąż używany między innymi w telekomunikacyjnych urządzeniach dla głuchoniemych i w krótkofalarstwie jako RTTY. Poniższa tabela przedstawia wartości kodu Baudot: (pl)
- Baudotkoden är ett fjärrskrivaralfabet konstruerat 1870 av Émile Baudot. Baudotkoden är en digital, ursprungligen synkron fembitars teckenkod. Den skapades för att underlätta telegrafi så att telegrafisten slapp signalera morsekod, utan istället kunde mata in meddelandet via ett tangentbord av något slag. Mottagning av fjärrskrift kunde också automatiseras så att bokstavstecknen erhölls direkt tolkade ur koden. En variant som modifierats av standardiserades som internationella telegrafalfabetet nummer 2, ITA-2. Detta var den teckenkod för fjärrskrivare och telex som användes tills den sjubitars ASCII-koden tog över som den vanligen använda standarden för digital teckenöverföring. Baudotkoden består av 5 positioner, som var och en kan anta värdena "0" eller "1". (sv)
- Код Бодо́ — цифровой, первоначально синхронный 5-битный код. Позже он стал международным стандартом CCITT-1 (ITA-1). На его основе был разработан код CCITT-2, ставший стандартом в телеграфии. (ru)
- 博多式电报机是法国人于1874年发明的“”。主要特点是字符用5比特编码，采用两个字符集。 (zh)
- Код Бодо́ (англ. Baudot code) — цифровий синхронний 5-бітний код. Пізніше він став міжнародним стандартом CCITT-1 (ITA-1). На його основі був розроблений код CCITT-2, що став стандартом у телеграфі. Задля пристосування коду Бодо до телеграфного кодування кирилиці його було доповнено, так виник код МТК-2. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Mezinárodní telegrafní abeceda číslo 2 (MTA-2, anglicky International Telegraph Alphabet No. 2, ITA-2) je pětibitová abeceda, používaná zejména v dálnopisném provozu. Byla přijata jako standard doporučením CCITT S.1. Vzhledem k tomu, že pětibitový kód není schopen pokrýt veškerou množinu znaků, používají se řídicí znaky přepínání registru. Abeceda má nulovou redundanci a využívá plně celý prostor kódu. MTA-2 bývá často nesprávně zaměňován se starším (také pětibitovým) dálnopisným , pojmenovaným podle svého vynálezce Émila Baudota. (cs)
- El codi de Baudot , anomenat així pel seu inventor Émile Baudot, és un joc de caràcters predecessor del EBCDIC i del ASCII i va ser originalment utilitzat sobretot en teletips. (ca)
- The Baudot code [boˈdo] is an early character encoding for telegraphy invented by Émile Baudot in the 1870s. It was the predecessor to the International Telegraph Alphabet No. 2 (ITA2), the most common teleprinter code in use until the advent of ASCII. Each character in the alphabet is represented by a series of five bits, sent over a communication channel such as a telegraph wire or a radio signal by asynchronous serial communication. The symbol rate measurement is known as baud, and is derived from the same name. (en)
- Baudot-kodo aŭ kodo de Baudot [bodO], tiel nomita laŭ Émile Baudot, ankaŭ konata kiel internacia telekomunika alfabeto n-ro 2, ĉefe destinita al nesinkronaj (neritmaj) teletajpiloj, estas duuma kodo uzanta 5 bitojn. Konsekvence la nombro de malsamaj kombinoj estas 25, t.e. 32. Specialaj koderoj "cifer-ŝalto" kaj "liter-ŝalto" ebligas pligrandigi la nombron de haveblaj signoj. Kelkaj signoj en la cifera kolumno, ĉi-sube metitaj inter krampoj, havas malsamajn laŭlandajn signifojn. La stir-kombinoj estas la samaj en la litera kaj cifera kolumnoj. (eo)
- Der Baudot-Code (auch Fernschreibcode oder Telexcode), benannt nach Jean-Maurice-Émile Baudot (1845–1903) ist ein digitaler, ursprünglich synchroner 5-Bit-Zeichencode und wurde später als CCITT-1 genormt.Heute bezeichnet man als Baudot-Code gemeinhin die von Donald Murray (1865–1945) an die Verwendung mit einer alphanumerischen Tastatur angepasste Variante (CCITT-2). Diese fand im Telegrafen- und Telex-Betrieb weltweite Verwendung und wird auch als Baudot-Murray-Code oder Murray-Code bezeichnet. (de)
- El código de Baudot, denominado así por su inventor Émile Baudot, es un juego de caracteres predecesor del EBCDIC y del ASCII y fue originalmente utilizado sobre todo en teletipos. (es)
- Il codice Baudot, così chiamato in onore del suo ideatore Émile Baudot, è un sistema di codifica per un set di caratteri utilizzato nelle telescriventi prima dei sistemi EBCDIC e ASCII. (it)
- Baudot code（ボーコードあるいはボドーコード）は国際テレックス網の標準文字コードである。が1905年2月にジャーナル・オブ・インスティテューション・オブ・エレクトリカル・エンジニアーズ (Journal of the Institution of Electrical Engineers) 誌上で発表し、1931年5月にスイスのベルンで開催された第3回CCIT (Création du Comité consultatif international télégraphique) において国際電信アルファベット No.2 (International Telegraph Alphabet No.2: ITA2) として承認された。フランス電信公社の技術者エミール・ボドーが1876年3月に特許を取得（フランス特許第111719号）した文字コードとアイデアは似ているが、全く異なるものである。 (ja)
- O código Baudot, inventado por Émile Baudot é um conjunto de caracteres anteriores ao EBCDIC e ASCII. Foi o predecessor do International Telegraph Alphabet nº 2 (ITA2), o código telex em uso até o advento da ASCII. Cada caractere do alfabeto é representado por uma série de bits assíncronos, enviados por um canal de comunicação como um fio telegráfico ou um sinal de rádio. A medida da taxa de símbolos é conhecida como baud, e o código é derivado do mesmo nome. (pt)
- Код Бодо́ — цифровой, первоначально синхронный 5-битный код. Позже он стал международным стандартом CCITT-1 (ITA-1). На его основе был разработан код CCITT-2, ставший стандартом в телеграфии. (ru)
- 博多式电报机是法国人于1874年发明的“”。主要特点是字符用5比特编码，采用两个字符集。 (zh)
- Код Бодо́ (англ. Baudot code) — цифровий синхронний 5-бітний код. Пізніше він став міжнародним стандартом CCITT-1 (ITA-1). На його основі був розроблений код CCITT-2, що став стандартом у телеграфі. Задля пристосування коду Бодо до телеграфного кодування кирилиці його було доповнено, так виник код МТК-2. (uk)
- Le code Baudot est dans l'histoire un des premiers codages des caractères binaires. Il est plus ancien que le code ASCII par exemple. Il est aussi appelé code télégraphique Alphabet International (AI) no 1 ou Alphabet International (AI) no 2 ou code CCITT no 2. Il s'agit donc du premier codage des caractères mécanisé. Évidemment, l’inconvénient réside dans des commutations fréquentes. D’autre part, ce code, bien qu’il soit plus riche que le code Morse international, ne traite pas les minuscules et certains symboles. (fr)
- Cód chun teachtaireachtaí béil a tharchur i gcórais theileagrafacha, a cheap J. M. E. Baudot i 1874. Tugadh Cód Idirnáisiúnta Teileagraif 1 air. Ní hionann is cód Morse a úsáideann poncanna gearra is fleiscíní fada, úsáideann cód Baudot bíoga den fhad céanna agus iad ar líne nó as líne. Seasann teaglam ar leith de 5 ghiotánbhíog do gach uimhir, litir is marc poncaíochta. Ceapadh dhá shraith de 32 teaglam an ceann, sraith do na litreacha agus sraith eile do na huimhreacha is na marcanna poncaíochta. Tá an cód seo, leasaithe is leathnaithe, in úsáid fós i gcomhair cumarsáid idirnáisiúnta sreinge agus i gcórais meitéareolaíochta is nuachtán. I gcórais a tháinig chun cinn níos déanaí, baineadh feidhm as ilphléascadh chun cuid mhaith comharthaí comhuaineacha a tharchur ar shreang amháin. I gcór (ga)
- De baudotcode is een door Émile Baudot ontworpen codering, die wordt gebruikt om informatie op een automatische wijze via een lijnverbinding over te dragen, aanvankelijk met de hand op een toetsenbord met vijf toetsen en naderhand door middel van een op de typemachine gebaseerd toetsenbord op telexmachines. Het systeem was een opvolger van de morsecode en maakte het mogelijk om tot vier berichten gelijktijdig over één lijn te verzenden. De allereerste apparatuur waarmee berichten volgens het systeem van Baudot konden worden verzonden werkte als volgt: vier operators stonden rond een tafel waaroverheen een arm mechanisch ronddraaide over een aantal contacten. Alle vier de operators hadden een toetsenbord waarop met de vingers van de linkerhand twee en met de vingers van de rechterhand drie (nl)
- Kod Baudot (od nazwiska jego wynalazcy Émile'a Baudota) − zestaw znaków używanych w dalekopisach, pierwowzór kodów EBCDIC oraz ASCII. Oryginalny kod Baudot powstał około roku 1874 i znany jest jako International Telegraph Alphabet No 1 (ITA1) − nie jest już on używany. Około roku 1901 kod Baudot został zmodyfikowany przez (kod Baudot-Murray). Kolejne modyfikacje wykonał Western Union i od tego czasu kod Baudot został zatwierdzony jako International Telegraph Alphabet No 2 (ITA2). ITA2 jest wciąż używany między innymi w telekomunikacyjnych urządzeniach dla głuchoniemych i w krótkofalarstwie jako RTTY. (pl)
- Baudotkoden är ett fjärrskrivaralfabet konstruerat 1870 av Émile Baudot. Baudotkoden är en digital, ursprungligen synkron fembitars teckenkod. Den skapades för att underlätta telegrafi så att telegrafisten slapp signalera morsekod, utan istället kunde mata in meddelandet via ett tangentbord av något slag. Mottagning av fjärrskrift kunde också automatiseras så att bokstavstecknen erhölls direkt tolkade ur koden. En variant som modifierats av standardiserades som internationella telegrafalfabetet nummer 2, ITA-2. Detta var den teckenkod för fjärrskrivare och telex som användes tills den sjubitars ASCII-koden tog över som den vanligen använda standarden för digital teckenöverföring. (sv)
|
